«Να μη γίνουν Έλληνες ποτέ»

«Να μη γίνουν Έλληνες ποτέ» Facebook Twitter
Παρόλο που οι Αλβανοί και οι Αλβανίδες μπήκαν σε οικογένειες, γειτονιές ή παρέες Ελλήνων και ανήκουν εκεί, η κοινωνία μας παραμένει βαθιά ρατσιστική. Οι περισσότεροι Έλληνες θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο από τους Αλβανούς και βλέπουν ένα σαφές όριο ως προς το πού μπορούν να φτάσουν αυτοί οι άλλοι, οι Αλβανοί.
9

Το ρατσιστικό σύνθημα «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ, Αλβανέ» ξεκινά από μια ιδέα που παραδέχονται περισσότεροι Έλληνες απ' αυτούς που δεν ντρέπονται να το φωνάξουν.

Η ιδέα είναι ότι οι Αλβανοί θέλουν να γίνουν Έλληνες, όχι να είναι Αλβανοί στην Ελλάδα ή Έλληνες και Αλβανοί ή Αλβανοί και Έλληνες ή Αλβανοί σκέτο. Έτσι, στην καλύτερη περίπτωση παραδεχόμαστε ότι θέλουν να είναι ίσοι με τους Έλληνες και απορρίπτουμε το αίτημά τους, στη χειρότερη, ότι θέλουν από κάτι κακό που είναι, Αλβανοί, να γίνουν κάτι καλό, Έλληνες.

Όπως και να έχει, η ιεράρχηση έχει γίνει και είμαστε ανώτεροι. Ακόμα και ανεκτικές απόψεις, που ζητούν καλύτερη ένταξη των μεταναστών στην κοινωνία μας, συνήθως επιχειρηματολογούν εστιάζοντας στο ότι «είναι φτωχοί και ήρθαν εδώ για να δουλέψουν», αφήνοντας περιθώριο στη συνεχιζόμενη θέασή τους ως κατώτερων και δίνοντας ένα φθηνό άλλοθι στην οικονομική τους εκμετάλλευση. Αφού είναι φτωχοί και ήρθαν εδώ για να δουλέψουν, δεν χρειάζεται να παίρνουν και όλο τον μισθό, με τα μισά θα γίνει η δουλειά.


Συχνά λέμε, πάλι με ανωτερότητα κρυμμένη πίσω από οικονομική λογική, πως οι Αλβανοί μετανάστες κάλυψαν τη ζήτηση για δουλειές που εμείς, οι Έλληνες, δεν θέλαμε να κάνουμε – πρόκειται για τις βαριές δουλειές.

Φυσικά, μ' αυτές τις δουλειές πολλοί Έλληνες δώσανε ευκαιρίες στους μετανάστες κι έναν τρόπο να ζήσουν εδώ. Όμως τίποτα δεν αναιρεί το ότι οι Αλβανοί δούλευαν για ένα πιάτο φαγητό και ένα μέρος να κοιμούνται, συνήθως σε κάποια αποθήκη ή υπόστεγο, στην ανυπόφορη ζέστη ή στο υπερβολικό κρύο. Χειρίζονταν επικίνδυνα μηχανήματα, υλικά και χημικά χωρίς προστασία και όποιος πάθαινε κάτι απλώς το πάθαινε.

Αλβανέ, όχι και να μιλάς, να έχεις απόψεις, να τα πάει καλά το παιδί σου στο σχολείο, να είσαι κάτι άλλο από απλήρωτος εργάτης ή να νομίζεις, γενικώς, ότι πέτυχες και τώρα γίναμε ίσα κι όμοια...

