Μια γνώμη για την εμφάνιση της Ελλάδας στη Γιουροβίζιον. Aπό τον Άρη Δημοκίδη

Μια γνώμη για την εμφάνιση της Ελλάδας στη Γιουροβίζιον. Aπό τον Άρη Δημοκίδη Facebook Twitter
27
Μια γνώμη για την εμφάνιση της Ελλάδας στη Γιουροβίζιον. Aπό τον Άρη Δημοκίδη Facebook Twitter

Καθώς έβλεπα ζωντανά την εμφάνισή μας στη Eurovision όπου μας εκπροσώπησαν οι ARGO με το Utopian Land εντυπωσιάστηκα από ένα πράγμα: Τα γραφικά στις οθόνες πίσω απ' το συγκρότημα αλλά και στο πάτωμα. 

Με όλα τα υπόλοιπα ένιωσα κάπως άβολα. Όχι επειδή οι άλλοι ήταν καλύτεροι, ούτε επειδή γίναμε ρεζίλι (δεν ξέρω αν γίναμε). Αλλά επειδή απ' το ξεκίνημα του κομματιού όλα έμοιαζαν κλισέ και απεγνωσμένα. Η λύρα κι ο λυράρης, το μπουζουκορεφρέν, το απαραίτητο ραπ, οι χοροί και τα πανηγύρια, η απουσία έμπνευσης. 

Εμείς βαρούσαμε τα νταούλια, αλλά κανείς δε χόρεψε. Κι ενώ θα μπορούσαμε να είχαμε πιάσει το κοινό της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, παρουσιάσαμε μία ασύνδετη σκηνοθετικά εμφάνιση που μπορεί να ενθουσίαζε σε ένα τριτοκλασάτο νυχτερινό κέντρο της Ελλάδας, αλλά φάνηκε φτωχή (σε έμπνευση, όχι σε χρήματα) για τη Γιουροβίζιον. Ειδικά όταν πολλές απ' τις άλλες συμμετοχές χρησιμοποίησαν τη φαντασία τους και την τεχνολογία για να υποστηρίξουν τη μουσική τους. 

Εμείς βάλαμε λίγο από Παπαρίζου -χορευτικά αλά Number One και μαλλί και ντύσιμο της μίας τραγουδίστριας αλά Die For You- και κλισέ μουσικές ποντάροντας στη δύναμη του Πόντου. Δεν θέλω να προσβάλλω την ποντιακή κουλτούρα (κάποιοι λένε ότι οι ARGO ήταν αυτοί που, τελικά, τα προσέβαλλαν) αλλά δεν παρουσιάστηκε με τον καλύτερο τρόπο απόψε. 

Μπορεί αυτοί που τους έστειλαν, -συγκεκριμένα ο Τσακνής της ΕΡΤ, με απευθείας ανάθεση!- να ήλπιζαν να μεταδώσουν ένα ανθρωπιστικό μήνυμα για την προσφυγιά, όμως μάλλον γέλιο προκαλέσαμε παρά συμπάθεια. Είναι ενδιαφέρον πως οι (φερόμενοι ως) κουλτουριάρηδες που ανέλαβαν επιτέλους την εξουσία αλλά και την Γιουροβίζιον, έστειλαν ένα κομμάτι που δεν άρεσε σχεδόν σε κανέναν Έλληνα και ξένο και που δεν είχε καν καλλιτεχνικές αξιώσεις. 

Άνθρωποι που δεν πίστευαν στη Γιουροβίζιον, καμώθηκαν τους ποπ σταρς, μιμήθηκαν ό,τι είχαν δει και παρουσίασαν ένα θλιβερό και άβολο θέαμα. Παρότι έγραψα το κείμενο πριν τα αποτελέσματα, δεν είναι τυχαίο που, τελικά, για πρώτη φορά κοπήκαμε από τελικό της Γιουροβίζιον.

