Στο σημερινό «Α μπα»: μια πολύ σημαντική ανακοίνωση

Στο σημερινό «Α μπα»: μια πολύ σημαντική ανακοίνωση Facebook Twitter
114

Bρείτε εδώ το νέο σάιτ της Α,ΜΠΑ >>> https://ampa.lifo.gr/

__________________

1.


Λοιπόν, η ιστορία μου είναι πολύ απλή πριν δύο χρόνια περίπου είχα βγει με τη παρέα μου και απέναντι μου καθόταν ένα παιδί το οποίο με κοίταζε συνέχεια. Για να πω την αλήθεια τον κοίταζα και εγώ αλλά σε λιγότερο βαθμό γιατί είχα ντραπεί . Δεν έγινε κάτι ούτε μου μίλησε ούτε του μίλησα μετά έφυγα με τους φίλους μου αλλά όταν πήγα σπίτι τον σκεφτόμουν. Μου είχε κάνει πολύ εντύπωση ο τρόπος που με κοίταζε και δεν μπορούσα να τον ξεχάσω. Από τότε όμως δεν τον ξανά είδα ποτέ πουθενά. Τώρα μετά από δύο χρόνια και μάλιστα πριν λίγο καιρό τον είδα ξανά αυτή τη φορά στο μαγαζί που δούλευε και από τότε άρχισα ξανά να τον σκέφτομαι. Τι μου προτείνεις να κάνω ;
-Α, 20 χρονών


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν σου προτείνω να μην πας ποτέ ξανά στο μαγαζί που δούλευε, τι θα κάνεις; Αυτό κάνε.

__________________
2.


Πριν 6 μήνες βγήκα από μια πολύ έντονη σχέση και μακροχρόνια. Έντονη από όλες τις απόψεις. Θετικες και αρνητικές. Ο λόγος που χωρισαμε, ενώ στην αρχή πίστευα ότι είναι απλά ο χρόνος που έκανε πάλι κάτι να τελειώσει (φεύγει ο έρωτας κτλ κτλ) τελικά λίγο αργότερα έμαθα ότι αυτός ο άνθρωπος που πραγματικά θεωρούσα οικογένεια, με απατουσε. Και όχι από έρωτα για το άλλο άτομο αλλά από λαιμαργια για σεξ. Φυσικά όλο αυτό γιατί είχε φύγει ο έρωτας. Χαιρω πολύ, πάντα φεύγει. Η αγάπη όμως; ο σεβασμός; τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι χωρισαμε. Φυσικά τους πρώτους μήνες βλεπομασταν που και που και περνουσαμε ρομαντικά και με τέλειο σεξ κάποιες νύχτες. Μέχρι που κατάλαβα ότι όλο αυτό γινόταν μέχρι να βρει κάτι αξιόλογο και να νιώσει ασφάλεια. Πάντα μου έλεγε ότι με αγαπάει και με λατρεύει αλλά θέλει να χωρίσουμε. Ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα. Αλλά από την άλλη όταν ήμασταν μαζί, ήταν όλα γεμάτα έρωτα και πίστεψα ότι ίσως πάμε για μια νέα αρχή. Ίσως έγιναν όλα σκατα για να ξεκινήσουμε σωστά. Συζητήσαμε ξανά και ξανά για την απάτη. Ήμασταν καθαροι. Έτσι πίστευα. Μέχρι που κατάλαβα πόσο θέατρο έπαιζε πάλι. Με μεγάλη δυσκολία ξέκοψα. Πάει καιρός. Δεν μιλάμε. Ξέρω ότι έχει νέα σχέση. Ο μισός μου εαυτός νιώθει ακόμα την απόλυτη αγάπη που ένιωσα γι αυτόν τον άνθρωπο. Ο άλλος μου μισός νιώθει φοβερά άσχημα συναισθήματα, ίσως είναι μίσος. Έχω κλείσει και δεν μπορώ να εμπιστευτω, να θέλω να ερωτευτώ, να θέλω να αρεσω. Το προσπάθησα για λίγους μήνες αλλά κατάλαβα ότι με κάνει και αισθάνομαι χειρότερα. Νιώθω έτσι τώρα. Απλά με αγχώνει ότι έχουν περάσει έξι μήνες και νιώθω ακόμα μισή. Σίγουρα είμαι καλύτερα από πριν αλλά ο πόνος είναι μέσα μου. Αναρωτιέμαι πότε φεύγει...
-Τιτίκα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Οι άνθρωποι δεν απατάνε επειδή τελείωσε ο έρωτας, ούτε επειδή έχουν λαιμαργία για σεξ. (Τι θα πει λαιμαργία για σεξ; Ας έκανε μαζί σου τότε. Την αναστάτωση του καινούριου θέλει, όχι το σεξ το ίδιο.) Απατάνε γιατί δεν θεωρούν σημαντική τη μονογαμία, κάτι που μπορεί να εξηγηθεί με πολλούς τρόπους, και δεν είναι κακό αυτό από μόνο του. Το κακό με αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι δεν έχουν τα κότσια να το ζήσουν ανοιχτά και το κάνουν στην πλάτη άλλων, που πιστεύουν στην μονογαμία. Πολλοί από αυτούς μάλιστα δεν θεωρούν την μονογαμία σημαντική, αλλά μόνο για τους ίδιους· αν τους πει ο σύντροφος ή η σύντροφος για ανοιχτή σχέση μπορεί και να φύγουν τρέχοντας, να βρουν άλλον μονογαμικό για να κοροϊδέψουν. Η ανεντιμότητα είναι το πρόβλημα. Γι'αυτό λέγεται «απάτη». Επειδή είναι.


Ο πόνος θα φύγει, αν θέλεις να φύγει, αλλά χρειάζεται και να το προσπαθήσεις, αλλιώς δεν θα γίνει από μόνο του.

 

Πρέπει να επεξεργαστείς τα συναισθήματα σου, θετικά και αρνητικά, μέχρι να διαλυθούν και να μείνει μόνο ήρεμη αδιαφορία για αυτόν τον άνθρωπο. Όταν λέμε «επεξεργαστείς» εννοούμε να μην τα αποφεύγεις, αλλά να κάνεις τον κόπο να τα ζήσεις μέχρι το βάθος, και την αγάπη, και ό,τι αποκαλείς μίσος. Κάποια στιγμή θα πέσει η κουρτίνα που έχεις βάλει για να μην τον δεις όπως είναι, γιατί τώρα βλέπεις μια φαντασιακή μορφή με ένταση, δεν βλέπεις τον ανθρωπάκο που κοροϊδεύει ανθρώπους που τον εμπιστεύονται γιατί δεν έχει το θάρρος να ζήσει όπως θέλει να ζήσει.

