Σςςς, οι φιλελεύθεροι κοιμούνται

Σςςς, οι φιλελεύθεροι κοιμούνται Facebook Twitter
27
«...Τεμάχια σαπρών ξύλων από ξεχώματα, ήτοι ανακομιδάς ανθρωπίνων σκελετών, λείψανα από χρυσές γόβες ή χρυσοκέντητα υποκάμισα νεαρών γυναικών, συνταφέντα ποτέ μαζί των, βόστρυχοι από κόμας ξανθάς, και άλλα του θανάτου λάφυρα».

          ― Παπαδιαμάντης, Το μοιρολόγι της φώκιας

 

Παγωμένος άνεμος φυσάει στο κοιμητήρι των φιλελευθέρων. Από τους «νουνεχείς» δεξιούς και τους κοσμοπολίτες συντηρητικούς μέχρι τις εκσυγχρονιστικές παρυφές της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας δεν ακούγεται τίποτα. Υπό κανονικές συνθήκες, ο χώρος στοχάζεται, παράγει ιδέες, προωθεί τομές. Σήμερα τον τόνο δίνουν οι θιασώτες του ταλιμπανικού νεοφιλελευθερισμού. Στα social media (και κάποια παραδοσιακά) ακούγονται μόνο κάτι «φιλελεύθερα» attention whores. Κατάντησε ο χώρος αυτός μόνο συνεκτικό ιστό να έχει τον λυσσαλέο αντισυριζαϊσμό. Αλλά τι να το κάνεις; Σε αυτόν είναι καλύτερος ο Άδωνις Γεωργιάδης.


Δεν ήταν ποτέ πλειοψηφικές οι φιλελεύθερες ιδέες στη χώρα. Του Έλληνος ο τράχηλος Διαφωτισμό δεν υπομένει. Είχαν καταφέρει όμως, μαζί με την ανανεωτική αριστερά, να θέσουν καίρια ζητήματα ελευθεριών και δημοκρατίας. Απέναντί τους είχαν αυταρχικές εξουσίες και καταπιεστικές πλειοψηφίες. Υπήρξε, λοιπόν, ο πολιτικός φιλελευθερισμός σημαντικό ρεύμα ανθρώπινης χειραφέτησης, βασικός επίγονος του Διαφωτισμού μαζί με τον σοσιαλισμό. Ο φιλελεύθερος και ο δημοκράτης σοσιαλιστής δεν θυσιάζει τις αρχές της ανοιχτής κοινωνίας στο όνομα μιας τάχα εθνικής ενότητας ή του υπέρτερου συμφέροντος. Και κάτι ακόμα: ο γνήσιος πολιτικός φιλελευθερισμός δεν απολυτοποιεί την οικονομική ελευθερία, οφείλει να μην ανέχεται την κυριαρχία της οικονομίας επί του πολιτικού.

Δεν ακούγεται κιχ! Ο δε «φιλελεύθερος» κύριος Μητσοτάκης μιλάει για εξωγήινους που ωθούν τους νέους σε αλλαγή φύλου (sic) και διαβεβαιώνει τον Αρχιεπίσκοπο ότι δεν χρειάζεται συνταγματική αλλαγή στις σχέσεις κράτους-Εκκλησίας. Κάποιος να του θυμίσει τις καταδίκες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας.

Αυτά στη θεωρία. Γιατί η πράξη αποδεικνύεται θλιβερή. Πού ήταν η φιλελεύθερη ΝΔ στις πρόσφατες νομοθετικές πρωτοβουλίες διεύρυνσης των δικαιωμάτων (Σύμφωνο Συμβίωσης, νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου, ίση μεταχείριση και καταπολέμηση των διακρίσεων, νομοθεσία κατά του ρατσιστικού εγκλήματος, ιθαγένεια για τα παιδιά των μεταναστών); Στα θέματα που ανήκουν στον πυρήνα της φιλελεύθερης σκέψης οι φιλελεύθεροι κόπηκαν. Ηχηρές απουσίες, εύγλωττες σιωπές, ελάχιστες θαρραλέες φωνές. Μαζί τους σιγοσφύριζαν αδιάφορα (ή με τρόπο απουσίαζαν) και κάποιοι τάχα κεντροαριστεροί.


Πού είναι οι φιλελεύθεροι στις σχέσεις κράτους-Εκκλησίας; Τίποτα μετά τις ταυτότητες και το νικηφόρο bras de fer του Σημίτη με τον εθνολαϊκιστή Χριστόδουλο. Εκτός αν βαφτίζουμε τομές τα αυτονόητα (τζαμί στην Αθήνα, αποτέφρωση νεκρών), κολλημένα κι αυτά για χρόνια. Η κυβερνώσα αριστερά επικρίνεται για λιποψυχία απέναντι στην Εκκλησία. Απολύτως δικαιολογημένα. Ωστόσο, είναι η ΝΔ και το παλιό καλό ΠΑΣΟΚ που τζογάρουν στον «ιερό θυμό» των ρασοφόρων. Και εάν κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ασκούν (αυτο)κριτική, ποιοι επιδεικνύουν αντίστοιχο θάρρος στη ΝΔ και στην κεντροαριστερά;

Δεν ακούγεται κιχ! Ο δε «φιλελεύθερος» κύριος Μητσοτάκης μιλάει για εξωγήινους που ωθούν τους νέους σε αλλαγή φύλου (sic) και διαβεβαιώνει τον Αρχιεπίσκοπο ότι δεν χρειάζεται συνταγματική αλλαγή στις σχέσεις κράτους-Εκκλησίας. Κάποιος να του θυμίσει τις καταδίκες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας.

