16.10.2014 | 16:27
απογοητευση
Ειμαι πρωην στρατιωτικος 54 χρονων συνταξιουχος και προσεχω τα παιδια και το σπιτι. Η γυναικα στην δουλεια αλλα δεν την αντεχω πια με την γκρινια και τωρα τελευταια και με προσβολες. Δεν ειναι οτι αλλαξε χαρακτηρα απλως τωρα γινεται πιο συχνα. Φωνες γιατι το σπιτι δεν ειναι οπως πρεπει, γιατι μαγειρεψα αυτο και οχι εκεινο. Γιατι ξεχασα να αγορασω το γαλα , γιατι γιατι. Με πιανει το παραπονο γιατι ενω προσπαθω οσο μπορω δεν βλεπω εστω μια μικρη αναγνωριση. Σκεφτομαι οτι αμα ειχα προβληματα και στα συζυγικα μου καθηκοντα που θα ειχαμε φτασει. Μαρια η παραδουλευτρα θα με φωναζε! Τελος παντων κανω υπομονη για τα παιδια και για την ηρεμια τους. Τα ειδα τα αποτελεσματα οταν μαλωνουμε η οταν απλα διαφωνουμε τι γινεται και πως αισθανονται. Φαινοτανε απο την αρχη αλλα οταν χρειαστηκε να παρω την αποφαση για να συνεχισουμε σκεφτηκα οτι δεν ηταν σωστο να την αφησω με ενα παιδι στην κοιλια.Α.
