Οι Metallica για αρχάριους

Οι Metallica για αρχάριους Facebook Twitter
12

«Παραδόξως δεν έχει στείλει κάποιος, τόσα χρόνια, ένα "Metallica for Dummies" στον Άρη», γράφει ο Skeletor που επιμελείται τη σημερινή λίστα. «Έλα Χριστέ και Παναγιά, σπεύδω να κάνω top ten προτάσεων μπας και ψήσω κόσμο να γίνει fan» συμπληρώνει, και ακολουθούν αυτά που μας έστειλε:

Επειδή ποτέ δεν ξέρεις ποια μπορεί να είναι η αφορμή να ακούσεις με πάθος έναν καλλιτέχνη ή ένα συγκρότημα και να γίνεις ενδεχομένως fan του, θα προσπαθήσω να βάλω αυτά τα τραγούδια που κάθε ένα ξεχωριστά μπορεί να κάνει “grasp” την προσοχή διαφορετικών ακροατών, με ποικίλα μουσικά γούστα.

Προσωπικά, αν και πιστιρικάς είχα ακούσει τα grand σουξέ των Metallica, δεν είχα «πεισθεί»  να τους ακούσω πιο εντατικά, πιο σε βάθος. Αφορμή – για μένα – στάθηκε το LiVE album τους του 1997, το S&M, στο οποίο παίζουν με τη συμφωνική ορχήστρα του San Francisco, και συγκεκριμένα το κομμάτι «No Leaf Clover». Και με αυτό θα ξεκινήσω, δεν θα το πάρω χρονολογικά όπως με τους Pearl Jam.

1) No Leaf Clover

Το “No Leaf Clover” δεν υπάρχει σε κάποιον προηγούμενο studio δίσκο, ούτε σε κάποιον μεταγενέστερο του live. Υπάρχει μόνο σε αυτήν τη Live εκτέλεση και πρόκειται, όπως θα διαπιστώσετε, περί αριστουργήματος.

2) One

Φυσικά, μιλώντας για Metallica, δεν μπορείς να μην ξεκινήσεις, να μην μιλήσεις, να μην συμπεριλάβεις σε μία οποιαδήποτε λίστα Metallica, heave meatal, thrash, hard rock, rock, οτιδήποτε…το «One». Κομμάτι του δίσκου «…And Justice for All», το τέταρτο άλμπουμ τους, που κυκλοφόρησε το 1988. Συγκλονιστικό video clip επίσης, με σκηνές από την αντι-πολεμική ταινία Johnny Got His Gun, ταινία για να πιαστεί η ψυχή σου, πολύ μαυρίλα…

3) Nothing else matters

 

 

Metallica (1991)….γνωστό και ως Black Album, ο πέμπτος κατά σειρά δίσκος, ο πιο mainstream δίσκος των Metallica, ο δίσκος που κέρδισε fans και ακροατήριο όχι μόνο από τον στενό πυρήνα του thrash, του heavy metal και λοιπών υποκατηγοριών, αλλά απευθύνθηκε ουσιαστικά σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό. Δισκάρα, τρομερή παραγωγή, όλα τα κομμάτια είναι «ένα κι ένα». Αν και πολλοί θα πουν «σούπα» (διαφωνώ κάθετα με τέτοιες κριτικές γενικά), θα ποστάρω για τους φίλους το “Nothing else matters” από το LiVE του S&M, που θεωρώ ότι είναι η καλύτερη εκτέλεση του κομματιού.

4) For Whom the Bell Tolls

Πάμε λίγο πιο πίσω τώρα, σε έναν από τους 2-3 πιο αγαπημένους μου δίσκους των Metallica, το «Ride the Lightning». Τρομερά τέλειος δίσκος, εντελώς διαφορετικός από τον πρώτο τους δίσκο (Kill ‘Em All) που είχε κυκλοφορήσει μόλις ένα χρόνο πριν. Ο ήχος είναι λίγο «παλιατζούρα», δεν έχει σχέση με μεταγενέστερες παραγωγές του γκρουπ, εντάξει μιλάμε και για 1984, δεύτερος δίσκος, heavy metal, όλα αυτά μέσα…..αλλά είναι για μένα ένας εκ των κορυφαίων τους album, που αξίζει να ακουστεί ολόκληρος. Ενδεικτικά να σας πω – για να μην μου λέτε αύριο μεθαύριο – ότι στο last.fm που είναι μία βάση με ιστορικό και στατιστικά από «σκρομπλαρίσματα» ακροατών εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, το «Ride the Lightning» είναι 3ο σε ακροάσεις, πίσω από το Black album και το Master of Puppets. Χωρίς άλλες καθυστερήσεις, πάμε να ακούσουμε τον «ύμνο» του δίσκου, το «For Whom the Bell Tolls».

5) The Thing That Should Not Be

Μια που είπαμε για Master of Puppets πάμε να ακούσουμε το αγαπημένο μου του δίσκου, το «The Thing That Should Not Be». Σουξέ του δίσκου είναι το ομώνυμο κομμάτι, αν και τα δικά μου 2 πιο αγαπημένα είναι αυτό που προτείνω και το «Welcome Home (Sanitarium)».