Mικροπράγματα
27

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

20 σχόλια
Νομίζω ότι σας διαφεύγει κάτι. Ο σκοπός του Τσακνή ήταν να μας βγάλει απ'τη Eurovision. Και το κατάφερε. Πέρα από το ότι είμαστε εκτός τελικού, του χρόνου όλοι θα ζητάνε να μη συμμετέχουμε για να γλιτώσουμε το ρεζιλίκι (ήδη πολλοί το ζητάνε). Τα νούμερα του τελικού θα είναι χάλια, όπως ήταν και του ημιτελικού, οπότε bye-bye Ελλαδίτσα ΚΑΙ απ'τη Eurovision. Είναι ακριβώς το ίδιο κόλπο που κάνουν για να μας πάνε στη δραχμή, σπρώχνουν τα πράγματα προς μια απελπιστική κατάσταση έτσι ώστε ο κόσμος να ζητήσει από μόνος του έξοδο από το Ευρώ μπας και σωθεί. Οπότε αποστολή εξετελέσθη για τον κ.Τσακνή και μάλιστα με απόλυτη επιτυχία!
Απορώ με τα μυαλά που έστειλαν αυτό το κακόγουστο τραγούδι με την θλιβερή παρουσίαση στην Ευρώπη για να μάς γελοιοποιήσουν ακόμα μια φορά.Μπράβο κ.Αρη πολύ καλά τα περιγράφεις στο άρθρο σου!
Σταμάτησα να παρακολουθώ την Eurovision από τότε που κέρδισε στον τελικό η κυρία Έλενα Παπαρίζου. Η οποία ωστόσο, ήταν, είναι και θα είναι μία υπέρχη και εξαιρετική σκηνική παρουσία και ερμηνεία.Όσον αφορά τώρα, για το δικό μας κομμάτι στον τωρινό διαγωνισμό. Από την μία, απορώ πώς και δεν πέρασε στον τελικό, με την έννοια ότι κάθε χρόνο, στέλνουμε ό,τι χειρότερο υπάρχει. Από την άλλη όμως, δεν πειράζει. Καλά να πάθουν(με) γιατί κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα θα γινόταν και αυτό. Τι περίμεναν δηλαδή; Κάθε χρόνο, το ένα τραγούδι, ήταν χειρότερο από το άλλο. Back to realiity λοιπόν!Cheers!
Παρότι ποτέ δεν είχα κανέναν καημό για την Eurovision, η χθεσινή εμφάνιση ήταν ντροπιαστική. Και ένιωσα πολύ άσχημα και για τον Bill Ρόξενο, που τον θεωρούσα υπερταλαντούχο, αλλά πλέον έχω τις αμφιβολίες μου... Ελπίζω του χρόνου να μην συμμετέχει καθόλου η Ελλάδα, από το να στέλνει τέτοιες συμμετοχές, η αποχή είναι καλύτερη, αφήστε που θα μπορούσαν να την πλασάρουν και ως άποψη.
Γιατί; Ο Ρόξενος ήταν ο μόνος που διασώθηκε από αυτό το ναυάγιο, μόνο θετικά διαβάζω/ακούω γι'αυτόν. Ήταν το μόνο αξιοπρόσεκτο στοιχείο της συμμετοχής και έπρεπε να αναδειχτεί και λίγο περισσότερο από τη σκηνοθεσία.
Και τα περίφημα προσφυγικά μηνύματα; Όχι και τόσο ενδιαφέροντα. Το airbahal, τα μπουκάλια με τις βότκες, τα τουρσιά και πάμε να κάνουμε χαμό στο νέο μέρος (πάμε χαλάνουμε εκές σ εναν μερέαν). Αμφιβάλω αν συγκίνησαν κανένα.Όσο για τα φοβερά Αγγλικά "we're the rise in the rising sun... join with us for a utopian land". Καλά που δεν έγραψαν για τιτλο Gioutopian Lant.
Εγώ πάντως ακόμα το θυμάμαι λίγο (πολύ λίγο στίχο και λίγο μουσική)...."Κλόουν, κλόουν,είμαι ο κλόουν..."Άρα είχε έστω κάτι λίγο πιασάρικο. Δεν μπορώ να θυμηθώ την μουσική του Utopia Land και ας το άκουσα ξανά χθες !
