Ο Οιδίπους Τύρρανος, του Θεάτρου Βαχτάνγκοφ της Μόσχας

Ο Οιδίπους Τύρρανος, του Θεάτρου Βαχτάνγκοφ της Μόσχας Facebook Twitter
0

 

Κυριακή βράδυ, σε ένα άδειο κτίριο, στην αίθουσα δοκιμών του Εθνικού, ακούγονται άντρες να βγάζουν ήχους και να απαγγέλλουν στίχους από τον Οιδίποδα του Σοφοκλή. Ο σκηνοθέτης και μουσικός Θοδωρής Αμπαζής διδάσκει τα χορικά στην ομάδα που θα αποτελέσει την ελληνική συμμετοχή στη σύμπραξη δύο σημαντικών θεατρικών οργανισμών, του Εθνικού Θεάτρου Ελλάδας και του Θεάτρου Βαχτάνγκοφ της Μόσχας, το οποίο διευθύνει ο σημαντικός Λιθουανός σκηνοθέτης Ρίμας Τούμινας. Η ανάθεση της διεύθυνσης του ιστορικού θεάτρου σε αυτόν αποτέλεσε σκάνδαλο, παρ' όλα αυτά θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες θεάτρου παγκοσμίως και σκηνοθετεί Οιδίποδα για δεύτερη φορά. Ο δε πρωταγωνιστής του Βίκτωρ Ντομπρονράβοφ είναι ένας σούπερ σταρ για τον οποίο κάνουν ουρές έξω από το θέατρο στη Μόσχα. Μια συνάντηση, λοιπόν, η οποία θα γεννήσει έναν Οιδίποδα Τύραννο σε δύο γλώσσες, στα ρωσικά και στα ελληνικά, καθώς το έργο θα παιχτεί από τους Ρώσους ηθοποιούς, αλλά ο χορός θα μιλάει ελληνικά. Πρόκειται για το πάντρεμα δύο σχολών, όπως εξηγεί στη συνέντευξη που μας παραχώρησε μετά το τέλος των προβών αργά μέσα στη νύχτα ο Αμπαζής, υποδιευθυντής του Εθνικού.


«Το συναρπαστικό είναι ότι συναντιούνται δύο σχολές θεάτρου, αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει μια σχολή θεάτρου στην Ελλάδα. Σίγουρα, βέβαια, υπάρχει μία καταγεγραμμένη μέσα στα χρόνια όσον αφορά τα στάσιμα και τις παρόδους, δηλαδή τον Χορό. Αυτό είναι κάτι που οι Ρώσοι δεν το έχουν και με το οποίο, γενικά, η δυτική Ευρώπη δεν ασχολείται».

«Πώς θα συνδεθούν όλα αυτά στην παράσταση;». «Τα επεισόδια είναι στα ρωσικά, όπως και οι κομμοί, όπου υπάρχουν διαλογικά μέρη με τον Χορό, αλλά νομίζω πως είναι πολύ ωραίο το ότι ξαφνικά σταματάει η μουσική και ακούς ελληνικά.


