ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΛΕΓΕΤΑΙ
Οι έντονες διαμάχες που ξέσπασαν το σαββατοκύριακο για τη μη δημοσίευση του άρθρου της κας Έλενας Ακρίτα ανέδειξαν ένα γνωστό μεν, αλλά μη ασήμαντο πρόβλημα πολιτικής συμπεριφοράς.
Είδαμε όσους καταδίκαζαν ομοθυμαδόν την «Καθημερινή» για τη διακοπή συνεργασίας της με τον κ. Στ. Κασιμάτη, ομοθυμαδόν να επικροτούν «Τα Νέα» για τη μη δημοσίευση του άρθρου γνώμης της κας Ακρίτα.
Στη συντριπτική τους πλειονότητα, όλοι αυτοί τοποθετήθηκαν στο θέμα βάσει των προκαταλήψεων τους, στράφηκαν με μένος κατά της συντάκτριας του κειμένου, προσχηματικά λόγω του άρθρου και πρωτίστως με την εικόνα που είχαν διαμορφώσει στο παρελθόν. Το ίδιο ακριβώς είχαν κάνει και στην περίπτωση του κ. Κασιμάτη, αντιστρόφως όμως.
Ο διανοητικός μηχανισμός είναι ίδιος: ξέρω το συμπέρασμα, ας ψάξω τις αποδείξεις.
Ορισμένοι το επισήμαναν, και λίγοι εξ αυτών υπέδειξαν ότι θα πρέπει να εφαρμόζονται τα ίδια μέτρα και σταθμά σε όλες τις περιπτώσεις. Δυστυχώς, είναι αφελείς. Το φαινόμενο αυτό λέγεται φανατισμός, είναι ηλικίας αιώνων, και δεν θεραπεύεται.
• • •
Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΩΝ
Έτσι προχωράει η Ευρώπη. Με διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς. Και εξ ορισμού, κανένας συμβιβασμός δεν είναι πλήρως ικανοποιητικός.
Παρά ταύτα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 10ης και 11ης Δεκεμβρίου έκανε δύο μεγάλα βήματα. Πρώτον, ξεμπλόκαρε ένα πρόγραμμα ανάκαμψης από το 2021, που μαζί με τον προϋπολογισμό φθάνει στο πρωτοφανές ποσό των 1.800 δισ. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα εξαιρετικό τόσο για το μέγεθός του όσο και επειδή δημιουργεί για πρώτη φορά ένα κοινό χρέος. Υπ' αυτό το πρίσμα, η Ευρώπη έκανε ένα ποιοτικό άλμα προς την ολοκλήρωσή της.
Δεύτερον, μολονότι η Βουδαπέστη και η Βαρσοβία μπορούν να ισχυρίζονται ότι πέτυχαν νίκη αφού ο συμβιβασμός τους παρέχει την ευχέρεια να κερδίσουν χρόνο, η ουσία είναι ότι θεσπίστηκε ένας μηχανισμός που συνδέει την παροχή των ευρωπαϊκών κεφαλαίων με τον σεβασμό του κράτους δικαίου.
Σε αυτά θα πρέπει να προστεθεί η συμφωνία περιορισμού των εκπομπών αερίων κατά τουλάχιστον 55% μέχρι το 2030, μια αύξηση κατά 15% σε σχέση με την ισχύουσα 40%.
Όσον αφορά την επιθετικότητα της Τουρκίας, επιτεύχθηκε πάλι συμβιβασμός, ο οποίος μπορεί μεν να μην αντιστοιχεί στις προσδοκίες της χώρας μας, αλλά καταδικάζει τις «μονομερείς και προκλητικές» ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο της, και ζητείται η επιβολή επιπρόσθετων κυρώσεων για τις «μη εγκεκριμένες δραστηριότητες γεωτρήσεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο».
Τα συμπεράσματα της Συνόδου όσον αφορά την Τουρκία αντιμετωπίστηκαν μάλλον αρνητικά στο εσωτερικό της χώρας, διότι καλλιεργήθηκε παράλογες προσδοκίες, με ευθύνη και της κυβέρνησης, ότι επίκεινται άμεσες και χειροπιαστές κυρώσεις. Από το σημείο αυτό, βεβαίως, μέχρι τον χαρακτηρισμό του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα, ότι η Ελλλάδα υπέστη «μια από τις σημαντικότερες διπλωματικές ήττες των τελευταίων δεκαετιών» υπάρχει χαώδης διαφορά, που δεν δικαιολογείται από οποιαδήποτε συμβατική αντιπολιτευτική ρητορεία.
Σημειωτέον, καταγράφεται η βούληση των κρατών-μελών ότι «η ΕΕ θα επιδιώξει να συνεργαστεί, σε ζητήματα σχετικά με την Τουρκία και την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, με τις ΗΠΑ». Με άλλα λόγια, η ουσιαστική στρατηγική θα διαμορφωθεί μετά την ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν στις 20 Ιανουαρίου.
• • •
ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΠΟΙΝΙΤΩΝ
Οι αριθμοί δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Από το 1963, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ πραγματοποίησε 13 εκτελέσεις, 10 εκ των οποίων στους τελευταίους 5 μήνες. Τρεις πραγματοποιήθηκαν μετά τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου.
