Αφού έχουμε ισότητα, γιατί στα πάντα κάνουν κουμάντο άνδρες;

Αφού έχουμε ισότητα, γιατί στα πάντα κάνουν κουμάντο άνδρες; Facebook Twitter
Οι γυναίκες είναι ακόμα σκλάβες στη δουλειά. Άρχισαν να σπουδάζουν και να δουλεύουν χωρίς να υπάρξει καμία σοβαρή αλλαγή στις προσδοκίες για το τι θα κάνουν στο σπίτι. Έτσι, δουλεύουν το πρωί και πλένουν το βράδυ.
37

Είναι αδιανόητο να συζητάμε αν χρειάζεται ο φεμινισμός. Χρειάζεται. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου να τον ορίσω. Χωρίς να παραβλέπω την ιστορία της λέξης, λέω ν' αφήσουμε στην άκρη τον ψυχαναγκασμό των ορισμών.

Θα καταλάβουμε πιο πολλά για το πόσο αναγκαίος ήταν ο φεμινισμός, και πόσο αναγκαίος και επίκαιρος είναι εδώ και τώρα, αν δούμε την πραγματικότητα.


Πώς γίνεται στην Ελλάδα να μην είναι όλοι και όλες φεμινιστές και φεμινίστριες; Η Βουλή είναι για μάγκες, για τα παλικάρια. Έχουμε 2019 και η πολιτική δεν έχει γυναίκες.

Ό,τι κι αν πουν, ό,τι κι αν κάνουν, είναι το αδύναμο φύλο, τις βλέπουν ως γλάστρες, κόρες ή δορυφόρους ανδρών και συχνά πράγματι έτσι είναι. Δεν μας λείπουν απ' τα κόμματα κι άλλες γυναίκες-δορυφόροι ανδρών. Μας πνίγει που λείπουν γυναίκες με σοβαρό, δικό τους πολιτικό λόγο και πολιτικό βάρος.


Μια πολιτική συζήτηση έχει συνήθως διπλάσιους απ' τις γυναίκες ή μόνο άνδρες καλεσμένους. Αυτό περνάει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στα κορίτσια: παίξε με τις κούκλες σου και φτιάξε τα μαλλάκια σου, η πολιτική αντιπαράθεση είναι για τους λεβέντες.

Οι «επιφανείς» άνδρες, φυσικά, περιβάλλονται από γυναίκες. Αλλά όταν σκέφτομαι γυναίκες στη δημόσια ζωή, δεν σκέφτομαι αυτές τις ετερόφωτες θαυμάστριες των συζύγων, συντρόφων ή κομματικών αφεντικών που είναι ο μέγας χορηγός της αυταπάτης «έλα, μωρέ, υπάρχουν γυναίκες με δημόσιο λόγο».

Σκέφτομαι γυναίκες που θα μπορούσαν να απειλήσουν την ανδρική υπεροχή με τον πολιτικό τους λόγο, την αξία τους και την επιρροή τους στον πολιτικό χώρο. Είναι εξαιρετικά σπάνιες. Κι όλο αυτό ακούγεται τόσο παλιακό! Το ξέρω. Έτσι είναι, όμως.

Ας σκεφτούμε πόσο συχνά ένα κορίτσι πρέπει να υψώσει ανάστημα, κάθε πότε πρέπει να διαχειριστεί ένα αίσθημα απειλής ή ανασφάλειας, πόσες φορές πρέπει να πει «όχι». Είναι ο φεμινισμός μας περιττός;


Νέες πτυχές παλιών προβλημάτων ξεπηδάνε συνέχεια. Άνδρες κι αγόρια που δεν θέλουν να γίνουν συνεχιστές της ανδροκρατικής παράδοσης ασφυκτιούν. Είναι «μαλακοί» και, κατά βάθος, «κρυφές».

Ακούμε για πολιτικούς ότι είναι «φλώροι» ή βλέπουμε την αγωνία των βουλευτών να «χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι». Ξανάγιναν πρότυπα οι φουσκωμένοι που «τη βαράνε την γκόμενα» και οι παιχταράδες ριάλιτι που είναι πιο στερεοτυπικά άντρες και από την κούκλα Action Μan με την οποία παίζανε μικροί.

Στην αγία, ελληνική, χριστιανική οικογένεια, για παράδειγμα, ο μπαμπάς είναι ακόμα αρχηγός. Οι νέοι άντρες που μαγειρεύουν, πλένουν και καθαρίζουν πρέπει να εξηγήσουν στους μπαμπάδες τους, φεύγοντας, για να κάνουν δικές τους οικογένειες, ότι δεν είναι γκέι.

Εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά η πατριαρχία είναι ο κανόνας. Λυπάμαι που στενοχωρώ όσους εχθρούς της ισότητας διαδίδουν ότι ο φεμινισμός είναι για εκνευρισμένες που ζουν στο '70 και μισούν τ' αγόρια, αλλά ο φεμινισμός ασχολείται στα σοβαρά και με τα καταπιεστικά στερεότυπα για τους άνδρες.

Πολλές γυναίκες είναι ακόμα σκλάβες στο σπίτι. Παρά τα χρόνια αγώνων για το αντίθετο, οι άντρες συχνά εκμεταλλεύονται τη μητρική αγάπη (τι θα φάνε τα παιδιά αν δεν μαγειρέψεις;) για να τις κρατάνε δεμένες.

Οι γυναίκες είναι ακόμα σκλάβες στη δουλειά. Άρχισαν να σπουδάζουν και να δουλεύουν χωρίς να υπάρξει καμία σοβαρή αλλαγή στις προσδοκίες για το τι θα κάνουν στο σπίτι.

Έτσι, δουλεύουν το πρωί και πλένουν το βράδυ. Θηλάζουν τα παιδιά και πάνε και στα meetings. Κι αυτό επειδή η Ελλάδα δεν έχει σοβαρή, καλά θεμελιωμένη πολιτική για τις εργαζόμενες μαμάδες.

Μια μαμά που δουλεύει μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνο αν έχει συγγενείς ή αρκετά χρήματα. Αλλιώς, είναι στο έλεος μιας πανδύσκολης καθημερινότητας. Όσοι νομίζουν ότι οι εργοδότες/εργοδότριες δείχνουν κατανόηση στις μαμάδες που δουλεύουν, μάλλον δεν έχουν δουλέψει ποτέ πουθενά.

Πιεστικά «διλήμματα» του τύπου «καριέρα και εργασία ή προσωπική ζωή και ανεργία» τίθενται συνεχώς και οι εργοδότες, όχι σπάνια, εκμεταλλεύονται το ένστικτο των μαμάδων να φροντίσουν τα παιδιά τους.

Παρόμοια η κατάσταση για τους μόνους μπαμπάδες. Έτσι, γονείς αποδέχονται φριχτούς όρους εργασίας για να μην απολυθούν και στερηθεί πράγματα το παιδί τους. Συχνά, μαμάδες, για να τους κάνουν τη χάρη να φεύγουν «νωρίτερα» και να μη βλέπουν το παιδί μόνο μεσάνυχτα, δέχονται να μην «ανέβουν» στην εταιρεία για μερικά χρόνια.

