Στο σημερινό «Α μπα»: μια πολύ σημαντική ανακοίνωση

Στο σημερινό «Α μπα»: μια πολύ σημαντική ανακοίνωση Facebook Twitter
114

Bρείτε εδώ το νέο σάιτ της Α,ΜΠΑ >>> https://ampa.lifo.gr/

__________________

1.


Λοιπόν, η ιστορία μου είναι πολύ απλή πριν δύο χρόνια περίπου είχα βγει με τη παρέα μου και απέναντι μου καθόταν ένα παιδί το οποίο με κοίταζε συνέχεια. Για να πω την αλήθεια τον κοίταζα και εγώ αλλά σε λιγότερο βαθμό γιατί είχα ντραπεί . Δεν έγινε κάτι ούτε μου μίλησε ούτε του μίλησα μετά έφυγα με τους φίλους μου αλλά όταν πήγα σπίτι τον σκεφτόμουν. Μου είχε κάνει πολύ εντύπωση ο τρόπος που με κοίταζε και δεν μπορούσα να τον ξεχάσω. Από τότε όμως δεν τον ξανά είδα ποτέ πουθενά. Τώρα μετά από δύο χρόνια και μάλιστα πριν λίγο καιρό τον είδα ξανά αυτή τη φορά στο μαγαζί που δούλευε και από τότε άρχισα ξανά να τον σκέφτομαι. Τι μου προτείνεις να κάνω ;
-Α, 20 χρονών


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν σου προτείνω να μην πας ποτέ ξανά στο μαγαζί που δούλευε, τι θα κάνεις; Αυτό κάνε.

__________________
2.


Πριν 6 μήνες βγήκα από μια πολύ έντονη σχέση και μακροχρόνια. Έντονη από όλες τις απόψεις. Θετικες και αρνητικές. Ο λόγος που χωρισαμε, ενώ στην αρχή πίστευα ότι είναι απλά ο χρόνος που έκανε πάλι κάτι να τελειώσει (φεύγει ο έρωτας κτλ κτλ) τελικά λίγο αργότερα έμαθα ότι αυτός ο άνθρωπος που πραγματικά θεωρούσα οικογένεια, με απατουσε. Και όχι από έρωτα για το άλλο άτομο αλλά από λαιμαργια για σεξ. Φυσικά όλο αυτό γιατί είχε φύγει ο έρωτας. Χαιρω πολύ, πάντα φεύγει. Η αγάπη όμως; ο σεβασμός; τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι χωρισαμε. Φυσικά τους πρώτους μήνες βλεπομασταν που και που και περνουσαμε ρομαντικά και με τέλειο σεξ κάποιες νύχτες. Μέχρι που κατάλαβα ότι όλο αυτό γινόταν μέχρι να βρει κάτι αξιόλογο και να νιώσει ασφάλεια. Πάντα μου έλεγε ότι με αγαπάει και με λατρεύει αλλά θέλει να χωρίσουμε. Ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα. Αλλά από την άλλη όταν ήμασταν μαζί, ήταν όλα γεμάτα έρωτα και πίστεψα ότι ίσως πάμε για μια νέα αρχή. Ίσως έγιναν όλα σκατα για να ξεκινήσουμε σωστά. Συζητήσαμε ξανά και ξανά για την απάτη. Ήμασταν καθαροι. Έτσι πίστευα. Μέχρι που κατάλαβα πόσο θέατρο έπαιζε πάλι. Με μεγάλη δυσκολία ξέκοψα. Πάει καιρός. Δεν μιλάμε. Ξέρω ότι έχει νέα σχέση. Ο μισός μου εαυτός νιώθει ακόμα την απόλυτη αγάπη που ένιωσα γι αυτόν τον άνθρωπο. Ο άλλος μου μισός νιώθει φοβερά άσχημα συναισθήματα, ίσως είναι μίσος. Έχω κλείσει και δεν μπορώ να εμπιστευτω, να θέλω να ερωτευτώ, να θέλω να αρεσω. Το προσπάθησα για λίγους μήνες αλλά κατάλαβα ότι με κάνει και αισθάνομαι χειρότερα. Νιώθω έτσι τώρα. Απλά με αγχώνει ότι έχουν περάσει έξι μήνες και νιώθω ακόμα μισή. Σίγουρα είμαι καλύτερα από πριν αλλά ο πόνος είναι μέσα μου. Αναρωτιέμαι πότε φεύγει...
-Τιτίκα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Οι άνθρωποι δεν απατάνε επειδή τελείωσε ο έρωτας, ούτε επειδή έχουν λαιμαργία για σεξ. (Τι θα πει λαιμαργία για σεξ; Ας έκανε μαζί σου τότε. Την αναστάτωση του καινούριου θέλει, όχι το σεξ το ίδιο.) Απατάνε γιατί δεν θεωρούν σημαντική τη μονογαμία, κάτι που μπορεί να εξηγηθεί με πολλούς τρόπους, και δεν είναι κακό αυτό από μόνο του. Το κακό με αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι δεν έχουν τα κότσια να το ζήσουν ανοιχτά και το κάνουν στην πλάτη άλλων, που πιστεύουν στην μονογαμία. Πολλοί από αυτούς μάλιστα δεν θεωρούν την μονογαμία σημαντική, αλλά μόνο για τους ίδιους· αν τους πει ο σύντροφος ή η σύντροφος για ανοιχτή σχέση μπορεί και να φύγουν τρέχοντας, να βρουν άλλον μονογαμικό για να κοροϊδέψουν. Η ανεντιμότητα είναι το πρόβλημα. Γι'αυτό λέγεται «απάτη». Επειδή είναι.


Ο πόνος θα φύγει, αν θέλεις να φύγει, αλλά χρειάζεται και να το προσπαθήσεις, αλλιώς δεν θα γίνει από μόνο του.

