ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
24.8.2015 | 02:25

.

Αγαπητοί, θα ήθελα να ακούσω απόψεις.Ειμαι 25 ετών, αλλά γενικά μου λείπει η όρεξη για ζωή. Πολύ πιθανόν να είναι ψυχολογικό.Έχω μία δουλειά, μένω μόνη μου, δεν έχω όμως φίλους. Είμαι αρκετά ντροπαλή, θα έλεγα φοβιτσιάρα, δεν κάνω δραστηριότητες, οπότε σπανίως κάνω γνωριμίες, και όσες έχω κάνει ως τώρα (π.χ. από σχολή) με τους περισσότερους δεν έτυχε να ταιριάζουμε, με άλλους υπήρξαν ίσως λάθος χειρισμοί, οπότε και εχω καταλήξει να μην έχω φίλους.Αν τύχει λοιπόν να κάνω μια γνωριμία, σχεδόν δεν μιλάω, μόνο ακούω. Πολλές φορές νιώθω οτι δεν έχω κάτι να πω πάνω σε κάποιο θέμα, μάλλον επειδή δεν με απασχόλησε στο παρελθόν οπότε και δεν το έχω σκεφτεί ώστε να σχολιάσω. Αλλά και επειδή μου έχει τύχει να σχολιάσω βεβιασμένα κάτι το οποίο δεν είχα σκεφτεί καλά πρώτα, και τα αποτελέσματα ήταν εναντίον μου (είπα βλακείες ας πουμε) μιας και έκανα μια βιαστική κρίση...Μην φανταστείτε πως είμαι ένα τελείως ξενέρωτο, άβουλο πλάσμα. Και πλάκα θα κάνω οταν έρθω κοντά με κάποιον, και συμπαράσταση μπορώ να προσφέρω κτλ. Απλώς προτιμώ με αγνώστους (ή με γνωστούς που δεν κάνω ιδιαίτερη παρέα, π.χ. τους συναδέλφους μου) να κρατάω ας το πούμε χαμηλό προφίλ. Προσπαθώ να δείχνω ενδιαφέρον σε διάφορες συζητήσεις, δεν θέλω να περνάω ως σνομπ, απλώς όπως ίσως καταλάβατε από τα παραπάνω, δεν έχω ασχοληθεί με πολλά και διάφορα θέματα στην ζωή μου.Πρόσφατα βγήκα από μία σχέση ακριβώς επειδή δεν μιλούσα πολύ, και όταν πιεζόμουν να μιλήσω μάλλον έβγαιναν βλακείες από το στόμα μου, με αποτέλεσμα να μου λέει κουβέντες του τύπου "είσαι επιφανειακη, ανόητη, αδιάφορη για τα παντα, δεν σκέφτεσαι τίποτα από μόνη σου, μου σπας τα νεύρα έτσι..." κτλ. Φυσικά και εγω θιγόμουν με αυτά και τσακωνόμασταν επειδή "δεν θα έπρεπε να θίγομαι, αφού αυτή είναι η πραγματικότητα", οι κουβέντες που μου έλεγε δηλαδη, με αποτέλεσμα να απομακρύνομαι από εκείνον και να μην μπορώ εν τέλει να του ανοιχτώ, να είμαι ο εαυτος μου... Πώς μπορεί κάποιος να εμπιστευτεί κάποιον ολοκληρωτικά οταν τον πιέζει και τον προσβάλλει συχνά...Θα ήθελα λοιπόν τις γνώμες σας σε περίπτωση που γνωρίζατε ενα άτομο σαν εμένα. Θα μπορούσε καποιος να γίνει φίλος και να εκτιμάει ένα τέτοιο ατομο;Ελπίζω να έγινα κατανοητή και συγγνώμη για το κατεβατό.
6
 
 
 