Δεν μιλάω, λοιπόν, για πράγματα που συμβαίνουν σε μετανάστριες καθαρίστριες μόνο. Έτσι είναι για γυναίκες δικηγόρους ή υπαλλήλους επιχειρήσεων.


Ακόμα, ας θυμηθούμε ότι είναι ανδρικό προνόμιο να πας σε συνέντευξη για δουλειά και να μη σε ρωτήσουν «σκέφτεστε να κάνετε παιδιά;».

Είναι ανδρικό προνόμιο να πας σε επαγγελματικό ραντεβού και να μη σου την πέσουν. Είναι ανδρικό προνόμιο να περπατάς αγέρωχα, γυρίζοντας αργά τη νύχτα απ' τη δουλειά, χωρίς να φοβάσαι ότι θα σ' ακολουθήσουν και θα σου επιτεθούν. Είναι ανδρικό προνόμιο να μείνεις στο γραφείο ως αργά και να συνεργάζεσαι με άντρες χωρίς να σχολιαστεί.

Είναι ανδρικό προνόμιο να μη φοβάσαι, δουλεύοντας αργά τη νύχτα, ότι θα σ' την πέσουν, θα σε βιάσουν, θα σε κάνουν να νιώσεις άβολα. Είναι ανδρικό προνόμιο ν' ασχοληθείς με τα μαθηματικά ή τις επενδύσεις.

Χωρίς να βγούμε απ' τη χώρα, ας σκεφτούμε πώς ζουν οι γυναίκες πρόσφυγες: ξύλο, βιασμοί, βία και δυστυχία. Στα σύνορα της χώρας, έμποροι ανθρώπων διακινούν ακούραστα γυναίκες-πράγματα για σεξουαλική εκμετάλλευση.

Ακόμα, ας πάμε στα χωριά, στα υπόγεια των πολυκατοικιών και στα μέρη με διακριτικούς γείτονες: ξύλο, βρίσιμο, κλοτσιές και μόνιμη απειλή. Ας σκεφτούμε πόσο συχνά ένα κορίτσι πρέπει να υψώσει ανάστημα, κάθε πότε πρέπει να διαχειριστεί ένα αίσθημα απειλής ή ανασφάλειας, πόσες φορές πρέπει να πει «όχι». Είναι ο φεμινισμός μας περιττός;


Όμως, και πάλι, είναι και δεν είναι θέμα φύλου. Αν είσαι γυναίκα πρόθυμη να παίξει με τους όρους της ανδροκρατίας, όλα καλά. Αν θέλεις να είσαι ο σκιερός, σιωπηλός δορυφόρος του σπουδαίου άντρα σου, μπορεί να σου βρει μια θεσούλα στην εταιρεία του, στο πανεπιστήμιο, στο κόμμα του ή σε όποιο άλλο τσιφλίκι διαχειρίζεται αυτός κι άλλα αρσενικά.

Αντιστοίχως, αν είσαι φλώρος, αν δεν είσαι καλός γιος, αν «κουνιέσαι», αν είσαι low profile, θέλει προσοχή, μπορεί να καταδικαστείς να αποδεικνύεις τον ανδρισμό σου κάθε μέρα.


Πολλοί βρίσκουν ότι το θέμα «φεμινισμός» έχει λήξει. Είναι απρόσεκτοι, αδιάφοροι ή υπερβολικά προνομιούχοι; Οι γυναίκες τα καταφέρνουν όλο και περισσότερο και τ' αγόρια ελευθερώνονται κάπως από επιβεβλημένους έμφυλους ρόλους, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειαζόμαστε τον φεμινισμό.

Ο κόσμος παραμένει φτιαγμένος για τους άντρες. Πρέπει ν' αμφισβητήσουμε με κάθε τρόπο ό,τι διατηρεί τα πράγματα έτσι όπως είναι τώρα.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 8.3.2019

