Ο τσαλαπετεινός
Photobombing, φεύγοντας από το πανηγύρι του Άη-Λύπιου. Στο ένα χέρι κρατάω τη τσάντα με τη κουβέρτα του «πικ-νικ», στο άλλο έναν τσαλαπετεινό που έφερε λαβωμένο από το κυνήγι ο πατέρας μου. Επέζησε με λίγο λάδι στην πληγή. Τον κουβαλούσα εξημερωμένο στο χέρι μου.
Δεν έφυγε ποτέ, μέχρι να πεθάνει.
Πέθαναν κι όλοι οι υπόλοιποι της φωτογραφίας. Πρώτα, ο μεσαίος. Σκοτώθηκε ακαριαία πέφτοντας από το ποδήλατό του σε ένα τράφο, την Πρωτομαγιά. Η νόνα Ελένη (με τους τρεις γιούς της), ο πατέρας μου (δεξιά), ο μπάρμπας Στάθης (sic) που είχε την ταβέρνα Ομπρέλλα.
Λαθραία, εγώ.
Alan Sillitoe, The Loneliness Of The Long Distance Runner.
