H συνέντευξη της Gemma Arterton στη Vogue, “Ένας χρόνος ενδυναμωτικής αλλαγής”. Μιλά για την αλλαγή που είδε στη βιομηχανία του θεάματος από την δημοσίευση του σκανδάλου Weinstein, και το δικό της ρόλο στην οργάνωση των συμμετεχόντων στα βραβεία BAFTA 2018 ώστε να υποστηρίξουν το αμερικανικό κίνημα ‘Time’s Up’. Αυτό που με συγκίνησε περισσότερο είναι η παραδοχή της ότι οι γυναίκες στο χώρο του θεάματος μαθαίνουν πολύ γρήγορα να αντιμετωπίζουν τις συναδέλφους τους ως αντίπαλες (rivals), ενώ για να αρχίσουν και υποστηρίξουν το κίνημα, συνειδητοποίησαν πως πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο που σκέπτονται και να δουλέψουν μαζί προς έναν κοινό στόχο.
Επιτέλους καταφέραμε να απαλλαγούμε από την ανταγωνιστική κουλτούρα που μας έχει επιβληθεί, και να πούμε “Κοίτα τι μπορούμε να επιτύχουμε όταν αποδεχόμαστε η μία την άλλη και συνεργαζόμαστε”.
από τη Gemma Arterton
«Στη αρχή της φετινής χρονιάς συμφώνησα να φιλοξενήσω μια ασυνήθιστη παρέα 40 ηθοποιών γυναικών σπίτι μου στο Λονδίνο. Συζητήσαμε ποιες από εμάς θα μπορούσαν να πείσουν όλους τους καλεσμένους των βραβείων Bafta να φορούν μαύρο, ως ένδειξη αλληλεγγύης με το κίνημα Times Up που πρόσφατα είχε αναδειχθεί στην Αμερική. Δεν θα ξεχάσω ποτέ να κοιτάζω το σαλόνι μου και να το βλέπω γεμάτο με διάσημες γυναίκες που κανονικά θα τις συναντούσα μόνο σε δημόσιες εμφανίσεις. Τότε η Felicity Jones είχε την ιδέα να ηγηθώ τις πρωτοβουλίας. «Γιατί όχι;» σκέφτηκα. Η σοσιαλίστρια μέσα μου δεν υπήρξε ποτέ πιο χαρούμενη.
Το βρήκα συναρπαστικό να κάνω κάτι τόσο δραστικό: σηκώνοντας το τηλέφωνο και λέγοντας στις γυναίκες (ακόμη και σε εκείνες που ήμουν αμήχανη να μιλήσω) «ξέρω ότι έχετε εκείνο το καταπληκτικό κόκκινο φόρεμα, σχεδιασμένο και έτοιμο να το φορέσετε, αλλά μπορείτε παρακαλώ να μην το φορέσετε;» Μίλησα με όλους. Ηθοποιούς, καλεσμένους, υποψήφιους, μέλη καστ. Υπήρξε μια ηθοποιός, συγκεκριμένης γενιάς που όταν ήρθα σε επαφή μαζί της μου ζήτησε να την πάρω αμέσως τηλέφωνο. «Γιατί θα πρέπει να φοράμε μαύρα; Είναι πολύ αυστηρό». Της εξήγησα και κατάφερα να την πείσω όπως και όλους τους άλλους γιατί ήταν τόσο σημαντικό. Τη νύχτα των Baftas κοίταξα γύρω μου και είχε δουλέψει. Παρά το γεγονός ότι όλοι φορούσαμε μαύρα, η ατμόσφαιρα ήταν τόσο θετική και ενωτική.
Θυμάμαι ξεκάθαρα ήταν Οκτώβριος όταν οι Νew York Times δημοσίευσαν το σκάνδαλο με τον Γουάινστιν. Ο όγκος και οι λεπτομέρειες των ισχυρισμών ήταν απίστευτα συγκλονιστικοί.Εν τω μεταξύ εμείς αυτό που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να υποστηρίξουμε τα θύματα, αλλάξουμε, να αποτρέψουμε συλλογικά την περαιτέρω παρενόχληση στη βιομηχανία.
Και η αλλαγή είναι σίγουρη. Το Times Up– κίνημα κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης που ιδρύθηκε από τους ηθοποιούς του Χόλιγουντ μετά την υπόθεση Γουάϊνστιν- έχει γίνει παγκόσμιο φαινόμενο. Η πρώτη συνάντηση πραγματοποιήθηκε στην Αμερική, στην οποία παρευρέθησαν γυναίκες από όλους τους τομείς της κινηματογραφικής βιομηχανίας- ορισμένες από τις οποίες είχαν υποστεί κακοποίηση. Στη συνέχεια δημιουργήθηκε το Ταμείο Νομικής Αμυνας, που παρέχει βοήθεια και στήριξη σε όσες γυναίκες έχουν υπάρξει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ή έχουν βιώσει σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας.
Ήταν η Emma Watson που είδε ότι χρειαζόμαστε το Times Up και στο Ηνωμένο Βασίλειο και πραγματοποίησε την πρώτη συνάντηση. Εν τω μεταξύ η εκστρατεία Metoo εμφανίστηκε. Ξεκίνησε ως ένα hashtag, που χρησιμοποιείται από γυναίκες- πέρα από τον κόσμο του θεάματος- των οποίων η ζωή και η επαγγελματική τους σταδιοδρομία επηρεάστηκε από άντρες που προσπάθησαν να ελέγξουν τις δυνάμεις τους.
Σύντομα αυτό το τόσο λεπτό θέμα του τι αποτελεί παρενόχληση έγινε θέμα συζήτησης. Στα μέσα, στη τηλεόραση, το ραδιόφωνο, στις εφημερίδες, στο ίντερνετ. Όλοι έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται τι είναι αποδεκτό στο εργασιακό περιβάλλον.
Σε οποιαδήποτε εργασία, είτε ηθοποιοί, είτε νοσοκόμες ή μηχανικοί, αν είστε νέοι και απελπισμένοι να εργαστείτε για να τα βγάλετε πέρα, μειώνονται οι πιθανότητες να αντιδράσετε απέναντι σε κάποιον που θα σας μεταχειριστεί με άσχημη συμπεριφορά. Στη βιομηχανία ψυχαγωγίας συνηθίζουμε να μιλάμε ανοιχτά. Είναι η δουλειά μας να είμαστε ανοιχτοί και να λέμε ιστορίες με βάση τα βιώματα μας. Ωστόσο δεν μπορούν όλοι να το κάνουν αυτό. Ελπίζω πως μέσα σε ένα χρόνο η κάθε επιχείρηση να αποκτήσει δομές ώστε να αναφέρεται η παρενόχληση. Φαίνεται απλό αλλά είναι η αλλαγή της νοοτροπίας που είναι δύσκολο κομμάτι. Ταυτόχρονα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να δώσουμε στους ανθρώπους την ασφάλεια να μιλήσουν και όταν βλέπουν κάτι που συμβαίνει και δεν είναι σωστό, να το αναφέρουν.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
