«Βγάλτε την πρωθυπουργό επιτέλους να τελειώνουμε!». Το είχε γράψει φίλη στον τοίχο της στο Facebook πριν από λίγο καιρό, όταν η Καίτη Γαρμπή είχε τουϊτάρει για τις θηριωδίες στην Ουκρανία και ενώ όλες γράφαμε κατεβατά, οργισμένες, ανήσυχες, θλιμμένες, εκείνη είχε πει τα πάντα σε κάτι λιγότερο από 40 λέξεις.
Δεν ήταν η πρώτη φορά, δεν θα είναι η τελευταία: η γυναικοκτονία της Κάρολαϊν Κράουτς, εκείνη της Γαρυφαλλιάς στη Φολέγανδρο, η επίθεση εναντίον της Ιωάννας Παλιοσπύρου, το παραλήρημα του Τζούμα περί γυναικείας φλυαρίας, είναι μερικά μόνο από τα σοβαρότατα θέματα στα οποία η πλέον δημοφιλής Ελληνίδα τραγουδίστρια έχει καταφέρει να κάνει strike με μία κορίνα.
Από το πρώτο μήνυμα που της στέλνω μέχρι την κουβέντα μάς τελικά, συνειδητοποιώ αυτό που βγαίνει απ’ όλες τις σελίδες της στα social, ότι η Γαρμπή είναι ένας φύσει ευγενής άνθρωπος –μιλάει σε όλους στον πληθυντικό, γιατί το πιστεύει, όχι για τους τύπους-, είναι τρυφερή, με έξυπνο χιούμορ, σκεπτόμενη και προβληματισμένη, που όμως, δεν έπαψε να είναι ποτέ παιδί και κυρίως, που ό,τι και να τη ρωτήσεις δεν θα χάσει ποτέ την ισορροπία ανάμεσα ανάμεσα στο παιχνίδι που κρύβει ο διάλογος με μια άγνωστή της (σαν κι εμένα), στην αλήθειά της και στη σωστή πορεία που, και από ένστικτο και από προσωπική καλλιέργεια, ακολουθεί.
Όταν στα μισά της συνομιλίας μας με αιφνιδίασε με μία δική της ερώτηση, σχεδόν πάγωσα. «Τι ζώδιο είστε;», με ρώτησε και σκέφτηκα «τώρα σωθήκαμε…πάει η συνέντευξη θα της απαντήσω και θα αρχίσει να τρέχει». Διότι όσο και να μην πιστεύω στα ζώδια, κάτι έχει πάρει το αυτί μου για την κατασυκοφάντηση και το bullying εναντίον των Διδύμων. Αποφασίζω να απαντήσω με ειλικρίνεια και ό,τι θέλει ας γίνει.
Βλακωδώς μέσα στην έρευνα για την Καίτη Γαρμπή, δεν είχα φροντίσει να ενημερωθώ ότι θα συνομιλούσα με μία Δίδυμο και αν πιστέψω τα αστρολογικά χαρακτηριστικά μας, ναι, «χωράμε» στο κεφάλι μας το σύμπαν, από τα πιο απλοϊκά, μέχρι τα πιο περίπλοκα και από τις ελαφρότητες μέχρι τη βαριά φιλοσοφία. Και πάντα, μα πάντα, έχουμε έναν τρόπο για όλα.
Έτσι ακριβώς και στη συζήτηση που ακολουθεί χώρεσαν όλα: οι γυναικοκτονίες και η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, ο γιος της Δημήτρης Σχοινάς, στίχοι που δεν ήθελε να τραγουδήσει και δεν το ξανάκανε ποτέ μετά την ηχογράφησή τους, τραγούδια της που απέκτησαν νέα ζωή όπως το “Ξυπόλητη Χορεύω” και άλλα πολλά σε μία σπάνια συνέντευξή της στο Ampa.
—Κεφάλαιο “Twitter και αποθέωση”. 10 στις 10 τουϊτάρετε κάτι που βρίσκει σύμφωνο το 90% της κοινωνίας και κυρίως γίνεται σημαία από τις φεμινιστικές συλλογικότητες. Και θέλω να ρωτήσω πώς ξεκίνησε όλο αυτό και πώς αποφασίζετε τι θα γράψετε. Είναι παιδί της ενημέρωσης η Καίτη Γαρμπή;
Σαφώς και ενημερώνομαι για τα τρέχοντα σοβαρά ζητήματα της επικαιρότητας! Παρεμβαίνω περιστασιακά, γράφοντας με ειλικρίνεια και με την καρδιά μου. Πώς ξεκίνησε αυτό; Πριν από 2 χρόνια δυο κολλητοί μου φίλοι με παρότρυναν να ασχοληθώ με το Twitter, για να γνωρίσει ο κόσμος μία πλευρά μου που γνώριζαν κυρίως οι πολύ δικοί μου άνθρωποι. Αν και αποφεύγω όσο μπορώ την έκθεση στα ΜΜΕ, η ιδέα του να γράφω χαλαρά στο Twitter με γοήτευσε.