Και ύστερα ήρθε το Μακεδονικό. Συντρίμμια και θρύψαλα. Παροιμιώδη όσα λένε οι «φιλελεύθεροι» της ΝΔ για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Θεωρίες συνωμοσίας και εθνικός απομονωτισμός. Ο φιλελευθερισμός τους παρελαύνει αγκαλιά με ενώσεις εφέδρων, ρωσολάγνους τηλεπωλητές, φιλόδοξους απόστρατους και γραφικούς με περικεφαλαίες. Μαζί και η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛ.: περιδινείται στις βαλκανικές παθογένειες του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ και μιλάει περί «ξεπουλήματος της Μακεδονίας». Μόνο φύλλο συκής τους ο φαιδρός και επικίνδυνος Καμμένος. Όταν, όμως, μόνο ένας Καμμένος δικαιολογεί την ύπαρξή σου, έχεις πεθάνει και δεν το ξέρεις. Και αν είναι σημαντική η διαφοροποίηση του Ποταμιού στα θέματα που αναφέρθηκαν, ωστόσο η βύθισή του στο τέλμα του «ακραίου κέντρου» και η γενικότερη αυτοϋπονόμευση της ηγεσίας του απομειώνουν κάθε θετική του δράση.

Κυριάρχησε η ακραία επιλεκτικότητα: ορθή κριτική στον αρμόδιο υπουργό για το αίσχος της ΕΡΤ, αλλά ούτε λέξη για τον ποινικά ελεγχόμενο εφοπλιστή που ελέγχει τα μισά ΜΜΕ. Όποιος διαφωνεί, στιγματίζεται ως λαϊκιστής, όρος που στο φιλελεύθερο λεξιλόγιο ισοδυναμεί με τον εθνοπροδότη στο μετεμφυλιακό.


Ο φιλελεύθερος χώρος υπέκυψε στη σαγήνη της αγοράς και εγκατέλειψε κάθε πρόθεση πολιτικής ρύθμισης της οικονομίας. Οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες καταρρέουν υπό το βάρος της συγκυβέρνησης με τους συντηρητικούς, η φιλελεύθερη δεξιά λυγίζει από την άνοδο του εθνολαϊκισμού. Στα καθ' ημάς, ο φιλελεύθερος χώρος μετατράπηκε σε «ακραίο κέντρο» ή πολιορκείται από τη σκληρή εθνικιστική δεξιά. Μερικές φωτεινές ατομικές εξαιρέσεις δεν κατάφεραν να ακουστούν και να δώσουν άλλο στίγμα. Κυριάρχησε η ακραία επιλεκτικότητα: ορθή κριτική στον αρμόδιο υπουργό για το αίσχος της ΕΡΤ, αλλά ούτε λέξη για τον ποινικά ελεγχόμενο εφοπλιστή που ελέγχει τα μισά ΜΜΕ. Όποιος διαφωνεί, στιγματίζεται ως λαϊκιστής, όρος που στο φιλελεύθερο λεξιλόγιο ισοδυναμεί με τον εθνοπροδότη στο μετεμφυλιακό. Ο δρεπανηφόρος ισοπεδωτικός αντιλαϊκισμός των φιλελευθέρων έκοψε τα τελευταία νήματα που τους κρατούσαν σε επαφή με ό,τι έχει συμβεί στη χώρα τα τελευταία χρόνια.