 
σχόλια
Ήμουν/ίσως είμαι ακόμα, αλλά σε μικρότερο βαθμό, σαν εσένα.Πέρα απ' όσα έχουν γραφτεί ήδη, έχω να προσθέσω τα εξής: βγες έξω. :DΚι όταν λέω βγες έξω δεν εννοώ απαραίτητα για ποτό ή για καφέ, στολισμένη κι έτοιμη για δημόσιες σχέσεις. Βγες για βόλτα, ακόμα και μόνη σου, μια μέρα που θα μπορούσες καλλιστα να μείνεις σπίτι. Πάνε κάπου όπου πιστεύεις ότι δε θα περάσεις και τόσο καλά και ίσως εκπλαγείς θετικά. Πάρε κι ένα βιβλίο μαζί και άραξε κάπου... Ποτέ δε ξέρεις. Επίσης, σίγουρα θα έχεις κάποιο χόμπι ή τελοσπαντων μια ασχολία που σ' ευχαριστεί περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο. Κόλλησε σ' αυτό και δες αν μπορεί να σ' οδηγήσει και σ' άλλες δραστηριότητες, παρεμφερή ή κι εντελώς διαφορετικές. Ειδικά αν γραφτείς σε κάποια ομάδα/μάθημα/σεμινάριο, σίγουρα θα γνωρίσεις άτομα με κοινά ενδιαφέροντα.Και τέλος, διασκέδασε το και μείνε ειλικρινής. Δεν είναι παιχνίδι γνώσεων, ούτε διαγωνισμός προσωπικοτήτων... Αν κάποιος περιμένει από 'σένα πιο "ψαγμένες"και βαθυστόχαστες απαντήσεις στα θέματα του, είτε αυτός είναι η σχέση σου είτε ένας απλός φίλος, τότε κατά 90% περιμένει να ακούσει κάτι συγκεκριμένο που δεν οφείλεις να μαντέψεις. :)
Από το κείμενό σου μου βγάζεις ότι σου έχει γίνει έμμονη ιδέα ότι αν μιλήσεις σε μία παρέα ή στον οποιονδήποτε θα πεις βλακεία και γι΄αυτό δε μιλάς. Πιστεύω ότι πρέπει να δουλέψεις λίγο με τον εαυτό σου και να έχεις το θάρρος της γνώμης σου. Νομίζω ότι λανθασμένα πιστεύεις ότι αν δεν διαφωνήσεις με τον άλλον θα γίνεις πιο αρεστή και γι' αυτό προσπαθείς να παρουσιάζεις ότι έχεις τις ίδιες απόψεις με το σύνολο με το να μην μιλάς. Χρειάζεται να ανεβάσεις κάπως την αυτοπεποίθησή σου και μου κάνει εντύπωση που δεν έχεις αφού και δουλειά έχεις και μόνη σου ζεις στα 25 που οι περισσότεροι στην ηλικία σου ακόμα δεν έχουν σταθεί στα πόδια τους με αυτή την κρίση που υπάρχει. Όλα αυτά είναι αξιοθαύμαστα. Μην υποβιβάζεις τον εαυτό σου με το να λες ότι ο φίλος σου είχε δίκιο που σε χώρισε για τους λόγους που αναφέρεις απλά δεν ενδιαφερόταν άλλο ή του είχε φύγει, μπορεί σε κάποια σημεία να είχε δίκιο ας πούμε ότι είσαι λιγομίλητη αλλά αυτό δεν σε κάνει αυτόματα και επιφανειακή ή ανίκανη. Μόνο ανίκανη δε μου φαίνεσαι. Αν σκέφτεσαι έτσι για τον εαυτό σου κάνεις λάθος μην αφήνεις κανέναν να σε μειώνει. Τέλος πιστεύω ότι όλα πηγάζουν το ότι λες ότι δεν έχεις θάρρος, προσπάθησε να αποκτήσεις με το να βάζεις μικρούς στόχους και να τους καταφέρνεις είτε αυτοί είναι στον επαγγελματικό τομέα ή με το να κάνεις κάτι στον ελεύθερο σου χρόνο για παράδειγμα να πεις να φτιάξεις το σώμα σου με το να αρχίσεις γυμναστική ή αφού σου αρέσει να βοηθάς να ασχοληθείς με κάποια ΜΚΟ που θα σε ενδιέφερε. Κάτσε ψάξτο.
η αληθεια ειναι πως για να γινει καποιος φιλος με ΚΑΠΟΙΟΝ, οποιονδηποτε, θα πρεπει να τον γνωρισει καλα και για να τον γνωρισει καλα θα πρεπει να μιλαει. εννοειται πως θα μπορουσε ο οποιοσδηποτε να γινει φιλος σου, απλως απο ενα σημειο και μετα μπορει να κουραστει που δεν μιλας. απο την αλλη, αν προσπαθησεις να απωθησεις αυτες τις σκεψεις απο το μυαλο σου, θα εισαι ο εαυτος σου. ναι μπορει να πετας βλακειες, αλλα θα εισαι ο εαυτος σου. και σιγουρα θα βρεθουν ατομα που θα πουν τι βλακας ειναι αυτη αλλα θα βρεθουν και ατομα που θα τους αρεσουν οι βλακιουλες που λες. χωρις να σημαινει οτι ειναι βλακειες. εσυ το ειπες, εσυ ξερεις.. μπορει και να μην ξερεις βεβαια και να μην ειναι βλακειες..αλλα και παλι πιανεις το point μου
Το βασικό κριτήριο επιλογής φίλων είναι η προσωπικότητα και οι ιδέες τους. Με το να μην μιλάς σχεδόν καθόλου , δεν επιτρέπεις στους ανθρώπους να σε γνωρίσουν πραγματικά. Είσαι 25 ετών οπότε υποθέτω ότι έχεις αναπτύξει δική σου άποψη για κάποια πράγματα. Γιατί φοβάσαι να την πεις; Αν θεωρείς ότι δεν είναι τεκμηριωμένες οι απόψεις σου φρόντισε να βρεις τα επιχειρήματα να τις υποστηρίξεις σε μια συζήτηση. Ο μονόλογος κουράζει τους ανθρώπους, αυτό που ζητάνε από την επικοινωνία είναι διάλογος. Επίσης, λες "δεν εχω ασχοληθεί με πολλά και διάφορα θέματα στη ζωή μου" αλλά εκνευρίζεσαι που το αγόρι σου σου έλεγε ότι είσαι αδιάφορη . Αν σε ενοχλεί αυτό γιατί δεν προσπαθείς να ενημερωθείς πάνω σε περισσότερα θέματα; Έτσι θα εχεις και πιο πολλά να πεις σε μια συζήτηση. Προσπάθησε να αποκτήσεις σφαιρική γνώση πάνω σε αρκετά καθημερινά ζητήματα και θα γίνεις πολύ πιο ευχάριστη στη συζήτηση.Και για να απαντήσω στην ερώτηση (αν και νομίζω το έχω κάνει ήδη), όχι δεν θα μπορούσα να εκτιμήσω ένα άτομο που σε μια συζήτηση μόνο κουνάει το κεφάλι συγκαταβατικά, γιατί ουσιαστικά δεν θα το γνωρίζω.