Φτάνοντας κάποτε στη Νότια Αφρική με το τρένο και συνοδευόμενος από έναν από τους ενήλικους γιους του, ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ δεν δίστασε να σηκώσει το χέρι του και να του ρίξει ένα γερό χαστούκι, αφήνοντας άφωνους τους περαστικούς, ντόπιους και ταξιδιώτες.
Λίγη ώρα πριν το αξιομνημόνευτο ράπισμα, ο νεαρός κάτι είχε προλάβει να ψελλίσει για την ασχήμια μιας γυναίκας που διέσχιζε βιαστική την αποβάθρα. Εν συνεχεία δέχθηκε το δυνατό χαστούκι, το οποίο συνόδευε η εξής συμβουλή: «Να θυμάσαι ότι καμιά γυναίκα δεν είναι άσχημη».
Ο δημιουργός του πιο διάσημου ντετέκτιβ στην ιστορία της λογοτεχνίας, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης – του γνωστού σε όλους Σέρλοκ Χολμς – εκτός από δεινός αφηγητής φανταστικών ιστοριών φημιζόταν για δύο πράγματα: για το βαρύ χέρι του και για την αφοσίωση του στην υπεράσπιση των γυναικών.
Ο γιος του δεν ήταν ο μόνος που είχε δοκιμάσει αυτό το χέρι: ο Κόναν Ντόιλ στα νιάτα του είχε καταχεριάσει πολλούς που είχαν τολμήσει να προσβάλλουν μπροστά του μία γυναίκα. Νέος, ακόμη, και διακεκριμένος αθλητής της πυγμαχίας δεν είχε διστάσει να δείρει στον εξώστη ενός θεάτρου μία εύθυμη παρέα νεαρών που είχε σπρώξει μία κοπέλα. Και λίγα χρόνια αργότερα, όταν είχε πρωτοαφιχθεί στο Πόρτσμουθ για να ασκήσει το επάγγελμα του γιατρού είχε ξυλοφορτώσει με χαρακτηριστική άνεση τον πρώτο του ασθενή..! Τον είχε εντοπίσει σ’ ένα σοκάκι να κλωτσάει μια γυναίκα και η εξέλιξη για τον Κόναν Ντόιλ ήταν θέμα τιμής. Την επόμενη μέρα, ο ίδιος, με αφόρητους από τα τραύματα πόνους, είχε εμφανιστεί στο ιατρείο του σκληρού τύπου από το Εδιμβούργο που τον είχε φέρει σε αυτή την κατάσταση.
Όχι ότι ήταν κανένας γλυκερός, τρυφερός άντρας. Βιογράφοι, επιστολογραφία και πηγές τον περιγράφουν δύσκολο με τα παιδιά του και αυστηρό με την ανατροφή της κόρης του, Μαίρης, ωστόσο – και για την εποχή του – είχε μία περίεργη αίσθηση ιπποτισμού, προστασίας και σεβασμού προς τις γυναίκες, τόσο τις δικές του, όσο και των ξένων.
Όταν ερωτεύθηκε τη δεύτερη σύζυγο του, την καλλονή Τζιν Λέκι, η πρώτη, η υπομονετική Τούι, ήταν ήδη σοβαρά άρρωστη. Η Λέκι, έπρεπε να τον περιμένει 10 χρόνια, μέχρι να λήξει ο γάμος, με τον θάνατο της Τούι. Και ήταν 10 άσπιλα χρόνια, ανάμεσα στο ζευγάρι που συντηρούσε πλατωνικό δεσμό. Επ’ αυτού ο συγγραφέας, δεν δεχόταν κουβέντα. Όταν κάποτε, μάλιστα, ο γαμπρός του παρατήρησε ότι ο Ντόιλ παραέδινε σημασία στο αν αυτή η σχέση ήταν πλατωνική και σιγά τη διαφορά, δηλαδή, ο συγγραφέας λέγεται ότι του απάντησε ότι φυσικά και υπήρχε διαφορά. «Είναι η τεράστια διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην αθωότητα και την ενοχή». Και το εννοούσε.
Ισχυρούς δεσμούς, βεβαίως, διατηρούσε και με τη μητέρα του, την ειλικρινή και αυστηρή Μαίρη Φόλλεϊ, η οποία ήταν κι εκείνη που τον είχε προειδοποιήσει να μην «σκοτώσει» τον Σέρλοκ Χολμς, γιατί θα τον σταυρώσουν τα πλήθη των αναγνωστών του.
Πολυγραφότατος, γεμάτος αυτοπεποίθηση, γενναίος – όταν ξέσπασε ο πόλεμος των Μπόερς παρά την ηλικία του κατετάγη πρώτος ως εθελοντής για να δώσει το παράδειγμα –, αν και προς το τέλος κάπως σαστισμένος και μπλεγμένος με την πολιτική και τον πνευματισμό, ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ πεθαίνει σαν σήμερα το 1930. Οι τελευταίες του λέξεις θα απευθύνονταν στη γυναίκα της ζωής του, στην οποία με το χέρι του μέσα στο δικό της θα προλάβει να της πει ότι ήταν υπέροχη.
ΠΗΓΕΣ:
- www.birmingham.gov.uk/doyle
- The Arthur Conan Doyle Society [http://www.ash-tree.bc.ca]
- Χαβιέ Μαρίας, "Γράφοντας τις ζωές των άλλων", Εκδόσεις Πατάκη, 2014
- http://www.sherlockholmes.ch/en/Angebot/Sir_Arthur_Conan_Doyle