__________________
3.

 

Βρε Αμπά μου δεν ξέρω πως να ελέγξω τον εκνευρισμό μου κάθε φορά που ο άντρας μου αγκαλιάζει τη μητέρα του και η μητέρα του αυτόν, μου φαίνεται ανάρμοστο και μου προκαλεί αμηχανία. Να ξεκαθαρίσω ότι δε μένουμε στην ίδια πόλη με τους γονείς του άντρα μου και τους βλέπουμε λίγες φορές το χρόνο, σίγουρα τους λείπει και το εκδηλώνουν. Επίσης τόσο ο άντρας μου όσο και η μητέρα του είναι άνθρωποι που χρησιμοποιούν κατά κόρον τα αγγίγματα και συνηθίζουν να αγγίζουν τους συνομιλητές τους , να αγκαλιάζουν τους δικούς τους, να χαϊδεύουν, να κρατούν το χέρι, πως να το πω επικοινωνούν μέσω της αφής. Εγώ είμαι ποο συγκρατημένη, χρειάζομαι τον προσωπικό μου χώρο και όλα αυτά με αποσυντονίζουν. Αλλά οτο σύμπλεγμα μαμάς - γιου σηκώνω τα χέρια ψηλά.
-Αντιγόνη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έχεις άλλο επιχείρημα για να αποκαλέσεις τη σχέση τους σύμπλεγμα; Δεν βλέπω απολύτως τίποτα κακό στο να αγκαλιάζει μια μητέρα τον ενήλικο της γιο. Ίσα ίσα μου φαίνεται πολύ τρυφερή εικόνα. Ή δεν μας τα λες όλα, ή είσαι πραγματικά πολύ συγκρατημένη.


__________________
4.


Γεια σου Αμπά, ήθελα να ρωτήσω, πιστεύεις ότι οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους πολυγαμικοί -άντρες και γυναίκες- και η κοινωνία έρχεται να τους επιβάλλει άλλα ή οχι; Γιατι με έχεις μπερδέψει. Άλλες φορές από τις απαντησεις σου, αισθάνομαι ότι είσαι υπερβολικά αυστηρή με το θέμα, άλλες φορες ότι καταλαβαίνεις καλύτερα απο όλους τι συμβαίνει στις ανθρώπινες σχεσεις. Αν, δε, διαβάσει κανείς τι απαντούν οι σχολιαστές σε περιπτώσεις απιστίας, θα νομίζει πως ζουν σε μια εξιδανικευμενη πραγματικοτητα όπου ολοι ειναι πιστοι, οι ίδιοι δεν ενιωσαν ποτέ τίποτε για άλλο πρόσωπο πέραν του εκαστοτε συντροφου τους και πως όλοι αυτοί που απατούν είναι κάποια καθάρματα που έχουν σκοπό να εξαπατησουν και όχι άνθρωποι με αδυναμίες κι επιθυμιες. Εγώ πιστεύω ότι η κοινωνία, επειδή έτσι τη συμφέρει, για λογους αναπαραγωγης, για την οικογενεια κτλ, ωθεί τους ανθρώπους σε μονογαμικές μακροχρονιες σχεσεις, κατακρινοντας ολες τις αλλες υποπεριπτωσεις, αλλα η πραγματικότητα διαφωνει μαζι της. Δηλαδη, οι σχέσεις φθείρονται με την παροδο του χρονου, η σεξουαλική επιθυμία δεν ειναι τοσο εντονη, αρχιζουν τα προβληματα, δεν γινεται να ειμαστε σε μια διαρκη ευτυχια και ερωτευμένοι τρελά για μια ζωη, πώς να το κανουμε. Υπαρχουν περιπτωσεις σε μακροχρονιες σχέσεις και γαμους που αν δεν υπηρχε το τριτο πρόσωπο, θα κατέρρεαν, αλλα και ετσι να μην ειναι, υπαρχει κατι που λεγεται σεξουαλικό ένστικτο και ειναι πολύ δυνατό. Ναι κι εγω φυσικα δεν θα ημουν τοσο ανετη σε μια περίπτση απιστιας, κι εγω ζηλεύω οταν θελω πολύ τον άλλον αλλά όταν κάτσω να τα σκεφτω λογικα και βλεπω τι γίνεται και γυρω μου στην πράξη, απο σχέσεις φίλων και γνωστων, αυτές τις σκεψεις κανω. Δεν ειναι ολοι οι άνθρωποι τοσο γενναίοι ωστε να παραδεχτουν μια απιστια και να αφησουν τον άλλον ή να το κάνουν με τον κίνδυνο να τους αφησει ο άλλος, τον οποίο μπορεί να εξακολουθουν να θελουν και να εχουν δεθεί μαζι του. Μπορεί μια χαρα να επιθυμεις να κανεις σεξ με εναν ανθρωπο ενω ταυτοχρονα εχεις πιο βαθιά αισθηματα και για καποιον αλλον. Τι νοημα εχει η καταπιεση; Απο τη στιγμη που ενιωσες την αναγκη να πας με καποιον αλλον, μικρη σημασια εχει αν το εκανες και τελικα πράξη, την ενιωσες. Τα συναισθηματα των ανθρωπων ειναι πολύπλοκα και δεν υπακούουν στις νορμες της κοιωνιας. Και οσον αφορα την εξαπατηση που λες καμιά φορα, εγω προσωπικα σε καμια περιπτωση δεν θα εβαζα την εξαπατηση απο φιλο στο ιδιο επιπεδο με την εξαπατηση απο συντροφο. Γιατι στη δευτερη περιπτωση, υπαρχει το ερωτικο κομματι που μπερδευει πολυ τα πραγματα. Θα ηθελα πολυ να ακουσω τη γνωμη σου.
-Έλενα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ξέρουμε τι είναι οι άνθρωποι από τη φύση τους και καλύτερα να μην χρησιμοποιείς αυτό το επιχείρημα, ακριβώς επειδή είναι πολύπλοκα τα πράγματα. Το άλλο επιχείρημα «αφού μας καταπιέζει η κοινωνία, θα απατάμε γιατί είναι η φύση μας και τι να κάνουμε, θα παίρνουμε και μερικούς στο λαιμό μας» είναι απαράδεκτο. Ναι, είναι δύσκολο να ζεις την αλήθεια σου, για να το πω έντεχνα. Άλλο τόσο δύσκολο είναι να είσαι μονογαμικός. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να δείχνουμε κατανόηση στην αδυναμία κάποιου να είναι πιστός ΕΝΩ θεωρούμε αυτονόητη την απόφαση του άλλου να είναι. Αν το ένα είναι δύσκολο, είναι και το άλλο δύσκολο. Η μονογαμία μαθαίνεται. Είναι προσωπική απόφαση. Οι μονογαμικοί δεν είναι μονογαμικοί επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, και οι πολυγαμικοί δεν είναι τα ατίθασα πνεύματα που πρέπει να συγχωρούμε γιατί δεν φυλακίζονται στα συμβατικά κλουβιά.


