Αλήθεια, γιατί κάποιοι άνθρωποι συνηθίζουν να βρίζουν ή έστω να πετούν σκόρπιες -κάποτε έξυπνες- βωμολοχίες, είτε μεταξύ σοβαρού και αστείου είτε επειδή έτσι εκτονώνουν την ένταση τους; Γιατί βρίζουμε; Είναι, όντως, πιο έξυπνοι από τον μέσο όρο οι... βρισιάρηδες;
Και αντιμετωπίζονται οι βωμολοχίες με τον ίδιο τρόπο απ' όλες τις κουλτούρες και σε όλες τις χώρες;
Ο Economist και ο Lane Greene, αρθρογράφος του για γλωσσικά θέματα αποφάσισε να ερευνήσει σοβαρά το θέμα. Και κάπως έτσι προέκυψαν διάφορα ενδιαφέροντα.
Για παράδειγμα, ότι οι βωμολοχίες χωρίζονται σε 4 κατηγορίες: Τις θρησκευτικές, τις σεξουαλικού περιεχομένου, αυτές που αφορούν απεκκρίσεις του ανθρώπινου σώματος και τις χυδαίες προσβολές. Κάποιες αποτελούν μεγαλύτερο ταμπού από κάποιες άλλες.
Ας πούμε στην Αμερική το να βρίσεις τα θεία εξακολουθεί να θεωρείται τεράστια προσβολή για εκατομμύρια Αμερικανών. Η πολιτική ορθότητα δεν ανέχεται και προσβολές μετά χαρακτηρισμών όπως «καθυστερημένος» και «σπαστικός» τόσο στη Βρετανία όσο και στην Αμερική.
Βωμολοχίες που αφορούν μέρη του ανθρώπινου σώματος είναι σχεδόν κληρονομιά -και μάλιστα σεβαστή- από τη λογοτεχνία. Για παράδειγμα, ο Σαίξπηρ στον «Ερρίκο Ε'» αναφέρεται με αργκό της εποχής στο πέος του βασιλιά, ενώ και οι Βικτωριανοί δεν είχαν κανένα πρόβλημα να πουν και μια κουβέντα παραπάνω για τη σωματοδομή μιας γυναίκας ή ενός άντρα.
Στο σήμερα, δεν είναι αποδεκτές οι... παλιοκουβέντες που αφορούν μειονότητες ή προχωρούν σε bodyshaming, ή τα ρατσιστικά σχόλια για γκέι, φυλές ή εθνικότητες. Τι συμβαίνει, όμως, στον εγκέφαλό μας, όταν βρίζουμε; Σύμφωνα με τους επιστήμονες, κατ' αρχάς στο άκουσμα μίας βρισιάς το ανθρώπινο σώμα υφίσταται κάποιου είδους σοκ, ελαφρύ ή μεγαλύτερο αναλόγως την κουλτούρα και την ανατροφή του ανθρώπου που αντιδρά.
Ας σημειωθεί, ότι το κομμάτι του εγκεφάλου που χρησιμοποιούμε όταν βρίζουμε, βρίσκεται κοντά στα τμήματα που ενεργοποιούνται, όταν ουρλιάζουμε ή κλαίμε. Βασικά πρόκειται για τα τμήματα του εγκεφάλου που μας βοηθούν να εκφράσουμε τα βαθύτερα συναισθήματά μας. Γι' αυτό βρίζουμε! Γιατί εκφράζουμε τα βαθύτερα συναισθήματά μας, αυτό που πραγματικά αισθανόμαστε.
Κι όπως λέει κι ο Greene, όσο δεν το κάνουμε μπροστά σε παιδιά κι όσο οι λέξεις που χρησιμοποιούμε δεν προσβάλλουν τη θρησκεία, τις πεποιθήσεις και την εξωτερική εμφάνιση κάποιου, όλα καλά. Ε, περίπου, δηλαδή.
σχόλια