Ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Ερνστ Λιούμπιτς στο Φεστιβάλ Βενετίας

Ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Ερνστ Λιούμπιτς στο Φεστιβάλ Βενετίας Facebook Twitter
Σκηνή απ' το φιλμ "She's funny that way" του Πίτερ Μπογκντάνοβιτς
0

 

Οι νέες ταινίες του Πίτερ Μπογκντάνοβιτς και του Ξαβιέ Μποβουά αποτίνουν φόρο τιμής σε δυο γίγαντες του σινεμά, από διαφορετικές αφετηρίες, και διεκδικούν το Χρυσό Λιοντάρι

Στη συνέντευξη τύπου, ο Πίτερ Μπογκντάνοβιτς μας θύμισε πως η ταινία του They All Laughed, που είναι και η αγαπημένη του, είχε κάνει πρεμιέρα στο φεστιβάλ Βενετίας, πριν από ακριβώς 32 χρόνια, και μάλιστα ως εναρκτήριο φιλμ. Τονίζοντας την ιδιαίτερη χαρά που παίρνει όταν ο θεατής γελάει με την καρδιά του, κάτι που του είχε επισημάνει ο Κάρι Γκράντ όταν του είπε να παρακολουθεί τις προβολές των ταινιών του για να το διαπιστώσει και να ικανοποιείται από τη θερμή ανταπόκριση, ο γερόλυκος της χειροποίητης, νοσταλγικής κωμωδίας δεν παρέλειψε να διηγηθεί μερικές ιστορίες από τις πάμπολλες που έχει να πει, κατά τη διάρκεια της τρικυμειώδους καριέρας του, ως δημιουργός και ρεπόρτερ.


Η ζωή του, που έχει σημαδευτεί από τραγωδίες και αποτυχίες, είναι μια ταινία από μόνη της. Ενώ στη Γαλλία αρκετοί κριτικοί κινηματογράφου πέρασαν μπροστά από την κάμερα με τα γνωστά, ανατρεπτικά αποτελέσματα του Νέου Κύματος της δεκαετίας του 60, στην Αμερική μόνο ο Μπογκντάνοβιτς το κατάφερε, με περίσσειο θράσος και ανάλογη ορμητικότητα. Αφού πρώτα έκανε μακροσκελείς συνεντεύξεις με τα ινδάλματα του από το παλιό Χόλιγουντ που λατρεύει, με αποκορύφωμα τον Τζον Φορντ και τον Όρσον Γουέλς (την εποχή που επισκεπτόταν τα πλατό και τα σπίτια τους, μιλώντας μαζί τους επί εβδομάδες για τις ανάγκες των άρθρων του στο Esquire και αλλού), δεν προσπάθησε να αποδομήσει τον παλιό κινηματογράφο που έπνεε τα λοίσθια αλλά να τον αναζωογονήσει με ενέσεις φρεσκάδας και ήπιου ρεβιζιονισμού.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Ερνστ Λιούμπιτς στο Φεστιβάλ Βενετίας Facebook Twitter

Έκανε τρεις μεγάλες επιτυχίες στη σειρά, με το καλημέρα: την καταπληκτική Τελευταία Παράσταση, το εξαιρετικά αστείο What's Up Doc με την Στράϊζαντ σε μεγάλη φόρμα, και το Χάρτινο Φεγγάρι, που χάρισε Όσκαρ στη δεκάχρονη Τέϊτουμ Ο' Νιλ.

Στη συνέχεια, άρχισαν τα δράματα και οι προσωπικές πίκρες. Ο Μπογκτάνοβιτς δεν σταμάτησε ποτέ να κάνει ταινίες, ή τουλάχιστον να θέλει να κάνει ταινίες. Τα χρήματα, ωστόσο, δεν έφταναν, ή δεν μαζεύονταν ποτέ. Το Χόλιγουντ όμως και οι μικρές ιστορίες μέσα από τον μικρόκοσμο του, δε σταμάτησε να αποτελεί γι' αυτόν πρώτης τάξεως πηγή έμπνευσης, όπως φάνηκε στο συμπαθέστατο Cat's Meow, με θέμα τον Χιρστ και την Μάριον Ντέϊβις.

