ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.5.2019 | 23:35

..

Μια φιλη μας χωρισε προσφατα απο μακροχρονια σχεση και ειναι να πεσει να πεθανει. Καθε φορα που βγαινουμε μαζι κ με τις αλλες δυο φιλες μας, αναγκαζομαστε να ακουμε την ατελειωτη γκρινια της και να αναλυουμε χωρις νοημα για 100στη φορα "τι εφταιξε", "γιατι αυτος δεν θελει να τα ξαναβρουν" κλπ. Αρχικα, αμφιβαλλω αν υπαρχουν ανθρωποι που νιωθουν καλυτερα οταν μετα απο ενα χωρισμο μιλουν ασταματητα γι αυτο το θεμα οπου σταθουν κ οπου βρεθουν. Νομιζω οτι πιο πιθανο ειναι να νιωσεις καλυτερα αν προσπαθεις να το βγαλεις απο το μυαλο σου και αν κανεις πραγματα για να ξεχαστεις, παρα οταν το εχεις συνεχως στο μυαλο σου και αναφερεσαι συνεχεια σε αυτο. Δευτερον, πιστευω οτι οταν χωριζεις κ ο αλλος δεν θελει για τους λογους του να γυρισει σε σενα, το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να μαζεψεις τα κομματια σου και να προσπαθησεις να πας παρακατω. Οποιαδηποτε συζητηση γυρω απο το θεμα ειναι ματαια. Γιατι η ουσια ειναι οτι ο αλλος δεν θα γυρισει πισω. Αρα οσο πιο γρηγορα το αποδεχτεις, τοσο καλυτερα για σενα.Τις προαλλες λοιπον που για εκατομμυριοστη φορα η φιλη μας ανοιξε το ιδιο θεμα με το που βρεθηκαμε, δεν αντεξα και της ειπα "νομιζω οτι ειναι καιρος να σταματησεις να συζητας για μια σχεση που εχει τελειωσει". Τοτε η φιλη μου με κοιταξε με ενα αγριο βλεμμα και αρχισε να με κατηγορει οτι δεν την καταλαβαινω, οτι δεν μπορω καν να τη στηριξω και οτι δεν ξερω πως νιωθει. Ε λοιπον οχι, δεν ειμαι αναισθητη και εχω χωρισει κ γω απο μακροχρονια σχεση και ξερω πως ειναι δυσκολο. Θα μου πειτε "μα ο καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος, δεν τα βιωνουμε ολοι ολα με τον ιδιο τροπο κλπ". Ναι, συμφωνοι, ομως μου φαινεται αδιανοητο να βλεπω μια κοπελα να αδυνατει να λειτουργησει φυσιολογικα στην καθημερινοτητα της 1μιση μηνα μετα το χωρισμο. Η φιλη μου περιμενει απο μενα να την αντιμετωπιζω λες κ της συνεβη τιποτα πρωτακουστο. Καταλαβαινω τον πονο της, απλα θεωρω οτι τραγικοποιει την κατασταση με τον τροπο που την αντιμετωπιζει. Θεωρω οτι 1μιση μηνα μετα θα μπορουσε να ειναι ικανη να μιλαει με τις φιλες της και για αλλα θεματα περα απο ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ ΤΗΣ. Θεωρω οτι μερικοι ανθρωποι απλα αρεσκονται να γκρινιαζουν για ο,τι τους συμβαινει γιατι επιδιωκουν με αυτο τον τροπο να γινονται το επικεντρο της προσοχης.Ναι σαφως και οι φιλοι ειναι για να σε στηριζουν, ταυτοχρονα ομως εχουν κ δικες τους ζωες. Δεν ειμαι υποχρεωμενη ουτε εγω ουτε κανεις να βιωνουμε το χωρισμο της λες και ειναι δικος μας χωρισμος. Εγω οταν χωρισα δεν καθομουν ωρες ατελειωτες να πρηζω τους γυρω μου για κατι που στην τελικη δεν τους αφορα και τους κουραζει να το ακουν ξανα και ξανα. Το διαχειριστηκα μονη μου. Εχει παρεξηγηθει νομιζω λιγο η εννοια του φιλου. Το οτι καποιος ειναι φιλος μου δεν σημαινει οτι αυτοματα πρεπει να φορτωνεται περα απο τις δικες του δυσκολιες και τις δικες μου. Σαφως και θα κατσω να σε ακουσω, αλλα οχι δεν μπορω 1μιση μηνα μετα να συζητω ακομα τα ιδια. Ξεπερασε το. Η αν δεν θες να το ξεπερασεις, τουλαχιστον διαχειρισου το μονη σου. Πηγαινε σε ενα ψυχολογο.
