ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
8.7.2012 | 23:25

Σήμερα

Είναι η πιο χαρούμενη κ ευτυχισμένη Κυριακή της ζωής μου :) :)Δεν το πιστεύω ακόμη! Αλλά τελικά αν γυρίσεις το βλέμμα και κοιτάξεις την τελευταία σου ευκαιρία κατάματα και της πεις την αλήθεια, όταν ανοιχτείς χωρίς να σε νοιάζει τίποτα, για το τι θα πουν, για το πως θα σε κρίνουν για τις πράξεις σου και την επιμονή σου, το "την νοιάζομαι κ την αγαπώ κ έχω κάνει κ εγώ λάθη" τους μεταμορφώνει όλους σε ανθρώπους. Είχα καιρό να δω αληθινούς ανθρώπους. Υπάρχουν όμως ακόμη. Υπάρχουν στα πιο άθλια μέρη της πόλης αυτής, εκεί που βρίσκονται τα "αποβράσματα" όπως τους χαρακτηρίζει η κοινωνία μας, οι αδύναμοι, οι τρελοί και οι ανήμποροι που δεν είναι όμως τίποτα απ'όλα αυτά. Εκεί τους βρήκα. Και ανοίχτηκα σε "αγνώστους" όπως τους έβλεπα αλλά δεν ήταν... τους έβλεπα σαν θηρία και αγρίμια αλλά μέσα τους δεν είχα δει, έβλεπα με το θυμό που σε είχαν εκεί. Υπάρχει κάτι τελικά μέσα σε όλους που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά. Η φωνή τους όμως αλλάζει όταν είσαι ειλικρινής, το βλέμμα τους χαμήλωνει όταν σε ακούν να προσπαθείς με κόμπους να βγάλεις από μέσα σου αυτό που νοιώθεις, η σκέψη τους τους λύνει επιτέλους τα χέρια, λυγίζουν αυτοί όπως εγώ εχθές, και σου λένε και τα δικά τους.. Ανοίγονται κ εκείνοι. Και βλέπεις την αληθινή πλευρά.. αυτή την ανθρώπινη που καμμιά δύναμη δεν μπορεί να σταματήσει. Αγκαλιά σε είχα, με άφησαν, μου άνοιξαν οι πόρτες, μαζί ήπιαμε τον καφέ, εκεί με αυτούς. Χάθηκαν οι κανόνες τους, χάθηκαν οι περιορισμοί, έκαναν τα στραβά μάτια, σκέφτηκαν διαφορετικά. Ναι ήμουν μαζί σου!Αλλάζουν οι άνθρωποι όταν παραδέχεσαι τα λάθη σου, όταν τελικά δεν κατηγορείς μόνο τους άλλους αλλά και εσένα. Και είχα κ εγώ κάνει τα λάθη μου. Τα είπα όμως και κανείς δεν έμεινε αδιάφορος. Εκεί με τη σιωπή μου να φωνάζω πόσο έχω καταλάβει τι ήσουν για εμένα και πόσο είχα αργήσει. Οι δικοί σου.... Αυτοί που άλλαξαν σκέψη, που άκουσαν κ εμένα. Που σε ρώτησαν αν θέλεις κ εσύ να είσαι μαζί μου, αν είναι καλύτερο να το δοκιμάσουν κ αυτό. Και ήθελες, το είπες ξεκάθαρα. Μέχρι την Κυριακή θα βγεις :) :) Και θα σε αφήσουν. Και θα πάμε στην γαμημένη την παραλία, θα αράξουμε, θα χαζέψουμε τον ήλιο και όχι τα άσπρα δωμάτια.Θα πιούμε μια μπύρα και τα μόνα δεμένα χέρια εκεί θα είναι 2. Ένα το δικό μου κ ένα το δικό σου πιασμένα μαζί μετά από τόσο καιρό.Ναι ρε!!!! :) Ψιτ... στο είχα πει! :) :) :)