 

Πρέπει να επεξεργαστείς τα συναισθήματα σου, θετικά και αρνητικά, μέχρι να διαλυθούν και να μείνει μόνο ήρεμη αδιαφορία για αυτόν τον άνθρωπο. Όταν λέμε «επεξεργαστείς» εννοούμε να μην τα αποφεύγεις, αλλά να κάνεις τον κόπο να τα ζήσεις μέχρι το βάθος, και την αγάπη, και ό,τι αποκαλείς μίσος. Κάποια στιγμή θα πέσει η κουρτίνα που έχεις βάλει για να μην τον δεις όπως είναι, γιατί τώρα βλέπεις μια φαντασιακή μορφή με ένταση, δεν βλέπεις τον ανθρωπάκο που κοροϊδεύει ανθρώπους που τον εμπιστεύονται γιατί δεν έχει το θάρρος να ζήσει όπως θέλει να ζήσει.

__________________
3.

 

Βρε Αμπά μου δεν ξέρω πως να ελέγξω τον εκνευρισμό μου κάθε φορά που ο άντρας μου αγκαλιάζει τη μητέρα του και η μητέρα του αυτόν, μου φαίνεται ανάρμοστο και μου προκαλεί αμηχανία. Να ξεκαθαρίσω ότι δε μένουμε στην ίδια πόλη με τους γονείς του άντρα μου και τους βλέπουμε λίγες φορές το χρόνο, σίγουρα τους λείπει και το εκδηλώνουν. Επίσης τόσο ο άντρας μου όσο και η μητέρα του είναι άνθρωποι που χρησιμοποιούν κατά κόρον τα αγγίγματα και συνηθίζουν να αγγίζουν τους συνομιλητές τους , να αγκαλιάζουν τους δικούς τους, να χαϊδεύουν, να κρατούν το χέρι, πως να το πω επικοινωνούν μέσω της αφής. Εγώ είμαι ποο συγκρατημένη, χρειάζομαι τον προσωπικό μου χώρο και όλα αυτά με αποσυντονίζουν. Αλλά οτο σύμπλεγμα μαμάς - γιου σηκώνω τα χέρια ψηλά.
-Αντιγόνη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έχεις άλλο επιχείρημα για να αποκαλέσεις τη σχέση τους σύμπλεγμα; Δεν βλέπω απολύτως τίποτα κακό στο να αγκαλιάζει μια μητέρα τον ενήλικο της γιο. Ίσα ίσα μου φαίνεται πολύ τρυφερή εικόνα. Ή δεν μας τα λες όλα, ή είσαι πραγματικά πολύ συγκρατημένη.


__________________
4.


Γεια σου Αμπά, ήθελα να ρωτήσω, πιστεύεις ότι οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους πολυγαμικοί -άντρες και γυναίκες- και η κοινωνία έρχεται να τους επιβάλλει άλλα ή οχι; Γιατι με έχεις μπερδέψει. Άλλες φορές από τις απαντησεις σου, αισθάνομαι ότι είσαι υπερβολικά αυστηρή με το θέμα, άλλες φορες ότι καταλαβαίνεις καλύτερα απο όλους τι συμβαίνει στις ανθρώπινες σχεσεις. Αν, δε, διαβάσει κανείς τι απαντούν οι σχολιαστές σε περιπτώσεις απιστίας, θα νομίζει πως ζουν σε μια εξιδανικευμενη πραγματικοτητα όπου ολοι ειναι πιστοι, οι ίδιοι δεν ενιωσαν ποτέ τίποτε για άλλο πρόσωπο πέραν του εκαστοτε συντροφου τους και πως όλοι αυτοί που απατούν είναι κάποια καθάρματα που έχουν σκοπό να εξαπατησουν και όχι άνθρωποι με αδυναμίες κι επιθυμιες. Εγώ πιστεύω ότι η κοινωνία, επειδή έτσι τη συμφέρει, για λογους αναπαραγωγης, για την οικογενεια κτλ, ωθεί τους ανθρώπους σε μονογαμικές μακροχρονιες σχεσεις, κατακρινοντας ολες τις αλλες υποπεριπτωσεις, αλλα η πραγματικότητα διαφωνει μαζι της. Δηλαδη, οι σχέσεις φθείρονται με την παροδο του χρονου, η σεξουαλική επιθυμία δεν ειναι τοσο εντονη, αρχιζουν τα προβληματα, δεν γινεται να ειμαστε σε μια διαρκη ευτυχια και ερωτευμένοι τρελά για μια ζωη, πώς να το κανουμε. Υπαρχουν περιπτωσεις σε μακροχρονιες σχέσεις και γαμους που αν δεν υπηρχε το τριτο πρόσωπο, θα κατέρρεαν, αλλα και ετσι να μην ειναι, υπαρχει κατι που λεγεται σεξουαλικό ένστικτο και ειναι πολύ δυνατό. Ναι κι εγω φυσικα δεν θα ημουν τοσο ανετη σε μια περίπτση απιστιας, κι εγω ζηλεύω οταν θελω πολύ τον άλλον αλλά όταν κάτσω να τα σκεφτω λογικα και βλεπω τι γίνεται και γυρω μου στην πράξη, απο σχέσεις φίλων και γνωστων, αυτές τις σκεψεις κανω. Δεν ειναι ολοι οι άνθρωποι τοσο γενναίοι ωστε να παραδεχτουν μια απιστια και να αφησουν τον άλλον ή να το κάνουν με τον κίνδυνο να τους αφησει ο άλλος, τον οποίο μπορεί να εξακολουθουν να θελουν και να εχουν δεθεί μαζι του. Μπορεί μια χαρα να επιθυμεις να κανεις σεξ με εναν ανθρωπο ενω ταυτοχρονα εχεις πιο βαθιά αισθηματα και για καποιον αλλον. Τι νοημα εχει η καταπιεση; Απο τη στιγμη που ενιωσες την αναγκη να πας με καποιον αλλον, μικρη σημασια εχει αν το εκανες και τελικα πράξη, την ενιωσες. Τα συναισθηματα των ανθρωπων ειναι πολύπλοκα και δεν υπακούουν στις νορμες της κοιωνιας. Και οσον αφορα την εξαπατηση που λες καμιά φορα, εγω προσωπικα σε καμια περιπτωση δεν θα εβαζα την εξαπατηση απο φιλο στο ιδιο επιπεδο με την εξαπατηση απο συντροφο. Γιατι στη δευτερη περιπτωση, υπαρχει το ερωτικο κομματι που μπερδευει πολυ τα πραγματα. Θα ηθελα πολυ να ακουσω τη γνωμη σου.
-Έλενα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ξέρουμε τι είναι οι άνθρωποι από τη φύση τους και καλύτερα να μην χρησιμοποιείς αυτό το επιχείρημα, ακριβώς επειδή είναι πολύπλοκα τα πράγματα. Το άλλο επιχείρημα «αφού μας καταπιέζει η κοινωνία, θα απατάμε γιατί είναι η φύση μας και τι να κάνουμε, θα παίρνουμε και μερικούς στο λαιμό μας» είναι απαράδεκτο. Ναι, είναι δύσκολο να ζεις την αλήθεια σου, για να το πω έντεχνα. Άλλο τόσο δύσκολο είναι να είσαι μονογαμικός. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να δείχνουμε κατανόηση στην αδυναμία κάποιου να είναι πιστός ΕΝΩ θεωρούμε αυτονόητη την απόφαση του άλλου να είναι. Αν το ένα είναι δύσκολο, είναι και το άλλο δύσκολο. Η μονογαμία μαθαίνεται. Είναι προσωπική απόφαση. Οι μονογαμικοί δεν είναι μονογαμικοί επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, και οι πολυγαμικοί δεν είναι τα ατίθασα πνεύματα που πρέπει να συγχωρούμε γιατί δεν φυλακίζονται στα συμβατικά κλουβιά.