Στήλες
37

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

12 σχόλια
Η κάθε είδους "ομαδοποίηση" βάσει φύλου, θρησκείας, εθνικότητας, σεξουαλικού προσανατολισμού, επαγγέλματος, εισοδήματος κλπ, τι περισσότερες φορές δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει. Σε κάθε "κοινωνική υπο-ομάδα" υπάρχουν έξυπνοι και ηλίθιοι, μορφωμένοι και αμόρφωτοι, ηθικοί και φαύλοι, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, βίαιοι και πράοι κλπ. Παίρνοντας θεση λοιπόν υπέρ ή κατά ενός συνόλου, μπορεί να υποστηρίξεις έναν άθλιο ή να αδικήσεις έναν άξιο . Οι όποιες λύσεις σε κοινωνικά προβλήματα/ζητήματα, κατά την γνώμη μου πρέπει ν αναζητούνται σε επίπεδο ατομικών ελευθεριών. Και η ελευθερία πάει πάντα μαζί με την "σιαμαία" αδελφή της, την ευθύνη! Όταν λοιπόν τα μέλη μιας κοινωνίας, σκέπτονται και επιλέγουν ελεύθερα και συνάμα αναλαμβάνουν πλήρως την ευθύνη αυτών των επιλογών, είναι πολύ δύσκολο να πέσουν θύματα, προκαταλήψεων και στερεοτύπων παντός είδους. Άλλωστε και ιστορικά να το δει κανείς, κάθε καταπιεστική και απολυταρχική ιδεολογία και σύστημα, δρούσαν μέσω της ισοπεδωτικής ομαδοποίησης, του "πολτού της μάζας"
Πάντως ένα βλέφαρο να ρίξει κάποιος στις εκθέσεις κοινωνικής ευθύνης των μεγάλων επιχειρήσεων αναφέρουν τουλάχιστον ίσο ποσοστό γυναικών (και μεγαλύτερο) σε κάθε όμιλο. Για να μην πούμε ποιος αναλαμβάνει τις σαβουροδουλειές.
Ισως να πρεπει να σκεφτεις καλυτερα αν προκειται για κατασταση ιεραρχιας η πατριαρχιας. Η μια απ αυτες ειναι ιδιεολογικα δαιμονισμενη μπουρδα, η αλλη ειναι κατι που χρησιμοποιεις για να διαλεξεις τι θ σκεφτεις, τι θ αγορασεις, τι θα πραξεις και ναι ποιος ειναι αξιος να αναλαβει μια δουλεια.Η μαρξιστικη αρλουμπα οτι οι ιεραρχιες βασιζονται στη δυναμη ειναι ενα τεραστιο ψεμα που βολευει μονο αυτους που το παιζουν θυμα για να κερδισουν εις βαρος των αλλων.Δεν νομιζω οτι διαλεγεις ηλεκτρολογο η εταιρια κινητης τηλεφωνιας με βαση το ποιος ειναι πιο δυνατος. Η σχεση Ικανοτητας και κοστους ειναι αυτο π καθοριζει ποιος ειναι στην κορυφη τετοιων ιεραρχιων, οπως και σχεδον ολων στην συνχρονη κοινωνια.Μετα απ αυτο βαλε κατω κ σκεψου τους πραγματικους λογους που υπαρχουν πολυ λιγες γυναικες στην κορυφη των περισσοτερων ιεραρχιων, για παραδειγμα οτι οι γυναικες ειναι γενετικα διαλεγμενες να ενδιαφερονται για να κανουν κ να φροντισουν παιδια, πραγμα που ειναι ασυμβατο με οποιαδηποτε θεση ειναι δυσκολο να παρεις μεγαλο διαστημα αδεια η χρειαζεται πολλες ωρες την ημερα δουλεια κλπ.Καλως η κακως οι αντρες δεν γεννανε, δεν θυλαζουν και σε γενικες γραμμες δεν ειναι καλωδιωμενοι για να φροντιζουν μωρα. Επισεις δεν βιαζονται απ την φυση να κανουν παιδια, μπορουν και στα 80.Σχολιασες οτι στις συνεντευξεις ρωτανε αν σκοπευεις να κανεις παιδια, δεν θεωρεις οτι οταν μια ομαδα προκειται να σου αναθεσει ευθυνες κ να επενδυσει σε σενα δικαιουται να ξερει οτι θα εισαι απολυτως αφοσιωμενη σε αυτην αντι να γινει το χομπι σου οταν αποφασισεις να γινεις μητερα?Επισεις, ειναι αστειο οτι ολοι εσεις τα αιωνια θυματα δεν μιλατε για ισοτητα στους φυλακισμενους, στους στρατιωτες, σ αυτους π αλλαζουν καλωδια στους χτιστες και λοιπα.
Με τις περισσότερες φίλες/γνωστές που έχω κάνει απόπειρα να συζητήσω κάτι πολιτικό/κοινωνικό/ιστορικό, έχω δει την πλήξη και την κούραση στα μάτια τους. Μηδεν ενδιαφέρον, μηδέν όρεξη για τέτοιες συζητήσεις. Δεν λέω πως είναι όλες έτσι αλλά η πλειοψηφία έτσι αντιμετωπίζει τα πράγματα και δεν αποκλείεται να φταίει ο κοινωνικός αποκλεισμός σε τέτοια θέματα, αλλά το να διαιωνίζεις το πρόβλημα μόνη σου και να τα ρίχνεις στην πατριαρχεία είναι κουτό.Γοητευομαι όταν μια γυναίκα δεν είναι επιφανειακή και όταν συζητάει βαθιά πράγματα και σκέψεις. Όμως πολλές (και πολλοί) το αποφεύγουν. Έχουν πρότυπα τις γλάστρες.
Μηπως δεν τους τα εξηγεις καλα και βαριουνται;Κι αν υποθεσουμε οτι φταιει ο κοινωνικος αποκλεισμος "σε τετοια θεματα" για το οτι η πλειοψηφια των γυναικων που γνωριζεις δεν ενδιαφερεται για πολιτικα/κοινωνικα/ιστορικα θεματα (αληθεια, ολα αυτα μαζι; ολες σχεδον οι γνωστες σου;) τοτε πώς διαιωνιζουν οι γυναικες μονες τους το προβλημα; Τελικα φταινε αυτες ή φταιει ο κοινωνικος αποκλεισμος; Πατριαρχια, παρεμπιπτοντως. Οχι πατριαρχεια. Φιλικα.