Στήλες
27

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

11 σχόλια
Η ΝΔ είναι κόμμα συντηρητικό από την ίδρυση της το 1974 και δεν αλλάζει αυτό. Αλλωστε τα πιο πολλά στελέχη και ψηφοφόροι της δεν το κρύβουν. Επιπλέον ο ισωοεδωτισμος έχει και όρια. Δεν θα ξεπουλησουμε πατροπαράδοτες αξίες,θρησκεία, ταυτότητα και εθνικά θέματα στον βωμό του δηθεν προοδευτισμού.Κάποτε όταν η Ελλάδα σέβονταν τις αξίες της έβγαζε ήρωες, αγωνιστές, παλικάρια σήμερα που έχει γυρίσει την πλάτη της στις ρίζες της βγάζει κλέφτες, απατεώνες και ωχαδερφισμους.
"Η ΝΔ είναι κόμμα συντηρητικό από την ίδρυση της το 1974 και δεν αλλάζει αυτό. Αλλωστε τα πιο πολλά στελέχη και ψηφοφόροι της δεν το κρύβουν "Οχι μόνο δεν το κρύβει, αλλά ανέκαθεν φρόντιζε και να ενσωματώνει φιλοχουντικούς, φιλοβασιλικούς, ακροδεξιούς και υπερσυντηρητικούς: από την χουντική ΕΠΕΝ που ενσωματώθηκε το 1978 από τον Καραμανλή έως τον Βορίδη και τον Αδωνη προχθές....
1000 φορές μες στη ΝΔ οι χουνταιοι παρά με δικό τους κόμμα.Εκτός αν προτιμάμε τη ΧΑ από τη ΝΔ.Δημοκρατία έχουμε βέβαια. Ο,τι προτιμάς. Μπορεί να συμφέρει μια ΧΑ. Να δημιουργεί συσπείρωση κόβοντας ψηφαλακια. Λέω εγώ τώρα...
προς Γράφοντα :Θέτεις ένα σοβαρό ζήτημα, το οποίο για μεγάλο χρονικά διάστημα με είχε προβληματίσει και το είχα συζητήσει με πολλά άτομα και οι απόψεις διήσταντο.Τελικά, μετά από πολύ καιρό, κατέληξα ότι είναι πολύ καλύτερο να είναι διαχωρισμένοι και απομονωμένοι μέσα σε ένα ακραίο κόμμα, όχι μόνο γιατί έτσι μπορείς κανείς να τους απομονώσει και να τους πολεμήσει καλύτερα και αποτελεσματικότερα, αλλά και γιατί δεν "μολύνουν" (και χρησιμοποιώ αυτόν τον όρο εν γνώσει της βαρύτητάς του) συντηρητικά άτομα που δεν εχουν φασίζουσες και ρατσιστικές απόψεις. Επιπλέον, γιατί με αυτόν τον τρόπο οι φασίστες στερούνται του δημοκρατικού καμουφλάζ που τους παρέχει ένα δημοκρατικό κόμμα. Σέβομαι απόλυτα τον συντηρητικό δημοκράτη τη στιγμή που αντιπαρατίθεμαι μαζί του, έστω και με σφοδρότητα πολλές φορές. Ταυτόχρονα, η ύπαρξη ενός φασίζοντος και ρατσιστικού κόμματος (πόσο μάλλον με διψήφια ποσοστά) κινητοποιεί (ή οφείλει να κινητοποιεί) κάθε δημοκράτη από όλο το πολιτικό φάσμα. Αντίθετα, όταν παλιότερα είχα αντιπαρατεθεί με ένα άτομο με πραγματικά φασιστικές ιδέες, σκόνταφτα αμήχανος πάνω στο εξής επιχείρημά του: "απαιτώ να δείχνεις σεβασμό στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας που είναι ένα δημοκρατικό κόμμα, πράγμα που ακυρώνει τους ισχυρισμούς σου."
Ξέρεις, το πρόβλημα με την ποινικοποιημενη κάνναβη είναι ότι εξωθείς τον χρήστη να περάσει απέναντι, στην παρανομία.Το αυτό και με την χουντιλα. Φρονω ότι μέσα σε ενα mainstream σχήμα είναι τουλάχιστον ελέγξιμη.Ο Βορίδης που έλεγε μεγαλύτερες χοντραδες: στο Ελληνικό Μέτωπο ή στη ΝΔ;
Πολύ πιο επικίνδυνος για τη δημοκρατία είναι ως υπουργός και κορυφαίο στέλεχος ενός μεγάλου δημοκρατικού κόμματος όπως η ΝΔ, παρά ως τσεκουροφόρος τραμπούκος μιας ακροδεξιάς ομάδας ή ακόμα και ενός ακραίου κόμματος όπως η Χρυσή Αυγή
Ταπεινή μου άποψη είναι ότι εντός δημοκρατικού πλαισίου υπάρχουν έλεγχοι και ισορροπίες. Εκτός αυτού όχι.Μέσα από τη ΝΔ δεν μπορεί να διοργανώσει πογκρόμ κατά των μεταναστών ή μαθήματα σκοποβολής για την "εθνική επανάσταση". Εν αντιθέσει με το αν ήταν στη ΧΑ.Στη μία περίπτωση διαφωνείς πολιτικά. Ίσως κάθετα και έντονα. Θεμιτό. Αλλά αποδέξου το.Στην άλλη είναι πραγματικός κίνδυνος για τη δημοκρατία. Όχι μία πολιτική διαφωνία. Υπαρκτός κίνδυνος για τη δημοκρατία υπάρχει εκεί που αγγίζεται ο ποινικός νόμος. Στα τσεκούρια και τους μπαλτάδες. Τα άλλα αφορούν την ποιότητά της. Αφού λύσουμε το μείζον ευχαρίστως να συζητήσουμε το έλασσον.Αν μου επιτρέπεις, και το λέω όντως με σεβασμό εν προκειμένω, αυτό είναι ένα κλασικό λάθος αριστερής σκέψης. Προτιμάει ένα ξεκάθαρο εχθρό απέναντι παρά να αναζητήσει ισορροπίες εντός του υπάρχοντος συστήματος. Προτιμάει στρατιές εξαθλιωμένων, πρώτη ύλη επανάστασης, παρά φτωχούς αλλά μη εξαθλιωμένους μέσα σε μια αστική δημοκρατία.
