ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
6.5.2019 | 08:47

τζεημς

Τον γνώρισα το 1986. Τον είχε φέρει στο σπίτι μας η ξαδέρφη μου η Ελένη. Είχαν γνωριστεί στο Λονδίνο όπου η Ελένη μας έκανε μεταπτυχιακό στην Αγγλική φιλολογία και εκείνος ντοκτορά στη Χημεία. Δίμετρος Αμερικανός χημικός με ντοκτορά και καλή θέση σε μεγάλη εταιρεία. Έλα όμως που ο Τζέημς ήταν μαύρος. Δεν το κατάπινε κανείς τους με τίποτα. Ο πατέρας της Ελένης (αδερφός του πατέρα μου) το φύσαγε και δεν κρύωνε. Μην κυκλοφορείτε πολύ στη γειτονιά να φεύγεις πρώτα εσύ και μετά εκείνος να κοιμάται ο Τζέημς στο σπίτι το δικό μας (εγώ είχα κατενθουσιαστεί γιατί ο Τζέημς ως Αμερικανός έπαιζε μπάσκετ και τον χάζευαν όλοι μου οι φίλοι στα καρφώματα και στα τρίποντα και εκανα μαζί του και πράκτις στα αγγλικά. Όλα τα ανέχτηκε ο καημένος ο Τζέημς εκείνες τις 15 μέρες. Ο αράπης όπως τον έλεγε ο συχωρεμένος ο θείος, ο νέγρος όπως τον έλεγε ο συχωρεμένος ο πατέρας μου (που νόμιζε ότι η λέξη νέγρος ήταν πιο κόσμια - ψήφιζε ΠΑΣΟΚ και διάβαζε και Καββαδία και θεωρούσε τον εαυτό του προοδευτικό). Μα καλά ρε παιδί μου με αράπη αυτό το κορίτσι έλεγαν θείες - ξαδέρφες γειτόνισσες, και να πεις ότι ήταν καμιά άχρηστη που να μη βλέπεται αυτή είναι κούκλα καθηγήτρια χάθηκε να πάρει τον Γ....που είναι δικηγόρος και την ήθελε ή κοτζάμ Αγγλία αυτόν πήγε και βρήκε, και άλλα τέτοια. Άλλη δε θεία μου ξαδέρφη του πατέρα μου ρώτησε αν υπήρχε περίπτωση τα παιδιά της να βγουν χαζά επειδή θα είναι από μαύρο πατέρα (το ότι ο μαύρος ήταν χημικός ενώ ο δικός της γιος τρόμαζε να περάσει τις τάξεις στο σχολείο βέβαια δεν έπαιζε κανένα ρόλο). Με δάκρυα στα μάτια ένα βράδυ η Ελένη (24 τότε εκείνη και 12 εγώ αλλά είχαμε μια σχέση φανταστική) μου είχε πει ότι είχε αποφασίσει τελικά να ακολουθήσει τον Τζέημς στην Αμερική. Ο Τζέημς ήταν έτοιμος να τα παρατήσει όλα και να έρθει στην Ελλάδα να δουλέψει ακόμα και μανάβης για να είναι με την Ελένη. Εκείνη όμως έβλεπε ότι θα ήταν μια ζωή δακτυλοδειχτούμενοι. Η ελληνική κοινωνία δε θα δεχόταν με τίποτα ούτε τον άντρα της ούτε τα παιδιά της. Ο γάμος έγινε στην Αμερική προς ανακούφιση όλων (εγώ πέταγα στα σύννεφα για το ταξίδι που θα κάναμε και όντως περάσαμε φανταστικά ο Τζέημς έδωσε ρέστα να μας περιποιείται μέχρι και εκδρομή στην Ντίσνευλαντ κανόνισε με όλα τα έξοδα από εκείνον. Μη με ρωτάτε αν εκτίμησαν τίποτα οι δικοί μας ντρέπομαι ακόμα και σήμερα για την συγκρατημένη συμπεριφορά τους. Τέλος πάντων τα χρόνια πέρασαν η Ελένη μας έκανε τρία πανέμορφα παιδιά δυο αγόρια και μια κόρη σαν πριγκίπισσα δίνοντας τα ονόματα των δικών της γιατί κακία δεν ήξερε να κρατάει εκείνος ο άγγελος. Τρεις φορές με φιλοξένησε στο σπίτι της στην Αμερική όταν είχα πάει φοιτητής την πρώτη φορά και μετά ταξίδι γάμου με τη γυναίκα μου. Έφυγε για πάντα από τη ζωή το Μάρτιο του 2017 αφήνοντας πίσω τον άντρα της και τα παιδιά της απαρηγόρητους.