Προσοχή! Μια λίστα με πράγματα που ΔΕΝ πρέπει να κάνουν οι πελάτες καταστημάτων

Προσοχή! Μια λίστα με πράγματα που ΔΕΝ πρέπει να κάνουν οι πελάτες καταστημάτων Facebook Twitter
Δεν ξέρουμε σε ποιο μαγαζί εργάζεται η Πωλήτριά μας, οπότε ευκαιρία για φωτογραφίες ωραίων βιβλιοπωλείων απ' όλο τον κόσμο. (Στην φωτο: Lello & Irmão, Πορτογαλία)
32

"Savoir Vivre στον Εργασιακό Μεσαίωνα, ή αλλιώς «Ποιος νομίζετε πως είστε κύριε;»" ονομάζεται η επιστολή που έστειλε στα Μικροπράγματα μια πωλήτρια βιβλίου.

Την βρήκα ενδιαφέρουσα και τη δημοσιεύω αυτούσια:

Αυτό το κείμενο/κατάθεση/παράπονο/γκρίνια προέρχεται από την εργασία μου ως πωλήτρια βιβλίου σε γνωστή αλυσίδα καταστημάτων. Όλοι γνωρίζουμε την νομοθεσία, ποιος είναι ο βασικός μισθός, η άδεια, τα ωράρια εργασίας κ.ά. Ωστόσο, ενώ ο θυμός μοιράζεται ανάμεσα στο κράτος που επιτρέπει αυτή την κατάσταση και στο αφεντικό που την ενσαρκώνει, σήμερα θα ήθελα να απευθυνθώ σε κάποιον άλλον: σε εσένα φίλε πελάτη. Σε εσένα και στην συμπεριφορά σου απέναντι σε εμένα. Γιατί εκείνοι κάνουν αυτά, αλλά κάνεις κι εσύ κάποια και μιλάω για πράγματα χειροπιαστά και έμπρακτα που αντιμετωπίζω καθημερινά. Ενώ η δουλειά μου με αναγκάζει να εργάζομαι υπερωρίες και να κάνω την δουλειά πέντε ατόμων για ψίχουλα και τραγελαφικά δικαιώματα έρχεσαι εσύ που έχεις πάντα δίκιο. Και δυστυχώς δεν έχεις, σχεδόν ποτέ. Είναι σημαντικό να υπογραμμίσω πως υπάρχουν και άριστοι πελάτες, ευγενέστατοι και βοηθητικοί, αλλά δεν γράφω για αυτούς σήμερα.

Σε αυτό το κείμενο δεν έχω όνομα, είμαι απλά Η Πωλήτρια, γιατί αυτό είμαι και για εσένα, αλλά αυτή η ομπρέλα ιδιότητας κρύβει πολλά στην μεταξύ μας σχέση. Όταν έρχεσαι στο κατάστημα όπου εργάζομαι θα ήθελα με όλη μου την ψυχή να σου απαντήσω σε κάποια από τα πράγματα που μου λες, αλλά δεν μπορώ. Βλέπεις, ο Μεγάλος Αδερφός μας βλέπει. Σήμερα λοιπόν, άλλη μια μέρα στην φάμπρικα του βιβλίου τελείωσε και έφτασα στην συνειδητοποίηση πως εσύ είσαι αυτός που αποφασίζει πως θα είναι η μέρα μου. Αυτό εξαρτάται από την συμπεριφορά σου σε μεγάλο βαθμό. Αυτός ο οδηγός κατασκευάστηκε αποκλειστικά και μόνο για όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν μια φωνή μιας πωλήτριας βιβλίου σε πολυκατάστημα. Είναι η δικιά μου φωνή, που αντιπροσωπεύει εμένα και μερικούς συνεργάτες μου, κάποιους περισσότερο, κάποιους λιγότερο. Ο κόσμος της λιανικής είναι κάτι ιδιαίτερο που κρύβει πολλές αστείες και θυμωμένες ιστορίες. Εδώ ακολουθούν κάποια συμπεράσματα πίσω από αυτές.

Τα Οικογενειακά

*Μην τσακώνεσαι με τον άντρα/γυναίκα σου μπροστά μου:
Είστε ζευγάρι και θέλετε προτάσεις. Σας κάνω μερικές και διαφωνείτε. Μην με κρατάτε εκεί, αφήστε με να φύγω για να αποφασίσετε. Εγώ έχω εντολή από Μέσα να σας πείσω να πάρετε και τα δύο. ΣΟΚ; Μην μου λέτε πράγματα όπως «πάντα το δικό του περνάει κι εγώ τι ζήτησα, να πάρουμε αυτό που θέλω εγώ μια φορά». Δεν είμαι σύμβουλος γάμου, δεν μπορώ να βοηθήσω παραπάνω. Απλά κοιταζόμαστε αμήχανα μέχρι να αποφασίσετε να με αφήσετε να φύγω.

*Ασχολήσου με το παιδί σου:
Το παιδί σου έριξε κάτω πράγματα, εσύ αδιαφόρησες. Όταν πήγα να μαζέψω τα πράγματα, μου τράβηξε τα μαλλιά. Συνεχίζεις κι αδιαφορείς για αυτή την κατάσταση. Όχι λοιπόν δεν φταίει το παιδάκι, δεν ξέρω ποιος φταίει, μπορεί να μην φταίει κανένας, αλλά η δικιά μου λογική λέει πως δεν φταίει ούτε η πωλήτρια για να μαζέψει 2 ράφια αφού φύγεις εσύ, ούτε είναι λογικό να ξεμαλλιαστεί. Επίσης το παιδί βγάζει πράγματα από τις συσκευασίες και μερικά τα σπάει. Κράτα το παιδί σου κοντά σου. Πρόσφατα αναγκάστηκα να βγάλω ένα μικρό παιδί από την αποθήκη που είχε μπει. Σοβαρά σου μιλάω, δεν είναι οκ. Κρίμα που δεν έχεις εσύ προϊστάμενο να σε πάω.

Προσοχή! Μια λίστα με πράγματα που ΔΕΝ πρέπει να κάνουν οι πελάτες καταστημάτων Facebook Twitter
Atlantis Books, Σαντορίνη

Τα Πρακτικά

*Μάζεψε ότι ρίχνεις:
Άνθρωποι είμαστε, καμιά φορά κάνουμε ζημιές. Το ευγενικό είναι όμως να μαζεύεις ό,τι ρίχνεις. Μερικοί πελάτες τρέχουν με ντροπή που έχουν ρίξει στο πάτωμα 10 βιβλία γιατί τα πήραν σβάρνα με το παλτό τους, άλλοι μου τα δείχνουν από μακριά λες και είμαι η οικιακή βοηθός τους. Ούτε και τότε θα ήταν καλοί τρόποι αυτό. Ναι φίλε πελάτη, εάν κάτι ρίξεις θα το μαζέψω, απλά όπως με βλέπεις να εξυπηρετώ δέκα πελάτες ταυτόχρονα είναι κάπως αδύνατο να κάνω κι αυτό. Μάζεψέ το από το πάτωμα.

