ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σε ολους...θελω την άποψη σας σε ένα προσωπικό μου ζήτημα. Περνάω χρόνια κατάθλιψη και είμαι σε φάση που σιγά σιγά βγαίνω από αυτό... Μου είναι γενικά δύσκολο σαν άτομο να κάνω φιλίες γιατί δεν θέλω να πρήζω τους άλλους με τα δικά μου θέματα κ γενικά μου ειναι δύσκολο γιατί έχω πολλά θέματα εμπιστοσύνης. Γνώρισα μια κοπέλα από το τικ τοκ πριν δύο μήνες και δέσαμε αρκετά.. έχουμε πολλά κοινά και πάνω κάτω την ίδια ηλικία. Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν εκείνη άρχισε να έχει πρόβλημα επειδή μπορεί να μην απαντούσα σε κάποιο μήνυμα άμεσα κ αργούσα λίγο...(κάτι που φυσικά δεν το έκανα επίτηδες)...μετά συνέχισε με παράπονα τύπου "ποτέ δεν μου έχεις πει σε αγαπώ και εγώ σε θεωρώ κολλητή". Για μένα όπως της ξεκαθάρισα ο όρος "κολλητή" απαιτεί πολλά πράγματα για να τον διεκδικήσει (γενικα μου φάνηκε λίγο ανώριμο αυτό)... Παρόλα αυτά προσπάθησα να την αποκαλω όπως ήθελε κ γενικά προσπάθησα να την ανοίγομαι.. Ήξερε πολύ καλά εξαρχής ότι έχω θέμα κ της ξεκαθάρισα τα όρια μου..όταν δεν είμαι καλά και περνάω ζόρια θέλω τον χρόνο μου. Δεν είναι κάτι προσωπικό, είναι η άμυνα μου..(άσχετα που αυτή το παίρνει πάντα προσωπικά).. αλλά για μένα είναι τρομερααααα δύσκολο να μιλάω για τα προβληματα μου σε άλλους κ να λειτουργώ σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Όσες φορές το επιχείρησα (για να μην λέει ότι την κρατάω απέξω από την ζωή μου) δεν είχε κάτι ουσιώδες να μου πει απλά πετούσε δύο "οκ" και άλλαζε θέμα. Το κερασάκι στη τούρτα ήρθε όταν σε μια δυσκολη στιγμή επειδή δεν της απαντούσα σε ένα μήνυμα μου έστειλε ένα κατεβατο που με εκνεύρισε τύπου "και δεν με σέβεσαι και είσαι εγωιστρια...και αν πάθαινα κάτι κ πέθανα από αιμορραγία εσύ που θα ήσουν"; Κατευθείαν εμένα αυτό μου χτύπησε σαν ψυχολογικός εκβιασμος... Γιατί στην τελική και κάτι να της συνέβαινε λογω και χιλιομετρικής απόστασης δεν θα μπορούσα να κάνω αρκετά πράγματα... Δεν μπορώ να ανεχτώ να παίζει κάποιος με το μυαλό μου ενώ ήδη ξέρει ότι περνάω πολλά.. Δεν έχω απαιτηση από κανέναν να με καταλάβει αλλά η αλήθεια να λέγεται...όταν κάποιος δεν έχει περάσει ότι εγώ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να καταλάβει ούτε στο ελάχιστο γιατί απομονώνομαι και πώς νιώθω ότι νιώθω στην τελική. Όπως επίσης δεν μπορώ να είμαι πάνω από ένα τηλέφωνο όλη μέρα και να μιλάω τις μισές ώρες της ημέρας μαζί της χωρίς να πούμε κάτι ουσιώδες.. ίσως είμαι λάθος αλλά πραγματικά θα ήθελα μια γνώμη.