Είμαστε οι συνήθειες μας. Και οι εθισμοί μας.

Είμαστε οι συνήθειες μας. Και οι εθισμοί μας. Facebook Twitter
1

Τη μισή ζωή τη ζούμε προσπαθώντας να ξεφύγουμε από συνήθειες που αποκτήσαμε στην άλλη μισή. Παρευθύς πάει ο νους μας στη χαρτοπαιξία, στη διψομανία, στα τσιγαριλίκια, στα φουστάνια, αλλά και σε πιο ευγενείς -ο λόγος το λέει- επιδόσεις.

Αλλά γιατί σε μια στιγμή του βίου το εγώ μπαίνει στα κακά στενά και «πρέπει» να κάνει τάμπουλα ράζα, να γίνει καψοκαλύβας και να αρχίσει μιαν άλλη ζωή;

Ορισμένα γνωρίσματα αφήνουν «εποχή» στις ζωές των ατόμων. Παρακολουθούμε για παράδειγμα πώς διαμορφώνεται μέσα στα χρόνια η φυσιογνωμία γνωστών και φίλων. Το μαλλί ήταν πυκνό τα πρώτα χρόνια, μετά γύρισε σε χωρίστρα, άρχισε να αραιώνει, ξεθώριασε το χρώμα του μέχρι να καταλήξει σε δυο κολπίσκους πάνω από τα μάτια που άφησαν ακρωτήρι ανάμεσά τους. Μέτωπο, μάτια, στόμα και πηγούνι δεν έχουν ύλη, απεναντίας πλάθονται από συγκινήσεις και μεταστάσεις. Μια ματιά του ‘ριξα, λέμε, και τα είδα όλα.

Το κορμί δεν ξεκορμίζει -πού να πάει άλλωστε;-, όπως και οι μυστικοί συντονισμοί που καλλιεργήθηκαν στο πρώτο μισό της ζωής δεν γίνεται να αποσυντονιστούν, λες και ξανακουρδίζουμε ένα όργανο.

Η περπατησιά με τη σειρά της είναι το πιο προσωπικό γνώρισμα. Ενώ τη θεωρούμε φυσιολογική κίνηση, δοθέντος ότι όλα τα έμψυχα κινούνται, ουδέποτε μοιάζει με την περπατησιά του άλλου. Το πόδι αλαφροπάτητο που έχει ο ένας, στον άλλον είναι βαρύ και ατσούμπαλο, ενίοτε παίρνει μαζί και τους ώμους, καμιά φορά μοιάζει με βήμα παρελάσεως, με κίνηση ακροποδητί, με ό,τι βάλει ο νους μας. Από μακριά πρώτα βλέπουμε την κίνηση και μετά τον άνθρωπο.

Κάτι ξέρουν οι Γάλλοι που με τη λέξη αλύρ δεν εννοούν μόνο το βάδισμα, αλλά και το στυλ. Ιλ α λεζ αλύρ ντ' εν μιλιοναίρ: συμπεριφέρεται σαν εκατομμυριούχος. Αβουάρ λ' αλύρ ντ' εν κλοσάρ : μοιάζω με αλήτη. Αν ρωτήσουμε κάποιον γιατί περπατά έτσι, απάντηση δεν παίρνουμε. Ο τρόπος γεννήθηκε από μόνος του, βγήκε από μέσα του.

Όσο για το ιδιάζον της φωνής, εκεί πια απάντηση δεν υπάρχει. Ο καθένας είναι η φωνή του. Η αξία της μάλιστα είναι ότι δεν μπορούμε να την περιγράψουμε.

Ακούς μετά από χρόνια τη φωνή ενός χαμένου φίλου στο τηλέφωνο και στη στιγμή βγαίνει από το σύρμα η φάτσα του. Δεν είναι τυχαίο ότι, αδυνατώντας να προσδιορίσουμε τον ήχο, αναγκαζόμαστε να προσφύγουμε στην όραση μιλώντας για «ηχόχρωμα», σάμπως να πρόκειται για κάτι που ακούνε τα μάτια.

Η φωνή βγαίνει από τα βάθη του αλλού, είναι ψυχική αντιπροσώπευση και σπατάλη. Μιλάει σαν ισόβιο παγιδευμένο τραγούδι που εξωτερικεύεται χωρίς να αναλώνεται. Άλλωστε και η λέξη χάδι κατάγεται από το «ηχάδιον», που σημαίνει τραγουδάκι.

Οι φυσιογνωμιστές μπήκαν στα κακά στενά προσπαθώντας να βρουν αντιστοιχίες ανάμεσα στο μέσα και στο έξω και να καταλήξουν στην ταύτιση του προσώπου.

