ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα. Ξέρω ότι το πρόβλημα μου από πολλούς θα χαρακτηριστεί χαζό και φυσικά θα κατακριθεί. είμαι 20 χρόνων, σπουδάζω στο Ηράκλειο. Εδώ και αρκετά χρόνια, 3 για την ακρίβεια, είμαι κολλημένη με ένα άτομο που κανονικά δε θα έπρεπε, με την καλύτερη μου φίλη. Την γνωρίζω από το δημοτικό ακόμη και από τότε είμαστε αχώριστες. Πραγματικά δεν έχουμε μαλώσει καμία φορά, όλα τα λύνουμε με τη συζήτηση και με κατανόηση. Όλα τα χρόνια που τη γνωρίζω με προστατεύει, νοιάζεται για εμένα και με αγαπάει πολύ. Να σκεφτείτε με γυρνάει στο σπίτι μου το βράδυ ή και μετά από κάθε έξοδο που θα έχουμε (ακόμη και όταν δεν είχε αμάξι με γυρνούσε) και τα σπίτια μας έχουν 35 λεπτά απόσταση με τα πόδια. Δεν έχω αισθανθεί ποτέ μου έτσι παιδιά. Τέτοια ασφάλεια και σιγουριά με κάποιον άνθρωπο. Την έβλεπα πάντα σαν κολλητή, μέχρι που στην Α λυκείου ήρθε εκείνη η εκδρομή στη Γαλλία με το σχολείο. Δεν ξέρω γιατί και πως έγινε αυτό, αλλά άρχισα να τη σκέφτομαι πολύ έντονα. Και η αφορμή ήταν το ένα βράδυ που μαζευτήκαμε στο ένα από τα δωμάτια μαζί με τους υπόλοιπους συμμαθητές μας. Εκείνο το βράδυ μου την έπεφτε αρκετά ένα παιδί, αλλά εγώ δεν του έδινα δικαιώματα, ίσα ίσα που τον απέφευγα. Τότε ήρθε η κολλητή μου και του λέει να με αφήσει ήσυχη. Δεν ξέρω γιατί αλλά μου άρεσε τόσο πολύ. Και μου φαινόταν σαν να ζήλευε. Από τότε παιδιά έχω κολλήσει, έχω ερωτευτεί και αυτό δεν έχει σταματήσει ούτε μέρα. Και βασικά αυτό που μου δίνει ελπίδες είναι το ότι δεν είχε ποτέ αγόρι, ούτε μιλάει για κάποιον συγκεκριμένα. Πολλές φορές μου έδειχνε κάποια σημάδια ότι ίσως να της αρέσω κ εγώ. Καταρχάς με φωνάζει μικρούλα της και κοντουλα της (είναι και ψηλή κ γυμνασμένη, οπότε με το δίκιο της) με φιλάει στο μάγουλο, με αγκαλιάζει με ρωτάει κάθε μέρα αν έφαγα, έρχεται αρκετα συχνά σπίτι μ και κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι. Και παιδιά κοιμάται κ τόσο ομορφαα σαν μωράκι. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρω αν της αρέσω κι εγώ, επομένως δεν έχω ιδέα τι να κάνω. Την αγαπώ παιδιά και απλά πεθαίνω στη σκέψη ότι μπορεί να βρει κάποιον άλλο ή άλλη.