Υπέρ θηλυπρέπειας

Υπέρ θηλυπρέπειας Facebook Twitter
Η νέα γενιά γκέι, αγωνίζεται να αποδράσει από το στερεότυπο της «τρελής» που η ελληνική κοινωνία αναγνώριζε ανέκαθεν ως την κυρίαρχη εκδοχή ομοφυλόφιλου άντρα και που άλλες εποχές ωθούσε στο περιθώριο. Στη φωτογραφία ο Τούρκος τραγουδιστής Ζεκί Μουρέν, που δεν το έκανε θέμα...
10

Βρέθηκα σε gay friendly καφέ της πλατείας Αγ. Ειρήνης και ανάμεσα σε γέλια και κουτσομπολιά μιας παρέας περιώνυμων κυρίων  η κουβέντα κατέληξε σε ορισμένους θηλυπρεπείς παρουσιαστές της τηλεόρασης. Όλοι συμφώνησαν για το πόσο απαράδεκτο και εξωφρενικό είναι να προβάλλονται ακόμα πρόσωπα  που παραπέμπουν στις κραγμένες «αδερφές» τύπου Παράβα και Φτερούς που κυριαρχούσαν στις λαϊκές ταινίες του ’60.

Γενικότερα όλοι εξαπέλυσαν αβυσσαλέα κριτική όχι μόνο για την εκπομπή αλλά και για τα ίδια τα άτομα που συμμετέχουν. Όντως οι περί ου λόγος celebrities, ο εθνικός μας κομμωτής, ο εθνικός μας στυλίστας, και ο εθνικός μας μάνατζερ, εμφανίζονται πιο ξεσαλωμένοι και αφηνιασμένοι από ποτέ. Tέλος πάντων, αυτοί είναι αυτό που είναι.

Γιατί αυτός ο ιδιότυπος ρατσισμός που χαρακτηρίζει τους σύγχρονους γκέι απέναντι στους θηλυπρεπείς; Γιατί πολλοί αδυνατούν να δεχτούν την διαφορετικότητα και το κιτς; Εκεί που δεν θα 'πρεπε να είναι καν θέμα, οι Έλληνες γκέι αποδεικνύονται ενίοτε οι πλέον συντηρητικοί.

Αναρωτιέμαι όμως, οι γκέι γιατί εθελοτυφλούνε λες και οι «γυναικωτοί» κομμωτές και στυλίστες είναι από άλλο πλανήτη. Λες και έχει εκλείψει το είδος. Καταρχήν, αν θα έπρεπε να απαξιωθεί κάποιος γι' αυτό το τσίρκο με τα άγρια θηρία που όντως αναπαράγει την πιο σαχλή εκδοχή προτύπων είναι εκείνοι που αποφάσισαν για την εκπομπή. Όλοι εκείνοι που δεν αφήνουν ευκαιρία να χαθεί που να μην ερεθίζει τα χειρότερα ένστικτα του τηλεοπτικού όχλου.

Κυρίως, ας μην ξεχνάμε ότι αυτές οι διασημότητες αποτελούν χρόνια τώρα τα πλέον προβεβλημένα πρόσωπα του ξεθυμασμένου ελληνικού lifestyle που εκχυδάισε τα πάντα και αποπροσανατόλισε μια ολόκληρη γενιά. Γιατί λοιπόν τόση σοβαροφάνεια; Γιατί αυτός ο ιδιότυπος ρατσισμός που χαρακτηρίζει τους σύγχρονους γκέι απέναντι στους θηλυπρεπείς; Γιατί πολλοί αδυνατούν να δεχτούν την διαφορετικότητα και το κιτς; Εκεί που δεν θα 'πρεπε να είναι καν θέμα, οι Έλληνες γκέι αποδεικνύονται ενίοτε οι πλέον συντηρητικοί. Είναι δε τέτοια η αγωνία τους να μην «φαίνονται» να μην τους «κράξουν» να μην ταυτιστούν επουδενί με τον παλιό τύπο «αδερφής» που καταντάει προσβλητικό, αν όχι φασιστικό.