—Γιατί; Θέλω να πω είναι δύσκολο Μέσο, πολύ συχνά τοξικό…
Ε, εμένα μου αρέσει περισσότερο απ’ όλα! Οι χρήστες του γράφουν έξυπνα, έχουν χιούμορ και δεν φοβούνται να εκφράζουν την άποψη τους ελεύθερα. Και μετά, αυτά που γράφω είναι απλά. Δεν είναι θέσφατα και δεν νιώθω Κασσάνδρα γιατί πρόβλεψα τα όσα θα συνέβαιναν. Η θέση μου απέναντι σε φαινόμενα ρατσισμού, περιθωριοποίησης της διαφορετικότητας, σεξουαλικής παρενόχλησης, βίας, βασίζεται στις ηθικές αξίες με τις οποίες μεγάλωσα. Και να σας πω και κάτι; Εγώ το πολιτικά ορθό το έμαθα από τους σπουδαίους γονείς μου που με δίδαξαν να είμαι ευγενής και να σέβομαι όλους τους συνανθρώπους μου. Έτσι απλά.
—Και με τα trolls τι κάνετε; Σας έχει έρθει ποτέ να απαντήσετε σε κάποιο ανάρμοστο σχόλιο;
Δεν απαντώ για να μη μπω σε διαδικασία διαλόγου. Δεν μ’ ενοχλεί ο αντίλογος, μου αρέσει πολύ το έξυπνο χιούμορ και δέχομαι το σχόλιο που έχει καλή πρόθεση. Αλλά με τη χυδαιότητα και τις προσβλητικές επιθέσεις, νευριάζω, θυμώνω πολύ.
—Γυναικοκτονίες και ακραία βία κατά των γυναικών στο ελληνικό έδαφος: εσείς πού αποδίδετε την κατακόρυφη αύξηση του φαινομένου και τι κενά εντοπίζετε στην έγκαιρη πρόληψη και αποτροπή τέτοιων περιστατικών που μας πληγώνουν συλλογικά ως κοινωνία;
Διάβασα πως η έμφυλη βία και οι γυναικοκτονίες είναι σε έξαρση, γιατί η σταδιακή επιστροφή στην κανονική ζωή μετά το lockdown, έκανε τους βίαιους άντρες να «χάσουν τον έλεγχο». Όταν οι γυναίκες ξαναβρίσκουν την ελευθερία τους οι κακοποιητές αισθάνονται πως χάνουν τον έλεγχο και αντιδρούν ακόμα πιο βίαια.
—Το πιστεύετε αυτό;
Αυτό είναι το εύκολο σενάριο. Εγώ πιστεύω πως ό,τι συμβαίνει είναι επειδή είμαστε σε μια περίοδο που οι γυναίκες διεκδικούμε ορατότητα και δικαιώματα. Το κίνημα #metoo άναψε φωτιά, πυροδότησε μια δράση κι αυτή η δράση προκάλεσε αντίδραση, βίαιη και αιματηρή. Δυστυχώς. Η βία κατά των γυναικών δεν είναι «γυναικείο πρόβλημα», αλλά μια παθολογική κατάσταση της κοινωνίας.
Μας αρέσει να το ακούμε ή όχι, η οικογένεια σε πρώτο ρόλο και κατόπιν το σχολείο και η κοινότητα οφείλουν να διαμορφώσουν τον τρόπο αντίληψης του παιδιού σε ό,τι αφορά στην ισότητα των φύλων. Η έλλειψη ισότητας σε όλους τους τομείς και η κυριαρχία έμφυλων στερεότυπων πατριαρχικής κοινωνίας, στερεί από το παιδί το σεβασμό προς το γυναικείο φύλο γιατί του μαθαίνει πως η γυναίκα είναι υποδεέστερη.