Οι Αλβανίδες ήρθαν ως καθαρίστριες στα σπίτια των Ελλήνων και βοήθησαν τις Ελληνίδες σε μια περίοδο που η δήθεν «χειραφέτησή» τους τις έφερε αντιμέτωπες με τον διπλό ρόλο της γυναίκας καριέρας και της γυναίκας μαμάς και υπεύθυνης για τα πάντα στο σπίτι. Η απελευθέρωση από την αντρική καταπίεση δεν ήρθε ποτέ, αλλά η εκμετάλλευση διαιρέθηκε και μετατοπίστηκε, στο μισό, από τις Ελληνίδες στις Αλβανίδες. Οι Ελληνίδες μπορούσαν να εργάζονται εκτός σπιτιού και να στηρίζονται για τις δουλειές εντός σπιτιού στη βοήθεια κάποιας Αλβανίδας. Ταυτόχρονα, οι Αλβανίδες ανέλαβαν να φροντίσουν τους παππούδες, τις γιαγιάδες, τους γονείς και τους αρρώστους μας.

Οι Αλβανοί και οι Αλβανίδες είναι πια παλιοί εδώ. Έχουν ενσωματωθεί στις κοινωνίες μας. Μετά από χρόνια άγριας εκμετάλλευσης μπορούμε να πούμε ότι τα έχουν καταφέρει. Όχι μόνο δεν εισπράττουν περίεργα βλέμματα από τον περίγυρό τους αλλά έχουν ενταχθεί σε αυτόν πλήρως. Έχουν δουλειές, αποταμιεύσεις και μερικοί αγόρασαν σπίτια. Κατάφεραν να συμμετέχουν σε συζητήσεις με άψογα ελληνικά, να στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, μαζί με τα παιδιά του σοφότερου λαού στον κόσμο, να έχουν γιους και κόρες που βγαίνουν έξω, διασκεδάζουν και κάνουν σχέσεις με τους γιους και τις κόρες αυτών που και δεν τους θέλανε τους «ξένους» και που αφρίζουν κρυφά στην ιδέα το παιδάκι του παιδιού τους να 'ναι και λίγο «αλβανάκι».


Όμως το στενό πεδίο της ανοχής μας δεν κρύβεται. Παρόλο που οι Αλβανοί και οι Αλβανίδες μπήκαν σε οικογένειες, γειτονιές ή παρέες Ελλήνων και ανήκουν εκεί, η κοινωνία μας παραμένει βαθιά ρατσιστική. Οι περισσότεροι Έλληνες θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο από τους Αλβανούς και βλέπουν ένα σαφές όριο ως προς το πού μπορούν να φτάσουν αυτοί οι άλλοι, οι Αλβανοί.

Να δουλεύεις σαν το σκυλί χωρίς δικαιώματα; Ναι. Να σε εκμεταλλεύεται το αφεντικό σου επειδή δεν έχεις χαρτιά; Ναι. Να σου βάζουν χέρι οι Ελληνάρες και να μη μιλάς γιατί είσαι παράνομη μετανάστρια; Ναι. Να είσαι κλειδωμένη σ' έναν γάμο για τα χαρτιά και την επιβίωσή σου; Ναι. Να σε βρίζουν και να μην απαντάς, επειδή είσαι ξένος/ξένη και φοβάσαι μην μπλέξεις; Ναι. Ναι σε όλα αυτά, ένα μεγάλο ναι. Αλλά όχι και να μιλάς, να έχεις απόψεις, να τα πάει καλά το παιδί σου στο σχολείο, να είσαι κάτι άλλο από απλήρωτος εργάτης ή να νομίζεις, γενικώς, ότι πέτυχες και τώρα γίναμε ίσα κι όμοια.

Όταν το όριο ξεπεραστεί, αντιδρούμε ρατσιστικά ή εθνικιστικά και φροντίζουμε να τους υποτιμήσουμε. Με την ανωτερότητά μας, που κανείς δεν αμφισβήτησε, και χωρίς ντροπές (γιατί να έχουμε;) αγωνιούμε να τους βάλουμε πίσω στη θέση τους. Έτσι, στηρίζουμε τελικά με τις λέξεις, τις συμπεριφορές, τις πράξεις βίας ή την αδιαφορία μας το επικίνδυνο έργο αυτών που υπόσχονται ότι η φυλετική μας υπεροχή από δω και πέρα θα είναι ασφαλής.