*Μην μου γκρινιάζεις για κάτι που δεν περνάει από το χέρι μου:
Ναι, αυτό το ταμείο είναι κλειστό. Ναι αυτά τα στυλό είναι σε συσκευασία μαζί, δεν γίνεται προφανώς να τα βγάλω για να πάρεις αυτό που σου αρέσει. Ναι! Το βιβλίο είναι πανάκριβο! Πίστεψέ με, δεν είμαι και πωλήτρια και CEO να έχω λόγο για τις τιμές.

*Μην ρωτάς «μα δεν είναι κανένας εδώ;»
Εξάσκησε την δύναμη των ματιών σου. Αναζήτησέ με για να ζήσουμε την βιβλιοπεριπέτειά μας. Πέρα από την πλάκα, είναι συχνό φαινόμενο κάποιος να στέκεται ανάμεσα σε δύο τμήματα: βιβλίο-μουσική, παιχνίδι-τεχνολογία κ.ά. και να διαμαρτύρεται που δεν είμαστε στον προθάλαμο του τμήματός μας και να χαμογελάμε. Είμαι μέσα στο τμήμα μου και εργάζομαι. Έλα να με βρεις. Έτσι κι αλλιώς πως το έχεις στο μυαλό σου; Είναι λογικό να είμαι όλη την ώρα της εργασίας μου εκτός τμήματος όρθια; (Όχι πως δεν είναι πραγματικότητα κι αυτό συνέχεια, αλλά πως θα γίνουν οι δουλειές;).

*Φύγε στο κλείσιμο
Στα μπαράκια γυρνάνε τις καρέκλες ανάποδα, εγώ αρχίζω και κλείνω φώτα. Πιάσε το μήνυμα. Αύριο πάλι εδώ θα είμαστε, που να πάμε δηλαδή;

Προσοχή! Μια λίστα με πράγματα που ΔΕΝ πρέπει να κάνουν οι πελάτες καταστημάτων Facebook Twitter
Ateneo Grand Splendid, Αργεντινή

Η Αναζήτηση

*Είμαστε και οι δύο παγιδευμένοι εδώ:

Δυστυχώς τα όμορφα μικρά βιβλιοπωλεία έκλεισαν (με ελάχιστες εξαιρέσεις) και στην θέση τους ανοίξαμε εμείς, τα τέρατα. Η ρομαντική εικόνα που θα πας στον βιβλιοπώλη της γειτονιάς σου και θα σου προτείνει εξαιρετικά διαμάντια της λογοτεχνίας που θα σου σημαδέψουν την ζωή είναι σε μέρες που αφήσαμε πίσω μας. Αυτός ο βιβλιοπώλης μπορεί να σε εξυπηρετήσει τόσο καλά γιατί δεν έχει άλλους πελάτες εκείνη την στιγμή, οι πελάτες που έχει τον εκτιμάνε για την γνώμη του και τον περιμένουν και δυστυχώς χάνει την δουλειά του από τεράστια καταστήματα, γιατί προτιμάται το «εύκολο» από το «καλό».

Στην δικιά μου δουλειά είμαστε καλοκουρδισμένα ρομπότ που «σπρώχνουμε» αυτά που μας λένε. Έρχεται ο πελάτης και αναζητά «βιβλία για την παραλία». Τι να δώσω, Μπρεχτ; Ευχαρίστως, αλλά θα χάσω την δουλεία μου. Κάθε φορά που κάποιος αναγνώστης έρχεται και ψάχνει να βρει κάτι, έχω σαφέστατες οδηγίες να του δώσω συγκεκριμένα πράγματα εκτός και εάν αυτός τσινάει πολύ, τότε μόνο θα του δώσω αυτά που θέλω κι εγώ κι αυτός. Μπορείς να παλέψεις για αυτό, εάν θες, παίρνοντας κάτι διαφορετικό, να ακουστεί και η δικιά σου πλευρά. Υπάρχει και ωραία ευπώλητη λογοτεχνία, αλλά να ξέρεις πως όσο εσύ πελάτη αγοράζεις αυτά που βλέπεις στα ράφια μας εγώ δεν μπορώ να σου προτείνω άλλα πράγματα, όσο και να το θέλει η καρδούλα μου.

*Βοήθησέ με, να σε βοηθήσω:
Εάν θες να σου προτείνω κάτι πρέπει να με βοηθήσεις. Σαν τι σου αρέσει; Πες μου μερικά προηγούμενα που σου άρεσαν. Προς Θεού μην με βάζεις να κατεβάζω ένα ολόκληρο ράφι για να «χαζέψεις». Δεν είναι εφικτό αυτό. Υπάρχουν κι άλλοι που ενδιαφέρονται για το ίδιο ράφι, μάθε να μοιράζεσαι. Μην με ρωτάς «Τι γίνεται σε αυτό το βιβλίο ακριβώς;». Δεν έχω διαβάσει όλα τα βιβλία που πουλάω και ούτε θέλω. Όπως είπαμε παραπάνω τα περισσότερα τα αντιπαθώ. Γιατί είμαι ευγενική τώρα; Δεν είναι εδώ το αφεντικό. Να αναδιατυπώσω: Τα μισώ. Τι θες να σου πω; Όταν αναρωτιέσαι για ένα βιβλίο μπορείς να ρωτήσεις την γνώμη μου, ΕΑΝ έχω γνώμη για αυτό που μου δείχνεις. Μπορείς να διαβάσεις τι λέει από πίσω και εάν θες κάτσε να διαβάσεις μερικές σελίδες να δεις εάν σου αρέσει ή όχι.

*Όχι, δεν είμαι υποχρεωμένη να ξέρω τα πάντα:
Όταν εσύ σοκαρισμένος δηλώνεις πως δεν καταλαβαίνεις γιατί πρέπει να ψάξω τον Τάδε συγγραφέα αφού είναι πασίγνωστος θέλω να διπλωθώ στα γέλια. Πώς γίνεται να το πιστεύεις αυτό; Μπορώ κι εγώ με την σειρά μου να σου πω το ίδιο για άλλους δικούς μου αγαπημένους συγγραφείς και να απορήσω μαζί σου που δεν τους γνωρίζεις.

*Σταμάτα να είσαι πάνω από το κεφάλι μου
Μου είπες τι θες και σου είπα πάνω από δέκα φορές πως επιστρέφω σε πέντε λεπτάκια. Που να πάρει η οργή σταμάτα να με κυνηγάς παντού μέσα στο μαγαζί ενώ μου μιλάς ταυτόχρονα και θες να μου δώσεις έξτρα trivia για αυτό που ψάχνεις. Σου είπα να περιμένεις να μιλήσω με τον συνάδελφο. Μιλάμε για πράγματα όπως κωδικοί, παραλαβές, προβολές κ.ά. που δεν έχει και πολύ νόημα να ακούσεις και να μας εκφράσεις κι άλλες απορίες. Κάνω ότι καλύτερο μπορώ. Promise.

