Άντρες που ντύνονται και ζουν σαν σκύλοι: Μία ανερχόμενη τάση της ΒDSM κοινότητας

Άντρες που ντύνονται και ζουν σαν σκύλοι: Μία ανερχόμενη τάση της ΒDSM κοινότητας Facebook Twitter
Ι wanna be your dog: τα ανθρώπινα κουτάβια υποστηρίζουν ότι είναι όπως όλοι οι άνθρωποι εκεί έξω και διεκδικούν τον ίδιο σεβασμό.
12

Είναι εύκολο να βάλουμε τα γέλια βλέποντας έναν ενήλικα ντυμένο με latex κοστούμι σκύλου. Είναι εύκολο να χλευάσουμε κάποιον που στα 40 του ντύθηκε κουτάβι και θέλει να παίζει με τα παιχνίδια του σκύλου. Είναι εύκολο, γιατί ο χλευασμός καλύπτει το πόσο ξένο μπορεί να φαίνεται όλο αυτό ή το πόσο άνετα αισθανθήκαμε σε κάποια φάση της ζωής μας, παριστάνοντας το κουτάβι. 

Ή μήπως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά; "Η μυστική ζωή των ανθρώπινων κουταβιών" - εκτός από ντοκιμαντέρ πλέον - είναι μία γεμάτη κατανόηση προσέγγιση, σε έναν κόσμο, μία κοινότητα για την ακρίβεια  που ξεκίνησε ως παρακλάδι της σαδομαζοχιστικής κοινότητας και τα τελευταία 15 χρόνια έχει γίνει τάση και πεδίο δόξης λαμπρό για όσους αναζητούν κάποιον με την ίδια ιδιαιτερότητα.  Τα "κουτάβια" μπορεί να είναι στρέιτ ή γκέι, αλλά να αγαπούν τα εκκεντρικά δερμάτινα ρούχα, τις φόρμες, τα χάδια στην κοιλιά και τα γαργαλητά στ' αυτιά, να τρώνε και να πίνουν από μπολ, ακριβώς, όπως θα έκανε ένας σκύλος και φυσικά πολύ συχνά επιδιώκουν σχέσεις με "αφεντικά", δηλαδή, με ανθρώπους δεσποτικούς, που μπορούν να χειριστούν ένα "κουτάβι".

Άντρες που ντύνονται και ζουν σαν σκύλοι: Μία ανερχόμενη τάση της ΒDSM κοινότητας Facebook Twitter
Στο ντοκιμαντέρ παρελαύνουν "κουτάβια" με τα "αφεντικά" τους, εξηγώντας την νέου τύπου οικειότητα που αναπτύσσεται σ' αυτές τις σχέσεις
 

Στο ντοκιμαντέρ "Secret Life of the Human Pups", οι τηλεθεατές παρακολουθούν τον Τομ, να μιλά στην κάμερα με δερμάτινη μάσκα σκύλου, ενώ παρουσιάζονται και άλλοι του είδους να βολτάρουν στο Λονδίνο με ακριβώς ό,τι περιλαμβάνει μια βόλτα σκύλου, πηδώντας για να πιάσουν κάποια λιχουδιά και κάνοντας "χάδια" στα αφεντικά τους ή απλώς κουνώντας μηχανικές ουρές, από τη χαρά τους.

Και τελικά τι είναι όλο αυτό; Σύμφωνα με όσους μιλούν στο ντοκιμαντέρ - "αφεντικά" και σκύλους" - το μυστικό είναι στο να κρατήσει κάποιος τα δομικά στοιχεία της συμπεριφοράς από το αρχετυπικό πρότυπο του σκύλου: την πίστη στη συντροφικότητα, τη υποταγή, την αιώνια φιλία. Τα "κουτάβια" ισχυρίζονται ότι απ' όλο αυτό που κάποιος μπορεί να αντιμετωπίσει ως ακρότητα ή παρέκκλιση, εισπράττουν τεράστια ικανοποίηση από την προστασία και την αγάπη με την οποία περιβάλλουν τα "αφεντικά" τους. Σε τέτοιες δόσεις που αν δουν κάποιον να πλησιάζει, μπορούν απλώς να σηκώσουν τον τόπο από τα γαβγίσματα. 