Υπέρ θηλυπρέπειας Facebook Twitter
Οι σημερινοί γκέι άνδρες προσπαθούν πάση θυσία να υποδυθούν όσο γίνεται καλύτερα τον τύπο του «αξιοπρεπούς» αγγλοσάξονα γκέι, με το καλογυμνασμένο σώμα, το φινετσάτο ντύσιμο, τον αποψάτο τρόπο ζωής, και να αποδράσουν από το στερεότυπο της «τρελής κραγμένης» τύπου Παράβα και Φτερούς.

Επιδιώκοντας πάση θυσία να υποδυθούν όσο γίνεται καλύτερα τον τύπο του «αξιοπρεπούς» αγγλοσάξονα γκέι, με το καλογυμνασμένο σώμα, το φινετσάτο ντύσιμο, τον αποψάτο τρόπο ζωής, και βέβαια με μια καριέρα που οποιοδήποτε ψήγμα και υπόνοια «κουνιστής» θα σήμαινε την καταβαράθρωση του ονείρου. Δηλαδή τη διεθνή φόρμουλα του επιτυχημένου άντρα. Καμία ανοχή για άλλου τύπου συμπεριφορές!

Ακόμα θυμάμαι πως κόντεψε να με πατήσει αυτοκίνητο στην Αγ. Σοφίας, παιδί ακόμα, καθώς είχα παγώσει μπροστά στη θέα του Σέρο Αμπραχαμιάν, θρυλική περσόνα της Θεσσαλονίκης που περιφερόταν εκκεντρικά ντυμένος θυμίζοντας τον τρομερό (λαμπερής κακογουστιάς) Τούρκο τραγουδιστή Ζεκί Μουρέν. Αντρογυναικεία εμφάνιση με παντελόνα και τουνίκ, θα μπορούσες να πεις ότι ο αείμνηστος σχεδιαστής μόδας με την τολμηρότητα του, είχε φέρει στα μακρινά '70s ένα είδος ανατροπής του αντρικού πρότυπου. Ήταν δε τόσο πνευματώδης, που παρόλη την νεαρή του ηλικία ήταν η αγαπημένη συντροφιά της Άννας Βέλτσου και του Γιάννη Τσαρούχη. Αν ζούσε σήμερα και συμμετείχε στο Fab 5 δεν θα ήταν μόνο τσιρίδες και κονσερβαρισμένες ατάκες. Γιατί ο Σέρο υπήρξε πραγματικά ιδιοφυής.

Η νέα γενιά γκέι, αγωνίζεται να αποδράσει από το στερεότυπο της «τρελής» που η ελληνική κοινωνία αναγνώριζε ανέκαθεν ως την κυρίαρχη εκδοχή ομοφυλόφιλου άντρα και που άλλες εποχές ωθούσε στο περιθώριο. Ακόμα και αν –ιδίως παλιότερα χάρη σε παιδεραστικά ένστικτα- συνουσιαζόταν μαζί του και συχνά ερωτευόταν. Αντικείμενο χλεύης και ταυτόχρονα δοχείο ηδονής, από την ελληνική επαρχεία μέχρι τις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας όπου η ομοφυλοφιλία ευδοκιμούσε στις αλάνες και στα σκοτάδια. Την ίδια ώρα που ο αστός γκέι κατέπνιγε ανάλογες ορμές ή τις χρυσοπλήρωνε ως βίτσιο.