13
 
 
 
 
σχόλια
Τελικά όλοι έχουμε μια τέτοια φίλη ...¨Οντας λοιπόν ένα άτομο το οποίο δεν κλάφτηκε ποτέ σε φίλους ιδίως για γκομενικά έχεις την αμέριστη κατανόησή μου .Τώρα όσον αφορά τους χρόνους και το πόσο θα τραγικοποιήσει κάποιος έναν χωρισμό είναι ξεκάθαρα θέμα χαρακτήρα .Σε παρόμοια κατάσταση φίλης αφού ακούσαμε με προσοχή τα του χωρισμού 1,2,3,4, ....20,50,70 ...... φορές και δώσαμε τον ώμο μας να κλάψει ,δώσαμε τις συμβουλές μας ,αναλύσαμε εκτενώς τα κακώς κείμενα και τους λόγους χωρισμού κάποια στιγμή ήρθε και η ώρα της προσγείωσης ..Όλη η παρέα κάποια στιγμη αποφάσισε να της εκφράσει την αγανάκτησή της και με τρόπο σκληρό κάπως τύπου Μαρία μας τα έχεις κάνει τσουρέκια και σου απαγορευουμε πλεόν την οποιαδήποτε αναφορά στον Γιώργο και τα πέριξ του ,αλλιώς κατσε σπίτι σου και κλάφτον μόνη σου .Σε πληροφορώ λοιπόν ότι η φίλη μας όχι μόνο δεν μας κράτησε κακία αλλά παραδέχτηκε ότι μας είχε κουράσει και κατάλαβε και μόνη της μετέπειτα ότι όσο τον ''κλαίγαμε'' παρέα δεν μπορούσε να ξεκολλήσει και είχε φτάσει και σε σημεία εμμονής .Δεν ξέρω αν βοήθησα εγώ αυτά είχα να πω .
Νομιζω οτι μονο οσοι εχουν ζησει κατι παρομοιο μπορουν να καταλαβουν. Oλοι οι υπολοιποι λενε με μια ευκολια "εισαι κακη φιλη", "εισαι εγωιστρια", μαλλον γιατι ειναι απολυτα σιγουροι οτι οι ιδιοι σε αντιστοιχη περιπτωση θα ειχαν την αντοχη και την υπομονη να ακουν τον/την φιλη τους αιωνια χωρις να παραπονιουνται, επειδη "οι φιλοι ειναι για τα δυσκολα". Ε ναι, στη θεωρια ειναι ευκολο να το λες αυτο, στην πραξη αμφιβαλλω για το ποσοι οντως θα αντεχαν. Δεν μπορει κανεις να καταλαβει ποσο κουραστικο ειναι ολο αυτο οταν συμβαινει κατ' εξακολουθηση αν δεν το ζησει. Δεν μπορει κανεις να καταλαβει οτι οταν ακους συνεχως τα ιδια και τα ιδια αφενος κουραζεσαι και δεν εχεις κατι αλλο να πεις κ αφετερου νιωθεις οτι γεμιζεις συνεχως με αρνητικη ενεργεια. Μαλλον ολοι εδω μεσα νομιζουν οτι ειμαι καμια τρελη που με το που παει μια φιλη μου να ανοιξει το στομα της και να μου πει για τον πρωην της, εγω της το κλεινω και της λεω "σκασε, χεστηκα για το προβλημα σου, δεν με ενδιαφερει". Δεν ειναι ετσι ομως. Αλλα οκ, δεν μπορω να εξηγω σε καθεναν εδω μεσα κατι που δε θελει να καταλαβει. Ας πιστευει ο καθενας ο,τι θελει. Μου αρκει που καποιοι ανθρωποι που εχουν ζησει το ιδιο επιβεβαιωνουν ποσο ψυχοφθορο ειναι.