Επίσης, αν είναι τόσοι οι πολυγαμικοί που δεν κρατιούνται, γιατί δεν βρίσκουν ο ένας τον άλλον να ζουν ελεύθερα σε ανοιχτές σχέσεις να ησυχάσουν τα κεφάλια όλων μας με αυτό το βιολί; Επειδή δεν είναι η πολυγαμία αυτό που θέλουν. Όσοι είναι όντως πολυγαμικοί, βρίσκουν άλλους πολυγαμικούς. Μπορείς μια χαρά να θέλεις να κάνεις σεξ με κάποιον ενώ έχεις βαθιά συναισθήματα για κάποιον άλλον. Γιατί η καταπίεση; Συμφωνώ. Κάνε το λοιπόν! Ποιος σε καταπιέζει; Αυτός που έχεις κάνει να πιστέψει ότι δεν θέλεις σεξ με κάποιον άλλον. Αυτό που θέλουν οι αυτής της συνομοταξίας είναι να τους θεωρούν οι υπόλοιποι μονογαμικούς (επειδή είναι αξιοσέβαστο) αλλά να «κάνουν και τη ζωούλα τους» για να νιώθουν ότι μετράνε. Ε, ναι, όχι. Δεν έχω κατανόηση για αυτούς. Έχω άπειρη υποστήριξη όμως για όσους είναι ειλικρινείς και δεν κοροϊδεύουν κανέναν, δεν δεσμεύονται, δεν δεσμεύουν, δεν παντρεύονται, και δεν φοβούνται μήπως πεθάνουν μόνοι τους.


Η κοινωνία είναι αυτή που είναι. Αν είναι τόσο παρωχημένη η μονογαμία και τόσοι πολλοί οι πραγματικά πολυγαμικοί θα είχε αλλάξει έστω και λίγο. Θα σου πω και ένα μυστικό για να σου αποκαλύψω γιατί δεν έχει γίνει κάποια σημαντική αλλαγή στον θεσμό του γάμου – άρα της μονογαμίας. Η έλλειψη σεξουαλικής ελευθερίας της γυναίκας. Για να υπάρχουν πολυγαμικοί άντρες, πρέπει να υπάρχουν πολυγαμικές γυναίκες. Μόνο στα σκοτάδια υπάρχουν αυτές αλλιώς θα τους κρεμάσουν κουδούνια. Οπότε έχουμε ακόμα πολύ μέλλον.


__________________
5.


Μιας και ο άνθρωπος μπορεί να ανακαλύπτει προβλήματα από τις πιο όμορφες καταστάσεις μπαίνω και εγώ λοιπόν.
Τα γεγονότα έχουν ως εξής: ανέλπιστη προαγωγή σε ζηλευτό (ανδροκρατούμενο δε) τμήμα σε άντρα διευθυντή (γοητευτικό δε). Εδώ ο καθένας μπορεί ήδη να αρχίζει να υποθέτει τί θα ακολουθήσει.
Α) ξέρω ξέρω, σε αδικεί σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους. Όχι, είναι πολύ δίκαιος με όλους μας, μου δίνει ευκαιρίες και με καθοδηγεί διακριτικά να αναδείξω τα ταλέντα μου και να χτίσω μια επιτυχημένη επαγγελματική πορεία.
Β) ξέρω ξέρω σου την πέφτει. Είναι γεγονός ότι έχω καταλάβει σε λίγες άσχετες στιγμές ότι του αρέσω, αλλά δεν με έχει φέρει ποτέ σε δύσκολη θέση και ξέρω ότι δεν θα το έκανε. Είναι ενάντια στις αρχές του και επίσης αν έκανε κάτι σε περίπτωση που μαθευόταν θα κατέστρεφε την καριέρα του ( η εταιρεία είναι θρησκευτικά αυστηρή σε θέματα εργασιακά με δυνητική κατάχρηση εξουσίας).
Γ. Έλα θα έλεγε κάποιος το βρήκα, σε γουστάρει και τον γουστάρεις και σιγοβράζει αίσθημα στο γραφείο. Όντως μου αρέσει, ωστόσο δεν θα ρισκάρω μια πολλά υποσχόμενη νέα καριέρα με το να γίνω το κουτσομπολιό του γραφείου.

Λοιπόν; Από όλα τα παραπάνω εγώ υπό την καθοδήγηση του έχω ανθίσει εργασιακά και. Χωρίς υπερβολή μιλάνε για μένα με πολύ θετικά λόγια για τη δουλειά μου. Για να δείξω άξια της εμπιστοσύνης του δουλεύω σαν σκυλί ώστε να μην μπορεί κανείς να πει ότι επειδή ίσως με γουστάρει με προωθεί. Αποτέλεσμα είναι τα αγόρια της παρέας να έχουν αρχίσει να με βλέπουν ως απειλή, ενώ με είχαν δεχτεί θετικά αρχικά, τώρα σταδιακά με απομονώνουν. Αν και ο διευθυντής προσπαθεί να κρατήσει ένα θετικό κλίμα, σε πράγματα που δεν είναι στο χέρι του θα με απομονώσουν. Πχ είμαστε σε ταξίδι με 3 συναδέλφους, μπορεί να μη με καλέσουν για ποτακι χαλαρό η για φαγητό, εξάλλου υποχρεωμένοι δεν είναι. Είναι όμως δυσάρεστο αίσθημα.

Για άλλους λόγους και ο ίδιος ο διευθυντής με αποφεύγει συγκριτικά με τα αγόρια. Αν πάνε ταξίδι με τους άλλους θα πάνε για ποτακι, φαγητακι, θα κάνουν παρέα κτλ. Όχι με εμένα. Διότι σε ένα ποτακι οι δυο μας, είτε υπάρχει ο κίνδυνος με το αλκοόλ να καμφθούν οι αντιστάσεις, είτε θα δημιουργούσε ανεπιθύμητα σχόλια. Αλλά ακόμα και στο γραφείο, σε εμένα θα έρθει σπανιότερα για χαλαρή κουβέντα σε σχέση με τους άλλους. Γενικώς εγώ χάνω σε αλληλεπίδραση σε σχέση με τους άλλους, και είναι ένας άνθρωπος που έχει να σου μάθει πολλά.

