«Νυν απολύεις τον δούλον σου δέσποτα»

«Νυν απολύεις τον δούλον σου δέσποτα» Facebook Twitter
20

Η είδηση της απόλυσης του Κωνσταντίνου Μπογδάνου από τον Σκάι έκανε αίσθηση επισκιάζοντας πολύ σημαντικότερες, όπως π.χ. την εξοργιστική απόφαση των Αεροπαγιτών ότι η μη καταβολή δεδουλευμένων επί μακρόν (ημών των άλλων φυσικά, όχι των δικών τους) δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας – είδηση που, ωστόσο, δεν είναι παντελώς άσχετη με το θέμα μας εφόσον η μέχρι χτες «ναυαρχίδα» της προπαγάνδ... εμ... ενημέρωσης του φαληριώτικου καναλιού, έχοντας κάνει ζηλευτή καριέρα ως καθαρόαιμο συστημικό/μνημονιακό/μενουμευρωπαϊκό «πουλέν» με νεοφιλελέ επικάλυψη άλλοτε ακροκεντρώα, άλλοτε ακροδεξιίζουσα, υπήρξε και παραμένει, φαντάζομαι, ένθερμος απολογητής των πολιτικών της φτωχοποίησης, της εργασιακής απορρύθμισης και του κοινωνικού δαρβινισμού. Το ότι, παρά ταύτα, τον σούταραν σαν στυμμένη λεμονόκουπα τα αφεντικά του καναλιού για ένα «πταίσμα» (την κορόνα ότι τον Λουκά Παπαδήμο τάχα χτύπησαν πρώην σύντροφοι του Τσίπρα) συγκριτικά με όσα σημεία και τέρατα έχει εκστομίσει κατά καιρούς, επιβεβαιώνει απόλυτα την ευτελή αξία που έχει για έναν ηγεμόνα ο συνήθως βασιλικότερος του βασιλέως τελάλης του: Καλός κι ωραίος όσο τον υπηρετεί – ή έστω τον εκφράζει - πιστά, του πεταματού όμως σαν αρχίσει να «βραχνιάζει» ή απλώς παύει να χρησιμεύει αρκετά, άλλοι τελάληδες εξάλλου βρίσκονται άμα θες σωρός. Λίγο ενδιαφέρει αν υπήρχαν προηγούμενα, οπότε βρέθηκε απλώς η αφορμή για τη διακοπή της συνεργασίας ή αν, στο πιο συνωμοσιολογικό του, «αποκεφαλίστηκε» κατά κυβερνητική επιθυμία έναντι άγνωστου ανταλλάγματος. Το βέβαιο – και ιστορικά πολλαπλώς επιβεβαιωμένο - είναι ότι τις... μπογδανιές (σωστή «σχολή» δημιούργησε αφού) πολλοί αγάπησαν, τους Μπογδάνους κανείς. Το ότι μάλιστα αυτό συνέβη ανήμερα της 2ης επετείου του δημοψηφίσματος του '15 (και του τελικού του... Survivor), οπότε υπερασπιζόταν ηρωικά με νύχια και με δόντια το «Ναι» (στα πάντα όλα), όπως άλλωστε σύσσωμο το Αλαφουζέικο, το λες και ειρωνεία του πεπρωμένου.

Στη φούρια του να καταδείξει ότι οι αντίπαλοί του προσπαθούν να τον ξεσκίσουν με κάθε τρόπο, «ξεχνούσε» ότι υπήρξε κι ο ίδιος μέγας διδάσκαλος του είδους υιοθετώντας συχνά-πυκνά τις ανίερες, ανθρωποφαγικές μεθόδους που καταλόγιζε στους «απέναντι», είτε από τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα είτε από τους προσωπικούς του λογαριασμούς στα σόσιαλ μίντια.