Τι να πρωτοσχολιάσω;Το γεγονός ότι θεωρείς ανδρικό προνόμιο να κυκλοφορείς την νύχτα χωρίς να φοβάσαι να μην σε βιάσουν, χτυπήσουν, κλέψουν, σκοτώσουν; Τι είμαστε; Τζον Ράμπο για να μπορούμε να τους απωθήσουμε τους ληστές; Νομίζετε ότι δεν έχουμε ανησυχία την νύχτα; Παλικάρια;Ή μήπως να αναφερθώ στο ότι η γυναίκα θα σχολιαστεί αν κάτσει μέχρι αργά στην δουλειά με άντρες; Δηλαδή ο άντρας αν κάτσει με γυναίκες δεν θα σχολιαστεί; Δεν είναι ανδρικό προνόμιο. Και τις δυο περιπτώσεις θα σχολιάσει ο κόσμος.Ή μήπως να σχολιάσω το ότι αναφέρεσαι στους παιχταραδες ριάλιτι αλλά όχι στις γκκμεναρες ριάλιτι. Και ποιος έχει πρότυπο έναν που βαράει γυναίκες; Σίγουρα όχι ο κανόνας.Όσον αφορά το πρόβλημα της εργοδοσίας και της αντιμετώπισης των υπαλλήλων, δεν είναι σεξιστικό το θέμα αλλά οικονομικό και παίζει ρόλο η κοινωνία. Μπορεί η γυναίκα να αντιμετωπίζεται έτσι αλλά ο άντρας αλλιώς, αλλά εξίσου χάλια. (Γυναίκα ήταν και η διευθύντρια του myMarket.)Τουλάχιστον αναφέρθηκε ότι και οι άντρες υποφέρουν από κοινωνικά πρότυπα και πατριαρχεία. Αλλά είναι βολικό να κοιτάμε μόνο την μια πλευρά σε μια τέτοια εποχή. Την εποχή της τοξικότητας.Άσχετα απ'το άρθρο:Ο φεμινισμός χρειάζεται. Αλλά χρειάζεται με λιγότερο φανατισμό και περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ φύλων. Παρόλα αυτά πιο πολύ διχόνοια φαίνεται στο βάθος, παρά ομόνοια.Στόχος του φεμινισμού ΔΕΝ είναι να αντιστραφούν οι ρόλοι και να πάρει το πάνω χέρι η γυναίκα. Ο στόχος του υγιούς φεμινισμού (ή μάχης ισότητας) είναι να μην υπάρχουν δύο σταθμά δυο κριτήρια, αλλά να υπάρχει κοινός στόχος.Με τον τοξικό φεμινισμό και την αντίστροφη ρόλων το μόνο που δημιουργεί είναι αντίδραση. Όλοι αντιδρούν στην δράση, ειδικά όταν είναι άδικη.
Κουμάντο δεν έκανε και η αγαπητή κυρία του σούπερ μάρκετ, με την ανακοινωσάρα της; Φαντάσου να ήταν άντρας τι θα λέγανε. Πέρα από τα αστεία, καταλήξαμε να ασχολούμαστε με την ομάδα που ανήκει ο καθείς, αντί να κρίνεται ατομικά για τις πράξεις του. Θυμίζει κάτι απολυταρχικό σε κανέναν αυτό;
Κάνετε λάθος, ακριβώς επειδή είναι γυναίκα στοχοποιήθηκε με εκφράσεις που κανένας άντρας στη θέση της δεν θα άκουγε.Την αποκάλεσαν βρώμα, πόρνη, κακογ@μημένη,της είπαν να από το να πλύνει κάνα πιάτο μέχρι να βρει κάποιον για να ηρεμήσει.Αυτά και ακόμα περισσότερα γράφτηκαν για αυτήν, όπως και υπόνοιες ότι την θέση της δεν την πήρε γιατί την άξιζε αλλά γιατί κάθισε σε καποιον.Οπότε μην λέτε ότι θα άκουγε χειρότερα αν ήταν άντρας γιατί αν ήταν άντρας δεν θα στοχοποιούσαν το φύλο του, αλλά την πράξη του.
Καλημέρα AlexK. Θεωρώ τα μπινελίκια έχουν και αυτά το 'φύλο' τους, όπως πχ μόνο έναν άντρα θα αποκαλούσαμε μακακα. Εάν ήταν άντρας, πιθανότατα θα έλεγε σύσωμη η κουλτούρα της χώρας μας ότι κάτσε, οι περισσότεροι εργαζόμενοι στα μάρκετ είναι γυναίκες, άρα πέρα από μακάκας κτλ είναι και σεξιστής. Το ανωτέρω σχόλιό μου βέβαια πήγαινε πακέτο με ένα για τη Δούρου που δεν εστάλη τελικά, και έβγαζε πλήρες νόημα ήτοι: θέση εξουσίας: Περιφερειάρχης. Λάθη: Εγκληματικά. Αποποίηση ευθύνης: 'χτυπάνε + στοχοποιούν μια γυναίκα'. Πόσο πιο κάτω μπορεί να πέσει ένας αιρετός; Και δεν πολυσχολιάστηκε η επίκληση στο φύλο που έκανε η Δούρου στην τηλεοπτική υπερασπιστική της γραμμή. Που δεν στοχοποιήθηκε το φύλο της αλλά η πράξη/παράλειψη της.
Όταν οι φεμινίστριες πριν από χρόνια διεκδικούσαν το δικαίωμα να μορφώνονται, να δουλεύουν, να ψηφίζουν, υπήρχαν και τότε κάποιοι που τις κοροϊδευαν και τις συκοφαντούσαν. Όμως, όπως οι φεμινίστριες στο παρελθόν πέτυχαν τόσα πράγματα, έτσι και οι σημερινές φεμινίστριες θα καταφέρουν ακόμα περισσότερα, και οι φεμινίστριες του μέλλοντος θα καταφέρουν και άλλα πολλά. Ζητώ η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας!
Να παραλλάξω το ερώτημα του τίτλου: Αφού έχουμε δημοκρατία, καθένας και μία ψήφος, κι οι γυναίκες ψηφοφόροι είναι αριθμητικά περισσότερες, γιατί εκλέγονται κυρίως άντρες; Η προοδευτική εξήγηση είναι πως έτσι είναι η κοινωνία μαθημένη. Το ίδιο λέγαμε και για τη σχέση των γυναικών με το διαδίκτυο, αλλά μετά ήρθαν τα κοινωνικά δίκτυα, και ξαφνικά το διαδίκτυο γέμισε γυναίκες, που σημαίνει πως οι προοδευτικές εξηγήσεις ασχολούνται με την ιδεολογία τους ενώ η πραγματικότητα με τις πραγματικές ανάγκες.Αν φεμινισμός σημαίνει να υποτιμούμε τις γυναικείες αξίες και ικανότητες, και να υπερτιμούμε τις ανδρικές, τότε δεν οδηγεί πουθενά. Οι γυναίκες πρέπει να είναι ελεύθερες να επιλέγουν τι τους ταιριάζει. Ο προνομιακός ρόλος του θύματος που επιφυλάσσουν άλλοι γι' αυτές, μόνο πίσω τις πάει.
Αφού έχουμε δημοκρατία, καθένας και μία ψήφος, κι οι γυναίκες ψηφοφόροι είναι αριθμητικά περισσότερες, γιατί εκλέγονται κυρίως άντρες; Πηγή: www.lifo.grΑκριβώς για τον ίδιο λόγο που σε δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης των αρχών του 20ου αιώνα, παρά το γεγονός ότι οι αγρότες, οι εργάτες και οι φτωχοί διέθεταν δικαίωμα ψήφου, η Βουλή αποτελούνταν πάντα από αριστοκράτες, μεγαλοαστούς και στην "καλύτερη" περίπτωση απλώς αστούς. Γιατί όλοι οι μηχανισμοί διαμόρφωσης της συνείδησης (Εκκλησία, σχολείο, Τύπος, κυρίαρχος λόγος, κλπ) τους είχαν κάνει να εσωτερικεύσουν και να θεωρούν αυτονόητη την υποτιθέμενη "κατωτερότητά" τους και να αναθέτουν την διακυβέρνηση σε αυτούς "που την αξίζουν"Το βλέπεις σήμερα και σε πολλές γυναίκες που υποτιμούν πρώτα τον ίδιο τους τον εαυτό, παράλληλα με την υπόλοιπες γυναίκες.