  

Όμως, σήμερα, στην εποχή της θεωρητικά μεγάλης αποδοχής, με δεκάδες μπαρ, σάουνες, έντυπα, gay pride, και επικείμενο γκέι γάμο, ο μεγαλύτερος ρατσισμός που παρατηρείται είναι από τους ίδιους τους γκέι προς άλλους γκέι. Ένα σερφάρισμα μέσα στα σάιτ γνωριμιών το αποδεικνύει περίτρανα. Σχόλια όπως «να τιμάς τα παντελόνια που φοράς» και «να μην ξεχνάς ότι γεννήθηκες άντρας» και άλλα θαυμαστά παίρνουν και δίνουν. Στις αντροπαρέες των καφέ κυριαρχεί μετά ροπάλου ένα συγκεκριμένο attitude, απορρίπτοντας οποιονδήποτε παραπαίει. Φυσικά καμιά γυναικεία προσφώνηση δεν ενθαρρύνεται (εννοώ ως χιούμορ έστω) και με στιβαρή σοβαροφάνεια αναλύονται περισπούδαστα αντρικά θέματα όπως λ.χ. η πολιτική και η οικονομία.

Θεωρώ ότι το να είσαι γκέι είναι αναμφισβήτητα μια περιπέτεια. Αν το υποδηλώνει και μια θηλυπρέπεια μπορεί να γίνει βασανιστικό αλλά προσφέρει και μια τεράστια αβάντα. Χωρίς αυταπάτες, βλέπεις την ζωή στην ωμή της διάσταση. Εξού και το εκπληκτικό βιτριολικό camp χιούμορ. Ενίοτε, και οι πλέον εξωφρενικές κακίες κρύβουν πέρα από οξυδέρκεια και απίστευτη ευαισθησία.

 

Lgbtqi+
10

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από το Μπανγκλαντές ως τη Μόρια και την Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Oliveya Myrah

Οι Αθηναίοι / Μπανγκλαντές / Μόρια / Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Ovileya Myrah

«Για πολύ καιρό ο κόσμος μόνο έπαιρνε από μένα. Τώρα προσπαθώ κι εγώ να κερδίσω πράγματα, να νιώσω ότι έχω μια θέση»: Η διερμηνέας και ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και σερβιτόρα στο Shamone είναι η Αθηναία της εβδομάδας. (Προσοχή: Το κείμενο περιλαμβάνει περιγραφές σεξουαλικής κακοποίησης και αυτοτραυματισμού.)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Proud Seniors: Η πρώτη φιλοξενία ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμου σε πρόγραμμα Στέγασης και Υποστήριξης

Ελλάδα / Proud Seniors: Η πρώτη φιλοξενία ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμου σε πρόγραμμα Στέγασης και Υποστήριξης

«Με την αναστολή των ενεργειών για τη λειτουργία του πρώτου Ξενώνα Φιλοξενίας ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων από τη νέα δημοτική αρχή της Αθήνας, η κοινότητα μας παραμένει χωρίς κανένα δίκτυ στοιχειώδους προστασίας»
NEWSROOM