Επίσης, αν είναι τόσοι οι πολυγαμικοί που δεν κρατιούνται, γιατί δεν βρίσκουν ο ένας τον άλλον να ζουν ελεύθερα σε ανοιχτές σχέσεις να ησυχάσουν τα κεφάλια όλων μας με αυτό το βιολί; Επειδή δεν είναι η πολυγαμία αυτό που θέλουν. Όσοι είναι όντως πολυγαμικοί, βρίσκουν άλλους πολυγαμικούς. Μπορείς μια χαρά να θέλεις να κάνεις σεξ με κάποιον ενώ έχεις βαθιά συναισθήματα για κάποιον άλλον. Γιατί η καταπίεση; Συμφωνώ. Κάνε το λοιπόν! Ποιος σε καταπιέζει; Αυτός που έχεις κάνει να πιστέψει ότι δεν θέλεις σεξ με κάποιον άλλον. Αυτό που θέλουν οι αυτής της συνομοταξίας είναι να τους θεωρούν οι υπόλοιποι μονογαμικούς (επειδή είναι αξιοσέβαστο) αλλά να «κάνουν και τη ζωούλα τους» για να νιώθουν ότι μετράνε. Ε, ναι, όχι. Δεν έχω κατανόηση για αυτούς. Έχω άπειρη υποστήριξη όμως για όσους είναι ειλικρινείς και δεν κοροϊδεύουν κανέναν, δεν δεσμεύονται, δεν δεσμεύουν, δεν παντρεύονται, και δεν φοβούνται μήπως πεθάνουν μόνοι τους.


Η κοινωνία είναι αυτή που είναι. Αν είναι τόσο παρωχημένη η μονογαμία και τόσοι πολλοί οι πραγματικά πολυγαμικοί θα είχε αλλάξει έστω και λίγο. Θα σου πω και ένα μυστικό για να σου αποκαλύψω γιατί δεν έχει γίνει κάποια σημαντική αλλαγή στον θεσμό του γάμου – άρα της μονογαμίας. Η έλλειψη σεξουαλικής ελευθερίας της γυναίκας. Για να υπάρχουν πολυγαμικοί άντρες, πρέπει να υπάρχουν πολυγαμικές γυναίκες. Μόνο στα σκοτάδια υπάρχουν αυτές αλλιώς θα τους κρεμάσουν κουδούνια. Οπότε έχουμε ακόμα πολύ μέλλον.


__________________
5.


Μιας και ο άνθρωπος μπορεί να ανακαλύπτει προβλήματα από τις πιο όμορφες καταστάσεις μπαίνω και εγώ λοιπόν.
Τα γεγονότα έχουν ως εξής: ανέλπιστη προαγωγή σε ζηλευτό (ανδροκρατούμενο δε) τμήμα σε άντρα διευθυντή (γοητευτικό δε). Εδώ ο καθένας μπορεί ήδη να αρχίζει να υποθέτει τί θα ακολουθήσει.
Α) ξέρω ξέρω, σε αδικεί σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους. Όχι, είναι πολύ δίκαιος με όλους μας, μου δίνει ευκαιρίες και με καθοδηγεί διακριτικά να αναδείξω τα ταλέντα μου και να χτίσω μια επιτυχημένη επαγγελματική πορεία.
Β) ξέρω ξέρω σου την πέφτει. Είναι γεγονός ότι έχω καταλάβει σε λίγες άσχετες στιγμές ότι του αρέσω, αλλά δεν με έχει φέρει ποτέ σε δύσκολη θέση και ξέρω ότι δεν θα το έκανε. Είναι ενάντια στις αρχές του και επίσης αν έκανε κάτι σε περίπτωση που μαθευόταν θα κατέστρεφε την καριέρα του ( η εταιρεία είναι θρησκευτικά αυστηρή σε θέματα εργασιακά με δυνητική κατάχρηση εξουσίας).
Γ. Έλα θα έλεγε κάποιος το βρήκα, σε γουστάρει και τον γουστάρεις και σιγοβράζει αίσθημα στο γραφείο. Όντως μου αρέσει, ωστόσο δεν θα ρισκάρω μια πολλά υποσχόμενη νέα καριέρα με το να γίνω το κουτσομπολιό του γραφείου.

