Με κομμένη την ανάσα

Με κομμένη την ανάσα Facebook Twitter
Η κορυφαία τραγωδία στο Παρίσι δεν ήταν καν η πρόσφατη, ήταν η σφαγή εκατοντάδων Αλγερινών που διαμαρτύρονταν για τη γαλλική κατοχή τον Οκτώβριο του '61. Αστυνομία και παρακρατικοί πετάγανε παρέα τα πτώματα στον Σηκουάνα... Φωτο: EPA/NARENDRA SHRESTHA
0

Όχι, δεν ανάρτησα τη γαλλική σημαία στο διαδικτυακό προφίλ μου ως συμπαράσταση στα θύματα της άγριας σφαγής του Παρισιού. Δεν πιστεύω ότι ο εθνικισμός είναι η απάντηση σε οτιδήποτε. Θα αδικούσα κιόλα τη Βηρυτό που έζησε σχεδόν ταυτόχρονα την ίδια φρίκη, το περσινό Ναϊρόμπι, το βόρειο Ιράκ, τη Νιγηρία, την ίδια τη Συρία, όπου έχουν κάνει τα περισσότερα αίσχη οι τζιχαντιστές. Δεν θα απόπαιρνα, όμως, κι όσους το έπραξαν αυθόρμητα, δίχως πατριωτικές ή γενικότερες ευρωρατσιστικές αγκυλώσεις, γιατί τελικά τις σημαίες τις νοηματοδοτούν οι λαοί και οι άνθρωποι – η ίδια π.χ. γαλανόλευκη που κατάντησαν σφουγγαρόπανο οι χρυσαυγίτες υπήρξε σύμβολο αντίστασης στην Κατοχή, ακόμα και στο Πολυτεχνείο του '73.

Όπως σωστά σημείωνε ο Καστοριάδης, ο δυτικός πολιτισμός δεν ξεχώρισε ένεκα κάποια «φυσική» ανωτερότητα αλλά γιατί καλλιέργησε τους ανοιχτούς ορίζοντες, τον ορθολογισμό και την αυτοκριτική ικανότητα ως πολιτικό πρόταγμα, κάνοντας έτσι τον άνθρωπο, πρόσωπο.


Ναι, είναι απογοητευτικό το ότι οι «τρομοκράτες του Θεού» χτύπησαν για πολλοστή φορά την πόλη-σύμβολο των αξιών της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας. Την πόλη που θεωρείται κοιτίδα του ευρωπαϊκού πνεύματος και της φιλελεύθερης διανόησης, που «γέννησε» την Κομμούνα του 1871 και τον Μάη του '68. Θα σημείωνα, ωστόσο, ότι η «τρικολόρ» δεν συμβολίζει μόνο τις αξίες της Γαλλικής Επανάστασης και του Διαφωτισμού αλλά επίσης –μην ξεχνιόμαστε– μιας βάναυσης παλιότερα ιμπεριαλιστικής δύναμης που εξακολουθεί επίμονα να διατηρεί άμεσα ή έμμεσα αποικίες και να επεμβαίνει στρατιωτικά εκεί, αντίθετα π.χ. με τους Άγγλους, που εγκαταλείψανε το Empire ήδη από τα '50s. Αλλά, βέβαια, οι Γάλλοι ήδη από τον Ναπολέοντα πλασάρονταν όχι ως κατακτητές αλλά ως «πεφωτισμένοι» απελευθερωτές. Η κορυφαία τραγωδία στο Παρίσι δεν ήταν καν η πρόσφατη, ήταν η σφαγή εκατοντάδων Αλγερινών που διαμαρτύρονταν για τη γαλλική κατοχή τον Οκτώβριο του '61. Αστυνομία και παρακρατικοί πετάγανε παρέα τα πτώματα στον Σηκουάνα... Στη δε σημερινή Συρία, πρώην προτεκτοράτο τους, ενεπλάκησαν στρατιωτικά, φάνηκαν αδιάλλακτοι σε οποιαδήποτε συμφιλιωτική πρόταση δεν τους συνέφερε, πίεσαν να αποσυρθούν όλες οι κυρώσεις στην εισαγωγή συριακού πετρελαίου αλλά και το εμπάργκο στην πώληση όπλων. Αυτά συν τα δολάρια κάτι βαρεμένων εμίρηδων του Κόλπου κάνανε «μάγκες» τους αλήτες του ISIS.