*Μάθε ποια είναι η δουλειά μου:
Το να μου πεις θέλω αυτό το βιβλίο και να στο δώσω είναι η δουλειά μου. Όμως, το να μου πεις είδα σε ένα ντοκιμαντέρ για μια ταινία του 1935 που αφορούσε έναν άντρα με καπέλο πράσινο που ο θείος του έγραψε ένα βιβλίο το οποίο νομίζεις έχει φουντουκί εξώφυλλο, είναι μια μπούρδα. Εγώ όμως αγαπώ τους αναγνώστες και τις μπούρδες τους και ενώ το κατάστημα δεν μου επιτρέπει να με απασχολεί ένας πελάτης εις βάρος άλλων θέλω πολύ να βρω το βιβλίο που θες. Εάν είσαι ευγενικός και δεν νομίζεις πως σου το χρωστάω θα το κάνω, θα ψάξω μαζί σου μέχρι να το εξαντλήσουμε. Υπάρχουν πελάτες που αυτό θεωρούν πως είναι η δουλειά μου, αλλά δεν είναι. Υπάρχουν πελάτες που καταλαβαίνουν πως τους βοηθάω και αφήνω στην μέση άλλες εργασίες που πρέπει να κάνω και άλλους πελάτες και αντί να γκρινιάζουν δίνουν προτεραιότητα σε όσους έρχονται στο ενδιάμεσο χωρίς να βιάζονται. Πως θα γινόταν διαφορετικά; «Δεν ξέρω τι θέλω και τώρα το θέλω;»

*Μην σνομπάρεις
Η αγορά εργασίας έχει ξεφτιλιστεί και οι αλυσίδες καταστημάτων μπορούν να προσλάβουν τους πιο πεπειραμένους και «ψαγμένους» βιβλιοπώληδες. Δεν μιλάω για τον εαυτό μου, αλλά για συναδέλφους που εκτιμώ βαθύτατα, που δεν έχουν τι να κάνουν τα πτυχία τους, με τεράστια εργασιακή εμπειρία που θυμούνται απέξω και ανακατωτά τι έχει βγάλει ο κάθε εκδοτικός, πότε και γιατί και λυπούμαι που κάθονται και ακούνε τυχάρπαστες φανφάρες. Πριν αρχίσεις να κοκορεύεσαι για την ακαδημαϊκή σου ταυτότητα και τα ψηλά λογοτεχνικά σου γούστα, κρατήσου λίγο, δεν μπορεί να ξέρεις σε ποιον απευθύνεις τον λόγο. Έτσι όπως είναι τα πράγματα μπορεί να λες λάθος πληροφορίες στον ίδιον τον συγγραφέα για το βιβλίο του. Ακόμα όμως και σε καμία σοβαρή περσόνα να μίλαγες ο κανόνας ισχύει κι εδώ. Είτε μιλάς με κάποιον «φτασμένο» με 500 €, είτε με εποχιακό φοιτητή με 250€, κράτα λίγο πιο χαμηλούς τόνους. Δεν με αφορά πόσο σημαντικός είσαι και όταν σου προτείνω έναν συγγραφέα μην λες πως έχεις διαβάσει τα πάντα του ιδίου και της γενιάς του. Ωπα ρε δάσκαλε. Τι ανάγκη έχεις εμένα τότε;

*Μην μου λες την ιστορία της ζωής σου:
Δεν θέλω να μάθω τι διάβασες στα εννιά σου, που μένεις τώρα, τι καλά που έκανες να φύγεις εξωτερικό, τι σπουδάζει ο γιός σου, πως θα ένιωθα εγώ με αυτή την κάρτα γάμου που μου δείχνεις, ποια η γνώμη σου για την πολιτική της χώρας και η λίστα δεν τελειώνει πουθενά. Ισχύει ότι και επάνω. Είμαι υποχρεωμένη να σε ακούω και να γνέφω. Δεν είσαι τόσο ενδιαφέρουσα όσο νομίζεις. Εσύ μπορεί να έχεις έρθει εδώ για να χαλαρώσεις και να κάνεις μια αγορά αλλά αυτός είναι ο χώρος εργασίας μου και δεν μπορώ να τον κάνω καφενείο.

*Δεν ξέρω/δεν καταλαβαίνω/Δεν υπάρχει αυτό που ζητάς:
Μερικές φορές το «ό,τι βλέπετε στο ράφι» είναι αλήθεια. Όσο και να θέλω δεν μπορώ να βοηθήσω παραπάνω. Εάν θες μια κάρτα για «γάμο-βάφτιση» και σου δείξω 1-2 σχέδια σημαίνει πως μέχρι εκεί πάει. Μην με ρωτάς σε ποιο άλλο μαγαζί μπορείς να βρεις. Με φέρνεις σε δύσκολη θέση. Εάν εσύ έχεις οραματιστεί ένα τετράδιο vintage με αγγελάκια και να έχει μέσα quotes για την ζωή, μπράβο, ωραία εικόνα, αλλά δεν μπορώ να την υλοποιήσω. Εάν αναρωτιέσαι ποιες ατζέντες είναι ημερήσιες και ποιες εβδομαδιαίες μπορείς να το καταλάβεις από τις λέξεις "weekly" και "daily" που έχουν πάνω. Μα είναι δυνατόν να θες να έρθω να το κάνουμε μαζί αυτό;

Προσοχή! Μια λίστα με πράγματα που ΔΕΝ πρέπει να κάνουν οι πελάτες καταστημάτων Facebook Twitter
Librería El Péndulo, Μεξικό

Η Ηθική και άλλες Αρετές

*Σου λέω αλήθεια:
Όταν δεν έχω το βιβλίο που θες και σου λέω πως δεν το έχω, ενώ παράλληλα σου εξηγώ γιατί, σου λέω πως μπορώ να στο παραγγείλω ή σε στέλνω σε άλλο κατάστημα που το έχει θέλω να με πιστεύεις. ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ. Εάν το είχα θα στο έδινα. Τι λες, να έχουμε συνεννοηθεί όλοι εδώ και να στο κρύβουμε; Έχεις ιδέα τι ακούμε όλοι για τις πωλήσεις μας; Εάν ήταν στο χέρι μου όχι μόνο αυτό το βιβλίο που θες θα σου έδινα αλλά άλλα εκατό για να με αφήσει ήσυχη μια μέρα το αφεντικό μου.

*Μην μου λες ψέματα:
Δεν είμαστε τόσο ανοργάνωτοι όσο νομίζεις. Το «μου είπαν να έρθω εδώ» απαντιέται και με «ποιος σας το είπε αυτό;» και πάει μακριά η συζήτηση. Κανένας συνάδελφος δεν θα σε έστελνε εδώ γιατί αυτό που λες είναι σε άλλο τμήμα. Πλέον, όποτε το κάνουν αυτό που ζητάω από πελάτες είναι να μου δείξουν με το δάχτυλο ποιος τους είπε να έρθουν εδώ και ποιος τους είπε πως υπάρχει εκεί αυτό που θέλουν κτλ. Στο τέλος απλά κουνάνε το χέρι στον αέρα και φεύγουν. Έτσι είναι, κάποιοι έχουν μάθει να εκφράζονται μόνο με γκρίνια και παράπονα και τους έχει γίνει τρόπος ζωής.

