ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
31.3.2014 | 04:19

Ερωτική Επιστολή

Στην Κ. Έχω να σε δω πάνω απο 1 μήνα. Πήγαινα στα μέρη που πήγαινες μπας και σε πετύχω, εσύ πουθενά. Δεν σε πέτυχα απο τότε που σου έδωσα το λουλούδι εκείνο το απόγευμα και η αμηχανία ήταν σκιαγραφημένη στα βλέμματα και των δύο μας. Φαινόσουν αγχωμένη απ' αυτή την αμηχανία. Σε είδα σε μια φωτογραφία με κάποιους κοινούς φίλους, απ' αυτό το Σάββατο βράδυ μάλλον. Μόλις σε αντίκρισα στην φωτογραφία το αίμα μου πάγωσε. Την χάζεψα για μερικά λεπτά, παρατηρώντας τα πανέμορφα μαλλιά σου, τα καστανά μάτια σου, το χαμόγελο σου, τα χέρια σου που σου είχα πει τότε παλιά οτι μ'αρέσουν. Αυτά τα τόσο απαλά χέρια που άγγιζαν το πρόσωπο μου, έμπαιναν μεσ' τα δικά μου καθώς φιλιόμασταν στο δρόμο περπατώντας, χωρις να μας νοιάζει τίποτα , γελώντας σαν μικρά παιδιά που ενθουσιάζονται πρώτη φορά. Εκείνες τις στιγμές που ένιωθα τα χείλια σου πάνω στα δικά μου και τα 13 χρόνια διαφορά ηλικίας δεν σήμαιναν τίποτα. Κοίταξα για λίγο την φωτογραφία και ένιωσα ένα άγχος, ένα φόβο. Σαν και τον φόβο που ένιωθα να σφίγγει την καρδιά μου όταν ενα βράδυ πλησιαζα το μαγαζί στο οποίο συχνάζουμε και φοβόμουν μην σε δω με κάποιον άλλον. Πόσο ευχόμουν να μην μου συμβεί αυτό εκείνο το βράδυ. Θα με πάγωνε. Εκείνη την ώρα συλλογίστηκα πως μπορει να είχες νιώσει εσύ όταν με είχες δει να φιλάω μια άλλη κοπέλα σε κείνο το μαγαζί 2 μήνες αφού το διαλύσαμε. Που να ήξερες οτι δεν μπορούσα να πάρω το βλέμμα μου απο πάνω σου γιατι ήσουν πανέμορφη εκείνο το βράδυ. Πέρασε λοιπόν ο καιρός, θυμάμαι πως μετρούσα τις μέρες όταν σταματήσαμε να βρισκόμαστε. Κι αυτές οι μέρες γίναν εβδομάδες και μετά μήνες. Προχώρησες τη ζωή σου, προχώρησα τη δική μου. Αλλά όταν βλέπω το πρόσωπο σου μου φέρνει στο μυαλό εκείνη την πρώτη φορά που πέσαμε απ' τον καναπέ του σπιτιού σου στο πάτωμα φιλώντας παθιασμένα ο ένας τον άλλον και στην συνέχεια κάναμε έρωτα στο κρεβάτι σου στις 5 τα ξημερώματα και ήταν τόσο έντονο. Και θυμάμαι που με χαμόγελο με έλεγες "πιτσιρίκι" και μετά φιλιόμασταν. Δεν το έβλεπα τότε, δεν έβλεπα το "δεν πρεπει" της υπόθεσης. Σε ήθελα τόσο πολύ που πίστευα πως ένα αγόρι στην ηλικία μου μπορεί ζήσει ενα έντονο πάθος με μια γυναίκα της ηλικίας σου. Είχες δίκιο, είναι λάθος. Μερικες φορές όμως ακόμα νιώθω την επιθυμία να σε αρπάξω απ' τη μέση και να σε φιλήσω χωρις ανάσα, όπως εκείνα τα βράδια στην Ερμού. Ελπίζω να περνάς όμορφα.