Όταν ο 35χρονος εκπαιδευτικός Akihiko Kondo από το Τόκιο διάβηκε τον γαμήλιο διάδρομο τον περασμένο Νοέμβριο φορώντας λευκό σμόκιν, η μητέρα του δεν βρισκόταν ανάμεσα στους 40 παρευρισκόμενους που είχαν έρθει να ευχηθούν βίο ανθόσπαρτο αφού όπως είχε πει στον γιο της «αδυνατούσε να αντιληφθεί ως εορταστική την περίσταση».
Είχε τους λόγους της. Η νύφη, η τραγουδίστρια Hatsune Miku με τις χαρακτηριστικές τιρκουάζ κοτσίδες δεν είναι μόνο μια διάσημη ποπ σταρ που γεμίζει στάδια στην Ιαπωνία: είναι ένα ολόγραμμα.
Ο Kondo πάντως δεν κουραζόταν να δηλώνει ότι αυτή η γαμήλια τελετή δεν ήταν κάποιου είδους φάρσα ή δρώμενο αλλά ο θρίαμβος του αληθινού έρωτα μετά από χρόνια ταπεινωτικών απορρίψεων του από πραγματικές γυναίκες που τον είχαν εξοστρακίσει επειδή ήταν φανατικός με τα ιαπωνικά καρτούν - ένας "anime otaku", ένας σπασίκλας. Πλήρης αυτοπεποίθησης πλέον, δηλώνει μάλιστα ότι θεωρεί τον εαυτό του μέλος σεξουαλικής μειονότητας που έχει να αντιμετωπίσει καθημερινά προκαταλήψεις και διαχωρισμούς.
Το βέβαιο πάντως είναι ότι η ιδέα της σύναψης συναισθηματικής ή/και σεξουαλικής σχέσης ανάμεσα σε ανθρώπους με σάρκα και οστά και σε ψηφιακές κατασκευές, δεν περιορίζεται πια στο πεδίο της δυστοπικής επιστημονικής φαντασίας και σε πρόσφατες ταινίες όπως το "Ex Machina" ή το "Her".
«Απλά δεν είναι σωστό» δήλωσε στην εφημερίδα Japan Times. «Είναι σα να θέλεις να πείσεις έναν γκέι να τα φτιάξει με γυναίκα, ή μια λεσβία να κάνει σχέση με άντρα».
Ζούμε σε μια εποχή όπου οι ραγδαίες εξελίξεις στη ρομποτική και στην τεχνητή νοημοσύνη συγκρούονται με μια διευρυμένη αντίληψη της σεξουαλικής ταυτότητας και την θεσμική κατοχύρωση παγκοσμίως (σχεδόν) των δικαιωμάτων των γκέι, τρανς και bisexual ατόμων.
Υπάρχουν όμως κι άλλες κατηγορίες. Κάποιοι αυτοπροσδιορίζονται ως polyamorous (πολυερωτικοί) ή ως demisexual («ντεμί» σεξουαλικοί δηλαδή που νιώθουν ερωτική έλξη μόνο σε έντονα συναισθηματικές σχέσεις) ή ακόμα και ως aromantics (αρομαντικοί).
Ο αυτοπροσδιορισμός όμως δεν συνιστά αυτομάτως ταυτότητα, και κάποιοι από αυτούς τους όρους ίσως είναι πιο κοντά σ΄ αυτό που θα χαρακτηρίζαμε ως μεταφορικό προσδιορισμό. Το βέβαιο πάντως είναι ότι η ιδέα της σύναψης συναισθηματικής ή/και σεξουαλικής σχέσης ανάμεσα σε ανθρώπους με σάρκα και οστά και σε ψηφιακές κατασκευές, δεν περιορίζεται πια στο πεδίο της δυστοπικής επιστημονικής φαντασίας και σε πρόσφατες ταινίες όπως το "Ex Machina" ή το "Her" που αφηγούνται ιστορίες όπου μοναχικοί λάτρεις της τεχνολογίας δαγκώνουν άσχημα τη λαμαρίνα με μοιραίες γυναίκες φτιαγμένες από software.