*Μην προσπαθείς να με εξαπατήσεις:
Μην μου φέρεις για επιστροφή κάτι από το 2015. Μην μου πεις πως έχεις μιλήσει με διευθυντή και σου έχουν υποσχεθεί καλύτερες τιμές. Μην προσπαθήσεις να με τρομάξεις με το «θα μου δείξεις εσύ».

*Εξυπηρετώ άλλον, περίμενε την σειρά σου:
Όταν μιλάω με άλλον πελάτη και εσύ διακόπτεις είσαι ο πιο αγενής του χωριού. Πώς να το κάνουμε; Αυτά είναι βασικά πράγματα. Σου λέω ήρεμα πως μόλις τελειώσω με τον κύριο/κυρία θα έρθω. Μην δυσανασχετείς. Δεν φταίω σε κάτι που κάποιος ήρθε πριν από εσένα. Μόλις περάσουν 17 δευτερόλεπτα μην ξανά διακόψεις και πεις «μα μόνο ένα βιβλίο ψάχνω». Δεν πα να ψάχνεις και μισό σελιδοδείκτη, μάθε πως λειτουργεί ο κόσμος.

*Μην μου την πέφτεις:
Δεν είμαστε σε μπαράκι όπου μπορώ να φύγω από την συζήτηση όποτε θέλω. Είμαι υποχρεωμένη να κάτσω να σε ακούω και πρέπει να είμαι ευγενική. Δυστυχώς κάποια από αυτά που ακούω είναι αφόρητα και εκτός της επαγγελματικής διαδικασίας. Ακόμα και κάποια πωλήτρια να ενδιαφέρεται για εσένα βρες κάποια άλλη περίσταση να ξεδιπλώσεις το χάρισμά σου και όχι την ώρα εργασίας μου. Εάν δοκιμάσεις το ίδιο εκτός της εργασίας μου θα καταλάβεις και πως αισθάνομαι για εσένα.

*Μην έρχεσαι Κυριακές που μας αναγκάζουν να δουλέψουμε:
Ναι, κάνεις κακό. Λυπάμαι που δεν έχεις άπλετο χρόνο να έρθεις Σάββατο ή άλλη μέρα, αλλά δεν θα έπρεπε κι εμείς κάποτε να πάμε σπίτι μας; Μην έρχεσαι ποτέ Κυριακή, αφαίρεσε την Κυριακή ως πιθανότητα από το μυαλό σου. Ο Θεός ξεκουράστηκε Κυριακή, εμείς;

*Όταν πια είναι φως φανάρι πως έχεις άδικο, ζήτα συγγνώμη σαν ενήλικας:
Πήρες βιβλίο από το τραπέζι του bazaar το οποίο γράφει βιβλία ΑΠΟ 2,99. Το βιβλίο της επιλογής σου έκανε 9,99. Μην μου κάνεις λίμπα το μαγαζί γιατί δεν ξέρεις να διαβάζεις. Δεν δίνουμε όλα τα βιβλία για 3€, δίνουμε ΚΑΠΟΙΑ. Πώς το λένε, η τιμή ξεκινάει από τόσο. Μην με βάζεις να σου βρω αυτά που κάνουν 2,99. Δεν θες να πάρεις κάτι, θες να αποδείξεις πως είναι ελάχιστα τα πολύ φτηνά. Δίκιο έχεις, όμως μάντεψε, για ακόμη μια φορά, δεν επιλέγω εγώ τις τιμές. Όταν είσαι πεπεισμένος πως ένα βιβλίο έχει άλλο τίτλο και είναι από άλλες εκδόσεις και σε διορθώνω πολύ ευγενικά, εσύ επιμένεις να ψάξουμε με τα δικά σου δεδομένα μέχρι να σου δείξω εγώ αυτό που θες και εξακολουθείς να είσαι τσαντισμένος. Δεν είναι δικιά μου δουλειά το τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι σου. Άσχετα το τι λέει το marketing, προσπάθησε να αναζητήσεις την λογική, πέρα από την διαφήμιση στο κατάστημά μας. Το γνωρίζω πως βλέπεις παντού διαφημίσεις με σλόγκαν «Συνέχεια εδώ για εσάς» και «Ό,τι θέλετε εμείς είμαστε εδώ» κτλ. Δεν είναι αλήθεια. Δεν γίνεται να είμαστε ΣΥΝΕΧΕΙΑ εκεί ούτε για το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ που θα θελήσετε.

*Μην ζητάς να δεις τον προϊστάμενο μου για να τονωθεί ο εγωισμός σου:
Είναι απλά κίνηση εξουσίας. Θες να μου δείξεις πως θα μου κάνει ντα ο άλλος. Μάντεψε: Κάνω καλά την δουλειά μου, λυπάμαι που δεν σου αρέσει αυτό που ακούς (π.χ. δεν υπάρχει αυτό που θες ή δεν φέρνουμε σελιδοδείκτες που είχες δει πριν χρόνια σε άλλο κατάστημα). Ο προϊστάμενος θα σου πει ότι σου είπα, λίγο πιο χαμογελαστά γιατί αυτός κάθεται όλες αυτές τις ώρες σε αντίθεση με εμένα και έχει φάει επίσης. Έχει δίπλα του νερό και δεν κατουριέται. Έχει κάνει το διάλειμμα του, εγώ όχι. Τέλος, μπορεί να μου στοιχίσεις και την δουλειά μου. Το έχεις σκεφτεί; Αυτά τα ούτε 500€ πληρώνουν τους λογαριασμούς μου. Τελικά ποιο είναι το πρόβλημά σου ακριβώς; Θες να πεις αργότερα στους φίλους σου πως επειδή δεν πέρασε το δικό σου απολύθηκε κάποιος; Πόσο κακός χαρακτήρας πρέπει να είσαι για κάτι τέτοιο;

*Υπάρχει και καλός λόγος να δεις τον προϊστάμενο
Έχεις εδώ και ώρα και λες διαρκώς «Μα δεν υπάρχει άλλος να μας εξυπηρετήσει;». Αυτό το ρωτάς γιατί είστε δέκα πελάτες κι εγώ είμαι μόνη μου σε ολόκληρο τμήμα. Να ένας υπέροχος λόγος να ξετρυπώσουμε τον προϊστάμενο από το γραφείο του και να του κάνουμε μαζί την ερώτηση «γιατί εξυπηρετεί μόνο ένας υπάλληλος εδώ;». Απλά κάνε κατανοητό πως εγώ δεν είμαι άχρηστη εάν σου είναι εύκολο. Κάνε κατανοητό πως δεν είμαι η Θεά Κάλι με τέσσερα χέρια. Εάν ήμουν όμως θα κράταγα και στα τέσσερα χέρια ξίφη. Είπαμε μετά από τέτοιες συζητήσεις, μπορεί να απολυθώ. Επίσης μια που είσαι εκεί ρώτα γιατί απαγορεύεται να καθόμαστε εμείς οι υπάλληλοι. Θα ήθελα πολύ να ακούσω. Εκτός από πελάτης είσαι και άνθρωπος. Αναρωτιέμαι γιατί δεν γίνονται ποτέ τέτοιου είδους παράπονα;