Εννοείται πως δεν θα ταυτίσω τους κατσαπλιάδες του Αλλάχ με το μεταναστευτικό και το προσφυγικό. Σκατά στην ακροδεξιά ατζέντα, ζήτω οι πολίτες της Λιλ που κυνήγησαν από τη συγκέντρωσή τους το φασισταριό. Τα εκατομμύρια των προσφύγων δεν είναι «πέμπτη φάλαγγα», από τους φανατικούς και τους πολέμους τους δραπετεύουν. Άλλωστε, οι ως τώρα γνωστοί δράστες της τελευταίας επίθεσης, όπως και εκείνοι του «Charlie Hebdo», δεν ήταν μετανάστες αλλά Γάλλοι υπήκοοι β' γενιάς (ο ένας Βέλγος) – παρ' όλη την επίφαση ισότητας ανθρώπων κι ευκαιριών, το «φρούριο Ευρώπη» διατηρεί, ως φαίνεται, περισσότερα τείχη εντός παρά εκτός του.

Η ίδια η τρομοκρατία του ISIS δεν είναι καν θρησκευτική κι ας πλασάρεται έτσι. Είναι ένας αποκαλυπτικός, πρωτόγονος ζηλωτισμός, ανελεύθερος, μισάνθρωπος και βαθιά υποκριτικός, που θυμίζει έντονα ακραία (κι εντελώς κοσμικά) επαναστατικά κινήματα του πρόσφατου παρελθόντος. Άλλωστε, σε όλους τους λεγόμενους ιερούς πολέμους σε Δύση και Ανατολή ο θεός ήταν βασικά η πρόφαση, ένα αφιόνι για την πλέμπα. Επικίνδυνα απλουστευτικά, όμως, ακούγονται και τα «ισοπεδώστε τους!». Ακόμα χορεύει το χάος που ακολούθησε τις επεμβάσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ...


Όσο, πάντως, απεχθάνομαι φασίστες, εθνικιστές, πολεμοκάπηλους και Ταλιμπάν κάθε θρησκείας, άλλο τόσο στραβώνω με όσους περίπου επιχαίρουν για τα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων, αφού «τους ισλαμιστές τρομοκράτες εξέθρεψαν οι πολιτικές της Δύσης». Παπάρια! Ε, τότε, να δικαιώσουμε και τη ναζιστικών καταβολών συλλογική ευθύνη που αποδίδουν οι τζιχαντιστές. Όχι, καμιά θρησκεία ή πολιτική δεν δικαιολογεί κανένα κτήνος να δολοφονεί αθώους στον σωρό. Ακόμα κι αν οι αντίπαλοι κάνουν «τα ίδια». Αν πιστεύεις κάτι τέτοιο, τράβα πολιτογραφήσου στο Ισλαμικό Κράτος. «Η παγίδα του μίσους σε δένει με τον χειρότερο εχθρό σου», όπως εύστοχα το έθεσε ο Αλμπέρ Καμί, χώρια που οι πολιτικές του μίσους στο τέλος γίνονται πάντα κανίβαλοι.