Οι φιλελεύθεροι στην Ελλάδα έχουν κατασυκοφαντηθεί όσο κανείς άλλος. Τους κολλήσαμε και τη λέξη "νεοφιλελεύθερος" για να τους μείνει η ρετσινιά του αναλγητου, του παλιάνθρωπου. Είναι λίγο κωμικό να τους εγκαλουμε σήμερα λοιπόν ότι απουσιάζουν. Δεν κυβέρνησαν ποτέ στην ουσία, με μικρές αναλαμπές στις κυβερνήσεις Σημίτη κ Μητσοτάκη κι'ομως τους ρίχνουμε εύκολα το ανάθεμα για τα κακα της μοίρας μας. Δεν τους θελησαμε ποτέ, δεν τους ακούσαμε καν. Φάγανε πόρτα από τον Έλληνα πολίτη που πάντα εμπιστεύεται όσους σπέρνουν προεκλογικά εύκολες λύσεις και θερίζουν μετεκλογικά δυστυχία!Οι λιγοστές φωνές που βρίσκονται στη ΝΔ και αλλού, συνεχίζουν να εκφράζονται αλλά το πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Στο ότι δεν τους ακούει κανένας!
Τους καιρούς που "χτίστηκαν" οι αστικές δημοκρατίες όπως τις ξέρουμε σήμερα, οι σημερινή (τεχνολογική) πραγματικότητα αποτελούσε επιστημονική φαντασία.Γι' αυτό οι δομές της αστικής δημοκρατίας ευνοούν εξ ορισμού τους μεγάλους πολιτικούς σχηματισμούς και αποκλείουν τους μικρούς.Το βλέπουμε στο (αναίσχυντο) πριμ των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα που αποτελεί ελληνική πατέντα, αλλά και στο όριο του 3% για να μπει κανείς στην βουλή που ισχύει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Και σε μερικά άλλα.Κάθε φορά όμως που ένας μικρός πολιτικός σχηματισμός αποκλείεται από την πολιτική, φτωχαίνει η Δημοκρατία.Ποιές είναι οι τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις:1) Η θεωρία της χαμένης ψήφου. Κανένας δεν ψηφίζει μικρά κόμματα, όσο σωστές θέσεις και να έχουν. Με αυτόν τον τρόπο, ποτέ ένα μικρό κόμμα (δηλαδή οι σωστές ιδέες) δεν μπορεί να εδραιωθεί και να μεγαλώσει.2) Ο δικομματισμός. Αντί για πολυφωνία - που είναι η αρχή της Δημοκρατίας - έχουμε 2-3 μεγάλα κόμματα. Που μιλάνε με μια φωνή το καθένα (όποιος διαφωνήσει, διαγράφεται). Δεν χρειάζεται να περιγράψω τα αρνητικά του δικομματισμού - ειδικά στην Ελλάδα.3) Οι συμβιβασμοί. Τα μεγάλα κόμματα, επειδή ακριβώς είναι μεγάλα, δεν μπορούν να εκφράσουν ΜΙΑ άποψη. Τα μέλη τους θα αναγκαστούν να τα βρουν μεταξύ τους, προκειμένου να παραμείνει το κόμμα μεγάλο. Αλλά αυτό "νερώνει" τις όποιες απόψεις, αφού όλα είναι αποτέλεσμα εσωκομματικών συμβιβασμών.Αντί για καθαρές ιδέες, έχουμε μια νερωμένη σούπα ιδεών, που δεν λέει τίποτα σε κανέναν. Γι αυτό και τα τεράστια ποσοστά αποχής.Το κάθε κόμμα έχει "τάσεις", δηλαδή πιασε το αβγό και κούρεφτο.4) Οι ισορροπίες των αρχηγών. Όσο καλές ιδέες και να έχει ο αρχηγός, πρέπει να ισορροπήσει ένα ευρύτατο φάσμα "τάσεων" μέσα στο κόμμα και εκλογικής πελατείας. Ποτέ δεν μάθαμε τι πραγματικά πιστεύει ο κούλης, η ο γαπ ή ο οποιοσδήποτε, αφού αυτά που έλεγαν ήταν μια εξισορόπηση όλων των πιθανών γνωμών από όσο γίνεται περισσότερους ψηφοφόρους - πελάτες.Όσο προσπαθείς να εκφράσεις όλη την ελληνική κοινωνία σε μια φράση (δηλαδή να τους έχεις όλους ικανοποιημένους, μη τυχόν και χάσεις καμιά ψήφο), τότα αναγκαστικά θα λες μπούρδες.Οι λύσεις:Είτε μια μοντέρνα αστική δημοκρατία που να δίνει (σημαντικά) περισσότερο χώρο στους μικρούς πολιτικούς σχηματισμούς και στην πολυφωνία, είτε κατάργηση της αστικής δημοκρατίας και αντικατάσταση της με το επόμενο πολιτικό στάδιο.Τα λενινιστικού τύπου κόμματα (και η ΝΔ λενινιστικές δομές έχει) είναι εντελώς παρωχημένα σήμερα.