Και φυσικά και εγώ η ίδια είμαι διστακτική να τον πλησιάζω καθώς έχω τη μύγα και μυγιάζομαι. Θα πάω στο γραφείο του μόνο σε προγραμματισμένη συνάντηση, αποφεύγω τα πολλά πολλά γιατί κάποια αγόρια πετάνε και σπόντες για τη σχέση με τον διευθυντή μου, όποτε λέω ας μην τους δίνω και παραπάνω δικαίωμα.

Τελικά με όλες τις καλές προθέσεις, με ενδοεταιρικούς αυστηρούς κανόνες για την παρενόχληση, με κουλτούρα ομαδικότητας έχω αρχίσει να μένω στην απέξω. Και τα αγόρια για τα οποία μιλάω τόσο, δεν είμαι σίγουρη ότι έχουν κάτι μαζί μου, απλά μπήκε νέο αίμα στο κοπάδι με άλλον αέρα, έχω αλλάξει κάπως το status quo και νιώθουν μια απειλή. Και με έναν εξαιρετικό διευθυντή αντί να ευλογώ την τύχη μου, έχω πρόβλημα που δεν είμαι όσο κοντά του θα ήθελα (εργασιακά το άλλο δεν παίζει).

Με αυτά και με κείνα εγώ είμαι σε μια ήπια απομόνωση που με κάνει να νιώθω παιδάκι πρώτης δημοτικού αν και είμαι 38 χρόνων γυναίκα. Τελικά ο διαφορετικός πάντα είναι στην απέξω έτσι ή αλλιώς. Any thoughts
-Είσαι καλά και δεν το ξέρεις


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Συγχαρητήρια για την προαγωγή σου, σίγουρα προσπάθησες πολύ και είσαι πολύ άξια, αλλά κινδυνεύεις από ιδρυματισμό. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις μια πλήρη ζωή εκτός δουλειάς για να μην ψάχνεις τα πάντα (φιλία, αποδοχή, φλερτ, έρωτα, ομαδικότητα) μέσα σε ένα γραφείο. Δουλειά είναι. Όσο καλή και να είναι, παραμένει δουλειά.


Στο επόμενο ταξίδι κάλεσε τους εσύ για χαλαρό ποτάκι και προσπάθησε να μην ψειρίσεις τις αντιδράσεις τους. Συνάδελφοι είναι.


Και πρέπει να σε προειδοποιήσω: υπάρχει η πιθανότητα να μην σε γουστάρει ο διευθυντής, αλλά να σε αποφεύγει επειδή βλέπει ότι τον γουστάρεις εσύ. Άλλο να του αρέσεις -ως εικόνα, ως άνθρωπος, ως συνάδελφος - άλλο να φοβάται να μείνει μόνος σου μαζί μήπως πιει και μετά δεν μπορεί να κρατηθεί από την έξαψη. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο η ένταση μεταξύ σας θα κοβόταν με μαχαίρι – και θα είχαν αρχίσει τα σχόλια από άλλους προ πολλού.

__________________
6.


Αγαπητή Α μπα!
Γιατί αντιπαθούμε εμμονικά κάποιους ανθρώπους? Το γράφω με αφορμή τον αδερφό του άντρα μου που είναι ο μεγαλύτερος τεμπέλης όλων των εποχών! 42 χρονών και μένει ακόμα με τη μανούλα, κάνει την ίδια δουλειά από τα 20 που του εξασφαλίζει ούτε 300 ευρώ το μήνα και όλο το απόγευμα παίζει στοίχημα ή είναι στο fb! Ο τύπος είναι τραγικός!!! Το θέμα είναι: Εμένα προσωπικά και τον άντρα μου δε μας ενοχλεί πουθενά, ακόμα και στα οικογενειακά τραπέζια τρώει 20 λεπτά και φεύγει, δεν έχει ζητήσει ποτέ δανεικά, δε μας έχει φορτωθεί ποτέ και πουθενά και ούτε πρόκειταÎ
¹ γιατί το πατρικό τους σπίτι θα γίνει δικό του οπότε??? Είναι ένας τεμπέλης όπως εκατομμύρια άλλοι!!! Γιατί όμως όταν γίνεται οποιαδήποτε συζήτηση τον αναφέρω πάντα σαν αντιπαράδειγμα και τον θάβω με την πρώτη ευκαιρία? Γιατί κάποιοι άνθρωποι «μας κολλάνε?» ΥΓ :ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ δεν τον γουστάρω!!!!
-κακιά νύφη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γιατί χτυπάει κάποια ευαίσθητη χορδή μέσα σου, που δεν ξέρω ποια είναι. Θα μπορούσε να είναι ότι κατά βάθος θα ήθελες να είσαι στη θέση του, άνετη και χωρίς υποχρεώσεις. Ή ότι θα ήθελες να έχει κάποιες επιπτώσεις για τη ζωή που κάνει ώστε να βεβαιωθείς ότι εσύ ζεις την σωστή ζωή. Ότι σου έχουν μάθει ότι η τεμπελιά είναι μεγάλη αμαρτία και πληρώνεται, ενώ η εργατικότητα αμείβεται, και περιμένεις μια αμοιβή που δεν έχει φτάσει. Κάτι τέτοιο.