σχόλια

8 σχόλια
Καταρχάς, είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο ότι οι γκέι αποφασίζουν να συζητούν με όρους ρεαλιστικούς, αποβάλλοντας τις κωμικοτραγικές θεωρίες περί "πολλών φύλων", τη στιγμή που βιολογικά υπάρχουν μόνο δύο φύλα και από εκεί και πέρα υπάρχει το ζήτημα που τοποθετεί ο καθένας τον εαυτό του στον "χώρο" ανάμεσα στα δύο. Αυτό δεν πολλαπλασιάζει τα "φύλα", απλά θέτει ένα πραγματικό ζήτημα μή πλήρους ταύτισης με το ένα ή το άλλο.Έτσι αποφεύγονται οι περιττές και ιδεολογικοποιημένες συζητήσεις.Ταυτόχρονα παρατηρεί κανείς εντελώς επιθετικές τοποθετήσεις στις απόψεις των άλλων. Όμως, αν κάποιος δεν εκφράζεται με πρόθεση να κάνει κακό ή εκφοβισμό, είναι απαράδεκτο να στιγματίζονται οι απόψεις του.Εάν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του άντρα γκέι, φαντάζομαι είναι δικαίωμα του να μην βλέπει θετικά εκείνους που έχουν θηλυπρεπή συμπεριφορά. Όμως, υπάρχει κανείς που έχει λιγότερο δικαίωμα από τους άλλους στο να εκφράζει τις απόψεις του, ώστε να τις χαρακτηρίζουν κάποιοι "σεξιστικές";Οι όροι "ρατσισμός", "σεξισμός" έχουν σκοπό να στηλιτεύσουν πραγματικότητες, και όχι να χρησιμοποιούνται ως ιδεολογικά πυροτεχνήματα. Η έκφραση προτιμήσεων "αυτή η εμφάνιση μου αρέσει", "αυτή δεν μου αρέσει", "αυτό βοηθά", "αυτό όχι", είναι δημοκρατικό δικαίωμα, όχι "σεξισμός".Για να επεκταθεί η συζήτηση, θα πρέπει οι γκέι να γνωρίζουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι γκέι, όμως θεωρούν απόλυτα δίκαιο οι γκέι να μην περιθωριοποιούνται ούτε να στερούνται δικαιωμάτων.Ταυτόχρονα όμως, θα πρέπει να κατανοήσουν με ποιον μηχανισμό έρχονται οι άνθρωποι κοντά: έρχονται κοντά όταν ταιριάζουν, όταν συμφωνούν, όταν μπορούν να αλληλοκατανοηθούν σε αρκετό βάθος. Κάποιος που δεν είναι γκέι, δεν είναι καθόλου απαραίτητο να είναι "σεξιστής", "ρατσιστής" ή "ομοφοβικός" όταν του είναι απολύτως ακατανόητη και όχι φιλική η εικόνα ενός άντρα που κινείται με έντονη θηλυπρέπεια. Όμως, όλοι δικαιούνται να έλκονται ή όχι από όποια εικόνα θέλουν. Αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα. Δεν νομίζω ότι ωφελεί ένας αγώνας προς αυτή την κατεύθυνση, είναι μάλλον μάταιος. Σε όποιον αρέσουμε λέει το τραγούδι. Οι γκέι θα πρέπει να αγωνίζονται για όσα δικαιούνται, όχι για να γίνουν αρεστοί σε όποιον δεν θέλει ή δεν μπορεί να κατανοήσει τις συναισθηματικές τους τάσεις.Παρά το γεγονός όμως ότι είναι δικαίωμα του καθενός μας να τον ξενίζει όποια εικόνα, κουβέντα, ταινία, ιδεολογία θέλει, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να κατανοήσει έναν δίκαιο αγώνα δικαιωμάτων. Άρα, το δικαίωμα στην επιλογή ιδεολογίας και προτιμήσεων, δεν σημαίνει από μόνο του ούτε "ρατσισμό", ούτε "ομοφοβία".