Να προσθέσω στις λύσεις και την σταδιακή εισαγωγή δόσεων άμεσης δημοκρατίας και συμμετοχικής δημοκρατίας, ολοένα αυξανόμενες. Να προσθέσω επίσης ότι η Δημοκρατία (και η σωστή ενημέρωση στην οποία στηρίζεται) απαιτούν πολύ και ποιοτικό διαθέσιμο χρόνο: και για να ενημερωθείς, αλλά και για να συμμετάσχεις σε συνδικαλιστικές, τοπικές, πολιτιστικές πρωτοβουλίες και εγχειρήματα που, εκτός όλων των άλλων, σου μαθαίνουν να συνυπάρχεις ισότιμα και να αλληλοεπιδράς δημιουργικά, δηλαδή να θέτεις τις βάσεις της δημοκρατίας σε μικροκλίμακα. Όσο ο μέσος πολίτης εργάζεται ολοένα περισσότερες ώρες ή σε περισσότερες δουλειές κάτω από ασφυκτικές συνθήκες εργασίας, όσο περισσότερο χρόνο χάνει στρεσαρισμένος για τις μετακινήσεις του από και προς την εργασία του, τότε είναι καταδικασμένος να ενημερώνεται από την ελληνική τηλεόραση (μπρρρρρ) και να περιορίζει τη συμμετοχή του στα κοινά σε μερικές φεϊσμπουκιές και τουιτεριές (τριπλό μπρρρρρ).Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο το ευρωπαϊκό οικολογικό και εναλλακτικό κίνημα (και ένα μικρό μέρος του εργατικού)ζητούσε τη μείωση του χρόνου εργασίας τη στιγμή που η παραγωγικότητα αυξανόταν και αυξάνεται εκθετικά.
Όλο το άρθρο είναι ένα παιχνίδι με τις λέξεις. Άλλο ο κοινωνικά φιλελεύθερος, άλλο ο οικονομικά φιλελεύθερος. Αυτά δύο δε σχετίζονται απαραίτητα. Ουδέποτε ισχυρίστηκε κανείς από τη ΝΔ ότι είναι κοινωνικά φιλελεύθερος, αυτό παραδοσιακά είναι ένα λεγόμενο «προνομιακό πεδίο» της Αριστεράς. Η ΝΔ ήταν πάντα ένα κοινωνικά συντηρητικό κόμμα, ενώ έπαιζε στο οικονομικό πεδίο μεταξύ φιλελευθερισμού και κρατισμού. Πασίγνωστα και προφανή αυτά. Άρα σε τι αποσκοπεί το άρθρο; Στο να μας πείσει ότι ο Μητσοτάκης αφού έχει φιλελεύθερη οικονομικά ατζέντα θα πρέπει υποχρεωτικά να είναι και κοινωνικά φιλελεύθερος; Ισχύει άραγε το ίδιο και αντίστροφα, δηλαδή όποιος είναι κοινωνικά φιλελεύθερος θα πρέπει να εναγκαλιστεί τον οικονομικό φιλελευθερισμό; Αν δηλαδή εγώ θέλω ίσα δικαιώματα για τους γκέι πρέπει απαραιτήτως, για να είμαι ιδεολογικά συνεπής, να θέλω και ιδιωτικά πανεπιστήμια; Πολύ αχταρμάς.
Καίτοι σε επί μέρους τμήματα διαφωνώ είναι από τα ομορφότερα άρθρα που έχω διαβάσει ποτέ. Μιλάει για το πως μπαίνουν οι ιδέες στην πράξη. Άριστα.Η εξήγηση είναι μία. Οι φιλελεύθεροι δεν κοιμούνται. Απλά δεν είναι η βάση της ΝΔ. Άρα δεν κόπτεται γι' αυτούς η ΝΔ. Οι φιλελεύθεροι είναι κατά ένα ποσοστό στο Ποτάμι κατά ένα άλλο στη ΝΔ κατά ένα άλλο στο ΚΙΝΑΛ. Ακόμα ίσως και στον Σύριζα να έχει παραμείνει ένα μικρό ποσοστό της πάλαι ποτέ ανανεωτικής του Παπαγιαννάκη...Δυστυχώς για τη χώρα είναι ό,τι λέει η λέξη. Εραστές της ελευθερίας. Δεν μπαίνουν σε ένα μαντρί. Εν αντιθέσει με όσους έχουν σαν αυτοσκοπό την κατάληψη της εξουσίας που συσπειρώνονται και πουλάνε την ψυχή τους στο διάολο για την καρέκλα. Είδατε τι ωραία που η πρώτη φορά αριστερά τα βρήκε με το ξαδερφάκι του Καρατζαφέρη Καμμένο; Τι ωραία που η ΠΑΣΟΚάρα έβγαλε την κόρη του υπουργού υγείας του Αντρέα της οποίας η μοναδική πολιτική περγαμηνή ήταν το pedigree της (και άρα μόλις/όταν γίνει κυβέρνηση θα χρωστάει η ίδια χάρες σε αυτούς που την στηρίξανε); Τι ωραία που η ΝΔ στηρίζεται στα τζάκια της (Μητσοτάκης, Μπακογιάννης) και κρύβει κάτω από το χαλί τις βρωμίτσες του παρελθόντος;Ακόμα και εδώ, στο φιλελεύθερο αυτό μετερίζι, διότι ασχέτως επί μέρους διαφωνιών με την πολιτική της παρούσας έκδοσης πρέπει να λέμε τα πράγματα ως έχουν, ό,τι σχόλιο είχα γράψει για τον διερευνόμενο από τη δικαιοσύνη εφοπλιστή το έχει φάει η μαρμάγκα. Ο Λοκ, ο Άνταμ Σμιθ, ο Τζον Στιούαρτ Μιλλ, ο Ρωλς, ο Μπένθαμ, ο Ντουόρκιν είναι όλοι πασέ. Εδώ μας αρέσουν οι Γάλλοι διανοητές που είναι πιο μοβόροι... Που καταλήγουν ή ξεκινάνε από τον Ροβεσπιέρο. Γουστάρουμε τον Ντεριντά, τον Σαρτρ, τον Αλτουσέρ. Μας αρέσουν κάτι Ρώσοι ημιάγνωστοι ή οι Γερμανοί καίτοι ντρεπόμαστε να το παραδεχτούμε (Μαρξ, Βέμπερ κτλ). Διανοητές που να μην μιλάνε για επανάσταση και ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης δεν μας αρέσουν.