_________________
7.

Καλημερα,
Σε διαβαζω συχνα γιατι οι αποψεις σου μου φαινονται ενδιαφερουσες. Τις προαλλες διαβασα τον προβληματισμο μιας αναγνωστριας και ενιωσα οτι συμπασχω αλλα ειδα οτι την εκραζες και μαζευτηκα .. αλλα νομιζω οτι ως ενα βαθμο εχει δικαιο.. ειναι με καποιον( λεκτορα ιστορικο) για τον οποιο αμφιβαλλει αν θα μπορει να ανταπεξελθει σε οικογενειακες υποχρεωσεις.
Το ιδιο θεμα εχω και γω.. περιπου. Δηλαδη το αγορι μου (μενουμε μαζι) ετοιμαζεται για master και διδακτορικο για να γινει καθηγητης πανεπιστημιου που ηταν το ονειρο του απο παντα και εχει φανερη κλιση( υποτροφιες, βαθμοι). Το θεμα ειναι οτι αυτο προυποθετει σπουδες μεχρι τα 30 και ενα επαγγελμα με κυρος αλλα δυστυχως κακοπληρωμενο. Επισης, ειναι αυτο που λεμε booksmart και πασχει απο πρακτικη σκεψη.. ειμαστε και οι 2 σχετικα ευκαταστατοι με οικογενειες που ασχολουνται με επιχειρησεις και εγω εχω μπει ηδη στο χωρο. Εκεινος δε θελει πολυ να ασχοληθει γιατι οι επιχειρησεις του μπαμπα του ειναι σε νησι και δε θελει να φυγει , αν και δουλευει καμια φορα τα καλοκαιρια. Η σχεση μας ειναι μια χαρα μεχρι τωρα.. αλλα η αληθεια ειναι οτι ειμαι με την ελπιδα οτι θα αλλαξει μονος του γνωμη , και θα ασχοληθει με τις επιχειρησεις του μπαμπα του. Αν δε το κανει δε ξερω αν μπορω να ειμαι με καποιον που μεχρι τα 30 θα ειναι φοιτητης και μαλιστα στο εξωτερικο. Επισης, σκεφτομαι οτι αν του πω οτι αυτο ειναι αιτια χωρισμου μπορει να κανει αυτο που του ζητησω εκβιαστικα κατι που δε με ικανοποιει. ( εχει γινει κατι αντιστοιχο στο παρελθον). Ουτε θελω να κανει τοσες σπουδες για την τιμη των οπλων και μετα να παει να αναλαβει ενα μαγαζι.
Δεν ειμαι απο αυτους που υπεραναλυουν οποτε απλα λεω οτι θα αντιμετωπισω το θεμα οτι προκυψει αναγκη. Μηπως αυτη δεν ειναι η σωστη τακτικη;
-Happiness


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μωρέ λες;


Είσαι με κάποιον που έχει ένα συγκεκριμένο όνειρο που σου είναι γνωστό εδώ από πάντα (από πάντα!) και κάνει ό,τι μπορεί να κάνει για να το πραγματοποιήσει, κι εσύ μένεις μαζί του χωρίς να το συμμερίζεσαι, επειδή σκέφτεσαι ότι γιατί όχι, μπορεί να αποφασίσει να κάνει μεταμόσχευση εγκεφάλου και να θελήσει να γίνει κάποιος άλλος και να έχει ένα άλλο όνειρο για τη ζωή του, και συγκεκριμένα αυτό που έχεις εσύ για τη ζωή του.


Φαντάζεσαι να κάνει όντως την μεταμόσχευση εγκεφάλου και να αποκτήσει όνειρο να γίνει ακροβάτης στο Cirque Du Soleil;


Όχι. Δεν το φαντάζεσαι. Αν είναι να αλλάξει, θα είναι για να κάνει αυτό που θέλεις εσύ να κάνει. Φυσικά.


Και τώρα, η πολύ σημαντική μας ανακοίνωση.

Το έχω ξαναπεί, αλλά θα το ξαναπώ: το σχόλιο που μου δίνει την περισσότερη χαρά στο 'α μπα' είναι «σε διαβάζω καθημερινά με τον καφέ μου».

Το γεγονός ότι αυτή η στήλη έχει καταφέρει να μπει στην καθημερινότητα κάποιων ανθρώπων, δείχνει ένα είδος επιτυχίας που με συγκινεί, και κάθε φορά που το διαβάζω μου υπενθυμίζει την ευθύνη ώστε να συνεχίσει να υπάρχει αυτό το στοιχείο στην καθημερινότητα όλων αυτών που έχουν συνδυάσει το 'α μπα' με κάτι τόσο οικείο και προσωπικό, όπως είναι ο καφές τους το πρωί.

Αυτή η περιοδικότητα, συν κάτι ακόμα, κάπως μαγικό, που δεν μπορώ να προσδιορίσω, σιγά σιγά δημιούργησε μια παρέα που έχει συντονιστεί και επικοινωνεί καθημερινά, συμφωνώντας, διαφωνώντας, συμπληρώνοντας και διορθώνοντας. Η αφορμή είναι απαντήσεις σε ερωτήσεις, αλλά ο λόγος που έχει δημιουργηθεί αυτή η παρέα είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι ίσως δεν είχαν βρει άλλο σημείο του ίντερνετ για να συναντηθούν, να νιώσουν ότι υπάρχουν κι άλλοι που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο.

Θα μπορούσα να περιμένω κάτι καλύτερο, ως οικοδέσποινα αυτής της παλιάς στήλης; (Τον Αύγουστο το 'α μπα' κλείνει τα 6 χρόνια συνεχόμενης παρουσίας. Σε χρόνια ίντερνετ αυτό το χρονικό διάστημα αντιστοιχεί σε τρεις ζωές σκύλου).
Δεν μπορούσα. Μπορούσε όμως κάποιος άλλος, ο άνθρωπος που έχει την ικανότητα να καταλαβαίνει πριν από σένα τι θα μπορούσες να κάνεις και μετά σου δίνει απλόχερα όλα τα εφόδια για να το καταφέρεις. Κι έτσι μια μέρα έλαβα ένα τρελό μέιλ από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, που έλεγε ότι το «Α, μπα;» μπορεί να μεγαλώσει, και να γίνει ένα ξεχωριστό κομμάτι, και να απευθύνεται σε νέες γυναίκες, σε μεγαλύτερες γυναίκες, σε όλες τις γυναίκες, και στους άντρες που καταλαβαίνουν αυτές τις γυναίκες γιατί είναι οι γνωστές τους, οι φίλες τους, οι γυναίκες τους.


Η σκέψη έγινε ακόμα περισσότερη σκέψη, και μετά δοκιμή, και τελικά, πράξη. Πλέον έχουμε στα χέρια μας την πρώτη απόπειρα του μεγάλου σάιτ «Α, μπα;», μεγάλου όχι ως προς το απόλυτο μέγεθος, αλλά μεγάλο σαν αγκαλιά, που θα προσπαθήσει να συμπεριλάβει όλα όσα διαβάζαμε στα σχόλια: την δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας, διαφωνίας, αλληλοσυμπλήρωσης, της πλάκας και της εξομολόγησης, με όσα εργαλεία μας δίνει το θαυμαστό διαδίκτυο.

Έχουμε πλέον γνωριστεί, αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον. Ήρθε η ώρα να μετακομίσουμε σε ένα καινούριο σπίτι που θα χτίσουμε όλοι μαζί. Η ομάδα του «Α, μπα;» θα προσπαθήσει μαζί με εσάς να φτιάξει έναν ασφαλή χώρο στο ίντερνετ που θα μιλάει στις γυναίκες όχι σα να είναι κάποια ειδική κατηγορία που χρειάζεται νουθέτηση, μαθήματα θηλυκότητας και υπενθύμιση των κανόνων, αλλά σα να είναι κανονικοί άνθρωποι.