Με άλλα λόγια, σε 57 χρόνια (ή 684 μήνες) πραγματοποιήθηκε το 33% των εκτελέσεων και στους τελευταίους 5 μήνες το 77%. Σημειωτέον, από το 1889 δεν εκτελέστηκε κανείς στο μεσοδιάστημα από τις εκλογές μέχρι την ορκωμοσία του εκλεγμένου προέδρου.
Δεν μπορεί να είναι τυχαίοι αυτοί οι αριθμοί. Ο Ντ. Τραμπ έδωσε προεκλογικά αίμα στους οπαδούς του που το ζητούσαν, το έδωσε ανενδοίαστα, και αυτό μόνον ως πολιτική αχρειότητα μπορεί να χαρακτηριστεί.
Το κωμικοτραγικό είναι ότι όλοι αυτοί τάσσονται κατά των αμβλώσεων, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα στη ζωή. Το δε εξωφρενικό είναι να βλέπεις, λίγες βδομάδες μετά τις εκτελέσεις, τους Καθολικούς να βραβεύουν έναν Καθολικό, τον υπουργό Δικαιοσύνης Ουίλιαμ Μπαρ, που επέβλεψε 7 εκτελέσεις, με το αιτιολογικό ότι «βοήθησε να τονιστούν αυτά τα καλά έργα και εκείνους που υπηρετούν την Εκκλησία τόσο καλά».
Δεν έχει σημασία που ο Πάπας έχει ταχθεί κατά της θανατικής ποινής. Οι Αμερικανοί Καθολικοί θεωρούν ότι αυτός είναι «κομμουνιστής».
• • •
ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ
Όσο λάθος είναι να αποδίδουμε κτηνώδη ένστικτα σε λαούς, άλλο τόσο λάθος είναι να αφήσουμε τη λήθη να σκεπάσει κτηνώδεις πράξεις.
13 Δεκεμβρίου η Σφαγή (Ολοκαύτωμα) των Καλαβρύτων από τους Ναζί το 1943, 13 Δεκεμβρίου το ξεκίνημα της Σφαγής της Ναντσίνγκ (Βιασμός της Νανκίνγκ) από τους Ιάπωνες το 1937-38.
• • •
TO ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ
Στις 13 Δεκεμβρίου 1967 ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Β΄, επιχείρησε να ανατρέψει τους συνταγματάρχες με ένα κίνημα τόσο κακοσχεδιασμένο που κατέρρευσε πριν καλά-καλά εκδηλωθεί. Ο βασιλιάς αναγκάστηκε να αναχωρήσει στο εξωτερικό και ορίστηκε αντιβασιλέας.
Ύστερα από επτά χρόνια, στο δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974, η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, επέλεξε την Αβασίλευτη Δημοκρατία με ποσοστό 69,2%.
Το εντυπωσιακό δεν είναι ότι έχασε η βασιλεία, αλλά το ότι το 30% που την ψήφισε δεν προκάλεσε έκτοτε το παραμικρό πρόβλημα. Θαρρείς και οι βασιλικοί που την ψήφισαν έρριξαν μια τουφεκιά για την τιμή των όπλων. Παρά τους φόβους και τις φοβίες πολλών, η κατάργηση της βασιλείας αποδείχθηκε πανεύκολη. Ας το κρατήσουν αυτό όσοι σχεδιάζουν μεταρρυθμίσεις.
• • •
«ΣΟΚΑΡΙΣΤΗΚΑ»
Κάποιοι «σοκάρονται» και κάποιοι παλεύουν για την ελευθερία του λόγου, κι αυτό τελειωμό δεν έχει.
Στις 6 Δεκεμβρίου 1933, το δικαστήριο αποφάσισε να άρει την από το 1921 απαγόρευση έκδοσης της «Οδύσσειας» του Τζέιμς Τζόις. Είχαν δημοσιευτεί αποσπάσματα σε ένα φιλολογικό περιοδικό, ένα κορίτσι που τα διάβασε «σοκαρίστηκε», το ζήτημα έφθασε στα δικαστήρια, όπου ένας δικαστής ακούστηκε να λέει ότι το βιβλίο φαίνεται «σαν το έργο ενός διαταραγμένου μυαλού». Το βιβλίο κυκλοφόρησε στο Παρίσι το 1922, και στις ΗΠΑ τελικά το 1936.
Στις 6 Δεκεμβρίου 2017, το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης αρνήθηκε να αποσύρει τον πίνακα 'Thérèse Dreaming' του Balthus (1938). Είχε προηγηθεί συλλογή υπογραφών με πρωτοβουλία μιας διευθύντριας ανθρωπίνων πόρων σε χρηματοπιστωτική εταιρεία — η κυρία αυτή «σοκαρίστηκε» από τη «σεξουαλικά υποδηλωτική στάση» του απεικονιζόμενου κοριτσιού.
• • •
ΤΟ ΡΗΤΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Η λύσσα να δοθούν οριστικά συμπεράσματα είναι μια από τις πλέον ολέθριες και άγονες μανίες της ανθρωπότητας.
Gustave Flaubert, Correspondance. Lettre à Mademoiselle Leroyer de Chantepie, 23.10. 1865.
