O γάμος για σένα είναι κάτι σημαντικό . Τελεία. Αν για αυτόν είναι απλά κάτι αδιάφορο τότε τι κάνει ένας άνθρωπος που αγαπάει ; Το χατίρι της κοπέλας του για να νιώσει εκείνη όμορφα . Έτσι λέω εγώ .
23.1.2023 | 12:29
Γάμος ή Έξοδος
Παιδιά, έχω το εξής θεματάκι. Με τον άντρα μου δεν είμαστε παντρεμένοι, μένουμε μαζί εδώ και 4 χρόνια. Τώρα είμαστε και οι δύο 35. Του είχα πει στο παρελθόν ότι ο γάμος για μένα είναι κάτι σημαντικό, ειδικά αν πρόκειται να κάνουμε παιδιά μαζί, έτσι ώστε και να είμαστε νομικά προστατευμένοι αλλά και για το τελετουργικό, να ανταλλάξουμε όρκους, να το γιορτάσουμε κάπως. Όχι ότι προσφέρει το αμάν κάτι, το καταλαβαίνω αυτό, αλλά είναι ένα ωραίο τυπολατρικό για να πούμε ότι περνάμε σε μια νέα φάση, να πάρω και το επίθετό του και τα παιδιά μας το δικό του και όλα αυτές οι νομικές διευκολύνσεις που επέρχονται με το γάμο. Του έκανα πρόσφατα κι άλλη μια κουβέντα, και μάλιστα βρήκα και τον οικονομικότερο τρόπο για να κάνουμε το γάμο. Έτσι κι αλλιώς δεν θα καλούσαμε μακρινά σόγια, θα είχαμε το πολύ 50-60 άτομα, με μια μικρή τελετή για μας και ένα δείπνο για τους καλεσμένους χωρίς πολλά-πολλά. Δεν είμαι φαν του γλεντιού, ούτε και εκείνος, οπότε μια χαρά θα τα βρίσκαμε εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι στην πρόσφατη κουβέντα ο άντρας μου ήταν πιο κάθετος, δηλαδή άρχισε να λέει ότι ο γάμος δεν προσφέρει απολύτως τίποτα και ότι έχει γνωστούς του 2 ζευγάρια που δεν έχουν παντρευτεί παρόλο που συζούν εδώ και χρόνια... Ναι αλλά, αυτά τα δύο ζευγάρια κοιτάει, όταν τα περισσότερα ζευγάρια που γνωρίζουμε και δύο, μαζί τους και οι δύο αδερφοί του, είναι παντρεμένοι κανονικά. Για μένα είναι δεν στέκει σαν επιχείρημα, ειδικά όταν το λέει κάποιος που δεν έχει παντρευτεί και χωρίσει αμάν πόσες φορές, δεν έχει καν παντρευτεί ποτέ ξανά πριν. Όσο για τα παιδιά που έχουμε συζητήσει ότι θέλουμε να κάνουμε, λέει ότι μια χαρά θα τα αναγνωρίσει και δεν θα έχει διαφορά αν είναι από παντρεμένους γονείς ή όχι, ενώ μου λέει ότι για να αλλάξω το επίθετό μου ή να προσθέσω το δικό του μετά από γάμο θα ήταν έτσι κι αλλιώς πολύ μεγάλη διαδικασία για να μπλέξω. Δεν ξέρω, εμένα μου φαίνεται ότι μου τα μασάει και απλώς δεν θέλει να παντρευτεί συγκεκριμένα εμένα. Δεν μπορώ να καταλάβω πού έφταιξα. Όλα αυτά τα χρόνια, τον στήριζα στα δύσκολα, σκεφτόμουν όσο γίνεται για δύο, προλαβαίνω και νοικοκυριό και δουλειά μια χαρά, τα πάω καλά με τους συγγενείς του, δεν αφήνομαι παράλληλα, προσέχω και τον εαυτό μου, και πάλι μάλλον δεν θέλει να με δει σαν γυναίκα της ζωής του. Και είμαι σε δίλημμα τώρα, ειλικρινά. Μόνο που πρόταση δεν του έκανα, του πρότεινα τον λιτότερο τρόπο για να κάνουμε έναν γάμο και πάλι διστάζει και κολλάει. Πείτε μου εσείς τώρα: είναι τρελό μετά από αυτό να φύγω? Από τη μια θα κλαίω την τετραετία που έχασα και από την άλλη φοβάμαι μην καταλήξω να χάσω κι άλλα χρόνια όταν εκείνος συνειδητοποιήσει τελικά ότι θέλει να παντρευτεί, απλώς όχι εμένα. Δεν είμαι και τόσο πια μεγάλη στα 35. Από τη μια δεν είναι κάτι αμάν κρίσιμο ο γάμος όπως είπα, αλλά το γεγονός ότι ο άλλος είναι τόσο πια αντίθετος σε αυτό, αρχίζει και με προβληματίζει πολύ. Πλέον δεν θέλω να πιέζω, αλλά φοβάμαι να παραμείνω σε μια σχέση όπου δεν λαμβάνει ο άλλος υπόψη κάτι που θεωρώ σημαντικό και αντ' αυτού μου παρουσιάζει γελοία επιχειρήματα.
17