Στήλες
9

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αλβανοί στην Ελλάδα, τότε και τώρα: Όσα άλλαξαν στη ζωή τους από το '97 και μετά

Ελλάδα / Αλβανοί στην Ελλάδα, τότε και τώρα: Όσα άλλαξαν στη ζωή τους από το '97 και μετά

Πώς ζει σήμερα η αλβανική κοινότητα; Τι πραγματικά πιστεύει για τις ελληνοαλβανικές εκκρεμότητες και εντάσεις; Γιατί μέχρι σήμερα το «Αλβανός» ισοδυναμεί με βρισιά; Τι στ' αλήθεια νιώθουν για τους Έλληνες;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γκαζμέντ Καπλάνι: «Οι Έλληνες και οι Αλβανοί είναι πρώτα ξαδέρφια που τους έμαθαν να μη χωνεύονται μεταξύ τους»

Συνεντεύξεις / Γκαζμέντ Καπλάνι: «Οι Έλληνες και οι Αλβανοί είναι πρώτα ξαδέρφια που τους έμαθαν να μη χωνεύονται μεταξύ τους»

Με αφορμή την επανέκδοση του βιβλίου του «Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων», ο γνωστός Αλβανός συγγραφέας που πλέον ζει στην Αμερική αφηγείται τη ζωή του στην Ελλάδα και την επί 25 ετών άκαρπη αναζήτηση υπηκοότητας
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι κάνουν σήμερα οι Αλβανοί που ξεκίνησαν τη μεγάλη φυγή προς την Ελλάδα;

Φωτογραφία / Τι κάνουν σήμερα οι Αλβανοί που ξεκίνησαν τη μεγάλη φυγή προς την Ελλάδα;

Ο φωτογράφος Aggelos Barai εμπνέεται από την ιστορία του πατέρα του που ήρθε με τα πόδια στην Ελλάδα το 1990 και παρουσιάζει στο LiFO.gr το πρώτο μέρος του νέου του φωτογραφικού πρότζεκτ με τίτλο «Albanians 90»
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΜΠΑΡΑΪ
Ένας Αλβανός «λάθρο» εξομολογείται

Ο ελληνικός ρατσισμός / Ένας Αλβανός «λάθρο» εξομολογείται

Η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα και το αντίκτυπό της σε Έλληνες κι Αλβανούς μέσα από τη συγκινητική αυτοβιογραφία του Φατός Ρόσα «Εγώ, ο Λαθρομετανάστης» (εκδ. Ελεύθερος Τύπος), μια μαρτυρία δυνατή που καθηλώνει με την παραστατικότητα, την αμεσότητα και την ευστοχία της
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