Αυτό ήταν το πρώτο που θα ήθελα να ρωτήσω, πώς νιώθουν με μια συνθήκη άγνωστη στο δυτικό θέατρο. «Μια αμηχανία καταρχάς, αλλά αμηχανία ένοιωσαν και όταν πήγανε στην Επίδαυρο. Παρ' όλα αυτά, η συγκεκριμένη αμηχανία εξελίχτηκε σε κάτι πολύ γόνιμο και δημιουργικό, όταν ακούσανε τα πρώτα δείγματα δουλειάς που τους πήγα, τα σχετικά με τη χρήση του λόγου και του ρυθμού των φωνηέντων και των συμφώνων, και συζητήσαμε εμπράκτως τι κάνει ο Χορός. Είναι τύχη για εμάς που έχουμε να δουλέψουμε μόνο τον Χορό. Είναι καλό για την εμβάθυνση και για την έρευνα να δοκιμάζουμε διαφορετικά πράγματα. Αλλά το πιο ενδιαφέρον στην Επίδαυρο θα είναι το πάντρεμα δύο διαφορετικών αντιλήψεων, οι οποίες θα ενωθούν και θα γίνουν μία, δεδομένου ότι ο τρόπος που δουλεύω εγώ είναι αρκετά ανοιχτός ως προς το υλικό του Τούμινας και ο τρόπος που δουλεύει ο Τούμινας έχει αφήσει αρκετά περιθώρια ώστε αυτές οι δύο αντιλήψεις να συναντηθούν. Οι Ρώσοι χρησιμοποιούν συνεχώς μουσική στα επεισόδια, ιδίως οι Λιθουανοί. Ο Φάουστους Λατένας, ο μουσικός με τον οποίο συνεργάζεται ο Τούμινας, χρησιμοποιεί κάποια μοτίβα κατά τη διάρκεια των επεισοδίων. Εμείς, ακριβώς για να γίνει αυτό το πάντρεμα, επιλέξαμε ο χορός να είναι α καπέλα. Συνεργάζομαι με τον Λατένας και θα χρησιμοποιήσουμε ο ένας στοιχεία του άλλου. Το πιο σημαντικό είναι να μείνει κανείς ανοιχτός και με διάθεση να συνεργαστεί. Επειδή δεν είμαστε μακριά στην αντίληψή μας και μπορούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον γρήγορα, βάσει αυτών που είδα, το αποτέλεσμα εξελίσσεται σε κάτι τρομερά ενδιαφέρον καλλιτεχνικά. Η άρση είναι η αρχή της τέχνης κι εδώ υπάρχουν τόσο πολλές, τόσο πολλά ερωτήματα και πολύς χώρος για αναζήτηση μέχρι να ολοκληρωθεί όλο αυτό και να γίνει κάτι που ούτε εγώ έχω ποτέ μου θα μπορούσα να κάνω ούτε ο Ρίμας Τούμινας μόνος του, γιατί θα είναι ένα κράμα δύο διαφορετικών θέσεων απέναντι στην τραγωδία, αν και δεν διαφέρουμε πάρα πολύ ως προς το τι πιστεύουμε για τον Οιδίποδα. Σίγουρα οι Ρώσοι κάνουν ψυχολογικό θέατρο. Λειτουργούν σε επίπεδο πλοκής κυρίως και αυτό τους ενδιαφέρει περισσότερο.

Ο Οιδίπους Τύρρανος, του Θεάτρου Βαχτάνγκοφ της Μόσχας Facebook Twitter
Ρίμας Τούμινας


«Οπότε, η μουσική γίνεται γέφυρα των δύο σχολών;». «Μπορείς να το πεις κι έτσι, εφόσον η μουσική δεν έχει σημαίνον και σημαινόμενο κι έτσι τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. Αλλά επειδή και οι δύο δουλεύουμε τη μουσική ως δραματουργία και όχι μόνο ως μελωδικό ή λυρικό υλικό, είναι εκεί ακριβώς που οι δύο σχολές συναντιούνται, μέσω της παράλληλης διαδικασίας. Εγώ αντιμετωπίζω τον Χορό, το τι κάνει ο χορός, το πώς αντιδρά, ακόμα και το βάρος των χειρονομιών του Χορού, είτε ηχητικές, είτε σωματικές, είτε μελωδικές. Ας πούμε, η γλώσσα σ' εμάς είναι ήχος, συντίθεται, ξανασυντίθεται, ανασυντίθεται, δημιουργεί εικόνες. Ο τρόπος που μιλάμε, ο τρόπος που χρησιμοποιούμε φωνήεντα και σύμφωνα, αυτό είναι κάτι που ο άλλος μπορεί να καταλάβει ακόμα και αν δεν ξέρει τη γλώσσα, μόνο από τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται. Μπορεί κανείς να καταλάβει χαρακτήρες, συμβάντα, να καταλάβει πάρα πολλά, αν δει τη γλώσσα ως εργαλείο προκειμένου να επικοινωνήσει. Αλλά νομίζω ότι εδώ περιμένουμε την τελική επαφή του ηθοποιού με τον ηθοποιό, το άγγιγμα που θα γίνει και αυτό δίνει στην ιστορία τεράστιο σασπένς. Γιατί η δουλειά μας είναι οι άνθρωποι. Αυτήν τη στιγμή συνθέτουμε παλέτες με χειρονομίες, κι εκείνοι αντίστοιχα, και μετά θα αρχίσουμε να συνθέτουμε τους δύο κόσμους για να φτιάξουμε έναν».