Δεν έχω σε υπόληψη την Eurovision ως μουσικό διαγωνισμό και το τραγούδι το ακούω πρώτη φορά (δεν ξέρω αν με μερικές επαναλήψεις βελτιωθεί λιγάκι). Βέβαια είμαι και πόντιος (άρα θα έπρεπε να μου αρέσει τουλάχιστον η λύρα) αλλά νομίζω ότι είναι μια απο τις χειρότερες εμφανίσεις του διαγωνισμού. Τελικά όλα γίνανε για να φύγει ο Ρακιντζής απο την χειρότερη εμφάνιση της Eurovision. Hail to S.A.G.A.P.O.
Το κομμάτι που επέλεξε η Ερτ μου θύμισε τα αυτιστικά τραγούδια που στέλναμε περασμένες δεκαετίες και δεν αφορούσαν κανέναν, λίγο μπουζουκλερί, λίγο στίχοι περί εθνικής ανωτερότητας, λίγο φολκλόρ αισθητική, πολύ γραφικότητα αλά Greek Zorba, κανένα appeal στα διεθνή κοινά, και η κατά τα άλλα συμπαθέστατη χώρα του τρίτου κόσμου πάντα στις τελευταίες θέσεις του διαγωνισμού. Η χθεσινή πανωλεθρία ας γίνει ένα ωραιότατο μάθημα στην πάντα πχιοτικιά Ερτ που σνόμπαρε το μοναδικό εμπορικό προϊόν της και πήγε να το παίξει ανώτερη. Αλλά όταν πας να το παίξεις καλύτερος όλων, χωρίς προσόντα και εκτόπισμα, το ίδιο το σύστημα σε ξερνάει. Άντε βρε, και του χρόνου!
Το βίντεο ήταν καλύτερο από την τελική εμφάνιση. Ενδυμασίες και χορογραφία υπέφεραν. Καλύτερα να ήταν ένα αντιπροσωπευτικό Ποντιακό χορευτικό σχήμα, πιο αυθεντικό. Αλλά ας μην υπερβάλλουμε, εδώ είναι Europretension δεν είναι ούτε διαγωνισμός τραγουδιού, ούτε μουσικοχορευτικού αλλά διαγωνισμός μούσι. Εκεί το κατάντησαν, από Abba σε άμπαλα.
Ελλαδίτσα αποκλεισμένη από παντού. Ακόμα κι απ τη Σουργελοvision. Ετσι θ' αλλάξουμε την Ευρώπη κε Τσίπρα; Υπάρχει και κάτι πιο γελοίο από την Καλομοίρα στην Eurovision: Το να στέλνεις ενα τσούρμο παγκοσμίως άγνωστους, ατάλαντους (με ανάθεση!) που παριστάνουν τάχα οτι φέρουν και πολιτικό μηνυμα.
"κλισέ μουσικές ποντάροντας στη δύναμη του Πόντου " @ Καταρχήν το τραγούδι δεν εχει καμία σχέση με τον Ποντιακό ήχο εκτός απο ελάχιστα δευτερόλεπτα στο ξεκίνημα και το κλείσιμο. Ολο το υπόλοιπο ειναι όντως ένας αχταρμας απο κακέκτυπα μουσικά πατήματα σε κλισέ αναφορές ,ποπ ,χιπχοπ ,ραπ μπουζουκι,τζατζίκι ,μουζάκα κλπ.Αρα οι αναφορές περι δύναμης του Πόντιακού στοιχείου δεν υφίστανται περαν του σημειολογικού κιτς
Πήραμε αυτό που μας άξιζε. Γιατί οι "κουτό-φραγκοι" (όπως μας άρεσε να τους αποκαλούμε) δεν τρώνε κουτόχορτο και γιατί άλλοι είναι οι σανοφάγοι και οι βολεμένοι( λέγε με Τσακνή) που έδωσαν απευθείας ανάθεση το διαβατήριο σ'ένα τρισάθλιο τραγούδι που γράφτηκε στο πόδι. Ένας αχταρμάς με ολίγον ποντιακή λύρα, ολίγον μπουζουκοπόπ που ραπάρει κάνοντας γυμναστική στα νεύρα και του κάθε καλοπροαίρετου.Ηθικόν δίδαγμα: Με "μεθάνιο", δεν βάφεις αυγά.Υ.Γ.(Συγχαρητήρια -γι ακόμα μια φορά- στον κύριο Α.Δημοκίδη για το άρθρο του)