Λοιπόν; Από όλα τα παραπάνω εγώ υπό την καθοδήγηση του έχω ανθίσει εργασιακά και. Χωρίς υπερβολή μιλάνε για μένα με πολύ θετικά λόγια για τη δουλειά μου. Για να δείξω άξια της εμπιστοσύνης του δουλεύω σαν σκυλί ώστε να μην μπορεί κανείς να πει ότι επειδή ίσως με γουστάρει με προωθεί. Αποτέλεσμα είναι τα αγόρια της παρέας να έχουν αρχίσει να με βλέπουν ως απειλή, ενώ με είχαν δεχτεί θετικά αρχικά, τώρα σταδιακά με απομονώνουν. Αν και ο διευθυντής προσπαθεί να κρατήσει ένα θετικό κλίμα, σε πράγματα που δεν είναι στο χέρι του θα με απομονώσουν. Πχ είμαστε σε ταξίδι με 3 συναδέλφους, μπορεί να μη με καλέσουν για ποτακι χαλαρό η για φαγητό, εξάλλου υποχρεωμένοι δεν είναι. Είναι όμως δυσάρεστο αίσθημα.

Για άλλους λόγους και ο ίδιος ο διευθυντής με αποφεύγει συγκριτικά με τα αγόρια. Αν πάνε ταξίδι με τους άλλους θα πάνε για ποτακι, φαγητακι, θα κάνουν παρέα κτλ. Όχι με εμένα. Διότι σε ένα ποτακι οι δυο μας, είτε υπάρχει ο κίνδυνος με το αλκοόλ να καμφθούν οι αντιστάσεις, είτε θα δημιουργούσε ανεπιθύμητα σχόλια. Αλλά ακόμα και στο γραφείο, σε εμένα θα έρθει σπανιότερα για χαλαρή κουβέντα σε σχέση με τους άλλους. Γενικώς εγώ χάνω σε αλληλεπίδραση σε σχέση με τους άλλους, και είναι ένας άνθρωπος που έχει να σου μάθει πολλά.

Και φυσικά και εγώ η ίδια είμαι διστακτική να τον πλησιάζω καθώς έχω τη μύγα και μυγιάζομαι. Θα πάω στο γραφείο του μόνο σε προγραμματισμένη συνάντηση, αποφεύγω τα πολλά πολλά γιατί κάποια αγόρια πετάνε και σπόντες για τη σχέση με τον διευθυντή μου, όποτε λέω ας μην τους δίνω και παραπάνω δικαίωμα.

Τελικά με όλες τις καλές προθέσεις, με ενδοεταιρικούς αυστηρούς κανόνες για την παρενόχληση, με κουλτούρα ομαδικότητας έχω αρχίσει να μένω στην απέξω. Και τα αγόρια για τα οποία μιλάω τόσο, δεν είμαι σίγουρη ότι έχουν κάτι μαζί μου, απλά μπήκε νέο αίμα στο κοπάδι με άλλον αέρα, έχω αλλάξει κάπως το status quo και νιώθουν μια απειλή. Και με έναν εξαιρετικό διευθυντή αντί να ευλογώ την τύχη μου, έχω πρόβλημα που δεν είμαι όσο κοντά του θα ήθελα (εργασιακά το άλλο δεν παίζει).

Με αυτά και με κείνα εγώ είμαι σε μια ήπια απομόνωση που με κάνει να νιώθω παιδάκι πρώτης δημοτικού αν και είμαι 38 χρόνων γυναίκα. Τελικά ο διαφορετικός πάντα είναι στην απέξω έτσι ή αλλιώς. Any thoughts
-Είσαι καλά και δεν το ξέρεις


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Συγχαρητήρια για την προαγωγή σου, σίγουρα προσπάθησες πολύ και είσαι πολύ άξια, αλλά κινδυνεύεις από ιδρυματισμό. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις μια πλήρη ζωή εκτός δουλειάς για να μην ψάχνεις τα πάντα (φιλία, αποδοχή, φλερτ, έρωτα, ομαδικότητα) μέσα σε ένα γραφείο. Δουλειά είναι. Όσο καλή και να είναι, παραμένει δουλειά.


Στο επόμενο ταξίδι κάλεσε τους εσύ για χαλαρό ποτάκι και προσπάθησε να μην ψειρίσεις τις αντιδράσεις τους. Συνάδελφοι είναι.


Και πρέπει να σε προειδοποιήσω: υπάρχει η πιθανότητα να μην σε γουστάρει ο διευθυντής, αλλά να σε αποφεύγει επειδή βλέπει ότι τον γουστάρεις εσύ. Άλλο να του αρέσεις -ως εικόνα, ως άνθρωπος, ως συνάδελφος - άλλο να φοβάται να μείνει μόνος σου μαζί μήπως πιει και μετά δεν μπορεί να κρατηθεί από την έξαψη. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο η ένταση μεταξύ σας θα κοβόταν με μαχαίρι – και θα είχαν αρχίσει τα σχόλια από άλλους προ πολλού.