—Και η Πολιτεία;
Η Πολιτεία πρέπει να θέσει σε εφαρμογή τις προβλέψεις της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης για την προστασία και στήριξη των θυμάτων ενδοοικογενειακής και σεξουαλικής βίας. Επίσης, θέλω να το πω κι αυτό, ότι όλες οι υπηρεσίες και οι φορείς που εμπλέκονται στην αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών πρέπει να συνεργαστούν για να παρέχεται στη γυναίκα άμεση προστασία και στήριξη ώστε όποτε χρειαστεί βοήθεια να μην τρέχει από υπηρεσία σε υπηρεσία αλλά να παρέχονται όλες οι υπηρεσίες στο ίδιο κτήριο και άμεσα! Και το σπουδαιότερο: όσες έχουμε βιώσει λεκτική ή σωματική βία, να το πούμε! Να μιλάμε, να το επικοινωνούμε χωρίς ντροπή. Η ντροπή είναι του θύτη, όχι του θύματος!
—Τελικά, έχετε καταλάβει πώς ανατρέφεται ένας φεμινιστής γιος; Ένας άντρας που σέβεται και αγαπά τις γυναίκες και όλους τους ανθρώπους γύρω του; Τι θεωρείτε ότι παραλείπουμε ή ξεχνάμε όταν ανατρέφουμε αγόρια;
Κοιτάξτε, συχνά με τον Διονύση λέμε πόσο τυχεροί γονείς είμαστε που έχουμε αυτό το παιδί. Ωστόσο, ήμασταν πάντα της άποψης που λέει ότι «έχουμε τεράστια ευθύνη να μεγαλώνουμε γιους πρίγκιπες στην ψυχή και όχι βατράχους»! Εννοείται πως στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού παίζει πρωταρχικό ρόλο η οικογένεια και στη δική μας οικογένεια ο Δημήτρης μεγάλωσε με άπειρη αγάπη και ένα αξιακό σύστημα που πρώτη προτεραιότητα έχει ο σεβασμός προς τον συνάνθρωπο ανεξαρτήτως ηλικίας, θέσης, φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού. Αυτό το έμαθε εξ απαλών ονύχων κι από τους δυο μας. Από τον πατέρα του έμαθε να είναι ιπποτικός με τις γυναίκες. Ζει μαζί μας και βιώνει καθημερινά μια ισότιμη σχέση πατέρα-μητέρας, άντρα-γυναίκας. Στα 22 του χρόνια ο Δημήτρης είναι ένας σοβαρός άντρας με ενσυναίσθηση, με καλοσύνη, δυνατός, με αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση που είναι ο εαυτός του, που υπερασπίζεται τα πιστεύω του και τους ανθρώπους που αγαπάει, που εκφράζει με ευκολία τα συναισθήματά του και που φρικάρει εντελώς στη σκέψη πως ένας άντρας μπορεί να φέρεται σκληρά και βίαια σε μια γυναίκα για να αποδείξει τον ανδρισμό του!
—Αντιστοίχως, θεωρείτε ότι τα κορίτσια –ακόμη και σήμερα- ανατρέφονται, υπηρετώντας πατριαρχικές επιταγές; Όλη αυτή η μανία με την ομορφιά, το sexyness, τη διαδικασία της σύγκρισης μέσω των social media, πιστεύετε ότι είναι και λίγο φορετή και μας καθοδηγεί σε μία κατεύθυνση που μας κάνει δυστυχισμένες και εξαρτώμενες;
Ναι, έτσι είναι! Τα κορίτσια ακούνε από μικρά πως δεν μπορούν να κάνουν τα ίδια πράγματα με τα αγόρια. Το ακούνε και ως έφηβες, το αντιμετωπίζουν και ως γυναίκες και τελικά μαθαίνουν να ζουν μ’ αυτό. Και αν αντισταθούν στα πατριαρχικά στερεότυπα, εκεί γεμίζουν με πατριαρχικές ενοχές κι αυτές οι ενοχές τα οδηγούν σε παραχωρήσεις που πιστεύουν πως είναι υποχρεωμένες να κάνουν, μιας και η πατριαρχία ορίζει τα θηλυκά υποδεέστερα των αρσενικών και παθητικά από τη φύση τους. Όσο για το παιχνίδι των social ισχύει πως μας βάζει σε θέση σύγκρισης απέναντι στις «τέλειες» γυναίκες γύρω μας και τρέχουμε να αγοράσουμε πράγματα που διαφημίζουν κάτι θεϊκά μοντέλα γιατί μας κάνουν να πιστεύουμε πως τα χρειαζόμαστε για να γίνουμε σαν κι αυτά, πιο όμορφες και πιο σέξι. Αυτό δεν θα ‘λεγα πως μας κάνει απαραίτητα δυστυχισμένες, αλλά εξαρτώμενες και ανασφαλείς σίγουρα.
