Πριν είκοσι περίπου ξεκίνησε να εκδίδεται στην Αγγλία ένα από τα πιο αλλόκοτα περιοδικά στην ιστορία του τύπου της χώρας (με εξαίρεση φυσικά το αξεπέραστο "Fortean Times", την βρετανική βίβλο του παραφυσικού και των ανεξήγητων φαινομένων).
Το Bizarre Magazine έκανε την εμφάνισή του στη δύση της χιλιετίας και για δεκαεπτά χρόνια αντιπροσώπευε τις εναλλακτικές (μάλλον, τις πιο παλαβές) υποκουλτούρες κάθε είδους, με μία γενναία δόση porn-kitsch και thrash αισθητικής.
Το Bizarre ξεκίνησε αρχικά ως ένα διμηνιαίο περιοδικό, κυκλοφορόντας το πρώτο του τεύχος τον Φεβρουάριο του 1997.
Η επιτυχία ήταν άμεση κι έτσι πολύ γρήγορα η έκδοση μετατράπηκε σε μηνιαία, με τιράζ που έφτανε μέχρι και τα 120.000 αντίτυπα ανά τεύχος.
Από την πρώτη στιγμή στόχος του ήταν να καλύπτει όσο το δυνατόν πιο γλαφυρά το εναλλακτικό life style των underground κοινωνικών ομάδων, που μέχρι τότε δεν είχαν καμία ορατότητα στον τύπο εκτός του χώρου των fanzines.
Ήταν από τα πρώτα περιοδικά που ασχολήθηκαν σε τόσο μεγάλη έκταση με την LGBT και τρανς κοινότητα, με αυτήν των ακραία φετιχιστών, με την κουλτούρα ναρκωτικών, με το BDSM και με διάφορες άλλες αντικουλτούρες, μέσα από συνεντεύξεις και άρθρα.
Την ύλη συμπλήρωναν κριτικές avant –garde καλλιτεχνών (πολλαπλά αφιερώματα στον Giger ανά τα χρόνια), μουσικών, και ταινιών (με εμμονική σχεδόν τάση στις low budget splatter παραγωγές), καθώς και ένα σωρό αλλόκοτα νέα από όλο τον κόσμο.
Οτιδήποτε ήταν καλτ, και κυρίως πραγματικά περίεργο, έμπαινε στο Bizarre.
Οτιδήποτε ήταν καλτ και εξωφρενικά αλλόκοτο έμπαινε στο Bizarre.
Ήταν ένα freak show με τα όλα του, και δεν είχε κανένα πρόβλημα με αυτό.
Ωστόσο, παρά την αδυναμία του στο underground το ύφος του περιοδικού δεν άφηνε περιθώρια για πολλές πολιτικοκοινωνικές προεκτάσεις στα άρθρα και τις παρουσιάσεις του.
Το αγνό σοκ ήταν αυτοσκοπός, και το περιστασιακό φλερτ με την trash κουλτούρα των tabloids ήταν απαραίτητο για να επιτευχθεί.
Πιστό στο όνομά του, το Bizarre πολύ γρήγορα έγινε μια εγκυκλοπαίδεια για το αλλόκοτο και ένα από τα πιο "σοκαριστικά" περιοδικά του κόσμου, μιας που παρά τα διάφορα δικαστικά κατάφερε μέχρι τελευταία στιγμή να μην υποκύπτει σε κανένα είδος λογοκρισίας - χωρίς βέβαια να δημοσιεύει πορνογραφικό υλικό.
Σε μία εποχή που δεν υπήρχε (γρήγορο τουλάχιστον) ίντερνετ το Bizarre ήταν ένα από τα λίγα περιοδικά όπου μπορούσες να βομβαρδιστείς μέχρι αηδίας από gore σκηνές παράξενων εγκλημάτων, να μάθεις την ύπαρξη των πιο εξωφρενικών διαστροφών – μετανιώνοντάς το αμέσως, να μάθεις ότι κάπου στον κόσμο υπάρχει μια ομάδα νάνων που γυρίζουν τσόντες ντυμένοι μικρά ζωάκια –γιατί κάποιοι άλλοι προφανώς ενδιαφέρονται πολύ γι' αυτό- να παρακολουθήσεις με ανατριχιαστική λεπτομέρεια την διαδικασία της ταρίχευσης, να δεις photo editorials υποβρύχιου bondage (χωρίς φιάλες οξυγόνου), να πληροφορηθείς όλα τα μυστικά του voodoo και άλλων απίθανων αιρέσεων, να δεις χωρίς κανέναν απολύτως λόγο φωτογραφίες με "τις χειρότερες ανθρώπινες δυσμορφίες", ή να μάθεις πώς γίνεται το (παράνομο) τατουάζ στα μάτια και πώς μοιάζει ένα scarification session.
Το Bizarre ήταν ένα freak show με τα όλα του, και δεν είχε κανένα πρόβλημα με αυτό.
Εκτός όμως από τα περίεργα του κόσμου που φιλοξενούσε στις σελίδες του, το Bizarre έγινε κυρίως γνωστό για το τεράστιο βήμα που έδωσε στις fetish κουλτούρες.
Ήταν το πρώτο περιοδικό που αφιέρωνε κάθε σχεδόν εξώφυλλό του ένα fetish model, ενώ σε ετήσια βάση χιλιάδες θεοπάλαβοι lifestylers –ντυμένοι από την κορφή ως τα νύχια με latex- έδιναν το παρόν στο μεγάλο πάρτι του περιοδικού, το περιβόητο "Bizarre Ball", γιορτάζοντας την διαφορετικότητά τους.
Τέλος, σημαντική ήταν και η στάση που το Bizarre κράτησε μετά την άγρια δολοφονία της 20χρονης Sophie Lancaster, η οποία το 2007 ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από μία παρέα εφήβων λόγω του γκόθικ ντυσίματός της.
Άμεσα το περιοδικό κινητοποιήθηκε διοργανώνοντας την εκστρατεία "S.O.P.H.I.E. Charity" κατά της μισαλλοδοξίας εις βάρος ατόμων που παρουσιάζουν κάποια μορφή πολιτιστικής απόκλισης.
Φαίνεται όμως πως σήμερα κανείς δεν πρόκειται να αγοράσει ένα περιοδικό για να μάθει για το tentacle porn, και κυρίως κανείς πια δεν φαίνεται να σοκάρεται και τόσο απ' αυτό.
Το περιοδικό του αλλόκοτου προσπεράστηκε από την σύγχρονη εποχή του ίντερνετ, ανακοινώνοντας το τέλος της έντυπής του κυκλοφορίας του στις αρχές του Γενάρη, με το τέυχος Φεβρουαρίου να είναι το τελευταίο του.
Το τέλος μιας εποχής;
σχόλια