"Τώρα πια είναι αποδεκτό να είσαι γκέι, να είσαι στρέιτ, να είσαι μπαϊσέξουαλ ή τρανς. Αυτό που θέλουμε είναι να είναι αποδεκτό και το να θέλεις να υπάρχεις έτσι, ως κουτάβι. Στόχος μας δεν είναι να προκαλέσουμε τη θλίψη του κόσμου"

Και φυσικά υπάρχει και το σεξ: "Πολύ συχνά το να ντύνεται κάποιος κουτάβι είναι μέρος μίας ευρύτερης σεξουαλικής πρακτικής που περιλαμβάνει δερμάτινα ή λαστιχένια κοστούμια και φυσικά σαδομαζοχιστικά αξεσουάρ. Όμως, εδώ είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Πολύ συχνά, ο κόσμος οδηγείται στο συμπέρασμα ότι ντυνόμαστε έτσι μόνο και μόνο για το σεξ. Ή μας ρωτούν απαίσια πράγματα για το αν συνηθίζουμε να κάνουμε σεξ με σκύλους. Όμως, καμία σχέση. Οι περισσότεροι από εμάς νιώθουμε οικογένεια με το "αφεντικό" μας, είναι η οικογένεια μας, εκεί που ανήκουμε. Υπάρχουμε για να προσέχουμε ο ένας τον άλλον", λέει ο Τομ στο ντοκιμαντέρ. Ο ίδιος εξηγεί ότι πρόκειται για κάτι περισσότερο από ένα κοστούμι και μερικά επιφανειακά παιχνίδια εξουσίας, είναι σα να σου δόθηκε η άδεια να συμπεριφέρεσαι με έναν απολύτως φυσικό, ίσως και πρωτόγονο τρόπο. "Δεν ανησυχείς για τα χρήματα, το φαγητό ή τη δουλειά", λέει, ενώ ο ίδιος εργάζεται ως μηχανικός. "Είναι απλώς ένας τρόπος να απολαύσεις την παρέα του άλλου σε ένα πολύ απλοϊκό επίπεδο".

Σε αυτό συμφωνεί και ο Ντέιβιντ, συγγραφέας, ότι, με λίγα λόγια η κοινότητα των "κουταβιών" είναι μια απόδραση από τον κόσμο της υπερανάλυσης και της πολυπλοκότητας. Είναι ένας συναισθηματικός κόσμος, φτιαγμένος από ένστικτο και όχι από λέξεις. "Μόνο που σ' αυτή την περίπτωση, μέσα σε κάθε κουτάβι υπάρχει ένας άνθρωπος. Όλο αυτό είναι ένα κομμάτι της ταυτότητας μου, μόνο ένα κομμάτι, όμως. Γιατί είμαι επίσης και χορτοφάγος, παίζω πιάνο, έχω κι άλλες ασχολίες. Για παράδειγμα σήμερα φύτευα ντομάτες στον κήπο μου. Θέλω να πω, μπορώ να ζήσω για μήνες, χωρίς να μπω στην σφαίρα των κουταβιών", εξηγεί.

Είτε φαίνεται κάπως kinky είτε απλώς αποτελεί μία μόδα που θα περάσει, η κοινότητα των "κουταβιών" διεκδικεί αναγνώριση και όχι περίεργα βλέμματα σε κάθε της έξοδο. "Τώρα πια είναι αποδεκτό να είσαι γκέι, να είσαι στρέιτ, να είσαι μπαϊσέξουαλ ή τρανς. Αυτό που θέλουμε είναι να είναι αποδεκτό και το να θέλεις να υπάρχεις έτσι, ως κουτάβι. Στόχος μας δεν είναι να προκαλέσουμε τη θλίψη του κόσμου. Είμαστε ακριβώς το ίδιο με όλους τους ανθρώπους που κυκλοφορούν εκεί έξω", καταλήγει ο Καζ, ένας άλλος της κοινότητας των κουταβιών.

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Guardian. Μτφρ. Χ.Γ.