*Μίλα καλύτερα
Δεν δουλεύω για εσένα. Δουλεύω για το κατάστημα. Δεν είμαι ούτε το κοριτσάκι ούτε η κοπελιά, ούτε τίποτα άλλο. Όπως σου μιλάω εγώ περιμένω να μου μιλήσεις κι εσύ. Ούτε φίλοι είμαστε ούτε τίποτα που να σου δίνω το ελεύθερο να μου μιλάς με αγένεια. Πώς θα ένιωθες εάν έκανα το ίδιο;

*Τηλεφωνική τρέλα:
Μην μου κάνεις νόημα να περιμένω λίγο, ούτε νόημα πως μιλάς στο τηλέφωνο. Δεν με πειράζει εάν θα μιλήσεις ή όχι στο κινητό σου, αλλά όχι την ώρα που λες να σου βρω κάτι. Θα χάσεις την σειρά σου εάν πρέπει να μιλήσεις στο τηλέφωνο γιατί όπως δεν θα σε περιμένω εγώ, δεν θα σε περιμένουν και οι υπόλοιποι πελάτες.
Επίσης, μην μου ζητάς το σταθερό του καταστήματος για να πάρεις ένα προσωπικό τηλέφωνο. Θα μπορούσε να γίνει εάν δεν είχα άλλους πελάτες, άλλους συναδέλφους να με ψάχνουν και εάν δεν είχα κι άλλους τόσους πελάτες με τηλεφωνικές παραγγελίες.

*Μην μου φωνάζεις:

Σε παρακαλώ μην μου φωνάζεις. Η σκηνή που κάνεις με κάνει χίλια κομμάτια. Γυρνάω σπίτι μου και θέλω να βάλω τα κλάματα. Μου καταστρέφεις την ημέρα. Δεν ευθύνομαι για το πρόβλημα που μου περιγράφεις, απλά είμαι η «πρώτη γραμμή» και τα ακούω εγώ. Λυπάμαι που η παραγγελία σου δεν έχει έρθει εδώ και ένα μήνα. Έχεις δίκιο, αλλά δεν την κουβαλάω εγώ. Έχω σημειώσει πως ήρθες και θα την αναζητήσω, θα σε ενημερώσω και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να την πάρεις. Αλλά για εσένα είναι μια έκρηξη όμως για εμένα είναι Τρίτη πρωί και δεν ξέρω τι να κάνω για να σε ηρεμήσω. Ας είμαστε ειλικρινείς, δεν ήρθες απλά για την παραγγελία, ήρθες γιατί έχεις εκνευρισθεί και θες να τα σπάσεις. Μαζί σου, αλλά κάπου σωστά. Βρες δελτίο παραπόνων. Γράψε αναλυτικό e-mail πότε την έκανες, ποιος είναι ο αριθμός κτλ.
Το να μην μου φωνάζεις ισχύει για τα πάντα. Όταν δεν έχουμε στο κατάστημα κάτι που θεωρείς ζωτικής σημασίας απλά πες το μου, δεν υπάρχει κανένας λόγος να γενικεύεις και να μου μιλάς προσωπικά άσχημα.

*Δεν είσαι ο βασιλιάς του κόσμου:

Καταλαβαίνω γιατί μπορεί να είσαι μπερδεμένος, το κατάστημά μου φροντίζει να σε κακομαθαίνει, αλλά ποτέ μην χάνεις την πυξίδα της πραγματικότητας που λέει πως είσαι ένας ακόμα άνθρωπος, όπως κι εγώ. Όταν έρχεσαι να παραλάβεις την παραγγελία σου να έχεις μαζί σου τον αριθμό της. Να ξέρεις τι είναι να παραλάβεις. Να ξέρεις πως σε λένε. Μπορεί αυτό να είναι αστείο, αλλά είναι συχνό ο κόσμος να μην ξέρει σε τι όνομα έχει γίνει τι. Ο αριθμός της παραγγελίας μας βοηθά να δούμε ΠΟΥ είναι ΤΙ κάτι πολύ σημαντικό. Μπορεί κάτι να μην είναι σε εμένα και είναι πραγματικά κρίμα να ψάχνω 10 κούτες ιδρωμένη για να πεις στο τέλος «α, μπορεί να το έχω πάρει αυτό, δεν θυμάμαι». Ο αριθμός παραγγελίας έχει κάποια σημασία, γι' αυτό και στο στέλνουμε. Εάν δεν ήταν σημαντικό γιατί να στο στείλουμε;
Επίσης, σε παρακαλώ, μην μου ζητάς να σου κουβαλήσω τα βιβλία μέχρι το ταμείο. Μπορείς πιστεύω να καταλάβεις πως αυτό δεν είναι η δουλειά μου; Καταλαβαίνεις πως έχω κι άλλους πελάτες έτσι; Καταλαβαίνεις πως το αφεντικό μου δοκιμάζει τις αντοχές τις μέσης μου, αλλά κι εσύ Βρούτε;

Επίλογος

Η αλήθεια είναι πως αγαπάω την δουλειά μου. Αγαπάω να δουλεύω γύρω από βιβλία και κάθε φορά που κάνω νέα παραλαβή χτυπάει η καρδιά μου σαν τρελή, νιώθω σαν να είμαι παιδί και να είναι Χριστούγεννα. Επίσης γνωρίζω πως το κατάστημά μου είναι αυτό που καταστρέφει το βιβλίο, με τον τρόπο που το πουλάει. Με την ιδέα του να πάρεις πολλά, χωρίς να ξέρεις τι είναι το καθένα και ποιος το έχει γράψει. Γνωρίζω πως γνωρίζεις πως σε θέλουμε για τα λεφτά σου και ίσως η κακή συμπεριφορά που βγαίνει να είναι από την σχέση που προβάλει το κατάστημα πως είναι καλό να έχουμε. Σχέση συμφερόντων και να είμαι δουλική απέναντί σου. Ξέρω πως πολλοί θα διαφωνήσουν με πολλά και είμαι σίγουρη το «εάν δεν σου αρέσει φύγε» θα ακουστεί. Δυστυχώς δεν είναι έτσι, δεν μπορώ να πάω πουθενά. Απλά εύχομαι ο πελάτης να ήταν ανθρώπινος, να μπορούσε να δει σε εμένα την κόρη, την φίλη, την γυναίκα, το παιδί του και όχι τον σκλάβο των βιβλίων στον 21ο αιώνα. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν είμαι συγγενής σου ούτε αγαπημένο σου πρόσωπο. Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζεται να είμαι κάτι από αυτά για να με σέβεσαι. Η αλήθεια είναι πως είμαι πωλήτρια. Πως είμαι άνθρωπος.

