Ανοιχτή επιστολή της Άννας Κοκκίνου στον Αλέξη Τσίπρα για τη σωτηρία του Θεάτρου Σφενδόνη - Συλλογή υπογραφών

Ανοιχτή επιστολή της Άννας Κοκκίνου στον Αλέξη Τσίπρα για τη σωτηρία του Θεάτρου Σφενδόνη - Συλλογή υπογραφών Facebook Twitter
THΣ ΚΑΝΟΥΝ ΕΞΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΥ ΕΧΤΙΣΕ: Οι πρώτες εργασίες στο ερείπιο του Ιδρύματος Κουτλίδη
6

Με μια δραματική επιστολή προς τον πρωθυπουργό, μια από τις εκλεκτότερες παρουσίες της ελληνικής θεατρικής σκηνής, δημιουργός του Θεάτρου Σφενδόνη, ζητά την παρέμβασή του, ώστε να βρεθεί μια λύση στο σκάνδαλο που πάει να δημιουργηθεί.

Ενώ αυτή έχει χτίσει το θέατρο, σπαταλώντας ό,τι είχε και δεν είχε, πάνω σε ένα χωράφι που της παραχώρησε το Ίδρυμα Κουτλίδη, τώρα το ίδρυμα την πηγαίνει στα δικαστήρια ζητώντας την έξωσή της, για οφειλή ενοικίων!

Στο AVAAZ, με λινκ στη βάση αυτής της σελίδας, μπορείτε κι εσείς να υπογράψετε για το  δίκαιο αίτημά της.

Ολόκληρη η επιστολή έχει ως εξής:

 


Aξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ, 

 

Σας γράφω αυτή την ανοιχτή επιστολή ως έσχατο μέσο, για να αποφευχθεί μια τεράστια αδικία κι ένα σκάνδαλο.

Ίσως έχετε ακουστά το Θέατρο Σφενδόνη – το μικρό, πανέμορφο θέατρο στου Μακρυγιάννη. Ανέβηκαν εκεί σπουδαίες παραστάσεις, που ορισμένες άλλαξαν την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, με κορυφαία τον Βιζυηνό.

Αυτό το θέατρο ήταν μια γκρεμισμένη αποθήκη χωρίς στέγη. Ήταν ένα ξεχασμένο γκρέμι που ανήκε στο ίδρυμα Κουτλίδη – ένα χωράφι με τσουκνίδες. 
Το είδα τυχαία, σχεδόν τριάντα χρόνια πριν, ένα χειμώνα του 1990.

Προς μεγάλη τους έκπληξη, τούς πρότεινα να μου το νοικιάσουν, για να φτιάξω ένα θέατρο. 

Για το σκοπό αυτό, πούλησα το μοναδικό μου σπίτι και κινητοποίησα όλη την πνευματική Αθήνα. Συστάθηκε μια μη κερδοσκοπική εταιρεία και συνέδραμαν όλοι, με δουλειά και χρήματα, για να συγκεντρωθεί το υπέρογκο ποσό που χρειαζόταν.

Φτιάχτηκε αυτό το θέατρο: ένα κόσμημα. Και φροντίσαμε να το τιμήσουμε με παραστάσεις ανάλογες. 

Ήμασταν ακόμα τότε ιδεαλιστές και η εποχή μάς ευνοούσε. Έδωσα ό,τι είχα και δεν είχα – κυριολεκτικά. Και στον ενθουσιασμό μου ή στην άγνοιά μου, υπέγραψα ιδιαιτέρως επαχθείς όρους (προσάυξηση 20% ανά διετία), που έγιναν επαχθέστεροι όταν ήρθε η κρίση. 

Αν και υπήρχε ήδη εδώ και 3 χρόνια μελέτη από εκτιμητή του Υπουργείου Οικονομικών για μείωση του ενοικίου, αυτή η μείωση δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Συσσωρεύτηκαν μισθοί, έξοδα – μιαν εποχή έφτασα να κοιμάμαι μέσα στο θέατρο.