O σκηνοθέτης, τώρα, στη Βενετία

Με το She's Funny That Way, ή Squirrels to Nuts, όπως ήταν ο αρχικός τίτλος, αναφέρεται σε μια φράση-κλειδί της κλασσικής κομεντί του Έρνστ Λιούμπιτς, με τον Σαρλ Μπουαγιέ και την Τζένιφερ Τζόουνς. Με παραγωγούς τον Γουές Άντερσον και τον Νόα Μπάουμπαχ, ενώνει τη Νέα Υόρκη, το θεατρικό σύμπαν του Μπρόντγουεϊ, τη νέα μορφή της αμερικάνικης κομεντί, τον Γούντι Άλεν, και τη κλασσική screwball γραφή, σε μια φάρσα με πολλούς χαρακτήρες, ζαλιστικό επιτελείο ηθοποιών (από την εξαιρετική Ίμοτζεν Πουτς στο ρόλο της ρομαντικής πόρνης, τον πονηρό Ρις Ιφάνς και τον Όουεν Γουίλσον, μέχρι την αγνώριστη Σίμπιλ Σέπερντ, τον Μάϊκλ Σάνον και τον Κουέντιν Ταραντίνο σε πέρασμα έκπληξη), και πολύ γέλιο. Με το αναλυτικό μάτι του κριτικού, ο Μπογκντάνοβιτς αναγνώρισε ο ίδιος κάποια υπερβολή στο σλάπστικ χειρισμό ορισμένων σκηνών, αλλά ο Ερνστ Λιούμπιτς μπορεί να χαμογελάει ήσυχος, καθώς ένας παραπάνω από καλός μαθητής παρέλαβε μέρος του πρωτότυπου για να το κάνει δικό του, και ταυτόχρονα να καταδείξει με ευγένεια πως το Χόλιγουντ αναλώνεται σε sequels και υπερήρωες, αλλά το αμερικάνικο σινεμά έχει κι άλλες πλευρές.

Η μοναδική συνέντευξη του Μπογκντάνοβιτς που δεν "έκατσε" στην περίοδο της δημοσιογραφικής παντοδυναμίας του, ήταν με τον Τσάρλι Τσάπλιν, διότι, όταν τον συνάντησε στο σπίτι του, στο Manoir des Bains στο Βεβέ της Ελβετίας, ήταν πλέον ηλικιωμένος και κουρασμένος, και η ασθενής του μνήμη δεν του επέτρεψε να θυμηθεί με λεπτομέρειες πρόσωπα και πράγματα.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Ερνστ Λιούμπιτς στο Φεστιβάλ Βενετίας Facebook Twitter
Ο σκηνοθέτης Πίτερ Μπογκντάνοβιτς

Μανιώδης θαυμαστής του Τσάπλιν, ο Γάλλος σκηνοθέτης Ξαβιέ Μποβουά, είχε μάθει εντελώς τυχαία, την υπόθεση της κλοπής της σορού του Τσάπλιν, λίγες εβδομάδες μετά την ταφή του, από ένα νεκροταφείο κοντά στην τελευταία του κατοικία. Τόσο απίστευτη του είχε φανεί εκείνη η ιστορία, πίσω στο 1978, που τη διασταύρωσε πολλές φορές για να βεβαιωθεί.

Η ταινία του, Τα Λύτρα της Δόξας (La Rancon de la Gloire) δεν αναλώνεται στην εξιστόρηση του γεγονότος, αλλά αναδημιουργεί το φιλμικό σύμπαν του Τσάπλιν μέσα από την ιστορία δυο απλών φίλων, ενός Βέλγου που μόλις αποφυλακίστηκε, κι ενός Αλγερινού εργάτη στη δήμο, που βάζουν σε εφαρμογή αυτήν την τρελή ιδέα για να εκβιάσουν και να βγάλουν κάποια χρήματα από τα λύτρα.

 

Είναι φτωχοί, δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και ως χαρακτήρες, αντιπροσωπεύουν την κινηματογραφική δυαδικότητα του Σαρλό: ο ένας είναι καλόκαρδος κλόουν-οπορτουνιστής, που αποδρά άτσαλα από τον ρεαλισμό, κι ο άλλος μελαγχολικός και προστατευτικός, που καταπιέζει μέσα του, την αίσθηση της περιπέτειας.