__________________
6.


Αγαπητή Α μπα!
Γιατί αντιπαθούμε εμμονικά κάποιους ανθρώπους? Το γράφω με αφορμή τον αδερφό του άντρα μου που είναι ο μεγαλύτερος τεμπέλης όλων των εποχών! 42 χρονών και μένει ακόμα με τη μανούλα, κάνει την ίδια δουλειά από τα 20 που του εξασφαλίζει ούτε 300 ευρώ το μήνα και όλο το απόγευμα παίζει στοίχημα ή είναι στο fb! Ο τύπος είναι τραγικός!!! Το θέμα είναι: Εμένα προσωπικά και τον άντρα μου δε μας ενοχλεί πουθενά, ακόμα και στα οικογενειακά τραπέζια τρώει 20 λεπτά και φεύγει, δεν έχει ζητήσει ποτέ δανεικά, δε μας έχει φορτωθεί ποτέ και πουθενά και ούτε πρόκειταÎ
¹ γιατί το πατρικό τους σπίτι θα γίνει δικό του οπότε??? Είναι ένας τεμπέλης όπως εκατομμύρια άλλοι!!! Γιατί όμως όταν γίνεται οποιαδήποτε συζήτηση τον αναφέρω πάντα σαν αντιπαράδειγμα και τον θάβω με την πρώτη ευκαιρία? Γιατί κάποιοι άνθρωποι «μας κολλάνε?» ΥΓ :ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ δεν τον γουστάρω!!!!
-κακιά νύφη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γιατί χτυπάει κάποια ευαίσθητη χορδή μέσα σου, που δεν ξέρω ποια είναι. Θα μπορούσε να είναι ότι κατά βάθος θα ήθελες να είσαι στη θέση του, άνετη και χωρίς υποχρεώσεις. Ή ότι θα ήθελες να έχει κάποιες επιπτώσεις για τη ζωή που κάνει ώστε να βεβαιωθείς ότι εσύ ζεις την σωστή ζωή. Ότι σου έχουν μάθει ότι η τεμπελιά είναι μεγάλη αμαρτία και πληρώνεται, ενώ η εργατικότητα αμείβεται, και περιμένεις μια αμοιβή που δεν έχει φτάσει. Κάτι τέτοιο.


_________________
7.

Καλημερα,
Σε διαβαζω συχνα γιατι οι αποψεις σου μου φαινονται ενδιαφερουσες. Τις προαλλες διαβασα τον προβληματισμο μιας αναγνωστριας και ενιωσα οτι συμπασχω αλλα ειδα οτι την εκραζες και μαζευτηκα .. αλλα νομιζω οτι ως ενα βαθμο εχει δικαιο.. ειναι με καποιον( λεκτορα ιστορικο) για τον οποιο αμφιβαλλει αν θα μπορει να ανταπεξελθει σε οικογενειακες υποχρεωσεις.
Το ιδιο θεμα εχω και γω.. περιπου. Δηλαδη το αγορι μου (μενουμε μαζι) ετοιμαζεται για master και διδακτορικο για να γινει καθηγητης πανεπιστημιου που ηταν το ονειρο του απο παντα και εχει φανερη κλιση( υποτροφιες, βαθμοι). Το θεμα ειναι οτι αυτο προυποθετει σπουδες μεχρι τα 30 και ενα επαγγελμα με κυρος αλλα δυστυχως κακοπληρωμενο. Επισης, ειναι αυτο που λεμε booksmart και πασχει απο πρακτικη σκεψη.. ειμαστε και οι 2 σχετικα ευκαταστατοι με οικογενειες που ασχολουνται με επιχειρησεις και εγω εχω μπει ηδη στο χωρο. Εκεινος δε θελει πολυ να ασχοληθει γιατι οι επιχειρησεις του μπαμπα του ειναι σε νησι και δε θελει να φυγει , αν και δουλευει καμια φορα τα καλοκαιρια. Η σχεση μας ειναι μια χαρα μεχρι τωρα.. αλλα η αληθεια ειναι οτι ειμαι με την ελπιδα οτι θα αλλαξει μονος του γνωμη , και θα ασχοληθει με τις επιχειρησεις του μπαμπα του. Αν δε το κανει δε ξερω αν μπορω να ειμαι με καποιον που μεχρι τα 30 θα ειναι φοιτητης και μαλιστα στο εξωτερικο. Επισης, σκεφτομαι οτι αν του πω οτι αυτο ειναι αιτια χωρισμου μπορει να κανει αυτο που του ζητησω εκβιαστικα κατι που δε με ικανοποιει. ( εχει γινει κατι αντιστοιχο στο παρελθον). Ουτε θελω να κανει τοσες σπουδες για την τιμη των οπλων και μετα να παει να αναλαβει ενα μαγαζι.
Δεν ειμαι απο αυτους που υπεραναλυουν οποτε απλα λεω οτι θα αντιμετωπισω το θεμα οτι προκυψει αναγκη. Μηπως αυτη δεν ειναι η σωστη τακτικη;
-Happiness


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μωρέ λες;


Είσαι με κάποιον που έχει ένα συγκεκριμένο όνειρο που σου είναι γνωστό εδώ από πάντα (από πάντα!) και κάνει ό,τι μπορεί να κάνει για να το πραγματοποιήσει, κι εσύ μένεις μαζί του χωρίς να το συμμερίζεσαι, επειδή σκέφτεσαι ότι γιατί όχι, μπορεί να αποφασίσει να κάνει μεταμόσχευση εγκεφάλου και να θελήσει να γίνει κάποιος άλλος και να έχει ένα άλλο όνειρο για τη ζωή του, και συγκεκριμένα αυτό που έχεις εσύ για τη ζωή του.


Φαντάζεσαι να κάνει όντως την μεταμόσχευση εγκεφάλου και να αποκτήσει όνειρο να γίνει ακροβάτης στο Cirque Du Soleil;


Όχι. Δεν το φαντάζεσαι. Αν είναι να αλλάξει, θα είναι για να κάνει αυτό που θέλεις εσύ να κάνει. Φυσικά.