Ο Τζέημς αποδείχτηκε άντρας και σύζυγος καλύτερος από τον καθένα. Τη φρόντισε μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής της και δεν έφυγε από δίπλα της ούτε μια στιγμή. Χθες την ακολούθησε και ο Τζέημς μετά από μάχη με τον καρκίνο. Και σήμερα τώρα που σας γράφω βρίσκομαι στο αεροδρόμιο και θα πάω στην κηδεία του. Την Ελένη τότε δεν μπόρεσα να την αποχαιρετήσω όπως έπρεπε. Τώρα όμως θα κάνω το χρέος μου. Οι τότε εμπλεκόμενοι έχουν όλοι φύγει (εκτός από τη μητέρα μου και έστω στα 70 φεύγα της κατάλαβε το λάθος που έκαναν όλοι τότε αλλά τι να το κάνεις η ελληνική κοινωνία του 1986 ήταν φοβερά οπισθοδρομική - ούτε καν συντηρητική δεν θα την χαρακτήριζα) Να είστε όλοι καλά. Mich
9
 
 
 
 
σχόλια
Δυστυχώς δεν παλεύεται η στενομυαλιά των ανθρώπων. Τουλάχιστον έζησαν μαζί όλα αυτά τα χρόνια και είχαν ο ένας τον άλλο. Και αυτό είναι σπουδαίο.
Μπραβο στην ξαδερφη σου που δεν υπέκυψε και επέλεξε να ζησει με τον Τζειμς. Και μιλαμε για το '80 ετσι! Ακομα η κοινωνια μας ειναι πουριτανικη σε τετοια θεματα, ποσο μαλλον τοτε! Λυπάμαι για σενα που εχασες νωρις τους δυο αυτους ανθρωπους (ειμαι σιγουρη οτι κ τον Τζέιμς τον ενοιωθες οικογενεια, οχι μονο την Ελενη). Καλα κανεις και πας να τον αποχαιρετήσεις.
Μεγαλωμένη στην δεκαετία εκείνη δεν θα έλεγα ότι ήταν ιδιαίτερα πουριτανική (τουλάχιστον όχι στην πρωτεύουσα, όπως τη γνώρισα), όμως στο θέμα των άλλων φυλών υπήρχε απόλυτη αίσθηση "Άλλου" για οποιονδήποτε διέφερε κατά τέτοιο τρόπο. Θυμάμαι είχε έρθει Ελλάδα η Υβέτ (η Τζάρβις, "Madison, όπως Αμερική") κι ήταν σαν να προσγειώθηκε εξωγήινος! Ίσως ήταν κι η μοναδική; Δεν υπήρχαν μαύροι στην Ελλάδα, αφού! Αυτό βέβαια δεν ήταν ντε και καλά κάτι που κάποιος αυθόρμητα προσελάμβανε ως ρατσισμό (υποτίμηση δηλαδή προς άλλη φυλή). Ας πούμε, βλέποντας την Υβέτ συγκεκριμένα από κοντά σε βόλτα μου είχε φανεί τρομερά εντυπωσιακή, και λόγω ύψους σίγουρα, και καρακουκλάρα (κι ακόμα είναι ωρσία γυναίκα).Φαντάζομαι το κριτήριο άλλαζε ανάλογα με τον έμφυτο ρατσισμό του κάθε ατόμου, όπως και τώρα, αλλά νομίζω ήταν αρνητικότερη η αίσθηση απέναντι στους μαύρους άντρες λόγω φαλλοκρατικών κριτηρίων, μην τους "μαγαρίσουν" τις γυναίκες! (Εδώ ολόκληρα πορνογραφικά sites έχουν στηθεί πάνω σε αυτό το "γαργαλιστικό" ταμπού) Και η κοινωνία ήταν όντως πολύ φαλλοκρατική τότε.Αυτή είναι η δική μου (παρενθετική) εμπειρία, για όποι@ τυχόν ενδιαφέρεται.