Μέχρι και στην Eurovision αυταπάτες είχαμε (μιλάω προφανώς για όσους επέλεξαν το τραγούδι).Αρη, πρέπει να φτιάξεις ένα από τα ωραία γκάλοπ που φτιάχνεις... Ποιο ήταν χειρότερο, αυτό η του Ρακιντζή;
Πραγματικά, πρώτη φορά που δεν ήθελα να περάσουμε...΄Ηταν τουλάχιστον θλιβερό το θέαμα και ειδικά όταν έλεγαν : ΄΄Come with us to have some fun'' ήταν λες και τους καλούσαμε να υπογράψουν μνημόνιο, τόσο μίζερο ήταν το ύφος μας :(
Εάν δεν μιλούσαν Ελληνικά, οι περισσότεροι ξένοι θα πίστευαν πως πρόκειται για τη συμμετοχή κάποιας τριτοκοσμικής χώρας του Καυκάσου ή της Μέσης Ανατολής... Δε λέμε να σοβαρευτούμε σαν χώρα, ούτε για έναν μουσικό διαγωνισμό.
μα τι λες τωρα , αφου ΕΙΜΑΣΤΕ μια χωρα τριτοκοσμικη ΚΑΙ της Μεσης Ανατολης συναμα.. Εμεις το επιλεξαμε. Η δεν εχεις παρει χαμπαρι τι ισλαμοσκυλοτραγουδο κυκλοφοραει παντου στον αερα τριγυρω. Αφου οταν πατανε το ποδι τους ολοι αυτοι οι μεσανατολιτες ασχετως ιδιοτητας, το μερος τους φαινεται παραπανω απο οικειο, τι να λεμε τωρα... Θυμαμαι την ξεφτιλα που ενιωσα μεσα μου οταν σε ενα πλοιο απο Ιταλια για Πατρα βρεθηκαμε με την παρεα μου στην ντισκο για ενα ποτο. Καπου κει κατα τις 11 σχεδον ολοι οι ελλληναραδες καμια 30νταρια ατομα ησανε κυριολεκτικα στην πιστα χορευοντας ξεφτιτελι κατω απο τους ισλαμορυθμους της "ΛΕΙΝΤΥ" και μαλιστα ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ, ενω καμια 12αρια ευρωπαιοι ολοι κι ολοι ειχανε μεινει καγκελο και τους κοιταζανε ολους αυοτυς με μια απιστευτη αμηχανια. Δεν θαχε περαει κανα μισαωρο και ολοι αυτοι διακριτικα φυγανε απο την ντισκο σιγα σιγα, αφηνοντας εμας τους"ευρωΠΕΟΥΣ" μεσα στην τρελη χαρα , στο ξεφτιτελι και την αποθεωση του...αρχαιου μας "πολιτισμου". Ποτε στη ζωη μου δεν ενιωσα τετοια προσβολη σαν ατομο , τετοια μειωση της προσωπικοτητας μου σαν "ελληνας" αλλα και τετοια αποθεωση της γυφτιας συναμα.και ελπιζω να μην το ζησετε ποτε.
@ΠολιτηςΧΚάπως έτσι ένιωσα κι εγώ πριν από ενάμιση χρόνο, που είχαμε ένα δείπνο για τα μέλη κάποιων θυγατρικών που παρακολουθούσαν ένα σεμινάριο στην Αθήνα. Οι καλεσμένοι μας ήταν διαφόρων εθνικοτήτων: από Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Σκόπια, Κύπρο, Μάλτα, Τουρκία, ένας Άγγλος και ένας Βραζιλιάνος. Το μαγαζί είχε ζωντανή μουσική και έτυχε να βρίσκεται εκεί η Γ' τάξη ενός Γυμνασίου από την Ήπειρο συνοδεία 2-3 καθηγητών. Οι καλεσμένοι μας, ακόμη και οι Τουρκάλες (επειδή ανέφερες την γλώσσα), είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό με την ενέργεια των μαθητών να χορεύουν ασταμάτητα επί ώρες χωρίς την βοήθεια αλκοόλ! ΟΚ, δεν μπορώ να πω ότι εγώ αισθάνθηκα άσχημα μπροστά στους καλεσμένους μου, γιατί η μουσική δεν ήταν τόσο σκυλοπόπ, αλλά μέσα μου ήμουν απαρηγόρητη που η νεολαία μας συνεχίζει και θα συνεχίσει να εκπαιδεύεται σ' αυτόν τον ρυθμό της διασκέδασης.