«Μα δεν ήτανε φερέφωνο κανενός, ό,τι έλεγε το πίστευε μέχρι κεραίας, έμεινε μάλιστα πιστός στις απόψεις του μέχρι τέλους», διαβάζω. Καμία αντίρρηση, το αποτέλεσμα ωστόσο δεν αλλάζει. Δεν είναι οι ιδεολογικές του αντιλήψεις το ζήτημα. Καλά κάνει και τις έχει, καλά κάνει και τις εκφράζει, μας αρέσουν ή όχι – προτιμότερο από το να ήταν ένας ακόμα οπορτουνιστής που θέλει να τα έχει με όλους καλά, η ελευθερία γνώμης είναι εξάλλου αδιαπραγμάτευτη όταν δεν καταντά ρητορική μίσους. Ούτε φυσικά ελέγχεται για το ντεμέκ αντισυμβατικό μεταμοντέρνο στιλάκι του – καθείς πορεύεται με τα όπλα του και δεν γίνεται, εννοείται, να τους κερδίζεις όλους. Αντικειμενικά δε μιλώντας, το ότι δεν σε αφήνει επ' ουδενί αδιάφορο – ή που θα τον λατρέψεις, ή που θα τον αντιπαθήσεις σφόδρα -, είναι υπέρ του. Σάμπως είναι ο πρώτος ή ο τελευταίος του χιμαιρικού είδους των δημοσιογράφων-τηλεστάρ;


Εκείνα που δεν παλεύονταν ακόμα και για πολλούς από τους θεωρούμενους ιδεολογικά «συμμάχους» του ήταν η κραυγαλέα κινδυνολογία, ο μουλωχτός λαϊκισμός, η εξυπνακίστικη ξερολίαση, η συστηματική παραπληροφόρηση και λασπολογία σε συνδυασμό με μια υπερφίαλη, αλλοπρόσαλλη, αλαζονική περσόνα που κατέληξε να θεωρεί σημαντικότερη τη διατήρηση αυτού του ίματζ από το ίδιο το επαγγελματικό του αντικείμενο και τη δεοντολογία που απαιτεί. Δεν είναι, οπότε, θέμα πολιτικής αντιπαλότητας – τα ίδια ακριβώς θα ίσχυαν ό,τι κι αν πρέσβευε. Ήδη τελευταία έδειχνε να έχει απωλέσει εντελώς την ψυχραιμία του, βλέποντας παντού εχθρούς και πρακτικές μπούλινγκ εναντίον του. Κάτι το οποίο προφανώς σχετιζόταν και με την πεσμένη τηλεθέαση των εκπομπών του, που τους αλλάζανε συνέχεια ώρα. Στη φούρια του δε να καταδείξει ότι οι αντίπαλοί του – και φρόντισε να κάνει περισσότερους από όσους μπορούσε να καταναλώσει - προσπαθούν να τον ξεσκίσουν με κάθε τρόπο, «ξεχνούσε» ότι υπήρξε κι ο ίδιος μέγας διδάσκαλος του είδους υιοθετώντας συχνά-πυκνά τις ανίερες, ανθρωποφαγικές μεθόδους που καταλόγιζε στους «απέναντι», είτε από τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα είτε από τους προσωπικούς του λογαριασμούς στα σόσιαλ μίντια.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς.Τις κραυγές του για δήθεν συστηματικά κρούσματα πορνείας, βιασμών και χρήσης ναρκωτικών στην Ειδομένη και το Ελληνικό ακριβώς πάνω στην μεγάλη έκρηξη του προσφυγικού χωρίς, ωστόσο, χειροπιαστά στοιχεία; Τις προσβολές στη Μάγδα Φύσσα όταν την ταύτιζε με τραμπούκο επειδή στο δικαστήριο είχε πετάξει ένα μπουκάλι νερό στον ναζί φονιά του γιού της; Του οποίου φονιά την υπεράσπιση ανέλαβε κιόλας εργολαβία στην ίδια εκπομπή, ζητώντας ουσιαστικά οίκτο για το κακόμοιρο «ανθρώπινο ράκος» που όλοι πια το κατατρέχουν; (και όχι επειδή είναι ο ίδιος ο Μπογδάνος ναζί αλλά από κεκτημένη αβάστακτη ελαφρότητα συνδυασμένη με επαγγελματικό τυχοδιωκτισμό). Τα εθνικιστικά του παραληρήματα; Την υπεράσπιση του δικαιώματος του Έλληνα στην ξενοφοβία(!), αναφερόμενος στους γονείς που δεν ήθελαν προσφυγάκια σε σχολείο του Ωραιόκαστρου; Την απαξίωσή του για τους οικονομικούς μετανάστες που δήθεν εκμεταλλεύονται τον πόλεμο στη Συρία και μας «κουβαλιούνται» με τα παιδιά τους ώστε να παρασιτούν, καθώς έλεγε, σε βάρος της τσέπης του; Τους φιλιππικούς του για το «άβατο» των Εξαρχείων, τον υπερθεματισμό κάθε μνημονιακής ντιρεκτίβας, τη στοχοποίηση ολόκληρων κοινωνικών ή/και επαγγελματικών ομάδων προς δόξαν του κοινωνικού κανιβαλισμού, τους οχετούς απαξίωσης ενάντια σε οποιαδήποτε κινηματική ή συνδικαλιστική κινητοποίηση δεν ήταν του γούστου εκείνου και των ταγών του όλα αυτά τα χρόνια, σε αγαστή εξυπακούεται συνεργασία με άλλους εκλεκτούς «σαλταρισμένους» συναδέλφους του; Και ο κατάλογος θα μπορούσε να μακρύνει πολύ ακόμα. Όλα αυτά διανθισμένα με νεοκυματική μοντερνιά, ευκολοχώνευτη προοδευτικότητα και την απαραίτητη εναλλακτική εσάνς (έχει βλέπεις και ροκ παρελθόν) που περιλάμβανε μέχρι γκέι φρέντλι αναφορές ωραίο μου πλυντήριο γιατί η σύγχρονη «μαύρη αντίδραση», που λέγαμε παλιά, μπορεί να έχει πολλά πρόσωπα.