Αν κατανοήσουν οι ομάδες αυτές το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός "δεν σε κατανοώ, αλλά υπερασπίζομαι το δίκαιο", τότε θα έχουν συλλάβει μια σπουδαία πραγματικότητα. Δεν χρειάζεται ούτε να μοιάζουμε, ούτε απαραίτητα να καταλαβαινόμαστε, ούτε απαραίτητα και να συμπαθιόμαστε ακόμα, για να υπερασπιζόμαστε τα αυτονόητα.Γενικά λοιπόν, όσο πιο στοχευμένα και προσεκτικά χρησιμοποιούνται οι επιθετικές ορολογίες, τόσο πιο ισχυρή θα παραμένει η χρήση τους. Κάθε γνώμη, κάθε αντιπάθεια, κάθε διαφωνία, κάθε επιφύλαξη δεν είναι απαραίτητα ρατσισμός, ομοφοβία ή σεξισμός.
Το φέρνετε από εδώ, το πάτε από εκεί, δεν αναφέρετε όμως το προφανές: ότι πολλοί γκέι άνδρες είναι σεξιστές, εξού και η απέχθεια προς τους θηλυπρεπείς. Δυστυχώς το να είμαστε γκέι δεν μας απαλλάσσει αυτομάτως από το σεξισμό, όπως αντίστοιχα το να είμαστε φεμινιστές δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε έστω και λίγο ρατσισμό μέσα μας.
Τον τύπο του αγγλοσαξονα γκει: οι αγγλωσαξωνες εχουν μια χαρα και τον allan carr, και τον steven fry και πολλους αλλους ταυτόχρονα.Αλλα ξεχασα είναι σαν τον Αντιγονη-Ιασονα, όσο βολευει σιωπη ιχθυος με το που δεν χρησιμευει...."μηπως είναι προβληματικος;", "μηπως κανει κακο στο κινημα;", "μηπως εχει ψυχολογικα;" και αλλες πολλα τετοιες "ανησυχίες" βρε παιδί μου. Σας παραπεμπτω στα σχολια του πρωτου μετα το νομοσχεδιο αρθρο που αφορουσε τον ανθρωπο...τι "ωραια" στροφη ανησυχιας και ενδιαφεροντος ήταν αυτη απο τους "σοβαρους"..
Ο θηλυπρεπής άντρας και η ανδροπρεπής γυναίκα όπως και να το κάνουμε δεν είναι αισθητικά και οπτικά αποδεκτό. Ακόμη και στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Γι αυτό και χρησιμοποιούνταν ανέκαθεν ως καρικατούρες σε ταινίες, σειρές, εκπομπές. Αλήθεια έχετε ρωτήσει την γκει κοινότητα εάν ελκύεται εμφανισιακά με θηλυπρεπείς γκέι; Ούτε οι ίδιοι οι θηλυπρεπείς γκέι δεν ελκύονται με το όμοιο, το θηλυπρεπές. Ακόμα και αυτοί αλληλοκράζονται. Στατιστικά οι 7 στους 10 γκέι βρίσκουν, και δικαίως, τη θηλυπρέπεια αντερωτική. Εάν ήθελαν θηλυπρέπεια θα πήγαιναν με γυναίκες. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
κάποιες σκέψεις μόνο: είναι σημαντικό, όταν προσπαθούμε να στηρίξουμε μια μερίδα του πληθυσμού, να μην υποπέφτουμε στις ίδιες εκείνες λογικές που την καταπιέζουν, απλώς για μια άλλη μερίδα του πληθυσμού. Στο απόσπασμα: "Επιδιώκοντας πάση θυσία να υποδυθούν όσο γίνεται καλύτερα τον τύπο του «αξιοπρεπούς» αγγλοσάξονα γκέι, με το καλογυμνασμένο σώμα, το φινετσάτο ντύσιμο, τον αποψάτο τρόπο ζωής....", κάνετε αυτό ακριβώς. Παρουσιάζετε μια στρατιά από ανδροπρεπείς ομοφυλόφιλους, οσάν να προσποιούνται πως είναι κάτι που δεν είναι. Ας συμφωνήσουμε λοιπόν, για αρχή πως, όπως και η θηλυπρέπεια, έτσι και η ανδροπρέπεια, δεν είναι πάντα θέμα επιλογης,είναι μονο αυτό που κάποιος ΕΙΝΑΙ.