«Κάπου ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι και εκτός χρόνου»: 40 χρόνια από το ντεμπούτο των Joy Division

«Κάπου ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι και εκτός χρόνου»: 40 χρόνια από το ντεμπούτο των Joy Division Facebook Twitter
Οι Joy Divison επί σκηνής στο Bowden Vale Youth Club του Μάντσεστερ, 14 Μαρτίου 1979.
0

Στο αφιέρωμα που δημοσιεύτηκε στον Guardian με αφορμή την 40η επέτειο από την κυκλοφορία του παρθενικού άλμπουμ των Joy Division, μιλούν για την τεράστια επιρροή του πολλαπλώς σημαντικού αυτού έργου τόσο στη μουσική όσο και στη λογοτεχνία, την τέχνη, στον ήχο και στην εικόνα γενικώς, διάφοροι επιφανείς μουσικοί, συγγραφείς, φωτογράφοι, σχεδιαστές, εικαστικοί. Ανάμεσα τους και ο συγγραφέας Jon Savage, ο πιο διάσημος μελετητής της πανκ και μετα-πανκ κουλτούρας αλλά και επίσημος ιστορικός της κληρονομιάς των Joy Division:

«Η πρώτη φορά που τους είδα ήταν το 1977 όταν είχαν ακόμα το όνομα Warsaw, η πρώτη φορά όμως που πίστεψα ότι ήταν κάτι πραγματικά ξεχωριστό ήρθε αργότερα, τον Ιούνιο του 1979, όταν τους είδα να ανοίγουν μια εμφάνιση του John Cooper Clarke στο Μάντσεστερ. Το βάρος των Joy Division στη σκηνή ήταν ήδη έντονο. Οι χαρισματικοί performers – o David Bowie είναι ένα κλασικό παράδειγμα – ξέρουν ακριβώς πότε να φανούν δοτικοί και πότε απόμακροι, ο Ian Curtis όμως δεν διέθετε αυτού του είδους την ιακανότητα χειραγώγησης επί σκηνής. Απλά έβγαινε και τα έδινε όλα. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που μπορείς εύκολα να αναπαράγεις επ' άπειρον».

«Δεν γνώριζα ακόμα τότε για την επιληψία του. Ο μόνος που μου είχε μιλήσει για την ταραγμένη συναισθηματική του κατάσταση, ήταν ο Alan Erasmus από την δισκογραφική τους εταιρεία, την Factory, ο οποίος μου είχε πει: «Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα». Όταν τους είδα να παίζουν τον Απρίλιο του 1980, η παράσταση ήταν τόσο έντονη που αναγκάστηκα να φύγω. Ο Ian ήταν – για να χρησιμοποιήσω αυτή την φριχτή φράση – «αληθινός» [for real], και αυτή η ένταση που πρόβαλλε ήταν θηριώδης».

«Κάπου ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι και εκτός χρόνου»: 40 χρόνια από το ντεμπούτο των Joy Division Facebook Twitter
Το εξώφυλλο που σχεδίασε ο σπουδαίος σχεδιαστής Peter Saville, ένα από τα πιο "εμβληματικά" στην ιστορία της δισκογραφίας

«Ως επί το πλείστον, η ποπ μουσική έχει να κάνει με απόμακρα συναισθήματα. O Ian ήθελε να φτάσει βαθιά και η μπάντα τον ακολουθούσε. Φοβάμαι ότι η ιδέα του «βασανισμένου ποιητή» και του να πεθαίνεις νέος είναι βαθιά ριζωμένη στην εφηβική αντίληψη και η αυτοκτονία του Ian επιβεβαιώνει όλα τα κλισέ του ρομαντικού ήρωα, νομίζω όμως ότι είναι λάθος να θεωρεί κάποιος τους Joy Division μοιραίους. Ο κόσμος τους τοποθετείται κάπου ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι αλλά και κατά κάποιον τρόπο, εκτός χρόνου, εκεί που εξακολουθούν να βρίσκονται 40 χρονιά μετά».

Στο άρθρο μιλάει επίσης ο Kevin Cummins, ένας από τους πιο γνωστούς «ροκ» φωτογράφους, ο οποίος υπήρξε με τις εμβληματικές φωτογραφίες που τράβηξε στο γκρουπ στην αρχή της τραγικά σύντομης αλλά τόσο σημαντικής πορείας του, ο πιο κρίσιμος παράγοντας για την μυθική, «γκρίζα» εικονογραφία των Joy Division:

«Από τη στιγμή που πήραν το όνομα Joy Division, η μουσική τους άλλαξε δραματικά. Οι στίχοι απέκτησαν ένα ειδικό βάρος και μου ήρθε φυσιολογικά η ιδέα να δημιουργήσω κάποια μυθολογία τριγύρω τους. Δεν ήταν δύσκολο. Όλοι μας φοράγαμε κάτι παλιά παντελόνια και στρατιωτικά αμπέχονα. Έμοιαζαν σαν ανατολικοευρωπαίοι με τη λιτή, γκρίζα, λειτουργική στολή τους. Δεν σκόπευα να τους φωτογραφήσω χαμογελαστούς έτσι κι αλλιώς».

«Κάπου ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι και εκτός χρόνου»: 40 χρόνια από το ντεμπούτο των Joy Division Facebook Twitter
Οι Joy Division στη φωτογραφία που τράβηξε στη γέφυρα του Hulme στο Μάντσεστερ ο Kevin Cummins στις 6 Ιανουαρίου του 1979. .