Ακόμα και όσοι δηλώνουν φιλελεύθεροι οι μισοί από δαύτους βρίσκουν τον φιλελευθερισμό ως δούρειο ίππο για τον κρυφοσταλινισμό τους.Διότι η δικαστική αναγνώριση φύλου δεν είναι φιλελευθερισμός αλλά κρυφοσταλινισμός. Είναι το σημείο που βρήκαν οι υποστηρικτές των ID politics για να αποσπάσουν το "ναι" από τους φιλελεύθερους. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα που ευχαρίστως να την κάνουμε σε ένα άλλο συγκείμενο.
Το να υπαρχουν δηθεν υπερασπιστες του φιλελευθερισμου αναμεσα σε αυτους που απο τη μια υπερασπιζονται ο καθενας να δημιουργει το φυλο του (και γιατι οχι) αλλά οχι το ποτε μπορεί να ανοιξει το μαγαζί του, είναι τουλαχιστον αστείο. Η χωρα βουλιαζει απο τα απαρχαιωμενα οικονομικα μοντελα και εδω ασχολιουμαστε με το φυλο των αγγελων.
Ακομα πιο αστειο δε ειναι οτι στον φιλελευθερισμο που επικαλειται ο αρθρογραφος το "ασυλο"¨οπως υπαρχει σημερα (σπαμε το κεφαλι οποιου εχει αντιθετη αποψη) ειναι πληρως θεμιτο και φυσικα κανενας λογος δεν γινεται για αποκατασταση της νομιμοτηας και ισονομιας.Ο φιλελευθερισμος απο την μια σημαινει ελευθερια απεναντι στο κρατος απο την αλλη ισονομια και σεβασμος τον νομων, γιατι ακριβως η καταπατηση τους ευνοει τις οργανωμενες ομαδες συμφεροντων. Φιλελευθεροι αλλα οχι και με το TaxiBeat - με τον Λυμπεροπουλο.Ποιον κοροιδευετε;
Αν όπως λες "φιλελευθερισμος απο την μια σημαινει ελευθερια απεναντι στο κρατος απο την αλλη ισονομια και σεβασμος τον νομων" και αν όντως ισχύει ότι η TaxiBeat δεν πλήρωνε φόρους στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τους (όντως απεχθείς στην πλειονότητά τους) ταρίφες (και τον αντιπαθέστατο πρόεδρό τους), τότε δεν παραβίαζε τον κατ' εσέ ορισμό του πραγματικού φιλελευθερισμού, σηματοδοτώντας απλά το πέρασμα στην άγρια ζούγκλα του νεοφιλελευθερισμού;
Μαυρη προπαγάνδα οτι beat δεν πληρωνε φορο στην ελλαδα προερχομενοι απο τους πρωην επικεφαλης του δεν πληρωνω κ τους ταξιτζηδες. Αν ο παπας θελει να βρει ποιες πολυεθνικες δεν πληρώνουν φορο να κιιταξει προς αυτες που εχει lately κολλητηλικια
Απλά να ξεκαθαρίσουμε κάτι:Ο καθένας έχει δικαίωμα να δημιουργεί το φύλο του πολιτισμικά ή κοινωνικά. Βεβαίως. Και ως προς αυτό φιλελευθερισμός. Και απόλυτος σεβασμός στην ατομικότητα.Το νομικά είναι ένα άλλο θέμα. Δεν μπορεί ο νόμος να αποτυπώνει το πως ΝΙΩΘΕΙ κάποιος. Και βάσει αυτής της αίσθησης να προσδιορίζεται ΝΟΜΙΚΑ (το σωστό είναι italics και όχι κεφαλαία).Το πως νιώθει ο κάθε ένας δεν μπορεί να αφορά τη σχέση του με την πολιτεία.Αγώνες γίναν για να μην γράφεται στο ΑΔΤ το αν νιώθεις χριστιανός ή κάτι άλλο. Αγώνες γίναν για να μην ασχολείται η αστυνομία καθόλου με το πως νιώθεις πολιτικά. Δεν πρέπει να αφορά την πολιτεία τίποτα άλλο από την τα στοιχεία ταυτοποίησης στη μεταξύ σας σχέση. Και τα στοιχεία ταυτοποίησης οφείλουν να είναι αντικειμενικά (άρα τι γεννητικά όργανα φέρεις) και όχι τι νιώθεις.Αντίστοιχα, στην Ελλάδα για χρόνια κάποιοι ΝΙΩΘΑΝ (και πάλι italics) ότι νόμος ήταν το δίκιο του εργάτη.