Μ' αυτά και μ' εκείνα, δεν είναι τυχαίο που στα σόσιαλ μίντια ελάχιστες φωνές υπεράσπισης του εν λόγω δημοσιογράφου υψώθηκαν κι αυτές συγκρατημένες. Για τη Σώτη Τριανταφύλλου, περσόνα που ξεσηκώνει εξίσου έντονα πάθη και που κινείται, χοντρικά, σε παρόμοιο μήκος κύματος έβλεπες αισθητά περισσότερες και πιο θαρραλέες αν λέει κάτι αυτό, δίχως να συγκρίνω τα μεγέθη. Δεν είναι ο μόνος φυσικά, υπάρχουν πολλά άλλα «μπουμπούκια» στο λειτούργημά μας σε ιδιωτικά και κρατικά ΜΜΕ δίχως καν τη δική του «χαριτωμενιά», που ελάχιστη σχέση έχουν με αυτό που κάποιοι άλλοι μάθαμε να ονομάζουμε δημοσιογραφία. Γι΄αυτό και δεν κατάλαβα ποτέ την «ομερτά» τύπου «δεν κακολογούμε συναδέλφους» (σε οποιοδήποτε επάγγελμα), λες κι είμαστε όλοι ίσα κι όμοια, λες κι έχουμε ίδιο κοινωνικό στάτους, ίδιες απολαβές, κοινές καταβολές και οράματα. Ούτε και την απαιτώ.