Και τώρα, μου κάνουν έξωση από το θέατρο που έχτισα, επειδή χρωστάω συσσωρευμένα ενοίκια! Την ερχόμενη Τρίτη, στις 19 του μηνός, κρίνεται στα δικαστήρια η τύχη του – και η δική μου.

Φυσικά ξέρω ότι αυτός είναι ο νόμος της αγοράς. Αλλά ξέρω επίσης ότι αυτό είναι ΑΔΙΚΟ. Και ξέρω ότι τα πνευματικά Ιδρύματα, και κυρίως το Κράτος, υπάρχουν για να προάγουν το Καλό και το Δίκαιο. Ιδίως σε περιπτώσεις σαν τη δική μου, που ούτε πλούτισα ούτε εκμεταλλεύτηκα το θέατρο αυτό και την Τέχνη μου φτηνά και υπολογιστικά. Δεν έχω μετά από δεκαετίες στο θέατρο το παραμικρό περιουσιακό στοιχείο.

 

Ανοιχτή επιστολή της Άννας Κοκκίνου στον Αλέξη Τσίπρα για τη σωτηρία του Θεάτρου Σφενδόνη - Συλλογή υπογραφών Facebook Twitter
Μορφές από το έργο του Βιζυηνού: Η Άννα Κοκκίνου στην πρώτη παράσταση της «Σφενδόνης»


Κύριε Πρωθυπουργέ, φροντίσατε ώστε οι άνθρωποι να μη χάσουν την πρώτη τους κατοικία. Εγώ σε ποιό σπίτι να πάω; Εγώ, αυτό το σπίτι έχτισα — βρήκα την κατάλληλη λιθοδομή, τα τέλεια δοκάρια, τα γερά μπετά, την κυρτή στέγη – πέτρα, πέτρα.

Δεν θέλουν να μου πάρουν το χωράφι με τις τσουκνίδες που είδα ένα απόγευμα κάτω από βροχή. Θέλουν το πλήρες, πανέμορφο θέατρο που το έχτισα με άπειρο κόπο, πολύ χρήμα και αυτοθυσία. 

Αυτή η κατάφωρη αδικία που στηρίζεται στη σκληρότητα της αγοράς, αλλά σε κανένα πνευματικό δίκαιο, είναι στο χέρι σας να σταματήσει, ώστε να βρούμε μια λύση βιώσιμη, να πάμε παρακάτω – κι όχι να στέκομαι στα δικαστήρια, λες κι είμαι μια περαστική που είδε τη Σφενδόνη και τη νοίκιασε, σαν ένας πανούργος επιχειρηματίας.

Αυτό το θέατρο το έχτισα εγώ! Και νομίζω προσέφερα κάτι καλό στην πόλη.

Δεν είναι όλα εμπόριο στην Τέχνη. Είμαι σίγουρη ότι κατά βάθος όλοι το ξέρουν.
Το ξέρετε κι εσείς.

Και σας ζητώ να μου συμπαρασταθείτε, μαζί με τους ανθρώπους της καλλιτεχνικής και πνευματικής Αθήνας, που προσυπογράφουν αυτή την ανοιχτή επιστολή ώστε να μη σιωπήσει για πάντα το Θέατρο Σφενδόνη.

Μετά τιμής
Άννα Κοκκίνου

  

Μετά τιμής

Άννα Κοκκίνου

 

YΠΟΓΡΑΨΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ

 

OI ΠΡΩΤΕΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

 

