ΚΟΙΜΑΜΑΙ 9 ΤΟ ΠΡΩΙ, ξυπνάω 4 το μεσημέρι, δεν με χάλασε, με βόλεψε ο κορωνοϊός, με έφερε σε μένα πιο κοντά. Κάνω μουσική και μαγειρεύω, εξασκώ την τέχνη μου, ακονίζω τη σκέψη μου και δεν το βλέπω σαν φυλακή, αλλά σαν ευκαιρία να με γνωρίσω.
Η αλήθεια είναι ότι περνάω πάρα πολλές ώρες με τον εαυτό μου και τη μουσική μου όποτε δεν άλλαξαν πολλά, λίγο με ενοχλεί που δεν μπορώ να δω τους φίλους... Μαγειρεύω περισσότερο! Πώς περνάω τη μέρα μου; Κάνω ποδήλατο, μουσική, γράψιμο, μαγείρεμα, βλέπω ταινίες, σειρές και play!
Αυτό που έμαθα τον τελευταίο μήνα είναι ότι η εκκλησία και η αστυνομία είναι πιο επικίνδυνες από όσο νόμιζα.
Με φοβίζει το γεγονός ότι χάνουμε την επαφή, οι άνθρωποι σε κοιτούν καχύποπτα, οι αστυνομία αυξήθηκε και φοβάμαι πως αν δεν φύγουμε γρήγορα από όλο αυτό, τότε ένα νέο '15 θα μας βρει! Εγώ, πες, την περνάω με παξιμάδι, η μάνα μου, η γιαγιά του διπλανού; Αν δεν πάει από κορωνοϊό, θα πάει από πείνα.
Αυτό που έμαθα τον τελευταίο μήνα είναι ότι η εκκλησία και η αστυνομία είναι πιο επικίνδυνες από όσο νόμιζα. Ότι μόνο σε περιπτώσεις παγκόσμιας καταστροφής οι άνθρωποι είναι, ας πούμε, «αλληλέγγυοι», ότι οι συνωμοσιολόγοι θα κάνουν το Χόλιγουντ πλούσιο, ότι η αγαμία χρειάζεται πού και πού και ότι τα πιο μικρά και τα πιο απλά στη ζωή μας, όπως μια γαμημένη βόλτα, είναι το σημαντικότερο πράμα.
Το πιο αισιόδοξο που μπορώ να σκεφτώ αυτήν τη στιγμή είναι ότι από τον εγκλεισμό, όσοι είναι έξυπνοι, θα παρατηρήσουν το μέσα τους και όσοι δεν δημιουργούσαν κατάλαβαν τι έχαναν!