«Ραντεβού στα ειδησεάδικα», κατέληγε η πρώτη μετά την απόλυση δήλωσή του, αν κι αυτό που έκανε στον Σκάι ήταν περισσότερο «κήρυγμα» και πρόζα αυτοαναφορική – ίσως το θέατρο του ταίριαζε καλύτερα. Όχι, δεν θα τρακάρεις πάνω του στο ταμείο ανεργίας, προφανώς κάπου θα βολευτεί, εντός συνόρων βέβαια και όχι εκτός όπως μας... απειλούσε βουρκωμένος αν κέρδιζε το «Ναι» τον Σεπτέμβριο του '15, εφόσον βέβαια υποθέσουμε ότι υπάρχουν ευρωπαϊκές, τουλάχιστον, χώρες όπου να εκτιμάται αυτού του είδους η δημοσιογραφία. Μοιάζει δύσκολο να καταφέρει να δοξαστεί ξανά πουλώντας το ίδιο μπαγιάτικο προϊόν, εναλλακτικά πάντως μπορεί να επενδύσει στις τόσο παρεξηγημένες ποιητικές του επιδόσεις. Παρότι δε νοιάζομαι σαφώς περισσότερο για τους πολλούς άξιους αλλά λιγότερο προβεβλημένους και εξωνημένους συνάδελφους που είναι στην ανάγκη, εύχομαι και για εκείνον το καλύτερο, όσο να διαφωνούμε – κανείς άνθρωπος δεν αξίζει να είναι πεσμένος και είθε να τον «ωριμάσει» η εμπειρία αυτή. Το ότι, ωστόσο, δύο χρόνια μετά από εκείνο το δημοψήφισμα (που μπορεί να ήταν λανθασμένο, άχρηστο, παραπλανητικό κ.λπ., ανέδειξε ωστόσο μια κοινωνική δυναμική πρωτόφαντη αν αναλογιστεί κανείς τις συνθήκες στις οποίες διεξήχθη) όλοι σχεδόν οι πρωτοκλασάτοι δημοσιογράφοι που στήριξαν αναφανδόν το συστημικό στρατόπεδο είναι προς ώρας, τουλάχιστον, «παροπλισμένοι», τυχαίο δεν το λες.

Casus Belli
20

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Είναι ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος ο πιο αντιπαθής άνθρωπος της ελληνικής τηλεόρασης;

Διάφορα / Είναι ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος ο πιο αντιπαθής άνθρωπος της ελληνικής τηλεόρασης;

Περισσότερο κι από τη σχολή δημοσιογραφίας του Νίκου Μαστοράκη, ο τρόπος που κινείται θυμίζει την ακραία φάρσα που υπηρέτησε ο Σάσα Μπαρόν Κοέν ως Ali G (ή ακόμη κι ως Μπόρατ).
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΑΚΟΥΜΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένας Αλβανός «λάθρο» εξομολογείται

Ο ελληνικός ρατσισμός / Ένας Αλβανός «λάθρο» εξομολογείται

Η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα και το αντίκτυπό της σε Έλληνες κι Αλβανούς μέσα από τη συγκινητική αυτοβιογραφία του Φατός Ρόσα «Εγώ, ο Λαθρομετανάστης» (εκδ. Ελεύθερος Τύπος), μια μαρτυρία δυνατή που καθηλώνει με την παραστατικότητα, την αμεσότητα και την ευστοχία της
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η αθώωση των αστυνομικών που συμμετείχαν στην εκκένωση του Συντάγματος το '11 έχει πολλές σημασίες

Casus Belli / Γιατί η αθώωση των αστυνομικών που συμμετείχαν στην εκκένωση του Συντάγματος το '11 έχει πολλές σημασίες

Η αθωωτική απόφαση των δεκαοκτώ αστυνομικών που κατηγορούνταν για βιαιότητες κατά την επιχείρηση εκκένωσης της κατειλημμένης πλατείας Συντάγματος τον Ιούλιο του ’11 δεν εξέπληξε κανέναν και απογοήτευσε όποιον τυχόν έλπιζε σε ένα νέο ύφος και ήθος από πλευράς εξουσίας
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tι πρέπει να διδαχτούμε από την περιπέτεια της Ηριάννας και του Περικλή