Έξοχο άρθρο, από αυτά που πολύ καιρό είχα να διαβάσω στο lifo. Πολύ ορθά γίνεται η διάκριση σε πολιτικό και οικονομικό φιλελευθερισμό: Οι θιασώτες του δεύτερου, συχνά, δεν είναι θιασώτες του πρώτου! Πολιτικά φιλελεύθερη υπήρξε η κυβέρνηση Σημίτη με τη νίκη της για τις ταυτότητες (αλλά στιγματισμένη από Τσοχατζόπουλο, Παπαντωνίου,Μαντέλη). Φαίνεται ότι τελευταία συμβαίνει μια ουσιαστική μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ: Από τους αγανακτισμένους, τους "δεν πληρώνω", τους 'για όλα φταίνε οι ξένοι" (στους τελευταίους οι ΑΝΕΛ παίζουν πολύ δυνατά) μετακινείται προς τον ρεαλισμό και τον πολιτικό φιλελευθερισμό. Σαφώς και δεν ήταν έκφραση πολιτικού φιλελευθερισμού το δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015, με διεξαγωγή ... σε 5 μέρες και με το όχι ... να προηγείται του ναι στο ψηφοδέλτιο. Η απομάκρυνση των ιδεοληπτικών που ακολούθησε, ωστόσο, και η ουσιαστική συμπόρευση όχι προς το 61% αλλά προς το 38% που ψήφισε ναι, ήταν δείγμα ωριμότητας. Η λογική και η ωριμότητα είναι αρχές που προσιδιάζουν στον πολιτικό φιλελευθερισμό και κακώς εκπλήσσεται ο συντάκτης που η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ κινούνται αντίθετα από αυτόν στο θέμα της ονομασίας του γειτονικού κράτους. Απλούστατα ψαρεύουν στα νερά της πλειοδοσίας πατριδοκάπηλων απόψεων, που αν και θολά είναι πλούσια, όπως φαίνεται από εκείνους που ήταν "αγανακτισμένοι" και έγιναν τώρα "υπερπατριώτες". Μένει να δούμε αν το δείγμα γραφής για στροφή στον πολιτικό φιλελευθερισμό θα παραμείνει ισχυρό στον ΣΥΡΙΖΑ όταν θα βρεθεί, όπως με βεβαιότητα θα γίνει, στην αντιπολίτευση. Μένει ακόμη να φανεί αν ο πολιτικός φιλελευθερισμός θα έχει καθολική εφαρμογή, όχι μόνον στην αναγνώριση δικαιωμάτων στην ταυτότητα φύλου που σωστά ξεκίνησε, αλλά και στην εισαγωγή πολιτικού γάμου ανεξαρτήτως φύλου, στη νομιμοποίηση της χρήσης "μαλακών" ουσιών, στην αποθρησκευτικοποίηση του κράτους (=κάθε στρατόπεδο ή υπηρεσία και εικόνα, πρωτοκαθεδρία ιερωμένων σε άσχετες εκδηλώσεις κλπ), στην απενοχοποίηση και στήριξη της ανύπαντρης μητέρας ή στην απελευθέρωση του γυμνισμού. Ο χρόνος θα δείξει.
Ο Μητσοτάκης φαίνεται όντως και προς το παρόν πολύ λίγος. Παρ' όλα αυτά είναι πολύ προτιμότερος από την άλλη ΝΔ. Αυτήν που έχει τακιμιάσει με τον Τσίπρα για το καλό και των δύο. Τις φιλελεύθερες κοινωνικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις δεν μπορεί να τις υιοθετήσει τώρα, γιατί πολύ απλά θα χάσει τις εκλογές. Για αυτό και επικεντρώνεται στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις και χαϊδεύει τα συντηρητικά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων. Είναι επίσης προτιμότερος από τον κυβερνητικό συρφετό. Με αυτόν τον συρφετό συντάσσονται εμμέσως μερικοί και σαφώς κάποιοι άλλοι, προσπαθώντας προφανώς να πάρουν κι άλλους, όσους περισσότερους γίνεται μαζί τους, για να ανακόψουν το ευδιάκριτο ρεύμα σύγκλισης πολλών μετριοπαθών πολιτών με την κεντροδεξιά που υποτίθεται ότι εκφράζει ο Μητσοτάκης, ελπίζοντας (οι πολίτες αυτοί) ότι αν ο ίδιος βγει νικητήςκαι ενισχυμένος από την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση αφενός θααπαλλαγούμε άπαξ και δια παντός από αυτό το πλέον επιζήμιο για την χώρακυβερνητικό τσίρκο, αφετέρου ότι θα κατορθώσει να παρακάμψει ή ακόμα καινα εξουδετερώσει τα καραμανλήδικα, τα λαϊκιστικά και τα εναπομείνανταρέποντα προς την ακροδεξιά βαρίδια της Νέας Δημοκρατίας, κάνονταςταυτόχρονα άνοιγμα στον μεσαίο χώρο τον οποίον αδυνατεί δυστυχώς και εμφανώς πλέον να εκπροσωπήσει αξιόλογα οποιοσδήποτε άλλος με κυβερνητική προοπτική, τουλάχιστον προς το παρόν. Αυτό ακριβώς, ότι δηλαδή ο μεσαίος χώρος θα απορροφηθεί σχεδόν ολοκληρωτικά και ίσως ανεπανόρθωτα από την (μελλοντικά) πιο "κεντρώα" Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη είναι που τρέμουν όλοι αυτοί που έχουν σημάνει "προοδευτικό" συναγερμό και καλούν σε "αντιδεξιά μέτωπα" είτε εμμέσως, είτε σαφώς, διχάζοντας αδίστακτα για άλλη μια φορά την κοινωνία για να μην χάσουν την δύναμη, την εξουσία και φυσικά τις καρέκλες και τους μισθούς τους. Γνωρίζουν πως αν ο Μητσοτάκης κατορθώσει να κάνει όλα τα παραπάνω και, ακόμα περισσότερο, αν έχει την εξυπνάδα να τολμήσει να κάνει πράγματα που δεν περιμένει κανείς ίσως από αυτόν, π.