Παρεμπιπτόντως, νομίζω ότι "γλώσσεψες την μπέρδα σου" με την παρακάτω φράση:Αν φεμινισμός σημαίνει να υποτιμούμε τις γυναικείες αξίες και ικανότητες, και να υπερτιμούμε τις ανδρικές, τότε δεν οδηγεί πουθενά Πηγή: www.lifo.grΥποθέτω ότι ήθελες να πεις "να υπερτιμούμε τις γυναικείες και να υποτιμούμε τις ανδρικές".Απ' όσο ξέρω, ένα απειροελάχιστο τμήμα υστερικών φεμινιστριών αγγλοσαξονικής κυρίως προέλευσης) υιοθετεί αυτήν την άποψη. Το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα του χώρου αγωνίζεται για ένα κόσμο όπου άντρες και γυναίκες θα ζουν σε απόλυτη και πραγματική ισότητα και ισοτιμία, οι οποίες δεν θα περιορίζονται απλά στο γράμμα κάποιων νόμων.
Μπα, δεν μπερδεύτηκα καθόλου. Εγώ βλέπω μια λογική που λέει, σε τι είναι καλοί οι άντρες, σ'αυτό πρέπει να αποδειχθούμε καλές κι εμείς. Βλέπω ας πούμε ένα άγχος για τις επιδόσεις τους στις θετικές επιστήμες, ενώ δεν βλέπω κανένα άγχος των αντρών για τις επιδόσεις τους στις ανθρωπιστικές επιστήμες.Καλή η θεωρία για την κοινωνία, τα στερεότυπα, το τι έχουν "εσωτερικεύσει" οι γυναίκες, το θέμα όμως είναι τι έχουμε εσωτερικεύσει κι εμείς, από ποια θέση κάνουμε αυτή την παρατήρηση.Παραπλανημένες γυναίκες, ελάτε να σας εξηγήσουμε εμείς τι πρέπει να νιώθετε!
Από την στιγμή που από την γέννα αναλόγως φύλου υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση που δεν αφορά το άτομο με τις όποιες ιδιαιτερότητες και κλίσεις έχει το άτομο σαν άτομο, υπάρχει πρόβλημα. Μπορείς να πεις ότι είναι ζήτημα βιολογίας οι κούκλες για τα κορίτσια και τα παιχνίδια που αναπτύσσουν τις ικανότητες που σχετίζονται με έναν πιο θετικό τρόπο σκέψης; Ειδικά η προσχολική ηλικία, είναι μια ηλικία με μεγάλη σπουδαιότητα για την μεταγενεστερη μας σταση/κατάληξη σε πολλά πράγματα. Τέλος, σίγουρα δεν είναι μόνο το ζήτημα του φύλου το μοναδικό εμπόδιο για μια δίκαιη ανατροφή και ειδικά διαμορφωμενη πάνω στο άτομο που έχουμε απέναντί μας που παράλληλα το διαμορφώνουμε και μάλιστα εμείς έχουμε κατά πολύ μεγαλύτερη δύναμη και εξουσία έναντι των παιδιών, μου φαίνεται άδικο να λέμε απλά για το τι συμβαίνει με τους τωρινούς ενήλικες και κυρίως στρεβλωτικο αν μας ενδιαφέρει να έρθουμε πιο κοντά στην όσο γίνεται αντικειμενική πραγματικότητα.
@Ατέρμονη ΑνίαΤα παιδιά πρέπει ελεύθερα να αναπτύσσουν τις κλίσεις τους ανεξαρτήτως φύλου, ξεκάθαρα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε 50% άντρες πολιτικούς και 50% γυναίκες, όπως συχνά υπονοείται. Αντίθετα, αυτή η προσέγγιση είναι ακόμη πιο μηχανιστική.Όσο για τη βιολογία, ξέρουμε πολλά, όπως για τη σχέση της τεστοστερόνης με τη χωροαντιληπτική, ας πούμε, αλλά φοβόμαστε να μιλήσουμε σε τέτοιο επίπεδο, μη μας πουν φασίστες. Αν θέλουμε όντως την πρόοδο, ας βάλουμε τουλάχιστον τη γνώση πάνω από την ιδεολογία.
Αφού έχουμε ισότητα, γιατί οι περισσότεροι νεκροί - από εργατικά ατυχήματα μέχρι πολέμους, φυλακισμένοι, εργαζόμενοι στα βαριά και επικίνδυνα επαγγέλματα, άστεγοι κτλ κτλ είναι άντρες? Γιατί βρε παιδί μου αφού εμείς υποτίθεται ότι κάνουμε κουμάντο δεν στέλνουμε γυναίκες για canon-food και σκοτωνόμαστε μαζικά σε πολέμους?Επίσης δεν κάνουν κουμάντο «οι άντρες». Κάνουν κουμάντο εξαιρετικά λίγα αδίστακτα άτομα που συνήθως είναι άντρες και καταπιέζουν πιο πολύ απ’ολα τους άντρες (ξάνα οι περισσότεροι νεκροί, φυλακισμένοι κτλ). Και όταν btw αυτά τα εξαιρετικά αδίστακτα άτομα που κάνουν κουμάντο είναι γυναίκες είναι μια απ’τα ίδια
Aυτούσιο σχόλιο από τον Αuguste Corteau και ότι πιο εύστοχο διάβασα σήμερα:Σήμερα, όπως και κάθε χρόνο, παίζει πολύ το φοβερό επιχείρημα: "Να εστιάσουμε στον άνθρωπο, κι όχι στο φύλο."Βέβαια. Γιατί όταν πέφτεις θύμα βιασμού και κατόπιν εκτέλεσης διά λιθοβολισμού για μοιχεία, δεν είσαι γυναίκα, είσαι άνθρωπος. Όταν παίρνεις λιγότερα λεφτά απ' τον συνάδελφό σου που κάνει την ίδια δουλειά, δεν είσαι γυναίκα, είσαι άνθρωπος. Όταν σε προσλαμβάνουν με τον όρο ότι δεν θα κάνεις παιδιά, ή σε απολύουν επειδή έμεινες έγκυος, δεν είσαι γυναίκα, είσαι άνθρωπος. Όταν σου κόβουν την κλειτορίδα με ξυράφι για να μη νιώσεις ποτέ ηδονή, δεν είσαι γυναίκα, είσαι άνθρωπος. Όταν τρως ξύλο, όταν σε βιάζει ο σύζυγός σου, όταν σε σκοτώνει γιατί η κοινωνία δεν έχει κουνήσει το δαχτυλάκι της για να αναχαιτίσει τη βία που υφίστασαι, δεν είσαι γυναίκα, είσαι άνθρωπος.
Είναι ο ορισμός της μονομέρειας στην οποία αναφέρομαι.Η βρεφική περιτομή που γίνεται σε εβραίους και μουσουλμάνους (αρρενες) δεν υπάρχει, η ερώτηση αν έχει ολοκληρώσει τις στρατιωτικές σου υποχρεώσεις δεν υπάρχει και συγκρίνουμε τι γίνεται στην Ελλάδα με το τι γίνεται σε ενα χωριο της Ινδιας. Εκει που βιαζουν και καινε γυναικες.Λοιπόν μάντεψε. Δεν θα απολογηθώ γι'αυτούς. Έτσι όπως δεν θα απολογηθώ για την αποικιοκρατία.Οφείλω να απολογούμαι και να προσπαθώ για τα θύματά βίας στην κοινωνία μου. Μια κοινωνία η οποία δεν έχει πρόβλημα με τη βία. Την αγαπάει για την ακρίβεια. Αρκεί να είναι βία ομοϊδεατών...Μισεί τη βία των άλλων.
@AlexKΣυμφωνω με το σχολιο του φιλτατου Χατζοπουλου και συμπληρωνω: οταν ομως σε ξεχωριζουν απ΄τα γυναικοπαιδα για να σε πανε για εκτελεση εισαι αντρας δεν εισαι ανθρωπος