Βίκτωρ Αρδίττης - σκηνοθέτης
Ισμήνη Ασημάκη – ζωγράφος
Θανάσης Βαλτινός – συγγραφέας
Νίκος Βελιώτης – μουσικός
Νανά Βέττα – ζωγράφος
Φρέντι Βιανέλλης – σκηνοθέτης
Μιχάλης Βιρβιδάκης – ηθοποιός - σκηνοθέτης
Παντελής Βούλγαρης – σκηνοθέτης
Δήμητρα Γαλάνη – τραγουδίστρια
Σαββίνα Γιαννάτου – τραγουδίστρια - συνθέτης
Μιχάλης Γκανάς – ποιητής
Θοδωρής Γκόνης – σκηνοθέτης
Μίμης Γρηγόρης – αρχιτέκτονας
Γιώργος Δεπάστας – μεταφραστής
Δημήτρης Δημητριάδης - συγγραφέας – μεταφραστής
Γεωργαντρέας Ζάννος – διευθυντής του ΟΣΔΕΛ
Ζυράννα Ζατέλη – συγγραφέας
Έφη Θεοδώρου – σκηνοθέτης
Μάκης Θεοφυλακτόπουλος – ζωγράφος
Σεσίλ Ιγγλέση-Μαργέλλου – συγγραφέας – μεταφράστρια
Δηώ Καγγελάρη - θεατρολόγος
Σίμος Κακάλας – σκηνοθέτης
Δημήτρης Καλακίδης – θεατρολόγος
Λίζη Καλλιγά – εικαστικός
Αλεξία Καλτσίκη – ηθοποιός
Νίκος Καραθάνος – ηθοποιός-σκηνοθέτης
Καρυοφυλλιά Καραμπέτη – ηθοποιός
Δημήτρης Καραντζάς – σκηνοθέτης
Ιωάννα Καρυστιάνη – συγγραφέας
Δημήτρης Καταλειφός – ηθοποιός
Γιώργος Κορδομενίδης – διευθυντής περιοδικού «Εντευκτήριο»
Θωμάς Κοροβίνης – συγγραφέας-τραγουδοποιός
Μαρία Κουγιουμτζή – συγγραφέας
Ρηνιώ Κυριαζή – ηθοποιός
Ευάγγελος Κώνστας – management πολιτισμού – θεατρικός παραγωγός
Όλια Λαζαρίδου – ηθοποιός
Σύλβια Λιούλιου – σκηνοθέτης
Ρίτα Λυτού – ηθοποιός
Εύα Μανιδάκη – σκηνογράφος
Μιχαήλ Μαρμαρινός – σκηνοθέτης
Σωτηρία Ματζίρη – κριτικός θεάτρου
Κατερίνα Μάτσα - ψυχίατρος
Γιάννης Μπασκόζος – διευθυντής του περιοδικού Ο Αναγνώστης
Έλενα Μαυρίδου – ηθοποιός-σκηνοθέτης
Άγγελος Μέντης - σκηνογράφος
Νίκος Μπακουνάκης – δημοσιογράφος
Αμαλία Μουτούση – ηθοποιός
Γιώργος Νανούρης – ηθοποιός-σκηνοθέτης
Ανθή Νικηφοράκη – αρχιτέκτονας
Λίνα Νικολακοπούλου – στιχουργός-παραγωγός
Νίκος Νίκας - ηθοποιός
Νίκος Παναγιωτόπουλος – ποιητής-μεταφραστής
Αλεξάνδρα Παντελάκη – ηθοποιός
Βασίλης Παπαβασιλείου – ηθοποιός-σκηνοθέτης
Άγγελος Παπαδημητρίου – εικαστικός–ηθοποιός

Δημήτρης Παπαϊωάννου - σκηνοθέτης, χορογράφος

Μαρία Πατακιά – ποιήτρια

Γιάννος Περλέγκας – ηθοποιός-σκηνοθέτης
Σταύρος Πετσόπουλος - εκδότης
Ρένη Πιττακή – ηθοποιός
Λένα Πλάτωνος - συνθέτρια
Κώστας Ρεσβάνης – δημοσιογράφος
Μιχαήλ Σάββας - συγγραφέας
Εύη Σαουλίδου – ηθοποιός
Μελίνα Τανάγρη - τραγουδίστρια
Θόδωρος Τερζόπουλος – σκηνοθέτης
Γιάννης Τσολακίδης – διευθύνων ραδιοφωνικού σταθμού ΕΡΤ3
Θεόδωρος Στεφανόπουλος – καθηγητής του Αρχαίου θεάτρου-μεταφραστής
Μισέλ Φάις – συγγραφέας
Σταμάτης Φασουλής – ηθοποιός-σκηνοθέτης
Σοφία Φιλιππίδου – ηθοποιός
Μάρθα Φωκά – σκηνογράφος
Χρήστος Χατζηπαναγιώτης - ηθοποιός
Γιάννης Χουβαρδάς – σκηνοθέτης
Τάσος Ψιμάρας – ψυχίατρος