3 σχόλια
Ένα από πράγματα που έχει ειπωθεί ως φιλοφρόνηση σε μένα αλλά δεν είναι :"Δεν σου φαίνεται ότι είσαι Αλβανίδα." Ξέρω ότι μπορεί κάποιοι να το έχουν πει με τις καλύτερες των προθέσεων αλλά ήταν κάτι που μ' έκανε ν' αναρωτιέμαι πόσο κακό είναι να φαίνεται η καταγωγή μου ή πόσο διαφορετική αντιμετώπιση θα είχα αν στην τελική "φαινόταν".Επίσης, κάτι άλλο που μου έχει τύχει, είναι ότι αν κάνω κάποια νύξη ότι η συμπεριφορά σχετίζεται κι ως ένα βαθμό ή αντιμετώπιση αν θέλετε με την καταγωγή, αρχίζουν να λένε ότι δεν ισχύει κι απλά είναι δικό μου(μας) κόμπλεξ. Ένα αίσθημα ντροπής για την καταγωγή-λες κι είναι κάτι που πρέπει ν' απολογηθείς- ε ναι η κοινωνία πήγε να το περάσει. Αλλά γενικά αυτή η κοινωνία είναι προβληματική σχεδόν με όλους τους ανθρώπους που τους κάνει να νιώθουν ότι πρέπει να έχουν μια απολογητική στάση. Υ. Γ. Δεν προσπαθεί να γίνει κάνεις καμία καταγωγή. Σ' όποιο κομμάτι γης κι αν μένεις θες να νιώθεις ισότιμος άνθρωπος. Εξου και μετά κάποιοι πάνε στο άλλο άκρο και απαξιώνουν μια χώρα που τους είχε για κατώτερους και παρασιτικούς ενώ πάντα παραμένει γελοίο ότι ορίσαμε αφέντες τους εαυτούς μας στην γη και τα κάναμε όλα σαν είδος... :)
Όλα όσα αναφέρονται στο άρθρο και τα δύο πρώτα σχόλια (τόσα εμφανίζονται αυτή τη στιγμή) είναι ΟΛΟΣΩΣΤΑ, συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ μαζί τους και σε μερικές περιπτώσεις τα θεωρώ και ..συντηρητικά στην έντασή τους.Να προσθέσω πως ποτέ δεν έτυχε να παρακολουθήσω κάποια δημόσια συζήτηση για το κατά πόσο πίσω από την δακτυλοδεικτούμενη από πολλούς ρατσιστές εγκληματικότητα αλλοδαπών, κρύβονται ντόπιοι εγκληματίες και συμφέροντα κάθε είδους που γλιτώνουν την ρετσινιά και την τσιμπίδα του νόμου.Θέλω όμως να τονίσω πως τίποτε από όλα αυτά δεν είναι πρωτοφανές και πως σε πολλά οργανωμένα κράτη γίνεται οργανωμένη προσπάθεια από την Πολιτεία και τα ΜΜΕ, να απαλυνθεί το από αιώνες καταγεγραμμένο κοινωνικό πρόβλημα, ώστε μελλοντικά να μην δημιουργούνται σημαντικές κοινωνικές εντάσεις.
Προ Γράφοντα:Μεταξύ πάρα πολλών άλλων, ο δημόσιος διάλογος είναι ΚΑΙ τα συνθήματα σε τοίχους. Μερικές φορές μάλιστα είναι εξαιρετικά ευρηματικά και αγγίζουν τα όρια του επιγράμματος ή του κοάν του ζεν βουδισμού (Μάλιστα, το "Οταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι, ο ηλίθιος κοιτούσε το δάχτυλο" είναι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά κοάν)
Οχι Μαυρογατε.Ο δημόσιος διάλογος δεν είναι ΚΑΙ συνθήματα σε τοίχους. Αυτό είναι κατι παράνομο. Τον δημόσιο αυτόν διάλογο κάντον στα ντουβάρια του δικού σου σπιτιού Ήμαρτον όμως.
Επειδή η μαλ@κία δεν έχει όρια και επειδή στα πολιτισμένα κράτη ο δημόσιος διάλογος δεν είναι αντίθετα συνθήματα σε δημόσια θέα καλό είναι να κάνουμε το θεσμικά ορθό χωρίς συνεχή αναγωγή σε ιδεολογίες.Το ότι θα έπρεπε να υπάρχει, από το 1990, ένα σαφές θεσμικό πλαίσιο για την πολιτογράφηση, απόκτηση υπηκοότητας, για τους νόμιμους μετανάστες είναι εκ των ων ουκ άνευ.Αλλά εδώ οι μισοί δεν πιστεύουν ότι υπάρχουν παράνομοι μετανάστες και οι άλλοι μισοί δεν θέλουν καθόλου μετανάστες.Ας συνεχίσουμε με τα συνθήματα τοίχων...ΥΓ Έλληνες και Αλβανοί κατά λάθος σχηματίσαν δύο χώρες. Τάχε πει ο γέρος του Μωριά.