Τι ήταν το «Let’s Dance» του David Bowie για τα χρόνια του ’80;

Τι ήταν το “Let’s Dance” του David Bowie για τα χρόνια του ’80; Facebook Twitter
2

Τι σημαίνει μεγαλώνω με τον David Bowie; Πολλά και διάφορα ίσως, αλλά κυρίως ν’ ακούς τα τραγούδια του σε πρώτο χρόνο. Να διαβάζεις στα περιοδικά για τον καινούριο δίσκο του, και να τον ακούς την ίδια ώρα στα ραδιόφωνα, τις τηλεοράσεις και τις… ντίσκο. Να συμμετέχεις δηλαδή σε κάτι κοινό, που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή. Να μοιράζεσαι μαζί με άλλους…

Στις αρχές του ’80, μπορεί να άκουγα το “The Rise And Fall Of Ziggy Stardust...”, για πολλούς λόγους, αλλά και γιατί μου άρεσε ο Κώστας Τουρνάς από πιτσιρίκι, μπορεί στα μέσα της δεκαετίας να είχα σκύψει με φόβο και πάθος στο “Aladdin Sane” και στο “Station to Station”, που παραμένει έκτοτε ίσως ο κορυφαίος για μένα Bowie-δίσκος, μπορεί λίγο πιο μετά να έδωσα προσοχή και στο r&b ξεκίνημά του, στα μέσα των sixties, με τους Davie Jones with the King Bees και τους Manish Boys, περνώντας και λίγο ξώφαλτσα είναι αλήθεια από τη σκληρή «τριλογία του Βερολίνου», όμως όλα αυτά ήταν προσωπικές διαδρομές, τις οποίες άνοιγα στο δικό μου κόσμο, και δεν ενδιέφεραν κανέναν άλλο.

Έτσι, και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, τίποτα δεν επέδρασε εντός μου από το songbook του David Bowie όσο το υποτιμημένο (από κάποιους επαΐοντες) “Let’s Dance”, που το άκουσα όταν κυκλοφόρησε, την άνοιξη του ’83… και με το οποίο γινόταν παντού χαμός. Και με το LP εννοώ, αλλά κυρίως με το τραγούδι… που το χορεύαμε στις ντίσκο δυο και τρεις φορές κάθε βράδυ, μουσκεύοντας πουκάμισα και πίνοντας ό,τι να ’ναι…

Μπορεί μέσα μου, όταν ξαστέρωνα, να ένοιωθα ροκάς να πούμε, αλλά τις νύχτες, τα καλοκαίρια στο νησί, ζούσαμε μόνο για κάτι τέτοιες φάσεις… “Let’s dance” και “Cat People”…

Τώρα που ξανακούω το “Let’s Dance” LP, έναν disco-funk-rock καταλύτη, σκέφτομαι πως δεν υπήρχε καλύτερο χορευτικό άλμπουμ για την εποχή του. Και παρότι κάποιοι θα προτιμούσαν τον Giorgio Moroder στην παραγωγή του (κάπως σαν τα επινίκια του “Cat People” που είχε προηγηθεί) είναι αλήθεια πως ο Nile Rodgers (των Chic κ.λπ.) είχε κάνει πολύ καλή δουλειά. Μέχρι και τον Stevie Ray Vaughan είχε φωνάξει ο άνθρωπος να παίξει κιθάρα!

Το άλμπουμ άνοιγε με το φοβερό “Modern love”, που σ’ έμπαζε αμέσως στο κλίμα. Bowie από τα παλιά ήταν εδώ, στη φωνή και στην αντίληψη του ρυθμού πρώτα-πρώτα…

«Έπιασα ένα χάρτινο αγόρι/ αλλά τα πράγματα επί της ουσίας δεν αλλάζουν/ στέκομαι στον άνεμο/ αλλά ποτέ δεν αποχαιρετώ/ προσπαθώ μόνο, προσπαθώ…».

Το “China girl” που ακολουθούσε ήταν γραμμένο από κοινού με τον Iggy Pop και είχε πρωτακουστεί στο “The Idiot” (1977). Η version στο “Let’s Dance” είναι πολύ καλή με το μπάσο-ντραμς να πετάει φωτιές. Έξοχο… όπως και να τ’ ακούς!

Κι εκεί κάπου, λίγο πιο μετά, ερχόταν ο κόλαφος του “Let’s dance”. Ένα 8λεπτο σχεδόν τραγούδι… ειδικά φτιαγμένο για τις ντίσκο. Υπάρχει η επανάληψη εδώ, ok, ακόμη και η μονοτονία, αν και σπάνε τα πράγματα από τα breaks της κιθάρας του Stevie Ray Vaughan – κι αυτό δεν είναι λίγο. Το κομμάτι έχει τη σφραγίδα του Nile Rodgers στην παραγωγή και δεν θα ήταν άστοχο αν έλεγε κανείς πως ήταν στηριγμένο στα κόλπα τού “Upside down”, μιας δυνατής «καρέκλας», που είχε γράψει ο Rodgers για την Diana Ross το 1980. Μνημείο!