Υπάρχει μάλιστα και ο αντίστοιχος όρος που περιγράφει αληθινές (όχι μυθοπλαστικές) περιπτώσεις: "digisexuals" (ψηφιοσεξουαλικοί). Όρος ο οποίος, σύμφωνα με κάποιους ακαδημαϊκούς εμπεριέχει τα συστατικά μιας νέας σεξουαλικής ταυτότητας.
Ασχέτως αν κάποιος θεωρεί αυτή την προοπτική παράλογη, αναπόφευκτη ή προσβλητική, η αλήθεια είναι ότι προκαλούνται κάποια δύσκολα ερωτήματα. Καταρχάς, σε ένα κόσμο στον οποίο τα σεξουαλικά αξεσουάρ πλέον είναι «διαδραστικά» και τα σεξουαλικά ρομπότ με «καύσιμο» την τεχνητή νοημοσύνη είναι πλέον πραγματικότητα, αποτελούν οι digisexuals μια περιθωριακή ομάδα ή μήπως, στο πλαίσιο μιας σύγχρονης ψηφιακής κουλτούρας όπου κυριαρχεί η online πορνογραφία, είμαστε όλοι λίγο-πολύ κρυφο-digisexuals;
Το 2016, μια Γαλλίδα δήλωσε (με ψευδώνυμο) στα media ότι στην πραγματικότητα ελκύεται σεξουαλικά μόνο από ρομπότ και ότι είναι αρραβωνιασμένη με ένα ρομπότ 3-D εκτύπωσης που είχε σχεδιάσει η ίδια: «Οι μόνες δύο σχέσεις που είχα με άντρες απλά επιβεβαίωσαν τον αληθινό μου προσανατολισμό και την απόλυτη δυσανεξία μου στη σωματική επαφή με την ανθρώπινη σάρκα».
Το 2017, μετά από κάποιες αποτυχημένες απόπειρες να βρει ανθρώπινη σύζυγο, ένας μηχανικός τεχνητής νοημοσύνης στην Κίνα ονόματι Zheng Jiajia παντρεύτηκε (χωρίς νομική κατοχύρωση βεβαίως) ένα (μία μάλλον) ρομπότ δικού του σχεδιασμού με το όνομα Yingying που μπορούσε να διαβάζει κινέζικους χαρακτήρες αλλά και να επικοινωνεί σε κάποιο επίπεδο αρθρώνοντας βασικές φράσεις.
Πέρσι μάλιστα κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ και μια επιστημονική μελέτη με τον τίτλο "The Rise of Digisexuality" (Η άνοδος της Ψηφιοσεξουαλικότητας) σύμφωνα με την οποία ο όρος διαχωρίζεται εξελικτικά στο «πρώτο κύμα» (πορνογραφία online, εφαρμογές σχέσεων, sexting, και ηλεκτρονικά σεξουαλικά αξεσουάρ) και στο πιο προχωρημένο «δεύτερο κύμα» (εικονική πραγματικότητα, τεχνητή νοημοσύνη, σεξουαλικά ρομπότ).
Κάποια από τα πιο πρόσφατης τεχνολογίας σεξουαλικά ρομπότ έχουν φτάσει σε επίπεδα σχεδόν ανάλογα με τα «απαράλαχτα από ανθρώπους» και σεξουαλικά εξοπλισμένα androids της σειράς "Westworld". Μια εταιρεία στην Καλιφόρνια με την κάπως δυσοίωνη επωνυμία Abyss Creations (Δημιουργίες της Αβύσσου) έχε ήδη κατασκευάσει ένα θηλυκό ρομπότ με εναλλασσόμενα πρόσωπα μάλιστα για ποικιλία και με εγκέφαλο τεχνητής νοημοσύνης που επιτρέπει στην κούκλα να κλείνει το μάτι, να κάνει ψιλοκουβέντα και να ψιθυρίζει γλυκόλογα, ως κάποια Siri του μπουντουάρ. Υπό κατασκευή βρίσκεται η αντρική εκδοχή που ονομάζεται Henry και θα είναι εξοπλισμένη με βιονικό πέος.
Με στοιχεία από τους New York Times
σχόλια