Η "απέχθεια" πολλών για τη θηλυπρέπεια έχει δύο εξηγήσεις: η πρώτη,και προφανής,είναι πως πρόκειται για ένστικτο επιβίωσης: γνωρίζουμε πως όλα τα αρνητικά στερεότυπα της κοινωνίας εναντίνον τον ομοφυλόφιων πηγάζουν ακριβώς από εκεί, κι έτσι κάποιος, αδύναμος να πολεμήσει τον αρνητισμό της κοινωνίας, πολεμάει το αντικείμενο της. Αυτή η συμπεριφορά και στάση είναι ήττα για την ομοφυλοφιλία, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για όλα.Υπάρχει όμως και μια άλλου τύπου απέχθεια, που πάει λίγο πιο βαθειά από την επιφάνεια: ο γκέι άντρας "μισεί" έναν άλλον υπερφαντεζί θηλυπρεή γκει άντρα, με τον ίδιο τρόπο που μια χειραφετημένη γυναίκα "μισεί" ένα υπερσεξουαλικό σιλικονάτο κουνελάκι του playboy. Και στις δυο περιπτώσεις έχουμε δύο μορφές με υπερτονισμένα τα στοιχεία της σεξουαλικής ταυτότητας, όχι ως φυσική ροπή, αλλά ως ρούχο "φορεμένο" από την πατριαρχία: είσαι γυναίκα; Πρέπει να είσαι αντικείμενο σεξουαλικού πόθου, σε ενδιαφέρει το μεγάλο σου στήθος, δεν πειράζει να είσαι και λίγο χαζή, είναι σέξι.... Είσαι ομοφυλόφιλος άντρας; Ε τότε δεν είσαι αρκετά άντρας, πρέπει να είσαι κουνιστός και λυγιστός και να προσομοιάζεις γυναίκα, που φυσικά για την πατιαρχία είναι υποδεέστερη.Θα μου πείτε τώρα,ποιος είναι αυτός που θα αποφασίσει ποια μορφη θηλυπρέπειας ενυπάρχει σε έναν άντρα, αυτή που προκύπτει "φυσικά" ή αυτή που έχει φορεθεί ως "ρούχο" από την πατριαρχική κοινωνία; Πιστεύω το κλειδί είναι η παιδική ηλικία αλλά δεν ξέρω κιόλας. Το σίγουρο είναι πως έχω δει πολλούς άντρες,λίγο μετά την εφηβεία τους να επανευφερίσκουν τον εαυτο τους σε απόλυτα θηλυπρεπείς εκδοχές, σε κίνηση και λόγο. Δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πρόκειται για "απελευθέρωση", αλλά για ενσωμάτωση στην προσωπικότητά τους των αρνητικών στερεοτύπων που έχει η κοινωνία για αυτούς. Κι εκεί εμφανίζεται το "αγγλοσαξονικό μοντέλο" του γκέι άντρα που λέει και ο αρθογράφος: στις χώρες που οι ομοφυλόφιλοι καταπιέζονται λιγότερο, όλο και λιγότεροι εμφανίζουν τη "θηλυπρεπή γκέι ταυτότητα", πράγμα που σίγουρα ως ένα βαθμό αποδεικνύει πως αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό -αν και οχι πάντα- μια έκφανση της καταπίεσης που υφίστανται οι γκέι.
Οι έννοιες "ανδρική ομοφυλοφιλία" και "θηλυπρέπεια" γιατί να είναι ακόμα ταυτόσημες κι αυτό να μας μπερδεύει; Στην εποχή μας υπάρχουν άπειρα παραδείγματα θηλυπρεπέστατων "straight" και αρρενωπότατων "gay"... (Κι ας σημαίνουν οι δυο αυτές λέξεις "ευθύς, συνεπής, ντόμπρος" η πρώτη και "χαρούμενος, ιλαρός, παρδαλός" η δεύτερη... Απαράδεκτη η αβασάνιστη υιοθεσία από τους ομοφυλόφιλους τέτοιων ρατσιστικών και στην ουσία ομοφοβικών όρων).Στον ευρύτερο κοινωνικό μου κύκλο γνωρίζω αρκετούς πολύ θηλυπρεπείς που θα στοιχημάτιζες ότι είναι gay... Και όμως τρελαίνονται για αιδοίο...