«Πώς θα συνδεθούν όλα αυτά στην παράσταση;». «Τα επεισόδια είναι στα ρωσικά, όπως και οι κομμοί, όπου υπάρχουν διαλογικά μέρη με τον Χορό, αλλά νομίζω πως είναι πολύ ωραίο το ότι ξαφνικά σταματάει η μουσική και ακούς ελληνικά. Είναι σαν να βγαίνει από τη γη αυτός ο λαός, και νομίζω ότι έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα σημειολογία αυτό. Εμείς κάνουμε παρόδους και στάσιμα, ούτε κομμούς, ούτε διάλογο. Μόνο το κομμάτι στο οποίο μιλάει καθαρά ο λαός, οι γέροντες. Όταν ο Σοφοκλής γράφει για γέροντες, εννοεί άντρες που δεν είναι στρατεύσιμοι, μεταξύ 35 και 50 χρονών. Αυτό το αποφασίσαμε από κοινού με τον Τούμινας, γιατί αυτοί είναι που και στις δύο χώρες πρέπει να σηκώσουν το πραγματικό βάρος της κρίσης. Το σκεφτήκαμε πιο σύγχρονα, ότι δηλαδή οι μεγαλύτεροι είναι εκείνοι που έχουν εισπράξει την απογοήτευση από την κρίση, οι νέοι έχουν τον πεσιμισμό και την έλλειψη προοπτικής κι ελπίδας, και υπάρχει ο κορμός της κοινωνίας, αυτοί που είναι μεταξύ 40 και 50, που πρέπει να σηκώσουν το βάρος των παρεμβάσεων που πρέπει να γίνουν, ακόμα και αν δεν προλάβουν να τα ζήσουν όλα αυτά, έστω και αν είναι για τους επόμενους».

Ο Οιδίπους Τύρρανος, του Θεάτρου Βαχτάνγκοφ της Μόσχας Facebook Twitter
Βίκτωρ Ντομπρονράβοφ

Info:

Ρίμας Τούμινας

Οιδίπους Τύρρανος, του Σοφοκλή

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

29-30 Ιουλίου 2016

21:00

Ταυτότητα Παράστασης

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Ρίμας Τούμινας

Γενική διεύθυνση: Κιρίλ Κροκ

Σκηνικά: Αντόμας Γιατσόφσκις

Κινησιολογία: Ανζέλικα Χόλινα

Μουσική: Φάουστας Λατένας

Βοηθός σκηνοθέτη: Ιρίνα Γκρόμοβα

Μουσική: Θοδωρής Αμπαζής

Βοηθός B': Δημήτρης Γεωργιάδης

Μετάφραση χορικών: Έλσα Ανδριανού

Διανομή

Παίζουν:

Γεβγκένι Κνιάζεφ, Λουντμίλα Μαξάκοβα, Πάβελ Γιούντιν, Βικτόρ Ντομπρονράβοφ, Γεκατερίνα Σιμόνοβα, Βαλέρι Ουσακόφ, Βιτάλις Σιμιόνοφς, Μαξίμ Σεβρινόφσκι, Έλνταρ Τζανιμπέκοφ, Αρτούρ Ιβάνοφ, Γεβγκένι Κόσιρεφ

Χορός:

Ιλιά Αλγκάερ, Παναγιώτης Αθανασόπουλος, Θανάσης Βλαβιανός, Γιώργος Γάλλος, Δημήτρης Γεωργιάδης, Κώστας Κοράκης, Δαυίδ Μαλτέζε, Λεονάρδος Heifetz-Μπατής, Σωκράτης Πατσίκας, Γιώργος Στάμος, Σπύρος Τσεκούρας

Δίγλωσση παράσταση στα ρωσικά και στα ελληνικά. Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», μάγισσες και μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας

Θέατρο / «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», οι μάγισσες και οι μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας σε μια παράσταση