—Θέλω να ρωτήσω πώς σας βρίσκει όλη αυτή η αναθεώρηση έργων διάνοιας άλλων εποχών. Τολμώ να αναφέρω το παράδειγμα του τραγουδιού «Τα νέα της Αλεξάνδρας» που η δημιουργία του κρύβει μία νοσηρή ιστορία κακοποίησης και εν τέλει δολοφονίας μιας γυναίκας, που προκάλεσε και την αποκατάσταση της μνήμης της από ένα γυναικείο συγκρότημα. Οφείλουμε να επανεξετάζουμε έργα διάνοιας σε δεύτερο χρόνο, λέτε;
Όταν μου το είχατε αναφέρει στις πρώτες μας επαφές, δεν είχα ιδέα περί τίνος επρόκειτο! Έβαλα αμέσως να ακούσω και τα 2 τραγούδια και διάβασα όλη την ιστορία, όπως τη διηγήθηκε η ανιψιά της φίλης της Αλεξάνδρας, που ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Και πνίγηκα από οργή και θυμό γι’ αυτό το κάθαρμα τον «θείο» και συμπόνεσα βαθιά αυτό το αδικοχαμένο πλάσμα. Άρρωστα, παρανοϊκά ήθη και έθιμα της εποχής, εγκλήματα στο όνομα της τιμής -της ποιας;!- και η ζωή του κοριτσιού στα σκουπίδια…Τελικά, δεν άλλαξε τίποτα από τότε μέχρι σήμερα. Γυναικοκτονίες και τότε και τώρα. Μόνο που σήμερα τις μαθαίνουμε από πρώτο χέρι, ενώ η ιστορία της δύστυχης Αλεξάνδρας μαθεύτηκε 60 χρόνια μετά. Έστω κι έτσι όμως αποκαταστάθηκε η μνήμη της και ευγνωμονούμε αυτές που το έκαναν! Για να απαντήσω στην ερώτηση σας, όμως, η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν οφείλουμε να επανεξετάζουμε έργα διάνοιας σε δεύτερο χρόνο. Αυτό που συνέβη με το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν τυχαίο κι εμείς είχαμε την τύχη να μάθουμε την αληθινή ιστορία. Αυτό που σίγουρα οφείλουμε είναι να βγάζουμε στο φως, όσος καιρός κι αν περάσει, οτιδήποτε βρίσκουμε που θα αποκαθιστά την αλήθεια και θα αποδίδει δικαιοσύνη.
—Εσείς, είχατε ποτέ κάποιο «μάγκωμα» για κάποιον στίχο ή κάποιο τραγούδι που κατά την άποψή σας περνούσε ένα λάθος ή έστω ένα θολό έμφυλο μήνυμα;
Εγώ είχα έντονη διαφωνία με τον Φοίβο για το στίχο του «Κάτι», εκεί που ακούγομαι να λέω, «ξέρεις, ως προς το μέγεθος». Τον θεωρούσα χυδαίο και αταίριαστο στον δικό μου λόγο. Και δεν τον ξαναείπα ποτέ εδώ και 22 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε.
—Όντως, τώρα;!
Ναι! Τη μέρα της ηχογράφησης τραγούδησα πολλές φορές το τραγούδι αποφεύγοντας πάντα τον επίμαχο στίχο. Σε κάποια από τις τόσες φορές τον είπα ψιθυριστά και κρατήθηκε όπως ήταν αναμενόμενο, αν κι εγώ αφελώς πίστευα πως εκεί θα γίνει μια παύση που απλά θα υπονοεί τα…παρακάτω. Η πρόθεση του αγαπημένου δημιουργού σαφώς δεν ήταν να με προσβάλλει. Την επιλογή του τη στήριζε στο ότι ήμουν ένα πρόσωπο «ευγενικό» και γι’ αυτό μπορούσα να πω ένα τέτοιο στίχο χωρίς να ακουστεί από το στόμα μου χυδαίος. Κόντρα ρόλος, δηλαδή! (γελάει). Παρ’ ολ’ αυτά ο κόσμος το έκανε τεράστια επιτυχία και δεν έδωσε καμία σημασία σε κάτι που εγώ το θεωρούσα τόσο σοβαρό.
