<<Ακόμα θυμάμαι ένα βράδυ που βομβάρδιζε ο Κλίντον τη Σερβία. Χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν η Μάρθα, που τραβιόταν τέρμα γκάζια μ' έναν γκόμενο και πήρε να μου κλαφτεί για κάτι τρομερό (της είχε πει καληνύχτα μ' ένα παράξενο ύφος και τι νόμιζα εγώ γι' αυτό;). «Ρε μαλάκα, γίνεται πόλεμος», πήγα να τη συνεφέρω. «Στ' αρχίδια μου ο πόλεμος. Μ' εμένα πες τι θα γίνει!». Αυτή είναι η καψούρα. Σκοτώνει την Αμανπούρ που έχεις μέσα σου και ξυπνάει την επίδειξη τάπερ. Πηγή: www.lifo.gr >>Ένας άντρας, αν τον ρωτήσεις: <<Τι σε ενδιαφέρει πιο πολύ, ο πόλεμος (ή γενικά μια οποιαδήποτε πολιτική ή οικονομική είδηση) ή η καψούρα σου;>> θα σου απαντήσει <<Ο πόλεμος, φυσικά.>> Κι αυτό γιατί οι πολιτικές και οκονομικές εξελίξεις μπορεί, αργά ή γρήγορα, να επιρεάσουν και την δική του επαγγελματική κατάσταση.Οι γυναίκες όμως, ακόμα, είμαστε το φτωχό φύλο στον πλανήτη: Βρίσκουμε δουλειά πιο δύσκολα από τους άντρες (η ανεργία, πριν και μετά την κρίση, είναι μεγαλύτερη στις γυναίκες) και, ακόμα και αν έχουμε δουλειά, απολυόμαστε πιο συχνά από τους άντρες (και, για την ίδια δουλειά, αμειβόμαστε με λιγότερα λεφτα από τους άντρες). Γι΄ αυτό η γυναίκα, ακόμα, δεν περιμένει να επιβιώσει από τη δική της δουλειά, αλλά ψάχνει να βρει έναν άντρα για να την συντηρεί οικονομικά. Γι΄ αυτό, για μια γυναίκα ισχύει: πόλεμος (ή γενικά μια οποιαδήποτε πολιτική ή οικονομική είδηση) = ενδεχόμενο πρόβλημα στη δουλειά μου = χάνω τα δικά μου λεφτά και: πρόβλημα με τον άντρα μου = ενδεχόμενος χωρισμός =χάνω τα λεφτά του άντραΚαι επειδή: λεφτά γυναίκας< λεφτά άντρα αν ρωτήσεις μια γυναίκα: <> θα απαντήσει: <>Όσο λοιπόν η γυναίκα είναι το φτωχό φύλο, το πραγματικό πρόβλημα της, όταν κλαίει για έναν άντρα, δεν είναι η καψούρα (ή ο έρωτας, η αγάπη κλπ, κλπ)αλλά η οικονομική της επιβίωση.