Eγγραφείτε στο Newsletter μας ΕΔΩ για να σας ειδοποιήσουμε τη στιγμή ακριβώς που το σάιτ μας θα ανέβει στον αέρα και για να λαμβάνετε μια εβδομαδιαία επιλογή από τα καλύτερα άρθρα μας.

Μπορείτε ήδη να ακολουθήσετε τις σελίδες μες στο Facebook, το Ιnstagram και το Twitter, μέσω των οποίων επίσης θα μάθετε τα νέα της εκκίνησής μας και θα συνεχίσει η επικοινωνία μας από όλες τις μπάντες.

Και την επόμενη εβδομάδα που θα είμαστε στον αέρα, γραφτείτε, ξεκινήστε το προφίλ σας, κοιτάξτε τα ποστ μας, παλιά και καινούρια, προτείνετε θέματα συζήτησης στο φόρουμ μας, πείτε μας τις ιστορίες σας, τις απορίες σας, τις διαφωνίες σας, τις προτάσεις σας, και φυσικά, τις ερωτήσεις προς την «Α, μπα;» που έφτιαξαν αυτή την υπέροχη κοινότητα. Σας περιμένουμε όλους.

Καλή αρχή
Σας αγαπώ ?

_______

Bρείτε εδώ το νέο σάιτ της Α,ΜΠΑ >>> https://ampa.lifo.gr/

114

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#4 Κάτι μου λέει πως μιλάς εκ του ασφαλούς, παρακολουθώντας τους φίλους και γνωστούς σου να γκρινιάζουν για το ότι καταπιέζονται (ενώ αλλιώς θα είχαν όλες τις κανάρες/του κάναρους του ντουνιά) και πίνοντας χαλαρό φραπέ. Χωρίς να είσαι σε σχέση με έναν άνθρωπο που εκτιμάς και δε θες με ΤΙΠΟΤΑ να τον πληγώσεις, μιας και συμφωνήσατε πως στη σχέση αυτή θα είστε τα δυο σας.
#3 Σιγά το Οιδιπόδειο.Δηλαδή αν η κόρη αγκαλιάζεται με τη μαμά είναι οκ; Ή και αυτό το θεωρείς σύμπλεγμα; Ο άντρας με τον πατέρα; Η κόρη με τον πατέρα; Τα αδέρφια μεταξύ τους; Η κουνιάδοι; Η νύφη με την πεθερά;Αν υπάρχει αγάπη ασ' την να κυλήσει και να εκφραστεί, ωχού.
#2 Να συμπληρώσω πως είναι και σημαντικό να μην τα βάλεις με τον εαυτό σου που έμεινε τόσο καιρό με αυτόν τον άνθρωπο. Ή ανθρωπάκο που λέει και η Λένα :) Αυτό είχες ανάγκη να κάνεις, τόσα ήξερες, αυτά έκανες. Τώρα επεξεργασία του τι συνέβη και πάμε παρακάτω.
Δεν σχολιάζω συχνά αν και σε διαβάζω κάθε πρωί με τον καφέ, καθώς και όλα τα σχόλια. Σήμερα λοιπόν επειδή άργησες στο ραντεβού :) είχα άγχος μόλις διάβασα το "μια σημαντική ανακοίνωση" και αντί να διαβάσω τις ερωτήσεις από την αρχή , πήγα κατευθείαν στο τέλος..Και πήγε η καρδιά στην θέση της..Συγχαρητήρια λοιπόν και καλή καλή αρχή!!Το περιμένουμε με ανυπομονησία!!!
Θα γίνει παράπλευρο site σαν του Δημοκίδη τα Μικροπράγματα στοιχηματίζω. Θα ανοίγει σε νέα υποενότητα (νέα καρτέλλα). Στάθη Τσαγκαρουσιάνε να ξέρεις πάντως ότι το site του Δημοκίδη σταμάτησα πολύ γρήγορα (με το migration) να το διαβάζω. Και δεν φταίει καθόλου ο Άρης ο ίδιος. Δεν βολεύει το φορμά και βρίσκω κάπως ανούσια τα "γεμιστικά" θέματα. Προσπάθησε να μην γίνει το ίδιο και με της Λένας όσο μπορείς (Με παρακαλετό το λέω και καλή προαίρεση κι όχι "μην τυχόν και με χάσεις από αναγνώστρια κούνια που σε κούναγε!" φτσικά!)
Καραβάν, και εγώ το ίδιο, σταμάτησα να το διαβάζω για παρόμοιους λόγους. Ελπίζω να μην γίνει κάτι τέτοιο, γιατί θα χάσει αυτό το 'οικείο΄ που αποπνέει η στήλη της Λένας και στην ουσία της αλλά επίσης και στο όλο στήσιμο της σελίδας.Αν δούμε τη στήλη σαν ζωντανό οργανισμό, νομίζω ότι το 'παραγέμισμα' που αναφέρεις και που συμφωνώ, λειτουργεί σαν να του αφαιρούμε την προσωπικότητα.Αυτή είναι η δική μου προσέγγιση όμως, με όλο το σεβασμό προς όλους.
Άρη Δημοκίδη, μετά την απάντηση σου στα σχόλια μας, ότι δεν πολυδιαβάζουμε τα ΄μικροπράγματα΄, σε εκτιμώ ακόμα περισσότερο!Ήθελα από μέρες να το γράψω.
Καραβαν' μπορεις να προσπερνας τα πρωινάδικα του μικροπραγματα οπως κανω και εγω αλλα τα αλλα παραμενουν το ίδιο (τα 15 και τα αρθρα του Δημοκίδη).Εγω με τα μικροπράγμα εχω αλλο προβλημα, μερικες φορες παω να γραψω σχολιο μου λεει "εγγραφτήτε" πατάω το ανθρωπάκι, με χαιρετάει, το χαιρετάω και τιποτα...κατι κανω λαθος που δεν εχω καταλάβει.
Ποκοπίκε και σε μένα κάτι παρόμοιο συνέβη κανα δυο-τρεις φορές και βαρέθηκα να επιμείνω...(λιθοβολήστε με την τεμπέλα)Πάντως η εκτίμησή μου στο πρόσωπο του Άρη παραμένει αναλλοίωτη (κι όντως ήταν χαριτωμένη η παρέμβαση του παραπάνω) και διαβάζω αρκετά από τα δικά του άρθρα.
Δεν πατησα σε κανενα dislike εκτος του δικου σου και ο λογος είναι ότι (μπορει να κανω λαθος) μου χτυπησε μεσα μου σαν πασιβ αγκρεσιβ δεικτισμος, αμα κανω λαθος και η απορία είναι γνησια και όχι "ρητορικη", συμπάθα με.
Ναι ειναι γνησια απορια. Δεν ηταν ουτε ειρωνικο ουτε passive aggresive. Καποιος λεει συγχαρητηρια στην Α μπα και καποιος απο κατω παταει το χερακι του dislike. Γιατι? Η εξηγηση με το ξινισμενο γαλα μου φαινεται πιθανη!