Με έμπνευση από τη θεσσαλική λαογραφία και σε σύγχρονη σκηνική φόρμα, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας σκηνοθετεί μια παράσταση για τις αόρατες γυναίκες της παράδοσης, αποκαλύπτοντας την κοινωνική απομόνωση, τον παραγκωνισμό τους, ακόμα και την απόκρυψη του γυναικείου σώματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Θέατρο / Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Μια ηθοποιός με λεπτές ποιότητες, εξαιρετικές συνεργασίες, επιμονή και πάθος μιλά για την επιλογή της να δώσει προτεραιότητα στην οικογένειά της σε πολλές φάσεις της καριέρας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Θέατρο / Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Ο τρόμος στο θέατρο και τον κινηματογράφο, η περίοδος γύρω από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, οι εικαστικές τέχνες, τα αμερικανικά μιούζικαλ και οι μεταμορφώσεις χωράνε στο «Lapis Lazuli» που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
M. HULOT
Ο Έκτορας Λυγίζος σκηνοθετεί τον Αποτυχημένο του Μπέρνχαρντ

Θέατρο / Ο Έκτορας Λυγίζος σκηνοθετεί τον Αποτυχημένο του Μπέρνχαρντ

Το έργο του κορυφαίου Αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ, που σφράγισε τη γερμανόφωνη λογοτεχνία κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρώτη στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η θεατρική αυτή διασκευή μετασχηματίζει τη μονολογική αφήγηση του πρωτοτύπου σε μουσικοθεατρικό έργο για τέσσερις φωνές και ένα πιάνο.
M. HULOT
Βάσω Καμαράτου: Οι πληγές μας μάς κάνουν καλύτερους ανθρώπους

Θέατρο / «Εγώ που δεν μασούσα, φοβάμαι πια να περάσω ανάμεσα από παρέα αγοριών»

Η επιστροφή της Βάσως Καμαράτου στο θέατρο με την «Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη ήταν η αφορμή για μια εκ βαθέων συζήτηση με την ηθοποιό που αποκαλύπτει στο Facebook τον εσωτερικό της κόσμο με ειλικρίνεια και ευαισθησία.
M. HULOT
I WAS THERE : ΣΤΡΑΚΑΣΤΡΟΥΚΕΣ 

Θέατρο / «Στρακαστρούκες»: Μετά τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, η παράσταση του Δημήτρη Σαμόλη είναι τρομερά επίκαιρη

Οι «Στρακαστρούκες» έρχονται να προστεθούν σε μια μακρά λίστα queer έργων που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο ελληνικό θέατρο τα τελευταία χρόνια.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Πρόσωπα / Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Η γυναίκα που έζησε την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, και πάλεψε για την Αριστερά αφηγείται τη ζωή της στο LIFO.gr σε μια συνέντευξη-ποταμό στον Αντώνη Μποσκοΐτη.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Ηλίας Λογοθέτης: Ένας κάτοικος εντός της γλώσσας του Βιζυηνού

Θέατρο / Ηλίας Λογοθέτης (1939 - 2024): Ένας εργάτης του θεάτρου και του σινεμά που δεν υπήρξε σνομπ

Από τους Πέρσες του Κουν μέχρι το τηλεοπτικό Έτερος Εγώ Νέμεσις, ο Ηλίας Λογοθέτης διέσχισε όλα τα είδη με μπρίο, αξιοπρέπεια και ακατάβλητο ποιητικό οίστρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΙΤΣΑΚΗΣ

Θέατρο / Γιάννης Μαυριτσάκης: «Για δύο χρόνια απομονώθηκα και έγραφα, μόνος, σαν τα θηρία»

Λίγο πριν την πρεμιέρα του νέου του έργου «Rayman ούρλιαξε» σε σκηνοθεσία Περικλή Μουστάκη, ο συγγραφέας της ποιητικής ενατένισης και του σκληρού ρεαλισμού μιλάει για τα παιδικά του χρόνια, την πορεία του στο θέατρο, τη «συνάντησή» του με τον Μπερνάρ-Μαρί Κολτές και την αφοσίωσή του στη συγγραφή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