για να τα πάρουμε με τη σειρά:οι περισσότεροι μηχανικοί ασφαλείας στην εργασία είναι άντρες, οι πόλεμοι γίνονται από άντρες και άντρες σκοτώνουν άντρες (αν και όχι απόλυτα γιατί ο άμαχος πληθυσμός που πολλές φορές την πληρώνει είναι γυναίκες και παιδιά). Στους άντρες μαθαίνουν ότι η επιθετικότητα και η "μαγκιά", κοινώς ματσίλα, είναι ένα αξιοσέβαστο αντρικό χαρακτηριστικό. Αποτέλεσμα, πάνω από το 90% των δολοφόνων είναι άντρες (πρέπει να πάνε οι γυναίκες στη θέση τους φυλακή;;). Με τέτοια δεδομένα, πιο δύσκολα κάποιος θα περιθάλψει έναν άντρα βάζοντάς τον στο σπίτι του, σε σχέση με μια γυναίκα, η οποία θα είναι και πιο χρήσιμη καθώς θα κάνει και καμια δουλειά, εξ ου και οι περισσότεροι άστεγοι άντρες.Σίγουρα, όλα αυτά δεν είναι βιολογικά, αλλά χαρακτηριστικά κοινωνικών ρόλων
@PaneΣυμφωνω μεσες ακρες μ'αυτα που λετε. Ειναι λογικοτατες αναλυσεις των αιτιων οσων αναφερω πιο πανω. Τι ιδιο λογικες αναλυσεις αιτιων υπαρχουν και για οσα δεινα περνανε οι γυναικες (πχ βγαζουν κατα μεσο ορο πιο λιγα διοτι among others στη ΦΠΨ ειναι γεματο κοριτσια και το Πολυτεχνειο γεματο αγορια κτλ κτλ). Δεν ειναι η μητριαρχια ή η πατριαρχια που καταπιεζει αντιστοιχως. Τωρα ποσο % απ' αυτα ειναι βιολογια ή κοινωνικοποιηση ειναι μια πολυ μεγαλη κουβεντα που ουτε οι ειδικοι εχου καταληξει ακομα (αν και τωρα τελευταια η πλαστιγγα στις ανθρωπιστικες επιστημες μαλλον αρχιζει να γερνει πιο πολυ πρς την βιολογια)
Μου κάνει εντύπωση να ακούω τους φεμινιστές να μιλάνε για τεκνοθεσία αντί της υιοθεσίας ή για την χρήση του γένους των αντωνυμιών κατά το δοκούν, διότι οι λέξεις κρύβουν κυριαρχία και επιβάλλουν status, αλλά να ντρέπονται να μιλήσουν για την ετυμολογία της λέξης "φεμινισμός".O Fourier, Γάλλος ουτοπιστής σοσιαλιστής, έφτιαξε τη λέξη το 1837. Ο Fourier ήταν γνωστός και για την επίθεση στον πολιτισμό, καθώς τον θεωρούσε ταυτόσημο του περιορισμού και της προδοσίας. Εδράζεται δε σε μεγάλο βαθμό στο περιώνυμο "Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους" του Ένγκελς. Του Ένγκελς που μαζί με τον Μαρξ έχουν γράψει επιδραστικά έργα όπως το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο".Αν αφαιρέσουμε την αστικοποίησή του με την Πάνκχορστ στην Αγγλία (όπου διένυσε και την πιο χρήσιμη κοινωνικά περίοδό του) παρέμεινε ένα ριζοσπαστικό αριστερό κίνημα. Να πούμε ότι η Πάνκχορστ ήταν μέλος του Conservative Party στην Αγγλία. Δεν ήταν ούτε σοσιαλίστρια ούτε αναρχική. Δεν είναι τυχαίο που η ίδια μιλούσε για suffrage και όχι για feminism. Μία μεταφραστική διαφορά που δεν περνάει στα ελληνικά.Ο φεμινισμός όπως όλη η αριστερή φιλολογία είναι πάρα πολύ καλός στην περιγραφή προβληματικών καταστάσεων. Εξαίρετος. Είναι όμως, επίσης, όπως όλη η αριστερή φιλολογία, κακός στην πρόταση λύσεων και στην εύρεση των αιτίων των προβλημάτων που με ευκρίνεια περιγράφει.
Μα και το πρόβλημα που εντοπίζει ο φεμινισμός στην προκειμένη, η έλλειψη εκπροσώπησης, δεν συνεπάγεται κάποια ανισότητα.Ισότητα ευκαιριών είναι το ζητούμενο, όχι ένα ομοιόμορφο αποτέλεσμα παντού. Τα δύο φύλα εξακολουθούν να έχουν διαφορετικές επιθυμίες και κλίσεις. Το γεγονός ότι ένας άνδρας επιλέγει να μην ασχοληθεί με τα παιδαγωγικά δεν σημαίνει ότι υπάρχει κάποια αόρατη μητριαρχία που τον καταπιέζει.
Ως συνήθως,εκτροχιάζεις οποιαδήποτε συζήτηση,αναφέροντας με μονομανία τις ''αριστερές'' καταβολές του φεμινισμού.Λες και εξηγεί οτιδήποτε αυτό.'Η λες και όλοι όσοι διαβάζουμε τα σχόλιά σου,συμφωνούμε στο ''και παιδιά,ξέρετε έτσι;κομμουνισμός!amirite?!''.Δεν είμαι καν κομμουνιστής και διακρίνω τη γελοιότητα τέτοιων ισχυρισμών.Και είναι κάτι που κάνεις συνέχεια.Είτε αντιμετωπίζουμε περιπτώσεις κατάφωρης αδικίας και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων,είτε περιπτώσεις βίας και κακοποίησης.Το χαβά σου εσύ.Ο Φουριέ και ο Μαρξ.Μιλάμε για πώρωση,όχι αστεία.Συμπεραίνω εύκολα ότι εσύ δεν είσαι καλός στο να βρεις τις ατίες των προβλημάτων και όχι ο φεμινισμός.Θα ήλπιζε κάποιος έστω για την κοινή λογική εδώ μέσα. Επίσης,είναι εντελώς άστοχο το σχόλιο που κάνεις για τη μη εξεύρεση λύσεων,ακριβώς κάτω από ένα ξεκάθαρα καταγγελτικό άρθρο.Ό,τι να'ναι,γενικότερα.
Εξηγεί πολλά η ιδεολογική καταγωγή του φεμινισμού. Τόσα όσα και η ιδελογική καταγωγή της ΧΑ.Πες μου ποιες περιπτώσεις κατάφωρης αδικίας και αντιμετώπισης έχουμε αντιμετωπίσει, ποιες περιπτώσεις βίας και κακοποίησης που τις έχω θάψει με τον "χαβά μου"; Τον Φουριέ και τον Μαρξ; Παρακαλώ. Έσω διαφωτιστικός.Επίσης, δεν είπα μόνο ότι ο φεμινισμός αδυνατεί να βρει λύσεις. Λέω ότι αδυνατεί να βρει λύσεις διότι αδυνατεί να αναγνωρίσει τα αίτια των προβλημάτων.Αν σφάλλω κάπου παρακαλώ διόρθωσέ με χωρίς ειρωνείες. Εξάλλου η ειρωνεία είναι κάτι που μπορώ να το κάνω κι εγώ με μεγάλη επιτυχία, πίστεψέ με.Δεν ισχύει ότι η λέξη φεμινισμός είναι δημιουργίας του Fourier; Δεν ισχύει ότι ο Fourier ήταν ουτοπιστής σοσιαλιστής; Δεν ισχύει ότι με ένα διάλειμμα στην Αγγλία ο φεμινισμός είναι ένα ριζοσπαστικό κομμάτι της αριστεράς; Από που πηγάζει ιδεολογικά;Παρακαλώ. Πες μας εσύ.Διότι η έννοια του φεμινισμού (δηλαδή της ισότητας) εμπεριέχεται στον ουμανισμό. Η ισότητα των πολιτών εμπεριέχει την ισότητα των δύο φύλων. Δεν χρειάζεται ξεχωριστό ιδεολογικό όχημα. Η ίδια η γράφουσα μιλάει για την αγία οικογένεια που είναι αυτούσιος τίτλος βιβλίου του Ένγκελς.Ο φεμινισμός είναι η αποκοπή των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το 1/2 του πληθυσμού του πλανήτη και η αναγόρευσή τους σε αυτόνομο πρόβλημα. Guess what? Υπάρχει παραβατικότητα και μια δύσκολη ζωή.Το πρώτο κομμάτι θέλει καλούς νόμους και καλούς θεσμούς και το δεύτερο θέλει μια μονιασμένη (σ.σ. αλληλέγγυα) κοινωνία. Όχι μια κατακερματισμένη κοινωνία που κάθε "μειονότητα" προσπαθεί να κλέψει λίγα δικαιώματα παραπάνω για τα δικά της μέλη.