Είναι και σε καταλαβαίνω απόλυτα .Εκτός αυτού θεωρώ ότι με το να την αφήνετε να λέει τα ίδια και τα ίδια δεν την βοηθάτε να ξεκολλήσει απο τη φάση του δράματός της και πιστεύω και ότι αυτή ενδόμυχα τρέφει με αυτόν τον τρόπο φρούδες ελπίδες ότι θα ξαναείναι με τον τύπο .Κοινώς δεν λέει να παραδεχτεί ότι χώρισε ,δεν αποδέχεται την απόρριψη και ο κακός γκόμενος φταίει για όλα που την παράτησε ενώ αυτή εκανε τουτο κείνο και το άλλο .Τα ξέρω ....Ταρακουνήστε τη λίγο μπας και το αποδεχτεί κάποια στιγμή .Επίσης καλύτερα θα ήταν να την σπρώχνετε λίγο σιγά σιγά σε διασκεδαστικές δραστηριότητες ώστε να ξεχνιέται .Βόλτες για ψώνια ,καμια βόλτα στην εξοχή ,κανα πυτζάμα κοριτσοπάρτι και γιατί όχι λουνα παρκ .Μπας και ξεχαστεί λίγο και ξαναγελάσει το χειλάκι της .
Άλλοι κάνουν ένα μήνα να ξεπεράσουν ένα χωρισμό, άλλοι μια μέρα, άλλοι δέκα χρόνια και άλλοι δεν το ξεπερνάνε ποτέ. Εσένα το προβλημά σου που είναι; Ότι σε κούρασε; Ξέρεις πόσοι άνθρωποι πέφτουν σε κατάθλιψη γι' αυτά τα πράγματα; Η στήριξη μπορεί να έρθει με πολλές μορφές, όχι μόνο από την υπερανάλυση πάντως. Και το να της κάνεις παρέα καθημερινά είναι μεγάλη βοήθεια.
Το οτι πολλοι ανθρωποι πεφτουν σε καταθλιψη γι' αυτα τα πραγματα τι σημαινει? Οτι εγω πρεπει να το θεωρησω νορμαλ αυτο? Αυτο ακριβως εννοω, οτι δεν με πειραζει να κανω παρεα μαζι της και να την βοηθω να ξεχνιεται, οταν ομως καθε φορα που βρισκομαστε η πρωτη κουβεντα ειναι γι αυτον, ε ειναι λογικο κ γω απο καποια στιγμη να μη θελω να βγω με εναν ανθρωπο που ξερω οτι θα με γεμισει αρνητικη ενεργεια. Δεν με νοιαζει αν θα της παρει 1 μηνα ή ενα χρονο να το ξεπερασει, με νοιαζει το να μην μεταφερει ΣΥΝΕΧΩΣ την κακη διαθεση που εχει κ στους γυρω της. Αυτο ειναι το θεμα μου. Ας το κρατησει κ λιγο μεσα της καμια φορα.