Και τώρα, η πολύ σημαντική μας ανακοίνωση.

Το έχω ξαναπεί, αλλά θα το ξαναπώ: το σχόλιο που μου δίνει την περισσότερη χαρά στο 'α μπα' είναι «σε διαβάζω καθημερινά με τον καφέ μου».

Το γεγονός ότι αυτή η στήλη έχει καταφέρει να μπει στην καθημερινότητα κάποιων ανθρώπων, δείχνει ένα είδος επιτυχίας που με συγκινεί, και κάθε φορά που το διαβάζω μου υπενθυμίζει την ευθύνη ώστε να συνεχίσει να υπάρχει αυτό το στοιχείο στην καθημερινότητα όλων αυτών που έχουν συνδυάσει το 'α μπα' με κάτι τόσο οικείο και προσωπικό, όπως είναι ο καφές τους το πρωί.

Αυτή η περιοδικότητα, συν κάτι ακόμα, κάπως μαγικό, που δεν μπορώ να προσδιορίσω, σιγά σιγά δημιούργησε μια παρέα που έχει συντονιστεί και επικοινωνεί καθημερινά, συμφωνώντας, διαφωνώντας, συμπληρώνοντας και διορθώνοντας. Η αφορμή είναι απαντήσεις σε ερωτήσεις, αλλά ο λόγος που έχει δημιουργηθεί αυτή η παρέα είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι ίσως δεν είχαν βρει άλλο σημείο του ίντερνετ για να συναντηθούν, να νιώσουν ότι υπάρχουν κι άλλοι που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο.

Θα μπορούσα να περιμένω κάτι καλύτερο, ως οικοδέσποινα αυτής της παλιάς στήλης; (Τον Αύγουστο το 'α μπα' κλείνει τα 6 χρόνια συνεχόμενης παρουσίας. Σε χρόνια ίντερνετ αυτό το χρονικό διάστημα αντιστοιχεί σε τρεις ζωές σκύλου).
Δεν μπορούσα. Μπορούσε όμως κάποιος άλλος, ο άνθρωπος που έχει την ικανότητα να καταλαβαίνει πριν από σένα τι θα μπορούσες να κάνεις και μετά σου δίνει απλόχερα όλα τα εφόδια για να το καταφέρεις. Κι έτσι μια μέρα έλαβα ένα τρελό μέιλ από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, που έλεγε ότι το «Α, μπα;» μπορεί να μεγαλώσει, και να γίνει ένα ξεχωριστό κομμάτι, και να απευθύνεται σε νέες γυναίκες, σε μεγαλύτερες γυναίκες, σε όλες τις γυναίκες, και στους άντρες που καταλαβαίνουν αυτές τις γυναίκες γιατί είναι οι γνωστές τους, οι φίλες τους, οι γυναίκες τους.


Η σκέψη έγινε ακόμα περισσότερη σκέψη, και μετά δοκιμή, και τελικά, πράξη. Πλέον έχουμε στα χέρια μας την πρώτη απόπειρα του μεγάλου σάιτ «Α, μπα;», μεγάλου όχι ως προς το απόλυτο μέγεθος, αλλά μεγάλο σαν αγκαλιά, που θα προσπαθήσει να συμπεριλάβει όλα όσα διαβάζαμε στα σχόλια: την δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας, διαφωνίας, αλληλοσυμπλήρωσης, της πλάκας και της εξομολόγησης, με όσα εργαλεία μας δίνει το θαυμαστό διαδίκτυο.

Έχουμε πλέον γνωριστεί, αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον. Ήρθε η ώρα να μετακομίσουμε σε ένα καινούριο σπίτι που θα χτίσουμε όλοι μαζί. Η ομάδα του «Α, μπα;» θα προσπαθήσει μαζί με εσάς να φτιάξει έναν ασφαλή χώρο στο ίντερνετ που θα μιλάει στις γυναίκες όχι σα να είναι κάποια ειδική κατηγορία που χρειάζεται νουθέτηση, μαθήματα θηλυκότητας και υπενθύμιση των κανόνων, αλλά σα να είναι κανονικοί άνθρωποι.

Eγγραφείτε στο Newsletter μας ΕΔΩ για να σας ειδοποιήσουμε τη στιγμή ακριβώς που το σάιτ μας θα ανέβει στον αέρα και για να λαμβάνετε μια εβδομαδιαία επιλογή από τα καλύτερα άρθρα μας.

Μπορείτε ήδη να ακολουθήσετε τις σελίδες μες στο Facebook, το Ιnstagram και το Twitter, μέσω των οποίων επίσης θα μάθετε τα νέα της εκκίνησής μας και θα συνεχίσει η επικοινωνία μας από όλες τις μπάντες.

Και την επόμενη εβδομάδα που θα είμαστε στον αέρα, γραφτείτε, ξεκινήστε το προφίλ σας, κοιτάξτε τα ποστ μας, παλιά και καινούρια, προτείνετε θέματα συζήτησης στο φόρουμ μας, πείτε μας τις ιστορίες σας, τις απορίες σας, τις διαφωνίες σας, τις προτάσεις σας, και φυσικά, τις ερωτήσεις προς την «Α, μπα;» που έφτιαξαν αυτή την υπέροχη κοινότητα. Σας περιμένουμε όλους.

Καλή αρχή
Σας αγαπώ ?