6)  Until it Sleeps

Without further ado, πάμε στο δίσκο “Load” που κυκλοφόρησε το 1996. Τρομερή παραγωγή, φοβερός ήχος, η φωνή του Hetfield στο peak της (κατ’ εμέ), εξωφυλλάρα, βιντεοκλιπάρες, δεν έχω λόγια. Για να τραβήξω την προσοχή και το ενδιαφέρον, θα προτείνω ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ το «Until it Sleeps», που είναι έτσι κι αλλιώς κομματάρα και έχει ένα από τα καλύτερα video clips όλων των εποχών. Προσωπικό αγαπημένο μου κι ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια γενικά, το «Bleeding Me», ένα στιχουργικό και μουσικό αριστούργημα.

7)  Low Man's Lyric

 

Μετά το Load πάμε στον δίσκο που βγήκε στα καπάκια (1997), το «Reload». Ανάμικτες κριτικές, πολλοί λένε ότι από εκεί ξεκίνησε η πτώση των Metallica, έγιναν πιο hard rock και μπλα μπλα…. Προσωπικά ο δίσκος μου αρέσει, το ίδιο φαίνεται να πιστεύουν και οι ακροατές όπως αποτυπώνεται στα στατιστικά του last.fm (4ος παρακαλώ ο δίσκος σε scrobbles, το τράβηξαν λίγο είναι αλήθεια!). Στον δίσκο ξεχωρίζουν διάφορα κομμάτια, όπως το «The Memory Remains» στο οποίο κάνει φωνητικά η Marianne Faithfull, το «sequel» του Unforgiven, το Unforgiven 2, αλλά και το «Fuel». Εμείς πάμε να ακούσουμε το «Low Man’s Lyric». Διάλεξα μία live εμφάνιση στο MTV.

8) The Four Horsemen

Πάμε εντελώς πίσω τώρα και στον πρώτο τους δίσκο, το «Kill ‘Em All», έναν καθαρά ερωτικό δίσκο. Αν και δεν είναι και από τους αγαπημένους μου δισκους, δεν γίνεται να μην μπει για πολλούς λόγους, σε ένα top ten. Ας ακούσουμε το «The Four Horsemen».

9) Unforgiven 3

Και τώρα πάνε στον τελευταίο τους δίσκο, το «Death Magnetic» που κυκλοφόρησε το 2008. Να θυμίσω ότι σε πολύ λίγες μέρες, στις 18 Νοεμβρίου, κυκλοφορεί το νέο άλμπουμ των Metallica, το «Hardwired... to Self-Destruct».Το Death Magnetic έχει κάποια θέματα για τα δικά μου γούστα. Δεν μου αρέσει ο ήχος του δίσκου, δεν μου αρέσει η φωνή του Hetfield όπως αποδίδει στην ηχογράφηση, δεν τρελάθηκα κιόλας με τους στίχους του δίσκου. Παρόλα αυτά, επειδή μου άρεσε σαφώς περισσότερο από τον δίσκο του 2003, St. Anger, θα σας προτείνω ένα κομμάτι γιατί ποτέ δεν ξέρεις, γιατί γούστα είναι αυτά και γιατί στο κάτω κάτω μου αρέσει κιόλας. Πάμε να ακούσουμε το Unforgiven 3. Μεταξύ μας, το Unforgiven 3 μπορεί να σας αρέσει πιο πολύ από το Unforgiven 2, κάτι σπάνιο να γίνει ειδικά σε ταινίες (άσχετο).

10) Turn the Page

Last, but most definitely not least, θα ακούσουμε μία διασκευή των Metallica. Μιλάμε για το “Turn the Page” μία κομματάρα του Bob Seger που θεωρείται σημείο αναφοράς στη ροκ μουσική, έχει τραγουδηθεί και διασκευαστεί από διάφορους, αλλά μακράν η καλύτερη και ίσως πιο γνωστή διασκευή είναι αυτή των Metallica. Το κομμάτι κυκλοφόρησε στον δίσκο «Garage Inc.», το 1998, έναν δίσκο που περιλαμβάνει μόνο διασκευές και b-sides. Προσωπικά δεν ενθουσιάστηκα από άλλες διασκευές ιδιαίτερα, αλλά το Turn the Page είναι αριστούργημα και με φανταστικό video clip.

*Φτιάξτε και στείλτε κι εσείς λίστες για αρχάριους με τους αγαπημένους σας καλλιτέχνες, στο [email protected]