12

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

5 σχόλια
live and let liveπολύ ωραία επιχειρήματα έχετε όλοι. "ο κόσμος το έχει χάσει""ανασφάλειες""ραντεβού με ψυχίατρο"έχετε να επισυνάψετε κάποια επιστημονική μελέτη δημοσιευμένη σε έγκριτο περιοδικό, που να τα συνδέει μέσω αντικειμενικών κλινικών ερευνών ή έτσι απλά χλευάζουμε χωρίς να κοιτάμε τα δικά μας;πλουραλισμός, σώζει νευρώνες. try it at home
Έχεις δίκιο. Ας κοιτάξει ο καθένας την ουρά του. "πλουραλισμός, σώζει νευρώνες. try it at home";can you exlain;;(Α, ρε Ιονέσκο που να ήξερες... Τι ρινόκεροι και βλακείες... Εδώ έχουμε κουτάβ-ανθρώπους με δικηγόρους...!)
ομολογώ, το αστείο ήταν εύστοχο.Όπως και ο Ιονέσκο, πάντα επίκαιρος. I will explain.αν κάνετε μια αναζήτηση σε σελίδες που φιλοξενούν επιστημονική βιβλιογραφία (scopus, sciencedirect ή και google scholar) με λέξεις κλειδιά, όπως fetish, mental disorder κτλ μπορείτε να διαπιστώσετε αν υπάρχει όντως συσχετιση ανάμεσα σε φετίχ και τρέλα, ανασφάλειες κτλ. Δεδομένα ή αν σας αρέσει η αγγλική, facts not assumptions.Επομένως μέσω των αντικειμενικών επιστημονικών δεδομένων και της αποδοχής της διαφορετικότητας, απλά θα μπορέσετε να γλυτώσετε τον εγκέφαλο σας από την σύνθετη σκέψη που προϋποθέτει το μίσος και η κακώς εννοούμενη ειρωνία.Ο εγκέφαλος, έχει πλαστικότητα μεν (μπορείτε να κάνετε μια αναζήτηση για τον όρο) αλλά και συγκεκριμένους νευρώνες (κύτταρα νευρικά). Οι τοξικές συμπεριφορές και τα επικριτικά κατάλοιπα ίσως να μην βοηθούν, τόσο σε πνευματικό όσο και σε ανατομικό επίπεδο καθώς η επανειλημμένα αρνητική σκέψη τείνει να εγκαθίσταται ως pattern. Επομένως, με την απλή αποδοχή του πλουραλισμού δηλαδή της ποικιλότητας της ζωής, γλυτώνετε από όλα αυτά είχα την εντύπωση ότι στον ρινόκερο εξέφραζε μια απέχθεια προς τον κομφορμισμό
Τhe mad took over the madhouse, κανονικά δηλαδή.Από σήμερα λοιπόν αυτοπροσδιορίζομαι ως ρινόκερος και όποιος συλληφθεί να γελά πίσω ή και μπροστά από την πλάτη μου είναι άθλιος ρινοκεροφοβικός και δε θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα. Φτάνει πια με τους στενόμυαλους!!
scopus, sciencedirect, googlescholarπηγές για αναζήτηση επιστημονικών άρθρωνλέξεις κλειδιά: fetish, bdsm, mental disorder, mental healthΑν ξέρετε τον Ιονέσκο (που απροπό, ο ρινόκερος φορά σε κριτική στον κομφορμισμό) μπορείτε να αναζητήσετε δεδομένα σχετικά με τη συσχέτιση φετίχ και ψυχικών νόσων και να εντυπωσιαστείτε από την ενδεχόμενη μη συσχέτιση σχιζοφρένειας - φετίχ. πλουραλισμός και νευρώνες: ενδεχομένως η μη εποικοδομητική κριτική χωρίς επιχειρήματα και ο ειρωνικός λόγος, να δημιουργούν ένα pattern νευρωνικών "διαδρομών" που εναλλακτικά θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε για ευτυχέστερες καταστάσεις, όπως η ανάγνωση κειμένων θεάτρου του παραλόγου, ή απλά ας ζήσουμε όλοι ήρεμοι και να κάνουν οι άνθρωποι ό,τι θέλουν, εφόσον φυσικά δεν παραβιάζουν τις δικές μας ελευθερίες και δικαιώματα abide :)
Χμ. Προσεξε να δεις φρασεις τις καθομιλουμενης οπως ''εχεις τρελαθει;'' ή το χεις χασει κλπ. πολλες φορες έρχονται αυθορμητα μπρος στον οιοδηποτε υπαρκτο παραλογισμο. Δεν συνδεω τον φετιχισμο με την τρελα αλλα εν προκειμενω οι τυποι θελουν εμφανως να αποδεκτουμε τον φετιχισμο τους ως στοιχείο της καθημερινης τους βιωτης και κοινωνικης συμπεριφορας. Το δε άρθρο προσπαθεί να δικαιολογήσει αυτην την συμπεριφορα με επιχειρήματα κοντολογης απιθανα (ολοι κρύβουμε ενα κουταβι (;). Εξ ου η αγανακτηση. Οχι αυτο καθαυτο με τον φετιχισμο που ετσι και αλλιως προυπαρχει ισως και αιωνες. Γις τον ιονεσκο ας πω συντομα πως ο σύγχρονος κομφορμισμος ειναι η πολυποικιλη και συχνα παλαβη μανια για διαφορετικοτητα οσο και αν ακούγεται παραξενο...
"η κοινότητα των "κουταβιών" διεκδικεί αναγνώριση και όχι περίεργα βλέμματα σε κάθε της έξοδο" Πώς γίνεται να διεκδικούν να μην τους κοιτάζουν περίεργα; Κι όσοι τους κοιτάζουν περίεργα είναι κουταβο-φοβικοί; "Είναι εύκολο, γιατί ο χλευασμός καλύπτει το πόσο άνετα αισθανθήκαμε σε κάποια φάση της ζωής μας, παριστάνοντας το κουτάβι." Προς τί ο πληθυντικός;Όντως θυμάμαι όταν ήμουν τριών και γάβγιζα για πλάκα... Δηλαδή ο χλευασμός δείχνει ανασφάλεια κρυφο-κούταβικά απωθημένα; Ρε θα μας τρελάνετε;;