Φαίνεται να μην κατανοείς ότι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικούς χρόνους και τρόπους αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων. Η δουλειά σου ως φίλη είναι πρωτίστως να μην πάθει κάτι κακό η φίλη σου. Δεν ξέρω αν είναι νορμάλ να αρρωσταίνεις ψυχικά μετά από έναν χωρισμό, αλλά συμβαίνει συχνά. Άρα προσέχουμε με τέτοιες περιπτώσεις. Με το να της εκφράσεις ότι σε κούρασε με τον τρόπο που το κάνεις εδώ, θα την κάνεις να νιώσει πολύ περισσότερο άσχημα γιατί είναι ήδη σε ευθραυστη κατάσταση. Και θα την κάνεις να πιστεύει ότι είσαι παρτάκιας. Στη θέση σου θα της πρότεινα ως πείραμα το να προσπαθεί να μην το συζητάει το θέμα για ένα διάστημα για να δει αν θα την βοηθήσει στο να το ξεπεράσει και πες της ότι είναι για δικό της καλό. Με καλό τρόπο πάντα!
Αγαπητή, Venus, σας αντιλαμβάνομαι απολύτως. Προσωπικά, ανήκω σ' εκείνους που αντιμετωπίζουν τον πόνο σιωπώντας ή τουλάχιστον προσπαθώντας να κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεχνιούνται.Δεν είναι όμως όλοι έτσι. Έχω υπάρξει κι εγώ στη θέση σας κι αν και πραγματικά η φίλη μου τότε με εξουθένωνε και μου χαλούσε τη διάθεση, αυτό που προσπάθησα να κάνω ήταν να της δίνω αφορμές και τρόπους για να ξεχνιέται. Πέρασε ο καιρός, όχι πάντα ευχάριστα, αλλά τα κατάφερε, τα καταφέραμε κι η φιλία μας βγήκε δυνατότερη.Οπότε ή κάνετε υπομονή ή αραιώνετε εφόσον σας χαλάει κι αφήνετε τον καιρό να περάσει έως ότου η φίλη σας αρχίσει να συνέρχεται. Δε θεωρώ ότι η απομάκρυνση θα σας καθιστούσε κακή φίλη, ούτε το ότι έχετε φτάσει στα όριά σας. Ο καθένας μας έχει τα μέτρα του. Κάντε ό,τι θεωρείτε καλό για σας και τη φιλία σας. Το να προσποιούμαστε ότι κατανοούμε κάποιον στο όνομα της φιλίας, ενώ μέσα μας σιχτιρίζουμε, ουδεμία σχέση έχει με το ρόλο του πραγματικού φίλου.
Ευχαριστω, επιτελους καποιος καταλαβε τι εννοω. Αυτο προσπαθω κ γω ολο αυτο τον καιρο, να της προτεινω να κανουμε διαφορετικα πραγματα ωστε να βγαζει απο το μυαλο της αυτο που την καιει. Ομως δεν μπορει ΚΑΘΕ φορα που θα βγουμε να εχει την απαιτηση απο μενα να καθομαι για ωρες να ακουω για τον πρωην της. Δεν εχω και γω δικαιωμα να περασω 1 φορα καλα οταν βγαινω με τη φιλη μου? Πρεπει να με ριχνει κ μενα επειδη η ιδια δεν νιωθει καλα?
Είχα κ γω κάποτε μια φίλη σαν την δική σου. Γενικά είμασταν κολλητό γυναικοπαρεακι για αρκετό καιρό. Έκλαιγε συνέχεια για μια "σοβαρή" σχέση που νόμιζε ότι είχε. Την είχαμε προειδοποιήσει ότι οι barmen εμφανισιακά και μόνο έχουν πολλές επιλογές και να μην το βλέπει τόσο σοβαρά. Νόμιζε ότι θα παντρευόντουσαν. Ώσπου χώρισαν και για 1 μήνα δεν υπήρχε άλλο θέμα στην παρέα από το πόσο παρτακηδες είναι οι άντρες. Μας είχε σπάσει τα νεύρα Οκ δεν έρχεται και το τέλος του κόσμου από έναν χωρισμό. Ώσπου βρήκε άλλον μετά από 3 μήνες και δεν ήρθε στην κολλητή μας να γιορτάσουμε γιατί "έτυχε" να πάνε μονοημερη με το αγόρι της. Την ξεκοψαμε τελείως, μόνο τυπικά τηλεφωνήματα σε γιορτές.