Casus Belli / Tι πρέπει να διδαχτούμε από την περιπέτεια της Ηριάννας και του Περικλή

Κάθε άνθρωπος που δίκαια διασώζεται από τα νύχια ενός συστήματος εξουσίας βαθιά διεφθαρμένου, αυταρχικού κι ανάλγητου είναι κέρδος για την κοινωνία, αλλά τι θα συμβεί αν στην περίπτωσή της Ηριάννας και του Περικλή βρεθούν κάποιοι λιγότερο νέοι και ωραίοι;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τις εξεγέρσεις δεν τις κάνουνε πάντα οι «διαβασμένοι» κύριε Μακρόν

Casus Belli / Τις εξεγέρσεις δεν τις κάνουνε πάντα οι «διαβασμένοι» κύριε Μακρόν

Το παλιομοδίτικο, δασκαλίστικο κήρυγμα του εκνευρισμένου Γάλλου προέδρου σε νεαρό σπουδαστή που τάχα τον ειρωνεύτηκε αντικατοπτρίζουν απόλυτα το ύφος, το ήθος αλλά και τους μύχιους φόβους της εξουσίας σήμερα διεθνώς
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η προοπτική αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και ο συντηρητισμός του πολιτικού συστήματος

Casus Belli / Η προοπτική αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και ο συντηρητισμός του πολιτικού συστήματος

Σκέψεις σχετικά με το επίμαχο νομοσχέδιο αναδοχής για τα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, με αφορμή την 6η Γιορτή Οικογενειών Ουράνιο Τόξο στην Ακαδημία Πλάτωνος
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσο πιθανό είναι το σενάριο ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου;

Casus Belli / Πόσο πιθανό είναι το σενάριο ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου;

Από την κεντρική Αφρική ως την Αραβική χερσόνησο, από την Άπω ως τη Μέση Ανατολή κι από τον Καύκασο ίσαμε τη «δικιά μας» γειτονιά μυρίζει μπαρούτι. Πόσο πιθανός είναι άραγε ένας μεγάλος, τοπικός ή και παγκόσμιος πόλεμος και τι μορφή θα έχει; Κι αν έχει ήδη ξεκινήσει;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μεροληπτεί η ελληνική δικαιοσύνη υπέρ της ακροδεξιάς;

Αρχείο / Μεροληπτεί η ελληνική δικαιοσύνη υπέρ της ακροδεξιάς;

Κρίνουν άραγε οι δικαστές τους κατηγορούμενους για πολιτική βία και τρομοκρατικές ενέργειες ισότιμα κι αντικειμενικά ή ανάλογα, εν πολλοίς, με την ιδεολογική τους προέλευση; Δύο ευαισθητοποιημένοι στα κοινά δικηγόροι και ο πρώην γ.γ. Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταθέτουν την άποψή τους
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μερικές ασυναγώνιστες χοντράδες που έχει πει κατά καιρούς ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Casus Belli / Μερικές ασυναγώνιστες χοντράδες που έχει πει κατά καιρούς ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Ο Τσίπρας έχει επίσης βέβαια κάνει μεγάλες γκάφες, όμως ο Κυριάκος που πλασάρεται ως πιο σπουδαγμένος, πιο εκλεπτυσμένος και πιο σοβαρός τερματίζει το «γκαφόμετρο»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Εξοπλίζοντας εγκληματίες πολέμου: σκέψεις περί «ηθικής» στο εμπόριο όπλων

Casus Belli / Εξοπλίζοντας εγκληματίες πολέμου: σκέψεις περί «ηθικής» στο εμπόριο όπλων

Το να εξοπλίζεις ένα καθεστώς όπως το (θεωρητικά σύμμαχο) σαουδαραβικό, που εμπλέκεται σε εγκλήματα πολέμου στην Υεμένη, είναι κραυγαλέα ανήθικο, έστω κι αν αποδειχθεί καθ΄όλα νόμιμο
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελικά ο «ανώμαλος»;