Mικροπράγματα
32

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

12 σχόλια
"Σχεδον" αγγιξε τα ορια της γραφικοτητας για μενα..Τωρα στο ποια μερα καθομαι απο τη δουλεια εμενα δε με νοιαζει να σου πω, αρκει να κατσω.Επισης το θεωρησα και λιγο μελο διοτι σκεφτηκα :οικοδομο εξω στο λιοπυρι να του φωναζει ο εργολαβος ρε μ@λακα Χρηστο, ανεβασε το τσιμεντο στον τριτο... ε και λιγο λεω, δηλαδη τι θα ειχε να μας γραψει ο Χρηστος αν το επαιρνε αποφαση??
Η διχαστική λογική καλά κρατεί. Ο Χρήστος που ανεβάζει τα τσιμέντα διεκδικεί τα δικαιώματά του μαζί με την πωλήτρια και με άλλους εργαζομένους για οκτάωρη, ασφαλισμένη εργασία. Η πλάκα είναι πως ο Χρήστος πολλές φορές γράφει αλλά μας φαίνονται αστεία, συνδικαλιστικά και αναχρονιστικά αυτά που λέει.
Δεν είχα κανέναν σκοπό να διχάσω ,ανέφερα το παράδειγμα για να δείξω ότι υπάρχουν άνθρωποι που δουλέυουν σε πολύ χειρότερες συνθήκες και βεβαίως ο καθένας θα πρέπει να διεκδικεί τα εργασιακά του δικαιώματα .Το σχόλιο μου σάρκασε ως επί το πλείστον την έκταση του κειμένου και την δραματοποίηση των συνθηκών καθώς τα περισσότερα τα οποία αναφέρει δεν αφορούν καν τις σχέσεις με τον εργοδότη της .Και εκτός αυτού εντάξει το ομολογώ μου έβγαλε μια γκρίνια το όλο κείμενο παρά κάτι ουσιώδες διότι όπως και αρχικά έγραψα άγγιξε τα όρια της γραφικότητας .Σταυρώστε με
"Έτσι είναι, κάποιοι έχουν μάθει να εκφράζονται μόνο με γκρίνια και παράπονα και τους έχει γίνει τρόπος ζωής".Δυστυχώς, νομίζω ότι αυτή ακριβώς η φράση περιγράφει και την συγκεκριμένη πωλήτρια. Σοβαρά, δεν έχω διάθεση να την προσβάλω, σε πολλά από όσα γράφει έχει δίκιο, αλλά μου δίνει την εντύπωση ανθρώπου σχεδόν απρόθυμου να κάνει την δουλειά του και αρκετά αγενούς, για να μην πω εξίσου αγενούς με τους πελάτες για τους οποίους παραπονιέται. Και η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι υπάλληλοι στα μεγάλα βιβλιοπωλεία έτσι συμπεριφέρονται, τους λες καλημέρα χαμογελαστά και σε κοιτάνε σαν να τους ενοχλείς και μόνο που αναπνέεις...
Η ευγένεια στους χώρους εργασίας έχει μια τάση να εκπνέει μετά από δεκάωρα και δωδεκάωρα είναι η αλήθεια. Παρόλα αυτά απ ότι κατάλαβα αυτές είναι οι σκέψεις του πωλητή, που τις λέει εδώ γιατί ακριβώς έχει την υπομονή να μη τα πει στα μούτρα των πελατών.
Πολύ μεγάλο κείμενο, δεν άντεξα να το διαβάσω ολόκληρο.Αχ, αυτό το "λακωνίζειν"... μεγάλη υπόθεση!Έχει τα δίκια της η κοπέλα, αλλά θα μπορούσε πιο συνοπτικά. Αν ήθελε να το κάνει τόσο εκτενές αλλά πιο ελκυστικό, ας το έκανε σαν χρονογράφημα, με διαλόγους, εξωτερικές περιγραφές πελατών, λίγο χιούμορ (το χιούμορ είναι βάλσαμο στις αντιξοότητες και αντίδοτο στην γκρίνια) στο πλαίσιο πραγματικών περιστατικών (είμαι βέβαιη ότι κάθε μέρα στην ζωή μιας πωλήτριας έχει ενδιαφέροντα "συναπαντήματα").
Εν γένει έχει δίκιο η πωλήτρια. Σε κάποια σημεία όμως θα διαφωνήσω. Προτάσεις βιβλίων καθώς και συζήτηση γίνεται και πρέπει να γίνεται με τον πελάτη, αυτή είναι και η φύση της δουλειάς εξάλλου. Πολλές φορές κιόλας ρωτάς για ποιον πρόκειται το βιβλίο, την ηλικία, τις βιβλιο-προτιμήσεις του ώστε να καταλήξουμε στο σωστό βιβλίο. Γίνεται μια ανίχνευση του χαρακτήρα, εάν το επιζητεί σαφώς και ο πελάτης.Πολλές φορές επίσης κάποιοι υπάλληλοι δεν έδειχναν ιδιαίτερο ζήλο στο να ψάξουν ένα βιβλίο στην αποθήκη. Βαριόντουσαν να το πουλήσουν πολύ απλά.
ωρίς να παραβλέψω και κάποιο (μικρό κατά την ταπεινή μου άποψη) ποσοστό αγενών ή βαριεστημένων υπαλλήλων, θεωρώ τους περισσότερους εν γένει καλοπροαίρετους,Σωστά κι αυτά που λες, όμως ρώτα τους αν προλαβαίνουν όταν γύρω γίνεται χαμός και τυχαίνει να είναι ο/η μοναδική υπάλληλος στο τμήμα εκείνη τη στιγμή;(για να προλάβω τυχόν εικασίες: δεν είμαι υπάλληλος, αλλά πελάτισα με...ενσυναίσθηση).
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με την κοπέλα που το έγραψε.Έχοντας δουλέψει και εγώ σαν πωλητής κάποια χρόνια,μπορώ να επιβεβαιώσω ότι το ποσοστό των αγενών πελατών είναι πολύ μεγάλο.Βέβαια η αγένεια είναι διάχυτη στην Ελλάδα,αλλά ειδικά ως προς τους όποιους πωλητές, ασχέτως αντικειμένου,χτυπάει πρωτοφανή επίπεδα,ίσως βασιζόμενοι στο ότι οι πωλητές δεν έχουν και πολλά περιθώρια αντίδρασης.Γενικά να ξέρετε ότι ακόμα και να μπορεί ο πωλητής να κάνει κάτι παραπάνω για να σας εξυπηρετήσει,άμα είστε αγενείς δεν πρόκειται να το κάνει.Η ευγένια ποτέ δεν έβλαψε κανένα :)
Η αγένεια δεν πλήττει μόνο τους πωλητές. Είναι γενική (εγωιστική) συμπεριφορά προς τον συνάνθρωπο(πώς ήταν δυνατόν να εξαιρεθούν οι πωλητές;)