Καλή μου, δεν υπάρχουν "πρέπει" σε αυτά τα πράγματα. Είμαστε τόσο διαφορετικοί, βιώνουμε τόσο διαφορετικά τις καταστάσεις. Η φίλη σου δεν χρειάζεται απόρριψη και κριτική, χρειάζεται αγάπη και κατανόηση. Θα κλάψει, θα γκρινιάξει, θα νιώσει ότι όλα τελείωσαν, ναι, όλα αυτά είναι φυσιολογικά. Χρειάζεται να θρηνήσει τη σχέση πριν αποδεχτεί ότι έχει τελειώσει, έτσι συμβαίνει. Άλλους τους παίρνει ένα μήνα, άλλους ένα χρόνο να συνέλθουν. Το ότι εσύ συνήλθες σε ένα μήνα τι σημαίνει; Ότι όλοι μας το ίδιο πρέπει να κάνουμε; Το θέμα δεν είναι πιστεύω το γεγονός ότι μετά από ενάμιση μήνα δεν έχει αποδεχτεί το χωρισμό. Το θέμα σου είναι ότι σε ενοχλεί η συμπεριφορά της απέναντί σου. Δεν αντέχεις σε αυτό το ρόλο, του παρηγορητή φίλου. Εκεί χρειάζεται να εστιάσεις, στο γιατί. Μήπως δεν τη νιώθεις αρκετά φίλη σου; Μήπως σε επηρεάζει αρνητικά η συμπεριφορά της και θέλεις να αποστασιοποιηθείς για λίγο; Όπως και να 'χει, εστίασε στον εαυτό σου και δες γιατί νιώθεις ετσι για τη φίλη σου. Γιατί κάποιον που τον αγαπάς, δεν τον αγαπάς μόνο στα εύκολα, έτσι δεν είναι;
Κάθε άνθρωπος διαχειρίζεται τον πόνο με διαφορετικό τρόπο. Το ότι εσύ συμπεριφέρθηκες με ένα συγκεκριμένο τρόπο, δε σημαίνει ότι και οι άλλοι μπορούν να κάνουν το ίδιο. Αυτό δεν τους κάνει χειρότερους ή πιο αδύναμους από σένα. Τους φίλους στα δύσκολα τους χρειαζόμαστε πολύ περισσότερο απ' ό, τι στα εύκολα. Εκεί βλέπεις ποιος είναι φίλος, όταν γίνεσαι κουραστικός ίσως και επαναλαμβάνεις τα ίδια και τα ίδια, δηλ. λες τον πόνο σου. Όταν είσαι καλά και ευχάριστος έχεις λίγότερη ανάγκη τους φίλους σου.
Οταν ενας φιλος επαναλαμβανει συνεχως τα ιδια και τα ιδια στους φιλους του, δεν πρεπει να μπει στη διαδικασια να σκεφτει οτι ενδεχομενως και να γινεται κουραστικος? Οι φιλοι του δηλαδη εχουν την υποχρεωση να δειξουν ανοχη απεναντι στην συνεχη γκρινια του, ο ιδιος ομως απο την πλευρα του δεν εχει καμια υποχρεωση να σκεφτει τους φιλους του και να προσπαθησει να μετριασει την "ενοχλητικη" του συμπεριφορα? Μονοπλευρα πρεπει να λειτουργει η φιλια? Ο ενας μπορει να ειναι οσο ενοχλητικος θελει και οι αλλοι απλα πρεπει να σκυβουν το κεφαλι και να τον αντεχουν?