12

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

6 σχόλια
φιλε skeletor ολα καλά αλλά να σου το S&M κυκλοφόρησε το 1999. Επίσης το Ride the lightning μιας και λες οτι ειναι ο αγαπημενος σου δισκος ειναι αμιγώς thrash. Επίσης κατα την ταπεινή μου άποψη δε μπορείς να φτιάχνεις top 10 metallica και να αφηνεις έξω fade to black η ενα ορχηστρικο τους call of ktulu.... Επίσης στο reLoad παιζεις με fixxxer στη χειροτερη μεσα σε τοπ ten. Παρ'ολα αυτά stay heavy
Γεια σου φίλε,Το S&M κυκλοφόρησε το 1999, όχι το 1997 όπως έγραψα, σωστά και σόρι. Αμιγώς thrash το Ride the Lightning δεν είναι που να κοπανιέσαι, αλλά αν θες να βάλεις ταμπέλα στον δίσκο be my guest. Κατά τα άλλα, το Fade to Black και το Call of Ktulu είναι κομματάρες αλλά προσπάθησα να κάνω ένα TopTen από διάφορους δίσκους, διάφορα στυλ, διάφορες τεχνοτροπίες κτο. Δεν γινόταν να βάλω 3 τραγούδια από τον ίδιο δίσκο σε ένα τοπ τεν. Αν το λέει η καρδιά σου, κάνε ένα top ten από Slayer ή Iron Maiden. ;)
Αν και ορισμένες επιλογές τις θεωρώ κάπως περίεργες όπως π.χ το Turn The Page και το Unforgiven 3, δεν γίνεται να μην δώσω συγχαρητήρια που επιτέλους βλέπουμε κάτι σχετικo με τη μέταλ μουσική να δημοσιεύεται στη lifo.
Το Welcome Home είναι κομμάτι που φέρνει νοσταλγία και στα νιάτα μας,μας έκανε περήφανους σε σχέση με τους ρεηβάδες και αισθανόμασταν ότι μουσικά ήμασταν κλάσεις ανώτεροι!Σημαντικό στίγμα των Metallica στην ελληνική μεταλική κοινότητα ήταν όταν κουρεύτηκαν κάπου στο 95-96 που για πρώτη φορά έβλεπες στα σχολεία μεταλλάδες φρεσκοκουρεμένους να πλακώνονται με τους purists μεταλάδες και φυσικά να θεωρούνται ξεφτιλισμένοι κ άλλα τέτοια.Οι Μetallica δεν εγκλωβίστηκαν στον επιτυχημένο ήχο των πρώτων άλμπουμ,δοκίμασαν πράγματα,χλευάστηκαν για πολλά άλλα (η ιστορία με napster) και πλέον απολαμβάνουν τη ζωή τους ως σούπερ μπάντα-εταιρεία.Μεγάλωσα με τους δίσκους τους μέχρι το Black Album και ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον ως καλύτερο.Θα έλεγα ίσως το "and justice for all" αν ακουγόταν ο Newsted...
Καταρχήν ΚΛΑΙΩ με τα πλακώματα. Τρελές κόντρε γενικά στα 80s και 90s...ρεηβάδες με μεταλάδες (ρεηβάδες πρώην μεταλάδες πολύ εκνευριστική συνομοταξία), CUREαδες με DEPECHEμοντάδες, Πυξλαξάδες με Κατσιμιχάδες u name it....Ο ήχος τους νομίζω πως είναι σημείο αναφοράς από το MASTER και μετά, αν και όπως είπα στο post, δικό μου super favorite αλμπουμ είναι το Ride the Ligtining. Ως καλύτερο αδυνατώ να ξεχωρίσω κι εγώ, αλλά να πω την αλήθεια το Μάστερ έχει μέσα το The thing that should not be και το Sanitarium και δεν μπορώ κάπου τρελαίνομαι, δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις. Από τη δεύτερη (ασούμε) περίοδό τους το Bleeding Me είναι αριστούργημα. Ότι και να πει κανείς είναι λίγο. ==========
Αχ, βρε Skeletor, με συγκίνησες.Οι Metallica είναι κλασικό γκρουπ με διαχρονική αξία. Ακόμα κι ο 16χρονος γιος μου που ακούει τις μουσικές σαχλαμάρες του ελληνικού χιπ-χοπ/ραπ, όταν θέλει να ρεμβάσει βάζει Unforgiven που φυσικά το έχει μάθει από την μανούλα.Παρεμπιπτόντως, επειδή εμένα το αγαπημένο μου είναι το Nothing Else Matters, είχα βρει μια καταπληκτική διασκευή του σε σόλο πιάνο, αλλά εδώ που βρίσκομαι δεν έχω πρόσβαση σε γιουτούμπι. Επιφυλάσσομαι.
Haifischnet θα περιμένω με ανυπομονησία τη διασκευή στο πιάνο. Το ελληνικό χιπ-χοπ/ραπ/low bap κτλ, έχει και καλό πράγμα μέσα, όπως και κάθε είδος μουσικής. Από την άλλη καταλαβαίνω ότι ενοχλείσαι ;)Αν θες πάντως, μπορώ να σε κάνω ένα αφιέρωμα σε BD Foxmoor, Active Member, Sadazinha και να σε βάλω σε δεύτερες σκέψεις. :)
Μπα, δεν ακούει τέτοια. Με άρχισε με TUS, μετά κάτι αρκτικόλεξα, έναν Τσάκι, έναν Μο, έναν Ρίο, έναν Μάνι, κάποιους Τζόκερ Του Φέις. Ευπρόσδεκτο το αφιέρωμα, όχι τόσο για μένα, αλλά για κείνον μπας και ακούσει τίποτα πιο καλό.