Λίστα του τι πρέπει να κάνει μια γκρινιάρα πωλήτρια, που βαριέται να κάνει δουλειές για τις οποίες προσλήφθηκε.1. Παραιτήσου.2. Παντρέψου έναν κροίσο και πέρνα τον καιρό σου ξάπλα στην παραλία.3. Άνοιξε εσύ μια αλυσίδα καταστημάτων και γίνε γενική διευθύντρια.4. Αν δεν γίνει τίποτα από τα παραπάνω, προσγειώσου.Εναλλακτικά:5. Μείνε έγκυος απανωτές φορές να σε πληρώνουν και να κάθεσαι.
Λίστα με το τι πρέπει να κάνεις όταν σχολιάζεις σε κάποιο άρθρο:1.Μην είσαι μισογύνης.Για την ακρίβεια το σχόλιό σου είναι εκπληκτικό στο ότι αν αλλάξουμε το φύλο της συγγραφέως του άρθρου χάνονται αυτομάτως τα κύρια σημεία του. Συγκεκριμένα η αντίληψή σου πως μια έγκυος γυναίκα πληρώνεται για να κάθεται είναι χαρακτηριστικό διαμάντι του βαθιού ελληνικού μισογυνισμού. Το χάρηκα το άρθρο γιατί με λίγες χιουμοριστικές τομές στην καθημερινότητα, ξέθαψε πολλά σάπια τέρατα της κοινωνίας.
Για τα 1 έως 4 είσαι απλά αγενής, ανώριμος και σίγουρα ανίκανος να έρθεις στη θέση ενός βιοπαλαιστή. Για το 5ο όμως, ρώτα τη μαμά σου πόσο καθόταν από τη στιγμή που σε γέννησε.
Οκ, οι καγκουρες πελάτες είναι πολλοί και είναι παντού. Στα βιβλία, στα ρούχα, στα σούπερ μάρκετ. Δοκιμάζουν την υπομονή των υπαλλήλων, των άλλων πελατών και των προϊσταμένων. Καλό είναι να προσέχουμε τη συμπεριφορά μας. Αλλά και η Πωλήτρια με τρόμαξε βρε παιδί μου.
Η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι σε retailer θέσεις σχεδόν πάντα βγάζουν την ουρά τους απέξω από οτιδήποτε στραβό έχει η εταιρεία, ενώ παραδοσιακά ακολουθόντας την εταιρική γραμμή (σαν υποχρεωμένοι που είναι) φροντίζουν να αναπαράγουν τις ατάκες που τους έχουν υποδείξει από το μάρκετινγκ προκειμένου να έλξουν πελάτες.
Μπορώ να συμφωνήσω με πάρα πολλά πράγματα, από την άλλη το θέμα της Κυριακής είναι κάτι το οποίο είναι διαφορετικό. Εφόσον κάποιος εργάζεται σε μία επιχείρηση με βάση το πενθήμερο ξεκουράζεται 2 μέρες στην εβδομάδα, ΟΠΟΙΕΣ μέρες είναι αυτές. Με βάση την ελληνική νομοθεσία πληρώνεται και παραπάνω για την εργασία του την Κυριακή. Οπότε αυτό το επιχείρημα δεν στέκει. Σε πάρα πολλές χώρες στην Ευρώπη τα καταστήματα είναι ανοιχτά τις Κυριακές και απασχολούν παραπάνω προσωπικό για αυτόν ακριβώς τον λόγο.
Κανετε λαθος στο θεμα των αμοιβων των εργαζομενων. Οι μεγαλες επιχειρησεις, δεν πληρωνουν παραπανω γιατι δηλωνουν τους εργαζομενους 4ωρους τις Κυριακες και το αποφευγουν μ αυτον τον τροπο.Αυτο που επισης δεν σκεφτεστε, ειναι πως τη δυνατοτητα να ανοιγουν Κυριακη, εχουν τα μεγαλα καταστηματα, ενω η μεγαλη πλειοψηφια των μικρομεσαιων δεν την εχουν.Ευχομαι να μη χρειαστει να νοιωσουμε τις συνεπειες που θα εχει για την Ελληνικη κοινωνια και τον καταναλωτη, το κλεισιμο των μικρων, γιατι θα ειναι πολυ αργα και το κοστος τεραστιο για ολους.
Συμφωνώ σχεδόν σε όλα μαζί της. Σε όποια δουλειά και αν αναφερόμαστε. Υπάρχουν αρκετοί πελάτες που πραγματικά είναι ανυπόφοροι και ένα πέταγμα έξω θα τους άξιζε....ο πελάτης έχει πάντα δίκιο, ναι, αλλά μόνο εαν φέρεται και άγεται με βάση συγκεκριμένους κανόνες ανθρωπιάς και του καταστήματος. Εαν δεν του αρέσει τότε ας φύγει. Σχετικά με το θέμα της Κυριακής. Μην πιστευεις πως και στο εξωτερικό συνεχίζουν να έχουν θετική άποψη, υπάρχουν πολλές αντιδράσεις και παράπονα. Ούτε παίρνουν απαραίτητα παραπάνω προσωπικό και η παραπάνω κοπέλα το υπονοεί αυτό καθώς μέχρι τώρα ελέω Κυριακής ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ φορές έχουν πάρει άτομο παραπάνω! Επίσης δεν πάει να είναι πενθήμερο ή εξαήμερο (πιο συνήθες καθώς 5 μέρες κυρίως στο Δημόσιο θα βρείς) ....εαν πέσει σε "Ανοιχτή Κυριακή" τότε πολύ απλά θα δουλέψει όλες τις ημέρες. Την άδεια που λες ή δεν θα την πάρει ή θα την πάρει αρκετά αργότερα όπου θαχουν μαζευτεί αρκετές διακοπές απο συσσωρευμένες άδειες και υπερωρίες. Τα παράπονα/καταγγελία στο ΣΕΠΕ ή την Υπουργό Εργασίας (εντωμεταξύ τις Κυριακές όλο και κάποιο κατάστημα πιάνουν για σχετική παράβαση). Το μόνο θετικό ίσως είναι το αυξημένο ημερομίσθιο κατα 75% για εκείνη την ημέρα. ΥΓ: Θεωρώ μεγάλη αγένεια και χαζομάρα το να ξεσπάς πάνω στον υπάλληλο για κάτι για το οποίο δεν φταίει. Το ίδιο και σε τίποτα δημόσιους φορείς (πχ σε Τροχονόμο που σου βάζει πρόστιμο για παράβαση και του ουρλιάζεις και βρίζεις για το ύψος ποσού και γιατί δεν βάζετε μέσα τους Βουλευτές κτλπ).