Αυτο με τα φαλλοκρατικα κριτήρια που λες η αλήθεια ειναι δεν το ειχα σκεφτει ποτε, αλλα κ παλι προσωπικα θεωρω οτι ειχε (και δυστυχως εχει ακόμα)να κανει με το χρωμα του δέρματος (κατα βαση τουλάχιστον). Συμφωνω ομως οτι πλέον εχει να κανει με το ατομο, ποσο ρατσιστής ειναι ο καθενας προσωπικα, κ οχι με το οτι η κοινωνία μας ειναι ρατσιστική σαν συνολο. Θελω έστω να πιστευω οτι αυτη η προοδος έγινε.
Άρνηση Ηταν το 1986 όταν η εξαδέρφη μου η Ελένη μας γνώρισε τον Τζέημς τον φίλο της, τον άνθρωπο με τον οποίο ήθελε να μοιραστεί τη ζωή της. Ο Τζεημς ηταν ενας διμετρος άντρας χημικος με πολυ καλη θεση και ηταν ετοιμος να τα παρατησει ολα για να ερθει στην Ελλάδα να ζησει με την Ελένη. Το μεγαλο προβλημα για την τότε (αλλά και για την τωρινή ίσως) ελληνική οικογένεια - για τη δικη μας τουλαχιστον- ηταν οτι ο Τζέημς ηταν μαύρος. Αράπης όπως τον αποκαλούσε ο θείος μου - ο πατέρας της Ελένης- νέγρος όπως τον αποκαλούσε ο δικός μου πατέρας ο οποίος ειχε διαβάσει και Καββαδία και χρησιμοποιούσε μια πιο αριστερή - τρομάρα του- έκφραση. Μα βρε κορίτσι μου έλα στα σύγκαλα σου της έλεγε η μάνα της μεχρι και σπίτι της έταζε και αυτοκίνητο η άλλη δε θεία μου ρώτησε αν υπήρχε περίπτωση τα παιδιά της να βγουν χαζά επειδή θα είναι από μαύρο πατέρα (το οτι ο μαυρος ηταν χημικός ενώ ο δικός της γιος τρόμαζε να περασει τις τάξεις στο σχολείο βέβαια δεν έπαιζε κανένα ρόλο). Η δική μου μάνα βέβαια ως πιο φιλελεύθερη εστίαζε στο αισθητικό μέρος της υπόθεσης οτι σε αυτη την περιπτωση τα παιδιά βγαίνουν μιγάδες (λες και ολα τα παιδια ειναι ξανθά με γαλανά ματάκια). Με πίκρα θυμάμαι η ξαδέρφη μου η οποία τοτε ηταν 24 ετων κι εγω 12 μου ειχε ανακοινώσει την απόφαση της να παντρευτει και να φυγει στην Αμερική μαζί του γιατί όπως σωστά είχε διαγνώσει η ελληνική κοινωνία δεν θα δεχόταν με τίποτα και ποτέ τα παιδιά που θα έκανε. Ο γάμος έγινε στην Αμερική με εμένα τρισευτυχισμενο για το ταξιδι που θα κάναμε και τους γονεις και τους δικους μου και της Ελενης ανακουφισμένους γιατι ο γαμος θα γινοτανε μακρυα και δε θα γινομασταν ρεζίλι. Η Ελένη έκανε τρια θαυμάσια παιδιά το ένα καλυτερο απο το άλλο δυο γιους και μια κορη κουκλίτσα. Ο Τζεημς αποδειχτηκε άντρας και συζυγος καλύτερος απο τον καθένα. Τη φρόντισε μεχρι την τελευταία μέρα της ζωής της και δεν έφυγε απί δίπλα της ούτε μια στιγμή. Τώρα μετά από τόσα χρόνια που όλοι οι τότε εμπλεκόμενοι (εκτός από τη μητέρα μου) δεν ζουν πια αρνούμαι να δεχτώ ότι σαν οικογένεια χάσαμε ότι καλύτερο είχαμε. Την Ελένη μας η οποία με δάκρυα στα μάτια μου είχε πει εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ στο σπίτι μας ότι θα έφευγε. Αρνούμαι να δεχτώ ότι αυτή η κοπέλα με τα τόσα όνειρα τα τόσα προσόντα και την τόση αγάπη που είχε μέσα της δεν υπάρχει πια. Γεια σου ρε ξαδέρφη να είσαι ευτυχισμένη εκεί που πας. Δε θα σε ξεχάσω ποτέ. Πηγή: www.lifo.gr αυτό είχα γράψει τότε.