«Τους ίδιους δεν τους ενδιέφερε καθόλου να τους τραβάνε φωτογραφίες, οπότε έπρεπε να σκεφτώ κάτι άλλο από μια τυπική λήψη μιας μπάντας σε διάφορες πόζες. Η φωτογραφία τους με τα χιόνια στη γέφυρα του Hulme στο Μάντσεστερ δεν ήταν καθόλου συμβατική – η μπάντα ίσα που διακρίνεται στο βάθος – έμοιαζε όμως να αναπαριστά τον ήχο τους: ζοφερός, βιομηχανικός, γεμάτος χώρους και αποστάσεις, σαν το μεταπολεμικό Πόζναν».

«Όταν φωτογράφησα τον Ian για το εξώφυλλο της εφημερίδας NME, με το πανωφόρι να καπνίζει και να κοιτάζει ευθεία στην κάμερα, οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να τον κάνουν να γελάσει. Όταν όμως και οι ίδιοι είδαν τον εαυτό τους στις εικόνες αυτές, μεταμορφώθηκαν κι εκείνοι επί σκηνής στους χαρακτήρες που φαινόντουσαν να αντιπροσωπεύουν στις φωτογραφίες».

«Κάπου ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι και εκτός χρόνου»: 40 χρόνια από το ντεμπούτο των Joy Division Facebook Twitter
Ο Ian Curtis φωτογαρφημένος το 1979 από τον Kevin Cummins για το NME

«Τότε ακόμα οι μουσικές εφημερίδες που τυπώνονταν σε μονοχρωμία και κατά κανόνα δημοσίευαν ασπρόμαυρες φωτογραφίες, στοιχείο που τους δίνει μια «εκτός χρόνου» ποιότητα. Το βλέπεις αυτό το «λουκ» παντού από τότε και είναι αναρίθμητα τα συγκροτήματα που μου έχουν ζητήσει να επαναλάβω για λογαριασμό τους την εικόνα των Joy Division στη γέφυρα, αλλά φυσικά δεν το έκανα. Όποτε πετυχαίνω μέσα στα χρόνια τους εναπομείναντες του γκρουπ, που μετά έγιναν οι New Order, τους υπενθυμίζω ότι τους έσωσα – αν άφηνα την εικόνα στα χέρια τους, μπορεί να κατέληγαν να μοιάζουν με τους Bon Jovi».

 

 

Μουσική
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

CHECK 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μουσική / 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μια κουβέντα με τον Salem Rashid Skourlis, τον ιδρυτή της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας ακραίου και ambient ηλεκτρονικού ήχου, έναν Έλληνα που ζει μεταξύ Τόκιο και Μπανγκόκ και διαπρέπει στο εξωτερικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Κ.atou: «Kάποιοι χαλάνε λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Οι Αθηναίοι / Κ.atou: «Kάποιοι ξοδεύουν λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Η DJ που έχει δει στο Ντιτρόιτ να ακούνε το set της δυο κουνέλια έμαθε πρόσφατα τι πάει να πει «τέκνο με κ», ενώ η πόλη που πιστεύει ότι έχει την καλύτερη ηλεκτρονική σκηνή τώρα δεν είναι το Βερολίνο. Έχοντας ταξιδέψει σε τόσα μέρη, είναι χαρούμενη που ζει στην Αθήνα, αλλά δεν μπορεί να μείνει στο κέντρο της.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
10 πράγματα για τον Enrico Sangiuliano

Μουσική / Enrico Sangiuliano, ένας περφεξιονιστής του dancefloor

Ο DJ που έχει δει πολλές κυκλοφορίες του να μπαίνουν στα «κομμάτια της χρονιάς», όπως το remix που έκανε με τη σύζυγό του Charlotte de Witte στο «The Age of Love», επιστρέφει στην Αθήνα το Σάββατο 9 Μαρτίου. Συγκεντρώσαμε λοιπόν δέκα πράγματα που πρέπει να ξέρετε για εκείνον πριν χορέψετε στα πολλά του BPM.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Jack Lamar ένας ράπερ που ξεπετάγεται με ορμή από την Γενιά Α μιλάει στη LiFO

Μουσική / Jack Lamar: Ο δεκάχρονος ράπερ που ξεπετάγεται με ορμή στο ελληνικό TikTok

Συναντήσαμε τον ράπερ που ανήκει στη Γενιά Α ενώ γύριζε το βιντεοκλίπ του «Oh Oh» στην πλατεία Συντάγματος. Ηχογράφησε το πρώτο του κομμάτι στα οχτώ, λέει πως οι βρισιές στο τραπ δεν τον αγγίζουν, κλείνει τα αυτιά του ή τις προσπερνά.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Ρίχαρντ Στράους: Κυνηγώντας μουσικούς ανεμόμυλους

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Ρίχαρντ Στράους: Κυνηγώντας μουσικούς ανεμόμυλους

Πώς θα αφηγούμασταν μουσικά τον Δον Κιχώτη του Θερβάντες; Με αφορμή το ομώνυμο συμφωνικό ποίημα του Ρίχαρντ Στράους, η Ματούλα Κουστένη βουτά σε έναν συναρπαστικό μουσικό κόσμο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