Ο Μποβουά, στην επιστροφή του μετά το βραβευμένο στις Κάννες, Des Dieux et des Hommes, ξεχειλώνει αρκετά το αβανταδόρικο θέμα, αλλά έχει την φαεινή ιδέα να χρησιμοποιήσει τον σπουδαίο συνθέτη Μισέλ Λεγκράν για να πλαισιώσει με μεγαλεπήβολα ιντερλούδια, συμφωνικά και συγκινητικά, τις ολιγόλογες σκηνές μεταξύ των ανδρών, σα να ντύνει μια βουβή ταινία με ένα παλιομοδίτικο, ταιριαστό για την περίσταση, ρούχο.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Ερνστ Λιούμπιτς στο Φεστιβάλ Βενετίας Facebook Twitter

Στο στάδιο της προετοιμασίας της ταινίας, συμβουλεύτηκε την οικογένεια Τσάπλιν και απέκρουσε τις αντιρρήσεις του πέμπτου παιδιού του Τσάρλι και της Ούνα, του Γιουτζίν Τσάπλιν, ο οποίος δεν ήθελε να ξαναφέρει στο φως ένα ενοχλητικό φάντασμα του παρελθόντος (τα παιδιά αναγκάστηκαν να πηγαίνουν στο σχολείο με σωματοφύλακες γιατί οι πραγματικοί εκβιαστές απειλούσαν να τα πυροβολήσουν, κάτι που ο Μποβουά απέφυγε, διασκευάζοντας την πραγματικότητα), δείχοντας τις ταινίες που έχει κάνει, κι έτσι αποκαλύπτοντας της καλλιτεχνικές του προθέσεις διά του έργου του.

  

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο τελευταίος μιας γενιάς βιτριολικών κριτικών κινηματογράφου

Οθόνες / Ρεξ Ριντ: Ο τελευταίος μιας γενιάς βιτριολικών σινεκριτικών

Έγινε πασίγνωστος από τα κουτσομπολιά που ξεφούρνιζε και τις κακίες που έγραφε για τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλιγουντ του ’60 και του ’70. Δεν έχει και την καλύτερη γνώμη για τους νέους συναδέλφους του, του καταλογίζουν ότι δεν βλέπει καν τις ταινίες που θάβει κι ότι γράφει απίστευτες ανακρίβειες - στο «Poor things» του Γιώργου Λάνθιμου έδωσε μόλις ένα αστεράκι. Υπάρχει όμως και ένα κοινό που ακόμα τον εμπιστεύεται.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Οθόνες / Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Διάσημος ανά τον πλανήτη από το «Σογκούν» και «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», ο Αμερικανός ηθοποιός αποφάσισε πριν από είκοσι χρόνια να αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα και να κερδίσει την ελευθερία του
THE LIFO TEAM
Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Οθόνες / Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Ο εμιγκρές που κατάφερε να δει διεισδυτικά και βαθιά στην ελληνική ψυχή, ο «μοναχικός αναρχικός» με την πολύ μικρή σε μέγεθος φιλμογραφία αλλά την τεράστια σε καλλιτεχνική αξία. Από τον Παπατάκη μέχρι τον Λάνθιμο, η απόσταση είναι μικρότερη απ' όσο φανταζόμαστε.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
10 σπουδαίες κινηματογραφικές ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Οθόνες / Από τα ζόμπι του Ντάνι Μπόιλ ως τον Κεν Λόουτς: Δέκα σπουδαίες ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Ο φετινός νικητής του Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου είναι ένας αυθεντικός καρατερίστας, αλλιώτικος και απόκοσμος, συγκινητικός στα όρια της συντριβής. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Οθόνες / Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Ο τεχνολογικός γίγαντας έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει μυθικά ποσά για περιεχόμενο υψηλού κύρους αλλά χαμηλής ανταπόκρισης. Είναι αυτό μέρος μιας στρατηγικής ή απλά έχει λεφτά για πέταμα;
THE LIFO TEAM
Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Οθόνες / Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Ένα πικρό φινάλε σε μια λαμπερή ζωή, με ιστορίες μίσους μεταξύ των παιδιών του, μια περιουσία που έχει διανεμηθεί «άδικα» και κατηγορίες για χειραγώγηση και κακοποίηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

The Review / Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Τίνα Μανδηλαρά αναλύουν την ταινία που συζητήθηκε περισσότερο από όλες στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, με αφορμή την κυκλοφορία της στις αίθουσες από 28 Μαρτίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Αποκλειστική συνέντευξη / Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Με αφορμή το «Νέο Αγόρι», μια ταινία του συμπατριώτη της Γουόρικ Θόρντον στην οποία ανέλαβε την παραγωγή και πρωταγωνιστεί, η σπουδαία ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Αποκαλύπτει ένα δύσκολο παιδικό βίωμα, μιλά για τις έννοιες του θαύματος και του σωτήρα, θυμάται πώς γνώρισε τον Χρήστο Νίκου και τι την έλκει στο σινεμά που αυτός οραματίζεται. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