Ο Μπαλζάκ, όπως ξέρουμε, ακολουθούσε ανθρώπους στο δρόμο και, μιμούμενος την κίνησή τους, πίστευε ότι κρυφοκοιτάζει το «μέσα» τους, ότι η ψυχή του τρύπωνε μέσα στη δική τους. Μιμούμενοι ξένες φωνές, ξένες κινήσεις και τρόπους, πιθανώς έχουμε την αυταπάτη ότι (τραβάμε την κουρτίνα του σώματος και επιτέλους) έχουμε τον άλλον μπροστά μας - ζωντανό και ακάλυπτο.

Μάταιη ψευδαίσθηση βέβαια, που αποδεικνύεται όταν παρακολουθούμε κάποιον να προσπαθεί να ξεφύγει από τις παλιές του συνήθειες και να το σκάσει κατά κάποιον τρόπο από τον παλιό του εαυτό. Θέλει να απαλλαγεί από τις βαριές δουλείες της νεότητάς του. Το λέει και το πιστεύει. Επιχειρεί ταξίδια μακριά από τον τόπο του -και τον εαυτό του, έτσι τουλάχιστον νομίζει-, αλλάζει τρόπους, συγχρωτίζεται διαφορετικούς ανθρώπους, λες και θέλει να κάνει ένα βήμα έξω από τη βαρύτητα.

Η αυτοεξορία εν προκειμένω ακολουθεί ιατρικές επιταγές. Σε άλλο τόπο θα γίνεις άλλος άνθρωπος, με άλλους ανθρώπους θα αποκτήσεις άλλες συνήθειες. Η συνταγή δεν είναι κακή, μόνο που παραβλέπει τη βαθύτητα των συνηθειών.

Κάθε καταργημένη συνήθεια κάνει τον τέως εθισμένο να νιώθει σαν «τραβηγμένο» πρόσωπο. Κάποιο βέβηλο χέρι απλώθηκε πάνω του και τον βελτίωσε, κόβοντας ένα κομμάτι του εαυτού του.

Ο θεραπευτής πιθανώς δεν γνωρίζει ότι οι εθισμοί είναι μεταμορφώσεις μιας βαθύτητας η οποία συγκροτεί εσωτερικά την προσωπικότητα. Το στραβόξυλο -τον καθένα μας δηλαδή- το ισιώνει μόνο η φωτιά, κατά συνέπεια δεν γίνεται να βγεις από τους εθισμούς για να εθιστείς σε μια ζωή χωρίς εθισμούς.

Το κορμί δεν ξεκορμίζει -πού να πάει άλλωστε;-, όπως και οι μυστικοί συντονισμοί που καλλιεργήθηκαν στο πρώτο μισό της ζωής δεν γίνεται να αποσυντονιστούν, λες και ξανακουρδίζουμε ένα όργανο.

Ο αυτοβασανιζόμενος κυνηγάει λαγό και διαρκώς βρίσκεται μπροστά σε αρκούδα. Να παραιτηθεί από τον εξαχρειωμένο εαυτό του· ναι, δεν διαφωνεί. Αλλά τι θα κρατήσει; Πρόσωπο, φωνή, μάτια, κίνηση, νοοτροπία έχουν διαποτιστεί από τον βιωθέντα χρόνο. Η αλήθεια του κατοικεί στο παρελθόν.

Αν δραπετεύσει -πράγμα που δεν αποκλείεται- μοιάζει πλέον με μεσήλικα που ανανεώνει την παιδικότητά του.

Υπάρχουν όμως και νεοπαγείς συνήθειες. Ορειβασία, χειμερινή κολύμβηση, κιθάρα, σκάκι, γυμναστική, συλλογή γραμματοσήμων. Η περπατούρα για τον νεοπαγή «υγιή» είναι πολλαπλή. Μήπως θυμίζει λιγάκι λοβοτομημένο που πάει από δωμάτιο σε δωμάτιο πιάνοντας τους τοίχους; Μπράβο το καλό παιδί, έβαλε μυαλό, έγινε σαν όλους τους ανθρώπους!

Ο περίγυρος είναι στοιχειωμένος από την έμμονη ιδέα του φυσιολογικού. Κατά περίεργο τρόπο όμως ο «φυσιολογικός» σπουδάζει με απλανές βλέμμα την απάθεια.

Αρχείο
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Διεθνή / Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Χαράλαμπος Παπασωτηρίου, εξηγεί πώς μια νίκη του Μπάιντεν θα σηματοδοτήσει την αναβίωση της Δύσης ως κεντρικού παράγοντα στη διεθνή πολιτική.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Εχει ένα δίκιο... απλά πολλές φορές εγκαταλείπουμε τον παραμορφωμένο εαυτό μας για να πλησιάσουμε στον πιο πραγματικό εαυτό μας..κι αυτού του είδους η εξέλιξη είναι θετική.