Το να μην ξέρει η άλλη τι θα πει συναναστροφή και ας μη ξέρει να επικοινωνεί και να μιλάει, αυτό δηλαδή που γράφεις στο τέλος της εξομολόγησής σου για κάποιους δεν είναι αρνητικό. Είναι μια ανθρώπινη αδυναμία που για κάποιους μπορεί να είναι κι αξιολάτρευτη και συμπαθητική. Επίσης παίζει ρόλο και το αν έχεις κοινά στοιχεία με τον άλλο. Αν συμβεί αυτό, μπορεί άτομα που ίσως να φαίνονται ότι δεν ξέρουν από συναναστροφή, αν βρεθούν με το κατάλληλο άτομο, να ξεκλειδώσουν και να αποδειχθούν ικανοί συζητητές, συνοδοιπόροι, φίλοι, σύντροφοι, κτλ...Χειρότερο είναι να ξέρει να μιλάει ή τι θα πει συναναστροφή με τον τρόπο που το θέτεις εσύ και να είναι αγενέστατη, ειρωνική, επικριτική και να μιλάει για ρηχά θέματα.Για όλους ισχύει το παραπάνω, είτε πρόκειται για γυναίκες είτε για άνδρες.Διαφέρουν τα βασικά πακέτα, δεν είναι για όλους τα ίδια, κατάλαβες;Μιλάς για βασικό πακέτο που περιλαμβάνει κοινωνική άνεση, συναισθηματική ευφυϊα και αυτονομία.OK, αυτά είναι στα λόγια. Στην πράξη δε βλέπω κάτι τέτοιο γύρω μου.