_______

Bρείτε εδώ το νέο σάιτ της Α,ΜΠΑ >>> https://ampa.lifo.gr/

114

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
συγχαρητήρια για το νέο ξεκίνημα !! θα ακολουθήσουμε πιστά εννοείται. μια μικρή απορία μόνο εχω, γιατί απευθύνεται πρωτίστως σε γυναίκες ? είμαι σίγουρη ότι θα είναι τέλειο αλλά προσπαθώ να καταλάβω το σκεπτικο πισω από την ιδεα.
#3Ειμαι μητερα ενος αγοριου (μικρου ακομα) και το αγκαλιαζω και το φιλαω οσες φορες μπορω μέσα στην ημέρα. Θα ήθελα να ειχα τον χρόνο να το κάνω πιο πολύ. Θελω να πιστεύω οτι θα μπορώ να το κάνω και στο μέλλον (αν φυσικά θέλει και αυτό), χωρίς να νιώθω οτι υπάρχουν ανθρωποι και δη η νύφη ή ο γαμπρός του που την αγάπη και την τρυφερότητα αυτή την ερμηνεύουν ως κάτι μεμπτό. Υς. Να ξέρεις οτι οι αγκαλιές και τα χαδια που εισπρατεις απο τον φιλο σου, τα εχει μαθει απο την μητερα του η τελος παντων απο την οικογενεια του. Ασχημο πραγμα να πιστευεις οτι επειδη ενηλικιωθηκε πρεπει να τα κοψει.Λενα καλη αρχη!
#7Σε αντιπάθησα. Σε αντιπάθησα γιατί φαίνεσαι ξερόλας και υπερόπτης, γιατί φαίνεσαι εσύ να ξέρεις καλύτερα πού πρέπει ντε και καλά να πετύχει ο σύντροφός σου. Προσπαθεί να πετύχει ακαδημαϊκά, να αναγνωριστεί και να δουλέψει σε Πανεπιστήμιο. Είναι πάρα πολύ δύσκολο αλλά είναι και τρομερά μεγάλη ικανοποίηση να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα. Η μεθοδικότητα και το πάθος του γι'αυτό δε σου λένε τίποτα; Επίσης από μόνη σου λες ότι είναι "booksmart" και δεν έχει πρακτική σκέψη. Επειδή λοιπόν είμαι στα ίδια, τον καταλαβαίνω (αν ισχύει φυσικά στο βαθμό που το περγράφεις γιατί μόνο ότι είναι ανίκανος να συντηρηθεί δε μας έχεις πει). Οπότε εσύ, η έξυπνη, η πρακτική, η τα-ξέρω-όλα-και-συμφέρω πώς θέλεις αυτός ο άνθρωπος να διαχειριστεί τις επιχειρήσεις; Για πες μας. Πώς θέλεις να ελέγχει λογιστές, προμηθευτές, προσωπικό ταυτόχρονα, έχοντας παράλληλα το άγχος μιας επιχείρησης; Και ποιος σου εγγυάται ότι η επιχείρηση θα συνεχίσει να είναι κερδοφόρα και γιατί να πάει ο άνθρωπος να εγκλωβιστεί σε ένα νησί, αν δεν είναι αυτό που θέλει, για να εποπτεύει μια επιχείρηση που επίσης δε θέλει. Over and out.
Κι επίσης γιατί τους φέρνει πιο κοντα στη δημιουργία οικογένειας η σχέση εξ'αποστασεως (νησί αυτός- στις επιχειρήσεις της αυτή) από την τωρινή κατάσταση που συγκατοικούν στο εξωτερικό? Βασικά δε βλέπει τον εαυτό της να μένει κι άλλο στο εξωτερικό, αυτό νομίζω είναι όλο κι όλο το πρόβλημά της.
Βασικά, το πρόβλημα της το δήλωσε ξεκάθαρα. Θεωρεί ότι η ενασχόληση με "τις επιχειρήσεις του μπαμπά" θα αποφέρει περισσότερα χρήματα σε σχέση με την ακαδημαϊκή καριέρα. Η κοπέλα θέλει σύντροφο με οικονομική άνεση, βρήκε σύντροφο με οικονομική άνεση και τώρα χάλασε το γλυκό γιατί ο άνθρωπος δεν ακολούθησε το δρόμο που αυτή περίμενε να ακολουθήσει.
Ρε κορίτσια, και εσύ και η τότε κοπέλα και όποια άλλη: Τι θέλετε από τους συντρόφους σας; Γιατί είστε μαζί τους; Αν γνώριζαν, αν τους ενδιέφεραν, αν είχαν ακολουθήσει πρακτικά επαγγέλματα πώς τα λένε, θα ήταν άλλοι άνθρωποι, δεν θα ήταν αυτοί που γνωρισατε. Είστε μαζί τους επειδή είναι μορφωμένοι και μόνο μέσω αυτής της διάστασής τους τους κρίνετε;Από την άλλη, σαφώς και η συντροφικότητα, ο γάμος, η συνύπαρξη, μας βγάζουν από τον μικρόκοσμο μας, όσο σημαντικός κι αν θεωρείται ή αν είναι όντως αυτός. Μήπως οι σύντροφοι σας πιστεύουν ότι θα "ανοίξουν σπίτι" και δε θα κουνηθεί τρίχα από τα μαλλιά τους και γι'αυτό αγχώνεστε; Σας έχω τη λύση αγαπητές φίλες!Το λέτε καθαρά και ξάστερα, πρώτα στον καθρέφτη σας και μετά σ'εκείνους:Αν νομίζεις ότι δε θα κουνηθεί τρίχα από τα μαλλιά σου και ότι όλα θα κυλάνε νεράκι σε συμπαντική αρμονία, γελάνε όλοι επιστημονικοί κλάδοι μαζί.