χ. να έρθει σε κάποια μορφής "κόντρα" με τους δανειστές (έστω και για το θεαθήναι) που θα αποφέρει ίσως κάποιες φοροελαφρύνσεις στο μέτρο του δυνατού και κάποια ευνοϊκά για τους πολίτες μέτρα που δεν μπόρεσαν να περάσουν άλλοι, αν περάσει κάποιες σωστές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, αν κατορθώσει να αποδυναμώσει την εκκλησία και την επιρροή της στην πολιτική και την εκπαίδευση, αν κατορθώσει να εκπλήξει ευχάριστα διατηρώντας ένα κάποιο "κοινωνικό" προφίλ για τον ίδιο και την κυβέρνηση του παρά τις εσωκομματικές πιέσεις, αν κάνει εν ολίγοις πράγματα που θα περίμενε κανείς από την "κεντρο-αριστερά" - ότι κι αν σημαίνει πλέον αυτό - ή την καθαυτό αριστερά, σπρώχνοντας εκ του ασφαλούς τους δικούς του λαϊκιστές και ακραίους ακόμα και στην έξοδο και κερδίζοντας ταυτόχρονα ακριβώς για αυτόν τον λόγο μεγάλα ποσοστά του μεσαίου χώρου και ίσως και της εκλογικής αποχής για τις μεθεπόμενες εκλογές, τότε θα έχουν χάσει το παιχνίδι, ίσως και οριστικά. Όλα αυτά βέβαια μοιάζουν λίγο με wishful thinking και θα πρέπει να τα θέλει και ο ίδιος. Θα πρέπει και ο ίδιος να θέλει να αποδειχθεί ανώτερος των προσδοκιών. Και για αυτό κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος.
Θελουμε και χρειαζομαστε φιλελευθερους για να προχωρησουμε ως κοινωνια αλλα βρε φιλε και ο ιδιος ο Μητσοτακης να διαβαζε το σχολιο σου θα τον επιαναν τα γελια.
Επίσης, τέτοιου είδους πολιτικές είναι πιο εύκολο να τις εφαρμόσει ένας δεξιός παρά ένας αριστερός ή ένας κεντρώος / φιλελεύθερος, γιατί ο δεξιός συναντά συνήθως λιγότερες αντιδράσεις. Ο πρώτος αμερικανός πρόεδρος που επισκέφθηκε την Κίνα του ακόμα εν ζωή τότε Μάο και την ΕΣΣΔ του Μπρέζνιεφ οδηγώντας στην εξομάλυνση των σχέσεων και στα πρώτα στάδια του τερματισμού του ψυχρού πολέμου δεν ήταν κάποιος Ivy Leaguer του δημοκρατικού κόμματος. Ήταν ο devil in disguise ρεπουμπλικανός Νίξον από τα αγροτικά χωριά της Καλιφόρνια. Την πρώτη συμφωνία για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων (Anti-Ballistic Missile Treaty / SALT I) μεταξύ ΗΠΑ - ΕΣΣΔ την υπέγραψε (oh, yes) ο Νιξον και ο Μπρέζνιεφ το '72. Και κάποιες από τις πολιτικές που εφάρμοσε στην οικονομία και την κοινωνική πολιτική (κατώτατος μισθός, παροχές υγείας, κλπ) ήταν τόσο προοδευτικές για την εποχή που κατάφεραν να εξαγριώσουν ακόμα και Δημοκρατικούς.
Ο Μητσοτάκης, είτε θέλουμε είτε όχι, φαίνεται να είναι η τελευταία ελπίδα για τον τόπο. Φοβάμαι πως είναι μάλλον λίγος για τον ρόλο αυτόν, όμως δεν υπάρχει τίποτα άλλο στο οποίο να μπορείς να ελπίζεις. Οι "κανονικοί" φιλελεύθεροι για τους οποίους μιλάει ο αρθρογράφος, είχαν την ευκαιρία να διαδραματίσουν έναν σήμαντικο ρόλο πριν από 6 χρόνια, στις εκλογές του 2012. Η ευκαιρία αυτή χάθηκε θεαματικά. Και από τους ίδιους αλλά και(πολύ περισσότερο) από τους πολίτες που δεν τους εμπιστεύτηκαν.
Η ΝΔ χρησιμοποιεί τον "φιλελευθερισμός" για μην πει τον παρεξηγήσιμο όρο "συντηρητισμός" που "μυρίζει καπως" στα ελληνικά. Δεν θα μπορούσε να ήταν μαζί με τα ευρωπαϊκα φιλελεύθερα κόμματα, στο ALDE, τα οποία μεν είναι μετρίως fiscally conservative,αλλά είναι και αριστερα σε κοινωνικά ζήτηματα.