ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
18.6.2018 | 17:00

Σχολή

Λοιπόν είμαι σε μια σχολή που δεν μου αρέσει και δεν τα καταφέρνω κιόλας στο πρώτο εξάμηνο πέρασα 4/6 μαθήματα σε αυτό λόγω κακής ψυχολογίας έδωσα 2 και δεν ξέρω καν αν τα πέρασα πολύ πιθανό όχι ... έχω κάνει ήδη 10% για όσους ρωτήσουν.... δεν θέλω να γυρίσω πίσω στο μέρος που ζω καθώς εκεί δεν θα έχω τπτ να κάνω ,και επίσης δεν έχω ούτε φίλους .... εδώ πέρα έχω κάνει 2 καλε φίλες και γενικά κοινωνικοποιούμε πιο εύκολα .....έιμαι σε μια υψηλόβαθμη σχολή και έκανα πολύ κοπο όλα αυτά τα χρόνια από μικρή για να την πιασω ( με την έννοια ότι είχα χτίσει ένα υπόβαθρο και δεν εριξα βάρος απλά και μόνο στις πανελλήνιες ) έχω φοβερο άγχος για τους δικούς μου καθώς νιώθω τρομερές τύψεις διότι. Δεν μπορούν να πληρώνουν για πάντα και πρέπει να βγάλω τη σχολή αν όχι στα 4 χρόνια 5-6 σίγουρα ... δεν μου έχω καμία εμπιστοσύνη πέρα απ ο τι νιώθω εντελώς άχρηστη .. καθώς διαβάζω κι δεν αποδίδω ούτε στο ελάχιστο ...δεν ξέρω τι να κάνω ...έχω αρρωστήσει και φταίει όλη αυτή η κατάσταση ....... επίσης σκέφτηκα να βρω δουλειά να μου φύγει το άγχος τουλάχιστον για τους γονείς αλλά αν το κάνω ,μετά πως θα διαβάζω ; Πως θα πηγαίνω στη σχολή ; Πως θα κοινωνικοποιουμε ; Και γενικότερα θα πάνε πολλά πράγματα πίσω ...Είμαι σε φοβερή απόγνωση
3
 
 
 
 
σχόλια
Η λέξη κλειδί είναι πως είσαι σε μια σχολή που ΔΕΝ σου αρέσει. Το πως θα περάσεις τα μαθήματα δεν είναι πρόβλημα. Ούτε τα πόσα μαθήματα χρωστά. Στρώνεις τον κ@λ@ σου κάτω και τα περνάς. Ισως χρειαστεί να πηγαίνεις σε περισσότερες παραδώσεις μαθημάτων. (By the way, εκεί συχνάζουν συμφοιτητές. Τουτέστιν, Παρέες, κοινωνικοποίηση....).Αφού, πρώτα, αποφασίσεις ότι αξίζει ο κόπος...Να συνεχίσεις σε μια σχολή που δεν σου αρέσει. Η να βρεις τι θες να κανεις μεθαύριο. Η σχολή που μπήκες, επιλέχθηκε για κάποιο λόγο. Υποθέτω...Αν αξίζει να το κυνηγήσεις, μπορείς και part time να βρεις μια δουλίτσα και τα μαθήματά σου να περνάς.(Τα πρώτα δύο εξάμηνα στη σχολή μου πέρασα ένα μάθημα...Κοιμόμουν τις μέρες και τις νύχτες ήμουν...νυχτερίδα ! Το τρίτο εξάμηνο 13 στα 14. Γίνεται, μια χαρά γίνεται...Τώρα μη με ρωτήσεις αν άξιζε ο κόπος που πήρα το πτυχίο στην ώρα του και νωρίτερα απ' ότι έπρεπε...)
Απο οσα γραφεις προκυπτει πως παντα προσπαθουσες. Ακομη και τωρα προσπαθεις, απλα εχεις μπλοκαρει κατα καποιον τροπο κ δεν αποδιδεις. Ανθρωπος εισαι, οχι αλογο κουρσας. Μην εισαι τοσο αυστηρη με τον εαυτο σου και μη νιωθεις τυψεις. Η αποτυχια ειναι μερος της ζωης μας, κανεις δεν εχει μονο επιτυχιες. Οπως ειχε πει και ο Τριχοπουλος, επιτυχια ειναι να δεχεσαι την αποτυχια και να την ξεπερνας. Μιλα στους γονεις σου, πες τους πώς ακριβως νιωθεις και εξηγησε τους την κατασταση. Ελπιζω να ειναι υποστηρικτικοι και οποια αποφαση και να παρεις να εισαι τουλαχιστον απαλλαγμενη απο το βαρος των τυψεων. Πιθανον το να δουλεψεις για ενα διαστημα μπορει να σου κανει και καλο και ας παει λιγο πισω η σχολη. Το να ψηθεις λιγο στον πραγματικο κοσμο, περα απο τα βιβλια και τα διαβασματα, μπορει να σου προσθεσει αυτοπεποιθηση.
Είσαι σε απόγνωση γιατί τώρα βιώνεις ένα διάστημα αδράνειας και ασάφειας οπότε όλο αυτό εντείνει την αγωνία σου για το τι θα κάνεις και πώς θα τα καταφέρεις. Όταν πας στην καινούρια σχολή, θα δεις πώς είναι εκεί τα πράγματα, θα ψάξεις και για δουλειά, οπότε σιγά σιγά θα τα πράγματα θα μπαίνουν σε σειρά. Θα γνωρίσεις νέο κόσμο, εννοείται ότι δε θα είσαι η μόνη φοιτήτρια με περιορισμένο χρόνο λόγω δουλειάς, και άλλοι δουλεύουν και έχουν τις ίδιες ανησυχίες με σένα. Το κυριότερο είναι το θέμα της σχολής, να δεις αν θα περάσεις κάπου αλλού - γιατό αυτό δεν είναι στο χέρι σου. Τα υπόλοιπα ομως είναι, ως ένα βαθμό. Μια χαρά θα πάνε τα πράγματα, με πίεση, με κούραση πολλές φορές, αλλά θα δεις ότι θα τα καταφέρεις. Και αν νιώσεις ότι πιέζεσαι υπερβολικά, ότι καταρρέεις, μίλησε με το τμήμα ψυχολογικής υποστήριξης της σχολής σου, πήγαινε μια εκδρομή, μην κλειστείς, μην απομονωθείς.