Casus Belli / Ποιος είναι τελικά ο «ανώμαλος»;

Οι εννέα ομοφυλόφιλοι πολίτες που μήνυσαν τον Καλαβρύτων Αμβρόσιο για κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος καθώς και δημόσια υποκίνηση βίας και μίσους ευελπιστούν σε μια καταδίκη-ανάχωμα στον μισαλλόδοξο λόγο που συχνά διατυπώνουν με περισσή χολή όχι μόνο κάποιοι αφιονισμένοι ρασοφόροι αλλά και η ίδια η επίσημη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «ακτινογραφία» της υπόθεσης του μικρού Αμίρ και μερικά άβολα συμπεράσματα

Στήλες / Μια «ακτινογραφία» της υπόθεσης του μικρού Αμίρ και μερικά άβολα συμπεράσματα

Η «κλεμμένη» σημαία, το φασιστικό χτύπημα, η προπαγάνδα του ψέματος και μια πρωθυπουργική πρωτοβουλία που θα ήταν θαυμάσια αν είχε την ανάλογη συνέχεια και συνέπεια
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ
Περί σεξουαλικής παρενόχλησης, εφηβικού ερωτισμού και άλλων δαιμονίων

Στήλες / Περί σεξουαλικής παρενόχλησης, εφηβικού ερωτισμού και άλλων δαιμονίων

Μερικές ενδεχομένως ανόσιες σκέψεις πάνω στην ερωτική επιθυμία -από την αθωότερη ως την απεχθέστερη εκδοχή της- καθώς και τις κοινωνικές νόρμες με αφορμή το πρόσφατο «Χόλιγουντγκεϊτ»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

