ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
23.6.2016 | 12:45

Τον θέλω ακομα

Είναι κάτι μεταξύ μίσους και πάθους που με κάνει να θέλω να του ρίξω ποντικοφάρμακο στον καφέ του αλλά από την άλλη θέλω να τον πάρω και να τον σφίξω γερά στην αγκαλιά μου μέχρι να σκάσει. Ίσως μετά από 4 χρόνια είναι ηλιθιότητα να νοιάζομαι αλλά για κάποιον λόγο που δεν μπορώ να κατανοήσω πλήρως κάθε φορά που τον βλέπω η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελλη και τα πόδια μου κόβονται. Τον έχω ξεπεράσει μέχρι την στιγμή που θα γυρίσει και θα μου ρίξει μια κλέφτη ματιά. Εκεί είναι που νιώθω τις πεταλούδες για λίγο να κάνουν beach party στο στομάχι μου και αισθανομαι σαν μικρό παιδί. Δεν έχουμε μιλήσει όλο αυτό τον καιρό. Δεν θέλω και δεν θέλει να έχουμε επαφές αλλά κάθε φορά που θα τον συναντήσω κάπου,συμβαίνει το ίδιο πραγμα. Θα με κοιτάξει επίμονα,σαν να με θέλει ακόμα (ακόμα και αν είμαι με τον δικό μου τα ίδια κανει) και ύστερα θα συνεχίσουμε την ζωή μας σαν να μην έγινε κατι. Χτες βράδυ τον είδα πάλι. Ήμουν με μια φίλη. Ένιωσα τρομερή νοσταλγία. Ήθελα να πάω να του μιλήσω αλλά κρατήθηκα. Εκείνος κλασσικά έριξε τις κλέφτες ματιές του και όλο το υπόλοιπο βράδυ το πέρασε πλάτη κοιτώντας το κινητό. Με τσάντισε. Δεν θα το κρύψω. Ένιωσα ένα μικρό τσίμπημα. Δεν τον νοιάζει πια! Ήθελα να μαι για λίγο στο μυαλό του. Να ήξερα τι σκατά σκέφτεται όταν με βλέπει. Να ξέρα γιατί τα κάνει όλα αυτά. Να μάθω επιτέλους που στράβωσε το πράγμα πριν τόσο καιρό. Να καταλάβω επιτέλους τι νιώθει! Θέλω ένα τελευταίο βράδυ μαζί του. Να το περάσουμε όπως το πρώτο μας. Στο λιμάνι κάτω από τα αστέρια. Να βλέπω τα μάτια του να λάμπουν από πόθο και ενθουσιασμό. Να μου μιλάει και να χάνομαι στα πράσινα μάτια του.Ένα βράδυ μόνο. Μου λείπει μεχρι να θυμηθω γιατί θέλω να τον θυσιάσω σε κάποιον Ολύμπιο θεό σαν πρόβατο στο βωμό. Όλα εκείνα τα ψέμματα και τις μαλακές που έκανε θυμάμαι, και αρχιζω να αγριευω. Και θέλω να τον πάρω και να τον κάνω τροφή για γάτες. Εκεί καταλαβαίνω ότι επανήλθα και ηρεμώ. Ανάμεικτα συναισθήματα που παρόλο που θέλω να του τα εκφράσω, δεν θα το τολμήσω πότε. Είναι καλύτερο να μην ξέρει. Και ας περιμένω ότι κάτι θα αλλάξει. Δεν θα τολμήσω πότε!
 
 
 
 

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