Συμφωνώ απόλυτα. Άσε που είναι προκλητική αυτή η διαμαρτυρία για τις Κυριακές για τους ανθρώπους που δεν μπορούν να βρουν δουλειά αλλα και για αυτους που δουλεύουν ήδη ΚυριακέςΑν κάποιος είναι άνεργος,τρώει πόρτες λόγω έλλειψης προϋπηρεσιας ή δουλεύει 8ωρα για 100-200€,θα κάτσει να σε πάρει στα σοβαρά που γκρινιάζεις επειδή αντί για Κυριακή θα έχεις ρεπό Δευτέρα και θα πληρωθείς και παραπάνω;Και όσοι έτσι και αλλιώς δούλευαν παντα Κυριακές είναι κορόιδα; Υ.Γ.: Εννοείται οτι δεν μιλώ για περιπτώσεις που δεν τηρείται ο νόμος και οι εργαζόμενοι όντως πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης.
Το να μιλάμε θεωρητικά, σαν να μη γνωρίζουμε πώς γίνεται στην πράξη στην ελλάδα δεν μας βοηθάει να έχουμε μία σωστή στάση. Κανένας δεν θα προσληφθεί επιπλέον, αυτό που θα γίνει είναι οι ήδη κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι που δουλεύουν τρελά ωράρια, να δουλεύουν περισσότερο.Ακόμη χειρότερα το να φέρνουμε ως παράδειγμα κάποιους που δουλεύουν με χειρότερες εργασιακές συνθήκες μόνο εξίσωση προς τα κάτω μπορεί να φέρει. Να βάλουμε τα χεράκια μας να βγάλουμε τα ματάκια μας.
@nitsa Γιατί είναι το ίδιο το να λέει κανείς ότι δεν είναι κακό να δουλεύεις Κυριακή τη στιγμή που τηρούνται οι νόμοι κατά γράμμα και σωστά και παίρνεις ρεπό μια άλλη μέρα (αν δεν τηρούνται,δεν φταίει η Κυριακή αλλά ο εργοδότης) με το να λέει όλα αυτά που λέτε.Και ναι είναι προκλητική αυτή η διαμαρτυρία γιατί σε πάρα πολλά επαγγέλματα οι εργαζόμενοι δουλεύουν και Κυριακές και δεν γίνεται αλλιώς.Εσείς που δεν θέλετε ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές, να μην πηγαίνετε ούτε σε ταβέρνες,ούτε στις καφετέριες,να μην παραγγέλνετε,να μην μένετε σε ξενοδοχεία Κυριακές,να μην παντρεύεστε ή βαπτίζετε και να μην πηγαίνετε στο νοσοκομείο,ούτε να καλείτε την αστυνομία και την πυροσβεστική..Όχι;Αυτοί δεν είναι εργαζόμενοι; Ποια είναι η διαφορά;
Το κυριότερο πρόβλημα με τις Κυριακές είναι ότι καταργείται η δυνατότητα των εργαζομένων να βρεθούν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τα οποία μπορεί να εργάζονται στο δημόσιο ή σε δουλειές πενθήμερου ή εξαήμερου (άρα δεν μπορεί να τα δει στο δικό του μεσοβδόμαδο ρεπό).Επίσης κανείς δεν μπορεί να κανονίσει τίποτα για οποιαδήποτε ημέρα πλέον σε βάθος χρόνου, τουλάχιστον όχι χωρίς να μπει σε διαδικασία να το ζητήσει κι αν ειναι εφικτό κτλ...Επίσης, μία φίλη έχει παιδί και τις Κυριακές που της ζητείται να εργάζεται, ο παιδικός σταθμός είναι κλειστός.Επίσης, είναι άλλο να ξέρεις ότι μια μέρα την εβδομάδα στάνταρ δεν εργάζεσαι, και άλλο η δουλειά σου να απλώνεται παντού, σε όλες τις ημέρες.
Στο θέμα των Κυριακών παιδιά όλοι οφείλουμε να είμαστε πιο προσεκτικοί και να μην πέφτουμε στην παγίδα, ότι θα πληρωθείς παραπάνω κλπ εάν δουλέψεις την ημέρα αυτή. Είναι καθαρά αντιδραστική αυτή η λογική και ιδίως στην Ελλάδα που σπάνια τηρούνται οι νόμοι. Προσωπικά πάντως έπιανα συζήτηση με τους πελάτες και τους παρέθετα τα μειονεκτήματα της εργασίας την Κυριακή. Οι περισσότεροι συμφωνούσαν...
Καταρχην θα χε ενδιαφερον να μαθω το επαγγελμα σας,αν ειστε δημοσιος ή 50χρονος συνταξιουχος εχετε το ακατολογιστο ετσι κι αλλιως.Το ξερετε οτι λογω του ωραριου μας δεν μπορω να επισκεφτω ενα μουσειο(πλην της Ακροπολης).Εκδηλωσεις,παρουσιασεις παιδικες γιορτες -χριστουγεννα,πασχα,τιποτα απ αυτα.Λεω να αρχισουμε τις εργασιμες κυριακες απο το δημοσιο και τις τραπεζες,εσας θα σας πληρωσουν και παραπανω(!!!)Κι επειτα μιλαμε επι ισοις οροις
Όπως θα έχετε προσέξει απαντάω στο σχόλιο σας μετά από μερικές μέρες. Ο λόγος είναι ότι και εγώ εργάζομαι και δεν δουλεύω στον δημόσιο τομέα ούτε είμαι συνταξιούχος. Το πρόβλημα λοιπόν που παραθέτουν οι περισσότεροι στην συζήτηση δεν είναι η εργασία την Κυριακή επί τούτου αλλά το ότι δεν τηρείται η νομοθεσία σε αυτές τις περιπτώσεις. Η λύση σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι το να απαγορευτεί η εργασία τις Κυριακές αλλά περισσότεροι έλεγχοι και πρόστιμα σε εταιρίες που παραβιάζουν την νομοθεσία. Αυτό είναι άλλοτε και το πρόβλημα με την χώρα. Δεν είναι οι ίδιοι οι νόμοι στις περισσότερες περιπτώσεις αλλά το κατά πόσο τηρούνται.
Συμφωνώ μαζί σου. Άσε που το σχόλιο "ο Θεός ξεκουράστηκε την Κυριακή" είναι παντελώς άσχετο. Και όσον αφορά το χρόνο με την οικογένεια, τα ωράρια την Κυριακή θα μπορούσαν να είναι μειωμένα, για παράδειγμα 11 το πρωί με 4 το απόγευμα, σε συνδυασμό με την μείωση των ωραρίων μέσα στη βδομάδα, αντί δηλαδή μέχρι τις 9 το βράδυ να δουλεύουν μέχρι τις 6 ή 7. Αυτή η τεμπελιά, γιατί μόνο τεμπελιά τη θεωρώ, βασιζόμενη σε παραδόσεις και θρησκείες ειναι δυστυχώς απαράδεκτη.