Και δεν εκτροχιάζω την συζήτηση. Επαναπροσδιορίζω την τροχιά της.Αρνούμαι να γίνει στα αμπλαούμπλικα και χαχόλικα πλαίσια που δεν έχουμε ορίσει τι λέμε και τι συζητάμε. Σε ένα συναισθηματικό νεφέλωμα αοριστίας.Για να είμαστε υπέρ του "φεμινισμού" πρέπει να ξέρουμε τι είναι ο φεμινισμός. Τι σημαίνει η λέξη. Όχι;
Όχι Γράφων,δε σε ειρωνεύτηκα πουθενά και ούτε πρόκειται να το κάνω,δε θα ξεφύγεις έτσι εύκολα.Εξίσου δύσκολο θα σου φανεί να με πατρονάρεις.Πρώτ'απ'όλα,https://www.lifo.gr/articles/opinions/222385/otan-o-fovos-gia-to-thilyko-kai-gia-to-pronomio-tis-antrikis-eksoysias-pano-sti-gynaika-skotonei#commentγια να μην έχουμε παρεξηγήσεις του τύπου ''δεν έκανα εγώ ανάλγητα σχόλια''.Ας μην επανέλθουμε σ'αυτό,μιας και είναι φρέσκο και βαριέμαι να ανατρέχω σε παλιότερα.Λοιπόν,δεν είναι το θέμα μας από πού προέκυψε ο όρος φεμινισμός.Αυτό είναι το δικό σου θέμα που προσπαθείς να επιβάλλεις για να απομακρύνεις τη συζήτηση,λέγοντας ξεκάθαρα ψέμματα ότι τάχα είναι αόριστο το πλαίσιο.Η πάλη για την ισότητα των φύλων,καταφανώς προέκυψε από ΑΝΑΓΚΗ.Τα εξτρά δικαιώματα είναι δικό σου συμπέρασμα.Κατά την προσωπική μου άποψη,χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τα υπόλοιπα,μας διαβάζουν κι άλλοι άνθρωποι,υπάρχει ένας πυρήνας προβλημάτων που έχει να κάνει με την καταπίεση και σε προέκταση,τη βία,πραγματική και χειροπιαστή βία,κατά των γυναικών.Στα πλαίσια της οικογένειας και ευρύτερα.Έχω ενημερωθεί (πολύ πιο στενά από όσο ίσως αντέχει το στομάχι μου)για πάμπολλες,εκατοντάδες,περιπτώσεις που π.χ. ο σύζυγος ξυλοφορτώνει τη σύζυγο και άλλα περιστατικά ακραίας βίας.Τέτοια περιστατικά Γράφων,δεν εμπίπτουν στην παραβατικότητα.Δεν πρόκειται για εγκληματίες.Πρόκειται για ανθρώπους που δε θεωρούν λάθος αυτή τη συμπεριφορά.Άνθρωποι που κατά τα άλλα δεν έχουν διαπράξει καμία αξιόποινη πράξη στη ζωή τους.Θα έλεγε κανείς ότι δεν υπάρχει εξήγηση.Υπάρχει όμως.Αδυνατώ να εθελοτυφλώ.Το πλαίσιο δεν είναι αόριστο και δεν καλύπτεται σε καμία περίπτωση απ'τον ουμανισμό.Απαιτείται δράση εδώ και τώρα.Απαιτείται αλλαγή της κουλτούρας.Δε θα το βρεις αυτό ν'αποτυπώνεται σε κανένα νόμο.Διάβαζα εδώ πάλι,ένα πρόσφατο άρθρο για τα στατιστικά της κακοποίησης και ουσιαστικά την παραδοχή του πόσο ελλειπή είναι.Δεν έχω αξιόπιστα στατιστικά να σου παρουσιάσω Γράφων,γιατί το ποιες υποθέσεις εν τέλει καταλήγουν σε δίκη και καταδίκη είναι τα μόνα που υπάρχουν.Θυμάμαι σε άλλο άρθρο,που γκρίνιαζες,μεταξύ άλλων,για την παραβατικότητα των μοτοσυκλετιστών,υποννοώντας ότι υπάρχει κουλτούρα παραβατικότητας που καλλιεργείται (δικά μου λόγια,δε θυμάμαι ακριβώς),αλλά απ'ό,τι βλέπω αδυνατείς να δεχτείς την ύπαρξη κάτι αντίστοιχου ως εξήγηση για την παραπάνω βία που ανέφερα.Αυτοί που βιαιοπραγούν μ'αυτόν τον τρόπο είναι ξερά παραβάτες του νόμου για σένα λοιπόν.Σφάλλεις και μια πιο κοντινή ματιά,όχι πίσω απ'την οθόνη σου,θα σε έπειθε για την αιτία.Χαζός δεν είσαι σε καμία περίπτωση.Καιρό είχα να γράψω σεντόνι και συγγνώμη για την τρικυμία.
@ bagel"Δεν με ενδιαφέρει καθόλου να τον ορίσω. Χωρίς να παραβλέπω την ιστορία της λέξης, λέω ν' αφήσουμε στην άκρη τον ψυχαναγκασμό των ορισμών."Έτσι ξεκινάει το άρθρο της η γράφουσα. Και λέω. Όχι. Ας ορίσουμε τη λέξη. Ας δούμε την ιστορία της λέξης.Αυτό το "δεν με νοιάζει η ιστορια" είναι γνωστό τρικάκι. Το λένε πάντα όσοι προτίθενται να αδικήσουν. Να τσουβαλιασουν για να καταλήξουν στα αποτελέσματα που επιθυμούν.Ψεματακια θέλει να πει όποιος θέλει να αλλάξει τα νοήματα των λέξεων. Όχι όποιος λέει τι σημαίνει μια λέξη. Μην αναφερθώ σε άλλα παραδείγματα, ελπίζω να ήμουν σαφής.Επίσης. Δεν είναι ο φεμινισμός κατα της ενδοοικογενειακής βίας. Είναι κατά της ενδοοικογενειακής βίας σε βάρος των γυναικών.https://www.protothema.gr/zoi/article/562875/treis-stous-deka-adres-kakopoioudai-somatika-stin-ellada-tis-krisis/Άρα δεν είναι υπέρ της ισότητας. Αυτό που λες είναι "με νοιάζει η ενδοοικογενειακή βία κατά των γυναικών διότι οι άντρες βαράνε πιο δυνατα". Είναι τρομερό πόσο απροκάλυπτα μονομερής έχει γίνει ο κόσμος. Πόσο οπαδικός.Ή θες να μου πεις ότι γνωστότατος πρώην πρόεδρος αριστερού, ριζοσπαστικού, κόμματος, που συστηματικά ξυλοφορτωνε τη γυναίκα του δεν ήξερε ότι παρανομει;Ξυλοφορτώνει όποιος θεωρεί ότι είναι σε θεση ισχύος και θεωρεί ότι μπορεί να μείνει ατιμώρητος. Εξάλλου η φυσική βία είναι η μια απο τις δύο, της ψυχολογικής εξαιρουμένης, που έχει αποτυπωθεί η εις βάρος της απαξία στον ποινικό κώδικα.Το θέμα είναι να αποκλείσεις τη βία σαν τρόπο συνεννόησης. Οχι τη βία του βιολογικά δυνατότερου.