Ζουκερ πραγματικα δεν γνωρίζω, απλα αυτη την δομη σχολίου την εχω δει πολλες φορες με σκοπο την passive aggresive λογικη, όχι παντα, για αυτο και ζητησα κε των προτερων την Συμπαθια της Νοσοκομας μας που μονο εκεινη γνωρίζει τις προθεσεις της.
Ε, είναι αυτό με τα μυνήματα τα γραπτά, που πολλές φορές λόγω απουσίας τόνου φωνής μπορούν να ερμηνευθούν με διάφορους τρόπους. Τι να κάνεις!
Εχω παρατηρήσει οτι αυτό το dislike ενιοτε μαζεύει ψηφους ενώ εσυ έχει πατήσει το like. Δεν ξέρω αν ειναι ιδέα μου ή καποιο bug, που θα έλεγε και ο πρωην μου ο προγραμματιστής ,αλλα μου έχει τύχει να πατησω το χεράκι "πάνω" και να δω να έχει μετρηθεί το ιδιο δευτερολεπτο, χεράκι "κάτω"
Αγαπητο 6, ψευδεσαι, σε ενοχλει γιατί ζει με διαφορετικους κανονες χωρις να "υποφερει" αυτα που "υποφερεις" εσυ λογο των δικων σου κανονων..."υποφερει" όμως τις συνεπειες των δικων του κανονων. Ειναι ο λογος που γενικα δυσκολευομαστε να αποδεχθουμε τους "αλλους". Εγω λογου χαρη δεν μπορω τους αργοσχολους, η αργοσχολία τους εχει συνεπειες πρακτικες στην ζωή μου; όχι, με ενοχλουν; ναι. Η ενοχληση αυτη είναι πιο φυσικη και απο την ανατολη και δυση του ηλιου.Δεν χρειαζεται να συμπαθεις και να αποδεχεσαι όλους τους διαφορετικους σου, απλα μην γίνεσαι εμποδιο στις ζωες τους εφ οσον δεν υπάρχουν επιπτωσεις στην δικη σου.
#7. Μπορείς επίσης να του λες πότε να κάτσει, πότε να σηκωθεί, πότε να κατουρήσει και πότε να αναπνέει. Αλλά τότε, μπορεί να σου κάνει το χατήρι εκβιαστικά, και τότε ποια αξία θα έχει; Το θέμα είναι μόνος του να ζητάει και να δέχεται τον έλεγχο σου, και όχι καθ' υπόδειξη. Για την τιμή των όπλων.Λένα, περιμένουμε με χαρά!
Βλαχακι, είμαι επισημως Πουριτανος. Αντιλαμβανομαι ότι δεν είναι όλοι οι ναθρωποι το ίδιο και ότι οντως για λιγους....πολυ λιγους το φιλι στο στομα είναι σαν την χειραψία αλλα ως εικονα είναι πολυ συγγενικη με την παιδεραστία. Για κοινωποιησε φωτο με ενηλικα αντρα να φιλα την κορη του ετσι και να δουμε....ο αφηγητης της πρωτης φωτο καλα λέει ότι είναι creppy.Ειλικρινα η μονη φορα που είναι αναφερεται λογικο δυο ενηλικοι αντρες να φιλιουνται είναι να είναι εραστες....δηλαδη daddy και τεκνό, όχι daddy και τέκνο.Το ομολογω ότι δεν είμαι τοσο "προχω" και είναι πλεον πολυ αργα για να "προοδευσω" προς τα εκει.Φαντασου να φιλισω μικρο κορίτσι μες σε καταμεστο πληθος...."ρε παιδια ΚΟΡΗ μου είναι! μην βαρατε!, κυρ' δικαστα; είμαι αθώος...."
Από τις εξομολογήσεις:"Την γνώμη σαςΣας φαίνεται φυσιολογικό μία μητέρα να φιλάει την κόρη της 30 ετών στο στόμα; Πώς μπορεί να πει η κόρη να το σταματήσει εφόσον την ενοχλεί και πώς να το πει στον ψυχίατρό της, ενώ ντρέπεται απίστευτα γι'αυτό; Πώς λύνεται ένα τέτοιο θέμα;"http://www.lifo.gr/confessions/view/336519__________Η απάντησή μου εκεί:"Φυσιολογικό; Και ναι και όχι. Βασικά εξαρτάται από την κουλτούρα, τα ήθη, το τι είθισται σε συγκεκριμένες οικογένειες, αλλά και τις προσωπικές προτιμήσεις των εμπλεκόμενων ατόμων:https://www.quora.com/Why-do-some-parents-kiss-their-children-on-the-lipsΑρκετοί, που σχολιάζουν στον παραπάνω σύνδεσμο αναφορικά, λένε πως *προφανώς* δεν υπάρχει κάτι το σεξουαλικό όταν δίνουν ένα peck on the lips στα παιδιά, τους γονείς ή στους παππούδες τους (ή και ακόμη στους φίλους τους)Παραδείγματα:Paul Dezso deHolczer, History buffMy family kissed on the lips -- parent to child. It was always a closed-mouth peck and there was nothing sexual about it. It was normal, everyday affection. This continued with my father until he died, when I was nearly thirty. That it appears unusual to others is just a difference in conditioning and custom. I have friends who never seem to kiss their family members. That is unusual to me. Oh: My family came to the US at the beginning of the twentieth century from Central and Eastern Europe and family kissing is pretty common there still. I never thought to inquire about or observe whether or not parents and children kissed on the lips there, but there is lots of cheek kissing among family and friends there._______Martina Vancakova, mother and a long-term foster Here in the Czech Republic (Europe), it is quite normal to kiss children on the lips and most people do not find it odd. It sometimes changes around teen age, when both parents and kids spontaneously cease it, except e.g. kissing good-bye. But some go on their whole life. In the Czech Republic it is also often seen friends and other relatives kissing good bye shortly on the lips. Personally, I know only one family who don't kiss kids on the lips. I find interesting that when the children were little they wanted to kiss their parents on the lips and it was the parents who taught them not to do