Είναι έπειτα κι οι άλλοι, που ανησυχούν για τον δυτικό πολιτισμό. Ποιον πολιτισμό, όμως; Όπως σωστά σημείωνε ο Καστοριάδης, ο δυτικός πολιτισμός δεν ξεχώρισε ένεκα κάποια «φυσική» ανωτερότητα αλλά γιατί καλλιέργησε τους ανοιχτούς ορίζοντες, τον ορθολογισμό και την αυτοκριτική ικανότητα ως πολιτικό πρόταγμα, κάνοντας έτσι τον άνθρωπο, πρόσωπο. Κι αυτός ο πολιτισμός –που, όντας παγκοσμιοποιημένος, δεν διακρίνει πια Δύση και Ανατολή– θα νικήσει σαν όσο περισσότεροι, ανεξάρτητα από ράτσα, φυλή, θρησκεία, καταγωγή, σταθούμε αντάμα κόντρα στο κατά Ρεμπό «φρικαλέο γέλιο του ηλίθιου».

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένας Αλβανός «λάθρο» εξομολογείται

Ο ελληνικός ρατσισμός / Ένας Αλβανός «λάθρο» εξομολογείται

Η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα και το αντίκτυπό της σε Έλληνες κι Αλβανούς μέσα από τη συγκινητική αυτοβιογραφία του Φατός Ρόσα «Εγώ, ο Λαθρομετανάστης» (εκδ. Ελεύθερος Τύπος), μια μαρτυρία δυνατή που καθηλώνει με την παραστατικότητα, την αμεσότητα και την ευστοχία της
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η αθώωση των αστυνομικών που συμμετείχαν στην εκκένωση του Συντάγματος το '11 έχει πολλές σημασίες

Casus Belli / Γιατί η αθώωση των αστυνομικών που συμμετείχαν στην εκκένωση του Συντάγματος το '11 έχει πολλές σημασίες

Η αθωωτική απόφαση των δεκαοκτώ αστυνομικών που κατηγορούνταν για βιαιότητες κατά την επιχείρηση εκκένωσης της κατειλημμένης πλατείας Συντάγματος τον Ιούλιο του ’11 δεν εξέπληξε κανέναν και απογοήτευσε όποιον τυχόν έλπιζε σε ένα νέο ύφος και ήθος από πλευράς εξουσίας
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tι πρέπει να διδαχτούμε από την περιπέτεια της Ηριάννας και του Περικλή

Casus Belli / Tι πρέπει να διδαχτούμε από την περιπέτεια της Ηριάννας και του Περικλή

Κάθε άνθρωπος που δίκαια διασώζεται από τα νύχια ενός συστήματος εξουσίας βαθιά διεφθαρμένου, αυταρχικού κι ανάλγητου είναι κέρδος για την κοινωνία, αλλά τι θα συμβεί αν στην περίπτωσή της Ηριάννας και του Περικλή βρεθούν κάποιοι λιγότερο νέοι και ωραίοι;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τις εξεγέρσεις δεν τις κάνουνε πάντα οι «διαβασμένοι» κύριε Μακρόν

Casus Belli / Τις εξεγέρσεις δεν τις κάνουνε πάντα οι «διαβασμένοι» κύριε Μακρόν

Το παλιομοδίτικο, δασκαλίστικο κήρυγμα του εκνευρισμένου Γάλλου προέδρου σε νεαρό σπουδαστή που τάχα τον ειρωνεύτηκε αντικατοπτρίζουν απόλυτα το ύφος, το ήθος αλλά και τους μύχιους φόβους της εξουσίας σήμερα διεθνώς
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η προοπτική αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και ο συντηρητισμός του πολιτικού συστήματος

Casus Belli / Η προοπτική αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και ο συντηρητισμός του πολιτικού συστήματος

Σκέψεις σχετικά με το επίμαχο νομοσχέδιο αναδοχής για τα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, με αφορμή την 6η Γιορτή Οικογενειών Ουράνιο Τόξο στην Ακαδημία Πλάτωνος
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσο πιθανό είναι το σενάριο ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου;

Casus Belli / Πόσο πιθανό είναι το σενάριο ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου;

