ερώτησα
κάποτες γιατί
τάχατες
η τραγική
και σεμνή παρθένα
που λέγονταν Πουλχερία
την παραμονή του
γάμου της
σφουγγάρισε προσεχτικά όλο
το σπίτι
και την επομένη
απέθανε;
Νίκος Εγγονόπουλος
Mε τις κλωστές τις ντεμισέ και τη δαχτυλήθρα να μη ματώσει το δαχτυλάκι απ'τη βελόνα. Ιδρωμένα κεντήματα με ήλιους και φεγγάρια και παπαρούνες. Πουλχερίες μέχρι το τέλος να κεντούν μια μοίρα τραγική και σεμνή.
Οι κόρες τους σήμερα, με τις ίδιες κλωστές, με τις ίδιες βελόνες, τις σκουριασμένες από τόσους αιώνες, έρχονται ν'αποτελειώσουν το κέντημα. Και κεντούν τη λέξη ''fuck'' και τη λέξη ''slut'' και τη λέξη ''orgasm'' κι άλλες κακές λέξεις που τώρα γίνονται καλές και τρυφερές και σκάνε στα γέλια.
Με τα ίδια όπλα. Στις ίδιες χρυσές κορνίζες. Αλλά αλλιώς. Το έσχατο δώρο σ'όλες τις Πουλχερίες που πέθαναν υπομονετικά με το εργόχειρο στο χέρι.
Το πιο δυνατό και ευφυές κροσέ στη πατριαρχία, τον ρατσισμό, την έμφυλη βία, τα στερεότυπα που ζουν και βασιλεύουν μέσα σε μοντέρνα αστικά διαμερίσματα και μοδάτα λοφτ.
Γιατί (μερικές φορές) μια βελόνα είναι πιο δυνατή από ένα καλάσνικωφ.
σχόλια