10 σχόλια
Από ένα ρητό: "...ο αποθανών γαρ δεδικαίωται...".Ενώ αυτός εδώ, ο "νεκρός" του ΣΚΑΙ, αφού ξεζουμίστηκε από την εργοδοσία του και αφού έφερε εις πέρας επιτυχώς, τις ειδικές αποστολές που του ανατέθηκαν από αυτή, τώρα λοιδωρείται, λιθοβολείται, κακολογείται, δυσφημείται από τους πάντες.Από την άλλη μεριά, για τους νεκρούς της ΕΡΤ στήθηκε ήδη μνημείο. Και εξετάζεται το ενδεχόμενο καθιέρωσης ειδικής τελετής κάθε χρόνο, στη μνήμη τους.Μεγάλη η διαφορά στην αντιμετώπιση, δύο σχετικά όμοιων γεγονότων. Γιατί άραγε ???(Συνεχίζεται, αλλά μετά από την δημοσίευση αυτού εδώ).
ενώ οι αντισυστημικοι σαν τον κουλογλου,που χτυπάει την ευρωπη στο μαλακο υπογαστριο και την ακριβοπουλου την ακριβοδίκαια φτανουν τη δημοκρατια σε νεους κολοφωνες.δεν εβλεπα τον μπογδανο ουτε μου αρεσε εννοείται,αλλα καποιοι που χαρακτηριζονταν γερμανοτσολιάδες και πολλα αλλα χειροτερα γιατι ειχαν δικαίωμα να λενε αυτά που ελεγαν (και λενε)? και σενα φιλτατε(το εννοω το φιλτατε,εχεις γραψει πολλα σημαντικα και καιρια αρθρα και σε θεωρω καλο δημοσιογραφο κι ας μην συμφωνω καποιες φορες με τις αποψεις σου)αντωνοπουλε η μπυριτσα που ρουφας και ο τροπος ζωης σου γενικα,μαλλον θα είναι πιο κοντα στην ευρωπη παρα σε άλλες περιοχες και καθεστώτα.στο κατω κατω η ευρωπη μπορει να ζησει και χωρις ολες τις λευτερες και αδουλωτες ψυχες,πηγαιντε λοιπον εκει που ονειρεύεστε και μη λοιδωρειτε τους <μενουμεευρωπαιους> μενοντας εδώ!α ρε χρονη μισσιε αειμνηστε ποσο δικιο ειχες,μονο εκεινοι τη γλυτωσαν που εφυγαν νωρις,εμεις ακομα στη διχονοια και τη μισαλλοδοξια.
Το ύφος του κ. Μπογδάνου είναι εν πολλοίς αντιπαθές. Το μεγάλο του μειονέκτημα είναι ότι έχει κατά καιρούς αγγίξει ζητήματα που θίγουν ιερά και όσια της άμεμπτης, άσπιλης και αμόλυντης ελληνικής αριστεράς.
Στην τηλεοπτική δημοσιογραφία δεν αρκεί μόνο το τι λες - που χοντρικά ας πούμε αντικαθιστά το κείμενο των παλιών γραφιάδων και είσαι ή δεν είσαι καλός σε αυτό -, αλλά και η εικόνα και η επικοινωνιακή συμπεριφορά προς τον συνομιλητή/φιλοξενούμενο ή τον τηλεθεατή σου. Η επικοινωνιακή λοιπόν συμπεριφορά του Μπογδάνου - που είχε έντονα ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά, σε βαθμό να ασεβεί κατά των λοιπών παρόντων σε μια εκπομπή -, μηδένιζε το περιεχόμενο του λόγου του - όποιο και αν ήταν αυτό - και με οδήγησε να τον απορρίψω πολύ σύντομα.Ότι είχε τηλεθέαση 14 % - όπως λέει ο ίδιος, "καρφώνοντας" τον ΣΚΑΪ και στρεφόμενος ειρωνικά εναντίον του -, επιβεβαιώνει τον εγωκεντρικό ναρκισσισμό του. Αυτός είναι αλάνθαστος !Ποιον μου θυμίζει, ποιον μου θυμίζει...
Για σωστή κρίση και μόνον - γιατί η κριτική για τον Μπογδάνο δεν θα αλλάξει ακόμη και υψηλά ποσοστά να είχε - οι εκπομπές του Μπογδάνου τελευταία ήταν στις 3 το μεσημέρι και προ survivor στις 6 απόγευμα.Καμία σχέση με Μουντιάλ, Γιουροβίζιον κλπ.
Πολύ "καθαρόμυαλη" ανάλυση των έργων & ημερών της περίπτωσης "Μπογδάνος". Επιτρέψτε μου μόνο 1 διαφωνία με την κατηγορία περί " χασκουσας ημιμάθειας", την οποια θεωρώ άδικη & υπερβολική. Σ' επίπεδο εγκυκλοπαιδικής μόρφωσης & γλωσσικού χειρισμού υπήρξε απ' τους καλύτερους τηλεοπτικούς δημοσιογράφους κατ' εμέ.