Από την κεντρική Αφρική ως την Αραβική χερσόνησο, από την Άπω ως τη Μέση Ανατολή κι από τον Καύκασο ίσαμε τη «δικιά μας» γειτονιά μυρίζει μπαρούτι. Πόσο πιθανός είναι άραγε ένας μεγάλος, τοπικός ή και παγκόσμιος πόλεμος και τι μορφή θα έχει; Κι αν έχει ήδη ξεκινήσει;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μεροληπτεί η ελληνική δικαιοσύνη υπέρ της ακροδεξιάς;

Αρχείο / Μεροληπτεί η ελληνική δικαιοσύνη υπέρ της ακροδεξιάς;

Κρίνουν άραγε οι δικαστές τους κατηγορούμενους για πολιτική βία και τρομοκρατικές ενέργειες ισότιμα κι αντικειμενικά ή ανάλογα, εν πολλοίς, με την ιδεολογική τους προέλευση; Δύο ευαισθητοποιημένοι στα κοινά δικηγόροι και ο πρώην γ.γ. Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταθέτουν την άποψή τους
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μερικές ασυναγώνιστες χοντράδες που έχει πει κατά καιρούς ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Casus Belli / Μερικές ασυναγώνιστες χοντράδες που έχει πει κατά καιρούς ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Ο Τσίπρας έχει επίσης βέβαια κάνει μεγάλες γκάφες, όμως ο Κυριάκος που πλασάρεται ως πιο σπουδαγμένος, πιο εκλεπτυσμένος και πιο σοβαρός τερματίζει το «γκαφόμετρο»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Εξοπλίζοντας εγκληματίες πολέμου: σκέψεις περί «ηθικής» στο εμπόριο όπλων

Casus Belli / Εξοπλίζοντας εγκληματίες πολέμου: σκέψεις περί «ηθικής» στο εμπόριο όπλων

Το να εξοπλίζεις ένα καθεστώς όπως το (θεωρητικά σύμμαχο) σαουδαραβικό, που εμπλέκεται σε εγκλήματα πολέμου στην Υεμένη, είναι κραυγαλέα ανήθικο, έστω κι αν αποδειχθεί καθ΄όλα νόμιμο
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελικά ο «ανώμαλος»;

Casus Belli / Ποιος είναι τελικά ο «ανώμαλος»;

Οι εννέα ομοφυλόφιλοι πολίτες που μήνυσαν τον Καλαβρύτων Αμβρόσιο για κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος καθώς και δημόσια υποκίνηση βίας και μίσους ευελπιστούν σε μια καταδίκη-ανάχωμα στον μισαλλόδοξο λόγο που συχνά διατυπώνουν με περισσή χολή όχι μόνο κάποιοι αφιονισμένοι ρασοφόροι αλλά και η ίδια η επίσημη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «ακτινογραφία» της υπόθεσης του μικρού Αμίρ και μερικά άβολα συμπεράσματα

Στήλες / Μια «ακτινογραφία» της υπόθεσης του μικρού Αμίρ και μερικά άβολα συμπεράσματα

Η «κλεμμένη» σημαία, το φασιστικό χτύπημα, η προπαγάνδα του ψέματος και μια πρωθυπουργική πρωτοβουλία που θα ήταν θαυμάσια αν είχε την ανάλογη συνέχεια και συνέπεια
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ
Περί σεξουαλικής παρενόχλησης, εφηβικού ερωτισμού και άλλων δαιμονίων

Στήλες / Περί σεξουαλικής παρενόχλησης, εφηβικού ερωτισμού και άλλων δαιμονίων

Μερικές ενδεχομένως ανόσιες σκέψεις πάνω στην ερωτική επιθυμία -από την αθωότερη ως την απεχθέστερη εκδοχή της- καθώς και τις κοινωνικές νόρμες με αφορμή το πρόσφατο «Χόλιγουντγκεϊτ»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