it._______Thomas Mass I kiss my kids on the lips. I kissed my grandma on the lips. I kiss some friends on the lips. I kiss different people on the lips in and out of our family. My wife kisses no one on the lips except me. She doesn't want to get sick. My buddy's wife always kisses on both cheeks and I always forget which is awkward for us both. It depends on people's culture and expectations. Similarly, I've swam nude with strangers in Europe because to be the only one in a swim suit would have been strange. People generally don't swim nude together in the US. Some people hug, others don't. Some men will not hug another man in any situation. My family hugs everyone. My wife's does not. You probably won't get used to it but until reading your question I've never thought about it. My son's kisses are sloppy wet but I'll keep kissing him until he stops. And he will, just like my daughter did.…εγώ, ας πούμε, δεν έχω μάθει κάτι τέτοιο στην οικογένεια και θα φαινόταν εντελώς ακατάλληλο, σύμφωνα με τις συνήθεις εκλαμβανόμενες νόρμες αλλά και σύμφωνα με τα προσωπικά μου γούστα, να το κάνω ή να μου το κάνουν …αλλά νομίζω ότι για άλλους (εντάξει ίσως όχι τόσο πολύ στην Ελλάδα) είναι κάτι το απολύτως νορμάλ και αυτήν την αίσθηση εισπράττω από τις περιγραφές τους ή από εικόνες σε movies ή στο δρόμο ξένους κ.λπ.. Έτερο παράδειγμα: σε χώρες της λατινικής αμερικής π.χ. είθισται 2 άνθρωποι (άγνωστοι μεταξύ τους) που έχουν, όμως, έναν κοινό γνωστό που θα κάνει τις συστάσεις, να φιλιούνται στο μάγουλο σε φάση «χαίρομαι που σε γνωρίζω». Κι αυτό μου φαίνεται kinda forward και περίεργο, αλλά συμβαίνει. (χαχα, όπως και αυτό: https://rarehistoricalphotos.com/gorbachev-honecker-kiss-1986/ Kiss of Soviet leader Mikhail Gorbachev and East German President Honecker, 1986) _________________Για να επανέλθουμε στο θέμα: Εννοείται πως όποιος δεν είναι άνετος στο να δέχεται τέτοιου τύπου φιλιά, από γονείς ή από τον οποιονδήποτε, θα πρέπει να το κόβει και να μην αισθάνεται καθόλου άβολα στην οριοθέτηση!!!"
...χμμ, επίσης να πω πως τον τελευταίο καιρό φαίνεται να έχουμε πήξει στα παιδεραστικά φαινόμενα (ή τελοσπάντων πολλά τέτοια περιστατικά καταγγέλλονται). Σε εβδομαδιαία βάση πλέον, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ακούμε τέτοια πράγματα: http://www.lifo.gr/now/greece/191293/ayksithikan-oi-kataggelies-gia-seksoyaliki-kakopoiisi-paidion-sti-thessaloniki-220-ypotheseis-se-tria-xronia...κι όπως θα δούμε και στο κείμενο οι θύτες είναι "υπεράνω κάθε υποψίας". ...Ναι, η ελληνική κοινωνία δεν είναι συνηθισμένη στα pecks στο στόμα, μεταξύ συγγενών και φίλων, όπως άλλες κοινωνίες (και αυτό δεν από μόνο του κάτι το μεμπτό, προφανώς) ούτε είμαστε π.χ. συνηθισμένοι στο αγαπησιάρικο bonding πατεράδων-υιών κ.λπ., όμως -φαίνεται- πως δεν είμαστε και τόσο ξένοι ως προς τα ΑΙΣΧΗ που λαμβάνουν χώρα πίσω από κλειστές θύρες και μόνον, πέρα από τα μάτια του φιλοθεάμονος κοινού. ...Μεγάλη κουβέντα, άστα να παν στον διάβολο.
Rudi, δες κι αυτό:https://m.huffpost.com/us/entry/10999590Γέλασα πολύ εκεί που λέει η αρθογράφος ότι μία μαμα θεωρούσε ότι τα ράσμπερυ kisses στο ποπό του μωρού είναι "μια χαρά", ενω τα pecks στο στόμα "creepy". Οι άνθρωποι είμαστε τόσο περίεργοι και αστείοι, μερικές φορές... :-)
Είναι λάθος να λέμε "φιλί στο στόμα" ένα φιλί από χείλια σε χείλια γιατί έτσι δημιουργούνται οι παρεξηγήσεις.Ο άλλος καταλαβαίνει γλωσσόφιλο και πέφτουν βροχή οι απινιδωτές.
Αχ, αυτή η ανακοίνωση μου ενεργοποίησε τον εγκέφαλο. Να οι ιδέες που μου ήρθαν:- στήλη για βιβλία, όχι μόνο νέες κυκλοφορίες, αλλά βιβλία που αξίζει να διαβάσεις.- στήλη για μαγειρέματα - προτάσεις για μεζεδάκια, νέα υλικά, ποτά (αλησμόνητη παλαιότερη απάντηση για συγκεκριμένο τζιν που του ταιριάζει αγγουράκι), ιστορία φαγητών.- αρχειοθέτηση απαντήσεων της Α,μπα με βάση θεματικές ενότητες.- στήλη αναγνωστών με περίεργα που συμβαίνουν, κάτι που διάβασαν και θέλουν να το μοιραστούν.Ό,τι τέλος πάντων σου αρέσει να κουβεντιάζεις με όμορφη παρέα και ένα καφεδάκι...(Κοινώς ένα Α,μπα! σε ultra size). Τέλεια ιδέα, χίλια μπράβο!Αναμένω με χαρά το νέο εγχείρημα. Συγχαρητήρια, Καλή αρχή και Καλοτάξιδο!
Ναι ναι και να έχει και κάτι από quora, να μπορείς να θέσεις ένα θέμα για το οποίο χρειάζεσαι πληροφορίες/εμπειρίες/γνώμες! Μπράβο Αμπά! Πότε πέρασαν 6 χρόνια δεν έχω χάσει ούτε μέρα το πιστεύεις??
Ρε Λένα κι εμείς σ'αγαπάμε!Πολύ ωραία νέα!Μακάρι όλο για τέτοια νέα ξεκινήματα να μαθαίνουμε και να μας δίνεται η ευκαιρία σε τέτοια ωραία πράγματα να εμπλεκόμαστε κι εμείς μαζί σου!Καλή αρχή!