Σ'εμένα ο γλυκός μου έλεγε πόσο τον γοητεύει που τον φέρνω σ'επαφή με τον πραγματικό κόσμο και τέτοιες μπαρούφες, και λίγο καιρό αφότου ήρθα να μείνουμε μαζί, μόνο που δε με ρώτησε αν είμαι η καινούργια οικιακή βοηθός και πότε σχολάω. Που λέει ο λόγος. Ε δεν έπεσα κι απ'τα σύννεφα. Και γι'αυτό δεν έφυγα θιγμένη αλλά έκατσα και ξεκαθάριζα για το πρώτο διάστημα της προσαρμογής ΜΑΣ.Και μπορεί να έβλεπα και να με πείραζε ότι δεν με διευκολύνει σε κάποια πράγματα, πρακτικά και μη, αλλά άργησα να δω ότι εκείνος είχε αφήσει στην άκρη ένα διδακτορικό που ήταν ήδη στη μέση και στον πάγο, για να μου συμπαραστέκεται στο πένθος μου, με τον τρόπο που μπορούσε και για τα δεδομένα του. Επειδή εγώ τον αγαπούσα ανεξαρτήτως διδακτορικών, δεν έβλεπα πόσο σημαντικό ήταν ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ αυτό που έκανε.Θέλω να πω με όλα αυτά, ότι αν αγαπιέστε, θα βρίσκεται αυλάκι να κυλήσει το νερό. Πρώτα όμως να ξεκαθαρίσετε αν υπάρχει νερό. Αν ναι, να θυμάστε ότι θα πρέπει να βρίσκετε τρόπους να κρατάτε γεμάτες τις δεξαμενές σας, άλλοτε στάλα-στάλα, άλλοτε με τρεχούμενο νερό. Τα άλλα είναι ρευστά. :P
Συγκινήθηκα Πόντια. Από την ιστορία με τον δικό σου, που άφησε πίσω το διδακτορικό του για σένα και εσύ το κατάλαβες αργότερα. Πόσες φορές αντιλαμβανόμαστε με καθυστέρηση πράγματα που κάνουν οι άλλοι για μας, όταν πια είναι αργά. Για σένα βέβαια μάλλον δεν ήταν αργά, και χαίρομαι γι αυτό. (Από την άλλη, όταν κάποιος κάνει κάποια θυσία για μας και μεις είμαστε τελείως γκάου μπίου μπορεί να μας το λέει κιόλας. Μην είστε τόσο διακριτικοί βρε παιδιά. Σκουντήξτε μας και λίγο).
Ναι, να μας το λένε, και θα καταλαβαίνουμε ή όχι ανάλογα με το πόσο βαθύ και μεγάλο είναι το πρόβλημα που μας κάνει να μην βλέπουμε τη θυσία του άλλου.Σε εμένα ας πούμε, αν παλιά μου το έλεγε ο άλλος, ούτε που θα το άκουγα. Αλλά και να το άκουγα προς στιγμήν, δε θα έκανε καμία διαφορά.
# 5 Εξαιρετική η απάντηση της Α, μπα, όπως πάντα. Και εύστοχη. Ήθελα με τη σειρά μου να ρωτήσω, το ότι φοβάται να πάει για ποτό μαζί σου μήπως καφθούν οι αντιστάσεις, το έχει πει ο ίδιος ή το υποθέτεις εσύ; Έχει μεγάλη σημασία. Επίσης, προσέλαβα έναν υφέρποντα εσωτερικευμένο μισογυνισμό στη στάση σου. Πιθανότατα, όπως λες, "έχεις τη μύγα" και δε θες πολλά πολλά μαζί του για να μην καρφώνεσαι, όμως εσύ πέραν αυτού, φαίνεται να έχεις μπει από μόνη σου στην απομόνωση επειδή είσαι γυναίκα. Από που κι ως που δεν μπορείς να αστειεύεσαι, να είσαι χαλαρή στο χώρο εργασίας - τουλάχιστον όσο οι άλλοι - και να φοβάσαι μην τυχόν κάθε κίνηση σου κακοχαρακτηριστεί; Είναι σαν να πυροβολείς τα πόδια σου βρε παιδάκι μου. Μην το κάνεις αυτό. Όσο για τους κουτσομπόληδες του γραφείου, και πολύ άργησαν. Μην τους αφήνεις να σε επηρεάζουν, γιατί τόσα ξέρουν, τόσα κάνουν. Άσε που μπορεί όντως να απειλούνται. Αλλά οι κουτσομπόληδες και οι νταήδες, είναι σαν τα σκυλιά: μυρίζουν το φόβο. Μην τους κάνεις τη χάρη. Και μην απεμπολήσεις όσα με κόπο κατάφερες, λόγω μιας πατριαρχίας, που μας θέλει, αν όχι κλεισμένες στην κουζίνα μας, σίγουρα μακριά από το γραφείο του διευθυντή ...
Ε πες τα ντε!Το λέω γιατί φίλη/ος σχολιαστής λέει "πήγε η καρδιά μου στη θέση της" και σκέφτηκαΟρίστε, αν δεν έχεις δει τον Χριστό φαντάρο, με κάτι τέτοια τρομάζεις. Καρδούλα, σ'εσένα, σ'εμένα, στους σχολιαστές που τρόμαξαν.
#7 Αν ήμουν στη θέση του και απειλούσες με χωρισμό, θα είχες ήδη φύγει. Πολύ κακώς δε σου είπε "ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα". Δε μου φαίνεται ότι πολυενδιαφέρεσαι για τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Τράβα το δρόμο σου και άσε εκείνον να τραβήξει το δικό του. Εσύ νομίζεις ότι ένα διδακτορικό είναι παιχνιδάκι.
Κλεοπάτρα σε νιώθω! Και γω ψυχαναγκαστικά ξεκίνησα από την αρχή και σκέφτομαι ωχ αμάν τι θα γίνει που θα αλλάξει η στήλη, πως θα το διαχειριστώ όλο αυτό. Κατά τα άλλα καλά :) :)