Η αριστουργηματική αυτή ταινία κατά την άποψή μου δείχνει πώς η κοινωνία αντί να είναι κοντά σε περιπτώσεις ανθρώπων που νοσούν τους παραγκωνίζει και τους εγκαταλείπει αβοήθητους.Δείχνει ότι για την εξουσία οι άνθρωποι είναι αριθμοί στατιστικών μετρήσεων, δεν έχουν σάρκα και οστά κι επομένως κανένα δικαίωμα σε περίθαλψη, φροντίδα, σε μια κανονική ζωή.Δείχνει πως αν σπέρνεις ανέμους θα θερίσεις (δικαίως) θύελλες.