Κι άλλους τόσους άντρακλες βαρβάτους, που κόβεις το κεφάλι σου ότι είναι straight. Και όμως τρελαίνονται για πέος... Προς τιμήν του γνωστός αρρενωπότατος πρωταγωνιστής δεν κρύβει το ομοφυλοφιλικό παρελθόν του... Κι υπάρχουν άπειροι τέτοιοι αρρενωποί ομοφυλόφιλοι ή/και αμφιφυλόφιλοι...Παράλληλα, άλλο τόσο γνωστός πλουμιστός, κουνιστός και καρακιτς αοιδός, μουμιοποιημένος απ' τα λίφτιγκ, είναι οικογενειάρχης και δη παππούς... Κι υπάρχουν άπειροι τέτοιοι θηλυπρεπείς ετεροφυλόφιλοι ή/και αμφιφυλόφιλοι... Ας μη φορτώνουμε πια τη θηλυπρέπεια αποκλειστικά στους ομοφυλόφιλους άντρες... Κι ας μην κάνουμε απλοϊκές γενικεύσεις...
Νομίζω το "πρόβλημα" έγκειται ότι, σε μεγάλη αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, η ορατότητα των αρρενωπών γκέι αντρών είναι μηδαμινή. Μοιραία το μόνο που μένει είναι η ορατότητα των θηλυπρεπών. Σε άλλα κράτη οι γκέι αρρενωποί χαρακτήρες σε εκπομπές λόγου, σίριαλ είναι ο κανόνας. Υπαρχουν out γκέι αθλητές, επιχειρηματίες, πολιτικοί,ηθοποιοί, τραγουδιστές. Εδώ παντρεύονται γυναίκες και κάνουν παιδιά κλπ Υπαρχει μια απίστευτη υποκρισία. Οι γκέι άντρες ακόμα αδυνατούν να ζήσουν μια πιο ανοιχτή ζωή. Θεωρούν πολύτιμη την αρρενωπότητά τους, όμως φοβούνται ότι μια αποκάλυψή τους, θα τους ταυτίσει με τα στερεότυπα που όντως υπαρχουν ακόμα στα ελληνικά μέσα κι εκεί εντοπίζεται κυρίως το πρόβλημαΟ μέσος Έλληνας πιστεύει ακόμα ότι ο γκέι άντρας είναι κάποιος που θα θελε να είναι γυναίκα. Στην Ισπανία και στην Αγγλία βλέπεις σε κανονικές ώρες στην τηλεόραση ραντεβού στα τυφλά με γκέι αρρενωπούς άντρες. Εδώ εν έτει 2018 αυτό μοιάζει αδιανόητο. Παρακολούθησα θεατρική παράσταση του Κιμούλη, όπου το κοινό ξεκαρδίστηκε με την υπόνοια ότι καποιος χαρακτήρας δεν ήταν και τόσο άντρας.Σε κωμικό σίριαλ πρόσφατα είδα γκέι κρητικό χαρακτήρα να προσπαθούν να τον κάνουν άντρα οι στρέιτ φίλοι του. Ποιός γκέι άντρας σήμερα θα θελε στη δουλειά, στη γειτονιά, στην οικογένεια να τον θεωρούν δειλό, υστερικό, εν τέλει ανίκανο για τα "αντρικά" πράγματα; Εξ ου και η ανάλογη αντίδραση. Βεβαίως φταίνε και οι αρρενωποί γκέι (το 90% του συνόλου των γκέι;) που δεν προχωράνε ένα βήμα πιο πέρα. Αλλά βέβαια πάνω απ τους μισούς συνήθως εχουν συζύγους, γκόμενες κλπ Τραγική κατάσταση.
"Ποιός γκέι άντρας σήμερα θα θελε στη δουλειά, στη γειτονιά, στην οικογένεια να τον θεωρούν δειλό, υστερικό, εν τέλει ανίκανο για τα "αντρικά" πράγματα;"ούτε οι γυναίκες θέλουν να τις θεωρούν δειλές υστερικές και ανίκανες και είναι τουλάχιστον απογοητευτικό να συναντάς ομοφυλόφιλους, άντρες φυσικά, να αναπαράγουν αυτά τα στερεότυπα της ματσίλας, όπου όλα τα κακά χαρακτηριστικά αποδίδονται στο "θύλη"
Και να μην σκέφτονται έτσι οι γκέι άντρες, σκέφτονται έτσι οι εργοδότες τους, οι συνεργάτες τους, οι πελάτες τους κλπ. Οπότε και διαιωνίζεται η κατάσταση. Αυτό λέω.