Ενδιαφέρον άρθρο το οποίο φανερώνει εμπάθεια προς τον Μπογδάνο (συμφωνώ ότι είναι αντιπαθέστατος με το ψευτο-κουλτουρέ στυλάκι του) και τις απόψεις. Απόλυτα σεβαστό αλλα θεωρώ ότι του αν και παρόλα αυτά θεωρώ ότι αν στην θέση του Μπογδάνου βάζαμε κάποιον άλλο δημοσιογράφο, πιο αντιφά/αριστερό τότε δεν ...
πάτησα κατα λάθος την καταχώρηση και άφησα το σχόλιο αχταρμά!!!! Εν πάση περιπτώση αυτό που ήθελα να γράψω ήταν ότι στην περίπτωση που μιλάγαμε για άλλο δημοσιογράφο πιο αριστερό ενδεχομένως να μας ενοχλούσε περισσότερο η απόλυση του. Δηλαδή χαιρόμαστε που ο Μπογδάνος πήρε πόδι επειδή είναι ο Μπογδάνος, όχι επειδή μπορεί να είχε υπερβεί κάποια όρια. Η απάντηση που έδωσε πάντως είναι και αυτή αρκετά ενδιαφέρουσα.Πάντως το σχόλιο που κλείνει το άρθρο είναι τροφή για σκέψη και κυρίως για το ποιά θα πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι σε αυτό.
Αχά...! Δηλαδή είναι το ίδιο ένας αντιφασίστας (γιατί κατά τη λανθασμένη λογική σου όπου αντιφασίστας, άρα και αριστερός...), (σε οποιαδήποτε θέση, δεν μιλάω μόνο για δημοσιογράφους), με ένα χουντοδεξιόμουτρο που ο παππούς του, ίσως και ο πατέρας του υποστήριζε τον Πατακό γιατί... έφτιαξε δρόμους και συνεχίζουν να υποστηρίζουν αντιλαϊκές κυβερνήσεις φιλικά προσκείμενες στους πλουτοκράτες και οι υπόλοιποι (βάζω στοίχημα μέσα στου οποίους συγκαταλέγεσαι εσύ [και εγώ]), ας πάμε να πνιγούμε...
Όχι και χάνεις το νόημα. Όπως πολύ σωστά γράφτηκε υπάρχει ευθύμο κλίμα για την απόλυση του Μπογδάνου επειδή είναι ο Μπογδάνος και όχι επειδή είναι ένας έκγυρος ή όχι δημοσιογράφος. Θεωρώ ότι αν ήταν κάποιος άλλος πχ πιο αριστερός τότε θα μιλάγαμε για απολυταρχική κίνηση από την κυβέρνηση.
8bf88a17 7.7.2017 | 15:50Καλά εντάξει... ..εσύ μείνε με τις εμμονές σου...!..με την «λογική» σου, τότε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όπως ο ίδιος είπε μέσα στο κοινοβούλιο, «έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην εξορία»... ..επειδή ο μπαμπάς του, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αυτοεξορίστηκε στη Γαλλία (αν δεν κάνω λάθος), κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Νομίζω ότι το άρθρο σας κρίνει περισσότερο την περσόνα του Μπογδάνου και λιγότερο την αλήθεια ή μη αυτών που λέει. Γνωρίζω ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο, ακόμη και σε εσάς, να γίνει αρεστός ένας χαρακτήρας σαν αυτόν του Μπογδάνου.Μην ξεχνάμε ότι είμαστε μια χώρα που ψηφίζει λαοπλάνους οι οποίοι ασκούν γοητεία στο γλαρωμένο εκλογικό κοινό. Μια χώρα που ψήφιζε το Καραμανλή (τον πρώτο) όχι για αυτά που πρέσβευε, αλλά επειδή ήταν ωραίο παλικάρι.Ή τον Ανδρέα που θα ήταν φοβερός στην παρέα για ένα ουισκάκι (ή δύο).Από την άλλη βρισκόμαστε σε μια χώρα που έχει αποδεχτεί το δεξιό ως τον άκακο μπούλη δαπίτη με τα γαλάζια πουκάμισα και τον αριστερό ως τον επανάστατη μαλλιά, που είναι ελεύθερος να εκτελεί δεξιούς, ακόμη κι αν είανι στην εξουσία η αριστερά.Αυτό το σκηνικό το ανατρέπει λίγο η εικόνα του Μπογδάνου και προαφανώς είναι δυσκολοχώνευτο.
Σύμφωνα με τα όσα λέτε, το επόμενο άρθρο σας θα πρέπει να αφορά την πρωτοφανή προπαγάνδα, τις διατεταγμένες υπηρεσίες και την παραποίηση των ειδήσεων που γίνεται στα κρατικά κανάλια σε καθημερινή βάση. Εκτός αν τα κρατικά κανάλια συγχωρούνται μιας και "L'État, c'est moi"