Λήδα Πρωτοψάλτη - ηθοποιός
Στέλλα Γαδέδη - μουσικός
Γιώργος Χατζημιχάλης - ζωγράφος
Μυρτώ Ρήγου - καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών
Γιώργος Βέλτσος - ποιητής
Νίκος Ξυδάκης - μουσικός
Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης - συγγραφέας
Μαρίλη Ζάρκου - φωτογράφος
Δημήτρης Τάρλοου - ηθοποιός
Ξένια Καλογεροπούλου - ηθοποιός - συγγραφέας
Σεβαστάκης Νικόλας - συγγραφέας

 

YΠΟΓΡΑΨΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ

 

 

Θέατρο
6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Σαν πλοίο που ναυάγησε, σα νούφαρο που μάδησε

Κριτική Θεάτρου / Σαν πλοίο που ναυάγησε, σαν νούφαρο που μάδησε

Επιχειρώντας να αποδώσει τη «φαινομενικά ασύνδετη μορφή ενός ονείρου που υπακούει στη δική του λογική», όπως αναφέρει ο Στρίνμπεργκ στο «Ονειρόδραμα», η Γεωργία Μαυραγάνη επέλεξε να μιλήσει για το ίδιο το θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
42' με τον Βασίλη Βηλαρά

Θέατρο / Βασίλης Βηλαράς: «Το θέατρο είναι ένα ομοφοβικό και χοντροφοβικό επάγγελμα»

Στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και στον «Καταποντισμό» ο ηθοποιός και σκηνοθέτης φέρνει στο φως μαρτυρίες από την γκέι Ελλάδα της Μεταπολίτευσης μέσα από επιστολές που στάλθηκαν στο περιοδικό ΑΜΦΙ, το πρώτο μέσο που άρθρωσε δημόσια λόγο στην Ελλάδα για την εμπειρία των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Θέατρο / Καύσωνας: Το όνειρο και ο εφιάλτης του ελληνικού καλοκαιριού σε μια παράσταση

Βασισμένος σε διηγήματα της Βίβιαν Στεργίου, μέσα από αποσπασματικές αφηγήσεις χαρακτηριστικών συμπεριφορών ντόπιων, τουριστών και expats, ο σκηνοθέτης Γιάννης Παναγόπουλος διερευνά τη μεταβατική φάση από τα ’90s μέχρι το 2020, μιλώντας για την πραγματικότητα της γενιά του -των millennials- στην παράσταση που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», μάγισσες και μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας

Θέατρο / «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», οι μάγισσες και οι μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας σε μια παράσταση

Με έμπνευση από τη θεσσαλική λαογραφία και σε σύγχρονη σκηνική φόρμα, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας σκηνοθετεί μια παράσταση για τις αόρατες γυναίκες της παράδοσης, αποκαλύπτοντας την κοινωνική απομόνωση, τον παραγκωνισμό τους, ακόμα και την απόκρυψη του γυναικείου σώματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Θέατρο / Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Μια ηθοποιός με λεπτές ποιότητες, εξαιρετικές συνεργασίες, επιμονή και πάθος μιλά για την επιλογή της να δώσει προτεραιότητα στην οικογένειά της σε πολλές φάσεις της καριέρας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Θέατρο / Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Ο τρόμος στο θέατρο και τον κινηματογράφο, η περίοδος γύρω από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, οι εικαστικές τέχνες, τα αμερικανικά μιούζικαλ και οι μεταμορφώσεις χωράνε στο «Lapis Lazuli» που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
M. HULOT