Η first side θα έκλεινε με το “Without you”, που αξίζει περισσότερο για τα φωνητικά του Bowie, γιατί σαν τραγούδι υπολείπεται των προηγουμένων – αν και για… τελευταίο πλευράς καλό ήταν.

Το “Ricochet”, που άνοιγε την Side B ήταν ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου – και ακουγόταν στην εποχή του (στην Ελλάδα εννοώ). Μπορεί όχι παντού, αλλά ακουγόταν. Εδώ όλο το ρυθμικό τμήμα κάνει πολύ καλή δουλειά, με τις «κοντές» μελωδίες να ίπτανται πάνω από τα σύνθια και τα φωνητικά, που είναι περασμένα ενίοτε μέσα από vocoder. Πολύ δυνατή φανκιά και track πιο intellectual από το “Let’s dance”, κρύβει στο τέλος του ακόμη μια σπίθα από ωραίο Stevie…

Παλαιότερο τραγούδι των Metro ήταν το “Criminal world”, αφού είχε ακουστεί στο πρώτο άλμπουμ τους από το 1976. Μάλιστα στη σύνθεσή του είχε συμμετάσχει και ο Duncan Browne (μέλος των Metro), που πιθανώς να τον ήξερε ο Bowie από τα sixties. Πολύ καλό κομμάτι –και το πρωτότυπο, αλλά και το cover του Bowie– ταιριάζει εντελώς στην περσόνα τού μεγάλου Άγγλου. Έξοχη αισθησιακή ερμηνεία και διφορούμενοι στίχοι στο στοιχείο του…

Προτελευταίο track του δίσκου το πασίγνωστο “Cat people (Putting out fire)”, με το οποίο επίσης γινόταν χαμός στις ντίσκο. Βεβαίως, το τραγούδι προερχόταν από τη γνωστή ταινία του Paul Schrader με την Nastassja Kinski και τον Malcolm McDowell και είχε μουσική του Giorgio Moroder, όμως τα λόγια και η ερμηνεία ήταν σκέτος Bowie. Άλλοι μπορεί να προτιμούν την πρώτη εκτέλεση, όμως αυτή η φανκ-ροκάδικη από το “Let’s Dance” είναι κάτι άλλο. Μπορεί να μη συγκρίνεται σε αισθησιασμό με την πρώτη, αλλά είναι πιο σκληρή και κυρίως πιο «βρώμικη»…  Ο κόσμος μπορεί να άλλαζε αργά τότε, αλλά έπαιρνε σιγά-σιγά τα πιο «σωστά» του vibes…

“And I’ve been putting out fire/ with gasoline”… και πάρε να ’χεις…

Το “Let’s Dance” θα έκλεινε με το αδιάφορο “Shake it”, ίσως το χειρότερο του δίσκου, αλλά δεν έτρεχε και τίποτα… Το πράγμα είχε κριθεί… Ο Bowie ήταν θεός και όλοι εμείς πιστοί του…

(Στις παρέες στη Σκούνα, στον Ροζ Πάνθηρα, στην Olive Press και αλλαχού, όταν πετάγαμε μαζί κάτω από τα τεράστια JBL…)

 

 

 

 

Μουσική
2

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

30 χρόνια μετά τον θάνατό του Κερτ Κόμπειν, δημοσιεύονται για πρώτη φορά ανέκδοτες οικογενειακές φωτογραφίες του

Μουσική / 30 χρόνια μετά: Ο Κερτ, η Κόρτνεϊ και η κόρη τους σε ανέκδοτες οικογενειακές φωτογραφίες

Πριν από τριάντα χρόνια ξεκίνησε η μεταθανάτια ζωή του αυτόχειρα ροκ σταρ, κατά την οποία η φήμη, η επιρροή και το νόημα των τραγουδιών του αποκτούν όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.
THE LIFO TEAM
Μαουρίτσιο Πολίνι (1942-2024): Οι μεγάλες ηχογραφήσεις ενός θρυλικού πιανίστα της εποχής μας

Απώλειες / Μαουρίτσιο Πολίνι (1942-2024): Οι μεγάλες ηχογραφήσεις ενός θρυλικού πιανίστα της εποχής μας

Ο Ιταλός πιανίστας που καθόρισε τον μοντερνισμό, με σειρά ηχογραφήσεων έργων των Μπετόβεν και Σοπέν που σήμερα θεωρούνται κλασικές, πέθανε στα 82 του χρόνια.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μυστήριο 100 –Τα Ιερά Τραγούδια: Μια μουσική παράσταση για την Εαρινή Ισημερία

LiFO X 2023 ΕΛΕVΣΙΣ / Μυστήριο 100 – Τα Ιερά Τραγούδια: Μια μουσική παράσταση για την Εαρινή Ισημερία