Και εμμενω στο δεν έκανα εγώ αναλγητα σχόλια.Ανάλγητη είναι η δογματική παραδοχή της ύπαρξης της πατριαρχίας. Οπότε θες να μιλήσουμε χωρίς επινοημένες εκ των υστέρων έννοιες, ευχαρίστως.Εκτός αν είσαι ο συγγραφέας του σχετικού άρθρου και το πήρες προσωπικά.
'Οχι Γράφων,με ενδιαφέρει η ιστορία και πολύ μάλιστα,αλλά δεν είναι της παρούσης.Την έχεις διαβάσει και μπράβο σου.Έχω διαβάσει κι εγώ μια μικρή σειρά από βιβλιαράκια,ούτε αυτά είναι της παρούσης,γιατί έχω διάφορα πράγματα να πω και εννοώ να τα πω και δεν πρόκειται να απολογηθώ επειδή νομίζεις ότι βρήκες την πηγή του κακού,την αριστερά.Αυτό που φαίνεται να μη διάβασες όμως,πέρα απ'τον τίτλο,είναι το άρθρο που παρέθεσες.Φαίνεται να εξυπηρετεί το σκοπό του που είναι το σοκ.Εγώ το διάβασα όμως και δεν αναφέρει τίποτα που να μην ξέρω ήδη.'Εστω ότι η Φωτεινάκη είναι αυθεντία στο συγκεκριμένο θέμα,παρόλο που είναι ψυχολόγος,αλλά έστω.Παραθέτω αυτούσιο απ'το άρθρο :«Αυτό που βλέπουμε για τον άνδρα που περισσότερο έχει γαλουχηθεί με τον κοινωνικό ρόλο του κουβαλητή, είναι ότι το να χάνει αυτό το ρόλο, φέρνει επιθετικότητα. Για να εξισορροπήσει δηλαδή αυτό το έλλειμμα που αποκτά ψυχολογικά, επιτίθεται στη γυναίκα και προσπαθεί να τη μειώσει», αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Φωτεινάκη.Ακόμη και γι'αυτή την υποπερίπτωση,μιλάει ξεκάθαρα και σταράτα για ρόλους.Ας το πάμε βήμα βήμα,πρέπει να επαναπροσδιοριστούν οι ρόλοι.Είτε το αντιλαμβάνεσαι είτε όχι,δεν υπάρχει κάτι που να έχω να προσθέσω.Αυτό που λέω,είναι αυτό που λέω.Όχι αυτό που λες εσύ ότι λέω.Και για πιο ξεκάθαρα : όχι στη βία,Γράφων.Κανένας δεν αξίζει βία.Ούτε οι άντρες,ούτε τα παιδιά,ούτε οι τρανς,κανένας.Και οι άντρες που κακοποιούνται να καλέσουν σε βοήθεια ακόμη και τη γραμμή sos για τις γυναίκες,υπάρχουν δομές και γι'αυτούς και θα βρουν στήριξη.Δεν ξέρω τι είδους λογικό άλμα έκανες από το άρθρο του Π.Θ. στην τάχα επιλεκτικότητα του φεμινισμού.Είναι τεράστιο θέμα για συζήτηση η βία και δεν έχω σκοπό να το εξαντλήσω σ'αυτό εδώ το κουτάκι των σχολίων.Είναι ειρωνεία το παρακάτω,Γράφων;Εκτός αν είσαι ο συγγραφέας του σχετικού άρθρου και το πήρες προσωπικά. Πηγή: www.lifo.grΔεν είμαι.Απλώς δεν ανέχομαι πλέον να μένουν αναπάντητα σχόλια όπως τα δικά σου σε μια δημόσια πλατφόρμα.Δεν έχω άλλο χρόνο.
Ίσα ίσα.Κάθε ιντερνετικό μέσο που σέβεται τον εαυτό του έχει μια στήλη για τον φεμινισμό, ο οποίος παρουσιάζεται προνομιακά παντού. Απαγορεύεται ο αντίλογος.Όποιος αντιλεξει στον φεμινισμό είτε βαφτίζεται φασίστας είτε διώκεται σαν τον Στρουμια. Αδυνατείς να δεις την αλήθεια.Αν είναι να αλλάξουν οι ρόλοι, ας αλλάξουν . Αυτό δεν θα γίνει δια νόμου. Θα γίνει μέσα από την κοινωνική ανάγκη.Εξάλλου, τρέχει παράλληλα στη lifo άρθρο που λέει ξεκάθαρα ότι ο νόμος δεν είναι αρκετος για τον φεμινισμό.Το θεωρώ τόσο αστείο να λένε οι φεμινιστές ότι έχουν το μονοπώλιο στο πάθος κατά της βίας όσο και να λένε οι αντιφα ότι είναι οι μόνοι που μισούν τον φασισμό.Εμπόριο ιδεών είναι και φαίνεται. Οι vegans κατεβαίνουν με πανό smash capitalism και η μέρα της γυναίκας καπελωνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν κατάλαβε τίποτα...Θες να μιλήσουμε για φυσικά προσωπα; Πχ για την κα Κοσυφολογου που ήταν πολιτευτρια Συριζα και από μέλος της ΓΓΙΦ και μετά πήγε στο αντιρατσιστικο; 5 παρέες είναι... Στην Ελλάδα γνωριζόμαστε.Ναι στην ισότητα, όχι στον φεμινισμό. Απλά τα πράγματα.
Μου επιτρέπεις να σου υπενθυμίσω ότι η -όντως συντηρητικών καταβολών- Εμμελιν Πάνκχορστ ήταν υπέρμαχος της "άμεσης δράσης" και συχνά της "βίαιης δράσης", πραγματικές πρακτικές "μπαχαλακισσών" με σπασίματα και συγκρούσεις με την αστυνομία για την περιφρούρηση των εκδηλώσεών τους. Μάλιστα, περισσότερο με πρωτοβουλία της κόρης της Σύλβια, στράφηκαν προς τις νεοαφιχθείσες στην Αγγλία πολεμικές τέχνες και δημιούργησαν αξιόμαχες ομάδες που τις έτρεμαν οι αστυνομικοί (μεταξύ άλλων έκρυβαν κάτω από τα μακριά φουστάνια τους κορίνες του μπόουλινγκ με τις οποίες αντιμετώπιζαν τις επιθέσεις της αστυνομίας).Οσο κι αν όντως δεν υπήρξε ποτέ σοσιαλίστρια ή αναρχική όπως σωστά υποστηρίζεις, αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων να καταφύγει σε δράσεις που δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από εκείνες πολλών ομάδων αυτών των χώρων. Για πληρέστερη ενημέρωση βλέπε:Σουφραζέτες και ζίου ζίτσου - ελληνική έκδοση της Le Monde diplomatiquemonde-diplomatique.gr/?p=1285
Μαυρόγατε, μα την αλήθεια σε πάω, αλλά έχεις την συνήθεια να παραλληλίζεις άσχετα πράγματα.Μου φαίνεται ή συγκρίνεις το 1903 με το 2019 αναφορικά με τους τρόπους που πρέπει να χρησιμοποιεί κάποιος στην πολιτική του πρακτική;Μου φαίνεται ή πάλι λες ότι όταν η βία ασκείται απο ανθρώπους με τους οποίους ΕΣΥ συμφωνείς είναι ΟΚ;