—Ναι, αλλά το «Ξυπόλητη χορεύω» απέκτησε νέα φωνή μέσα από τις φεμινιστικές συλλογικότητες, οπότε… 1-1 το σκορ. Αλήθεια, πώς αντιδράσατε όταν είδατε τι πνοή έχει πάρει ένα παλιό σας τραγούδι και μάλιστα με απολύτως έμφυλη «μετάφραση»;
Με χαροποίησε πολύ που έγινε σημαία της φεμινιστικής ομάδας της Βέροιας και η αλλαγή του στίχου πολύ επιτυχημένη! Μου φαίνεται πως από ‘δω και πέρα κι εγώ έτσι θα το τραγουδάω ως ένδειξη γυναικείας αλληλεγγύης!
—Κοιτώντας πίσω, με όλα αυτά που στο σήμερα θεωρούνται -και είναι- μη πολιτικώς ορθά, θυμάστε τι σκεφτόσασταν και πώς αντιδρούσατε, όταν γράφονταν όλα εκείνα τα απείρως σεξιστικά για την περίφημη τιρκουάζ τουαλέτα της Eurovision;
Τότε σχολίαζαν αν φορούσα εσώρουχο μέσα από την ομολογουμένως αποκαλυπτική τουαλέτα και απλά δεν απαντούσα στα σχόλια. Μετά από 29 χρόνια και σε τέτοιους καιρούς, το ίδιο σχόλιο θα εκλαμβανόταν σαφώς ως σεξιστικό και συνεπώς θα «βράσει το κύμα της Γαρμπή»…
Παγκόσμια μέρα ποίησης, κοινώς η μέρα που βράζει το κύμα της Γαρμπή. 😂🌊 pic.twitter.com/kDjYNXr05a
— Καίτη Γαρμπή (@KaitiGarbi) March 21, 2022
—Αν μπορούσα τώρα που μιλάμε να ρίξω μια ματιά στο γραφείο της Καίτης Γαρμπή τι βιβλία / περιοδικά / σημειώσεις θα έβρισκα;
Βιβλία παντός είδους και ιδιαίτερα ψυχολογίας. Αλλά κι ο,τι άλλο μου τραβήξει την προσοχή περνώντας μπροστά από τη βιβλιοθήκη μου ή κάτι που θα ψαξω στο Ίντερνετ κι αυτό θα με παραπέμψει σε κάτι άλλο και μπορεί αυτό να μου πάρει ώρες διαβάσματος. Οι σημειώσεις μου είναι λίγες και συνήθως αφορούν στο καθημερινό προγραμμα. Ψώνια ή κάτι που πρέπει να θυμηθώ να κάνω, τέτοια πράγματα.
—Πείτε μου για τα kaitojii, που, εντάξει έχουν και την fun πλευρά τους, αλλά είναι και παράδειγμα γυναικείου επιχειρείν κι ας μην το πολυφωνάζουμε. Πώς προέκυψε όλο αυτό;
Αλήθεια, εγώ είμαι το σπουδαίο παράδειγμα επιχειρηματικότητας; (γελάει). Εγώ πάντως να ξέρετε το βλέπω σαν παιχνίδι! Και βασικά το ξεκίνησα για 2 λόγους: πρώτον για να «δέσω» το brand μου με όμορφα πρωτότυπα αντικείμενα που παραπέμπουν στην εικόνα μου και στα τραγούδια μου -τα Κaitoji, το δικό μου Iconic iMessage Sticker Pack που έγιναν μαγνητάκια, τετράδια, κούπες, T-shirt, είδη σπιτιού- και δεύτερον για να δυναμώσω ακόμα περισσότερο τη σχέση μου με τους φανς μου! Κι ακόμα, επειδή τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια είναι το μεγάλο μου πάθος, διάλεξα προσωπικά κάποιες συλλογές από την αγαπημένη μου εταιρεία τη Goodwill και τις έβαλα στο e-shop μου, εννοείται δε πως παίρνω ακριβώς τις ίδιες και για μένα! Είμαι ενθουσιασμένη με όλα τα πράγματα, όλο αυτό που γίνεται με το e-shop με κάνει τρομερά δημιουργική και χαίρομαι πάρα πολύ που το κοινό ανταποκρίνεται τόσο θερμά σε όλα μας τα προϊόντα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Υπέροχη