Το «Μυστήριο 100 – Τα Ιερά Τραγούδια» εστιάζει στα παραδοσιακά δρώμενα και τις τελετουργίες στην ελληνική μουσική και χορευτική παράδοση. Την επιστημονική και καλλιτεχνική επιμέλεια έχει ο Λάμπρος Λιάβας, καθηγητής Εθνομουσικολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
THE LIFO TEAM
Μια βραδιά με τα τραγούδια της Σωτηρίας Μπέλλου

Μουσική / Τα τραγούδια της Σωτηρίας συγκινούν ένα νέο κοινό

Μικρές ιστορίες που κυλάνε σαν νερό, μια φωνή που πατάει στη Μπέλλου χωρίς να τη μιμείται, κόσμος που δακρύζει ή κρατάει τον ρυθμό με το πόδι του. Ένας θρύλος είναι ζωντανός μπροστά μας χάρη στη Χριστίνα Μαξούρη, στη σκηνή του ΠΛΥΦΑ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Cutthroat

Μουσική / Το νοσταλγικό ραπ των Θεσσαλονικιών Cutthroat

Μια κολεκτίβα νέων καλλιτεχνών που πιστεύει πως η προώθηση της μουσικής ήταν πιο αποτελεσματική μέσω του Myspace και όταν τα CD μοιράζονταν χέρι με χέρι μόλις κυκλοφόρησε το «Perfect Blue», ένα ραπ άλμπουμ εμπνευσμένο από τα καρτούν και τα παιχνίδια των '90s και των '00s.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
CHECK 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μουσική / 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μια κουβέντα με τον Salem Rashid Skourlis, τον ιδρυτή της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας ακραίου και ambient ηλεκτρονικού ήχου, έναν Έλληνα που ζει μεταξύ Τόκιο και Μπανγκόκ και διαπρέπει στο εξωτερικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Κ.atou: «Kάποιοι χαλάνε λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Οι Αθηναίοι / Κ.atou: «Kάποιοι ξοδεύουν λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Η DJ που έχει δει στο Ντιτρόιτ να ακούνε το set της δυο κουνέλια έμαθε πρόσφατα τι πάει να πει «τέκνο με κ», ενώ η πόλη που πιστεύει ότι έχει την καλύτερη ηλεκτρονική σκηνή τώρα δεν είναι το Βερολίνο. Έχοντας ταξιδέψει σε τόσα μέρη, είναι χαρούμενη που ζει στην Αθήνα, αλλά δεν μπορεί να μείνει στο κέντρο της.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

2 σχόλια
Και για μένα το Let's Dance είναι το καλύτερο τραγούδι του Bowie.Παίζει ρόλο βέβαια το ότι το άκουσα "πρώτο χέρι", δηλαδή μόλις πρωτοβγήκε και κατά σύμπτωση όταν ήθελα να ακούσω κάτι τέτοιο. Αυτό άλλωστε χαράζει ένα τραγούδι στη μήμη μας και ειδικα εάν συνδεθεί και με άλλου είδους συναισθήματα, σε στοιχειώνει σ' ολόκληρή σου τη ζωή.Για τον άλλο αδικοχαμένο των Stevie Ray Vaughan, ο Bowie τον είχε ακούσει στο Montreux, τρελάθηκε με τον ήχο του και ουσιαστικά αυτό το τραγούδι συνέβαλε στο να εκτοξευθεί η καριέρα του SRV.
Περσινο αρθρο για το Lets Dance και μια καινουργια ταινια για τη δημιουργια του στην αγαπημενη του Μποουι, Αυστραλια.http://www.theguardian.com/music/2015/jul/14/david-bowie-in-australia-an-alien-from-another-planet-who-sang-for-this-oneΕδω ενα παλιοτερο και καλυτερο αρθρο.http://bowiedownunder.com/letsdancevideos/letsdancevideos.htmΣτο "Without you" μπασιστας ειναι ο παρτενερ του Ροτζερς στους Σικ, Μπερναρντ Εντουαρντς. Ειχε ψυχρανθει η σχεση τους και ο Εντουαρντς ηταν πικραμενος που δε συμμετειχε στον δισκο. Πεταξε στην Ελβετια απλα για να παιξει αυτο το τραγουδι γιατι οι μουσικοι του Ροτζερς δε μπορουσαν να βγαλουν τον ηχο που ηθελε. Ο Εντουαρντς επαιξε το κομματι με τη μια και στο τελος ρωτησε τον Ροτζερς : " αυτο θες ;;"Θα πρεπει να μνημονευθουν και οι δυο ντραμερ του δισκου. Ο Ομαρ Χακιμ που μεγαλωσε στη Νεα Υορκη με τζαζ επιρροες λογω του πατερα του και ο Τονι Τομσον, ενας απο τους πιο δυνατους ντραμερ στον κοσμο, εκεινη την εποχη. Ο Μποουι εζησε στην Αυστραλια για σχεδον ολη τη δεκαετια των 80ς. Εδω στην Πατμο οπου επισης ειχε περασει καποια διαστηματα την ιδια εποχη. http://media-cache-ec0.pinimg.com/originals/2c/8e/a6/2c8ea6ff369d42bbd092c3d529785e0b.jpg