7 κείμενα και 2 κουβέντες, όλα γεμάτα έρωτα...

Facebook Twitter
1

Από τον Λάμπρο Αραπάκο

 

1) Σπεράντζα Βρανά. Ο οργασμός του μπράβο

Για τον Κώστα Χατζηχρήστο


«Ο Κώστας έχει το ταλέντο που λίγοι άντρες έχουν! Όταν είναι ερωτεύμενος, αφοσιώνεται όλοψυχα γι' αυτο το μικρό διάστημα που κρατάει ο έρωτας, η καψούρα θα την έλεγα εγώ, και το δείχνει με κάθε δυνατό τρόπο, που θα είναι μια γλυκιά κουβέντα, ένα αγκάλιασμα σε στιγμή απρόσμενη ή κάποιο λαχταριστό δώρο, έτσι ξαφνικά. όταν δεν το έχεις ζητήσει κι όταν δεν το περιμένεις, αλλα το 'χεις ποθήσει κρυφά, κι εκείνος διάβασε τη σκέψη σου, που μπορεί να είναι από ένα λούλούδι μέχρι έναν πίνακα αξίας. Όχι, δεν έχω προσωπική πείρα. Δε μου ρίχτηκε ποτε»...

-Μα μωρ΄αδερφούλα μου, δε σε πέτυχα και ποτέ μόνη, όλο με κάποιον ήσουνα μπλεγμένη, ούτε Δεύτερα αργία δεν έκανες. (Γελάμε)

εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ

 

2) Ντίνος Χριστιανόπουλος. Έρωτας

 

Νὰ σοῦ γλείψω τὰ χέρια, νὰ σοῦ γλείψω τὰ πόδια –
ἡ ἀγάπη κερδίζεται μὲ τὴν ὑποταγή.
Δὲν ξέρω πῶς ἀντιλαμβάνεσαι ἐσὺ τὸν ἔρωτα.
Δὲν εἶναι μόνο μούσκεμα χειλιῶν,
φυτέματα ἀγκαλιασμάτων στὶς μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριὰ σπασμῶν.
Εἶναι προπάντων ἐπαλήθευση τῆς μοναξιᾶς μας,
ὅταν ἐπιχειροῦμε νὰ κουρνιάσουμε σὲ δυσκολοκατάχτητο κορμί.

 

3) Γιάννης Ρίτσος. Φαίδρα, Τέταρτη Διάσταση

...Ω, ναι, κι απόψε, όπως πάντα,
πολύ θα το 'θελα να σε οδηγήσω εγώ στο λουτρό, να σε πλύνω
με τα ίδια τα χέρια μου -να σε γνωρίσουν τα χέρια μου. Το κορμί σου
καλά το ξέρω, σαν ποίημα αποστηθισμένο
που διαρκώς το ξεχνώ, -το πιο άγνωστο πράγμα του κόσμου
το πιο ευμετάβλητο κι ασύλληπτο είναι τ' ανθρώπινο σώμα –ποιος
μπορεί να το μάθει;...

 

4) Δημήτρης Δημητριάδης. Eπίμετρο -διαδικασίες διακανονισμού διαφορών

 

«Δεν θα σου έγραφα ούτε αυτό το γράμμα αν δεν ήμουν ακόμα ερωτευμένος μαζί σου. Είμαι.

Σου γράφω κι αυτό το γράμμα επειδή είμαι ακόμα ερωτευμένος μαζί σου. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου όπως υπήρξα ερωτευμένος μαζί σου από την αρχή, μ' εκείνη την ακαταμάχητη, πεισματική, αναπόδραστη, φρενήρη ανάγκη να μην θέλω να είμαι μακριά σου, να σ' έχω διαρκώς μπροστά μου, να σ' έχω μαζί μου, να είμαι μαζί σου, να είσαι μαζί μου, να σε έχω, να μην ξέρω τι να κάνω όταν δεν σε έχω, να μην έχω και να μην θέλω να έχω παρά μόνον εσένα, να είσαι όλα για μένα και να είμαι όλα για σένα, κανείς άλλος να μην κινεί καμία στιγμή την προσοχή σου, μου τα δίνεις όλα και εγώ να έχω την ευδαιμονία να σου τα δίνω όλα, να είσαι όλος για μένα, μόνο για μένα, πρώτος εγώ να είμαι για σένα, να μου είσαι δοσμένος και παραδομένος, να μη φοβάμαι ότι θα σε χάσω και να το φοβάμαι διαρκώς, να μην μου λείπεις ποτέ και να μου λείπεις διαρκώς, να είμαι τόσο πολύ για σένα ώστε να είσαι για μένα όσο θα είμαι για σένα,...»


εκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ


5) Γιώργος Χρονάς. Η γυναίκα της Πάτρας

 

 Διηγείται η Πανωραία

 

...«μου έκανε έρωτα και μου άρεσε, γιατί ήμουνα μικρό, χαρμανιασμένο, τι θα έκανα εγώ, δεν ήμουνα και άντρας να τραβήξω και καμιά μαλακία, ήμουνα κοπέλα.

 

Εν τω μεταξύ, ήτανε ωραία γυναίκα αυτή, την αγάπησα, ήτανε και καλής ψυχής. Διέθετε ψυχή, χρήμα, αλλά και εμφάνιση πολύ...


Ω ρε και με είχε περιλάβει και δύο μαξιλάρια από τον ποπό από κάτω και σηκωμένα τα πόδια, και γλειψίματα και στήθια, κι αυτά και γλώσσες και μωρούλι μου και γυναίκα μου...


Τρεις άντρες πήρα με στεφάνι, και πόσοι πέρασαν που τους αγάπησα, τους ένιωθα κι έκανα έρωτα μαζί τους και για να δημιουργήσω οικογένεια,
να αναζωογονηθώ κι αυτή την ηδονή και την λύσσα αυτής της γυναίκας, δεν την συνάντησα ποτέ»...

 

 

6) Κωνσταντίνος Καβάφης. Μια Νύχτα

Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη,
κρυμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα.
Aπ' το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι,
το ακάθαρτο και το στενό. Aπό κάτω
ήρχονταν η φωνές κάτι εργατών
που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν.

 

Κ' εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεββάτι
είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη
τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης —
τα ρόδινα μιας τέτοιας μέθης, που και τώρα
που γράφω, έπειτ' από τόσα χρόνια!,
μες στο μονήρες σπίτι μου, μεθώ ξανά.

 

 Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984

 

 

7) Λένα Κιτσοπούλου. Μεγάλοι δρόμοι

...«Περικλέους, Πραξιτέλους, Κολοκοτρώνη, όργωσα όλα τα δρομάκια, από πάνω μέχρι κάτω. Έψαχνα σε κάθε γωνιά, σε κάθε μαγαζί, γύριζα πίσω μου απότομα μήπως και σε δω ξαφνικά να με κοιτάζεις, να με έχεις πάρει από πίσω και να γελάς, και να μου κάνεις έκπληξη. Θα' θελα να κοκκινίσω και εσύ να με κοροϊδέψεις που σε κυνηγάω σε όλη την Αθήνα, που δεν αντέχω ούτε λεπτό χωρίς εσένα».

 

εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

 

8) Επικοινώνησα με την ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και την ρώτησα τι είναι ο έρωτας. Να η απάντηση της και η κουβέντα που κάναμε:

 

«Ο έρωτας είναι το σύμπαν, δηλαδή η έμπνευση ζωής, η έμπνευση δημιουργίας. Η έμπνευση. Από την έμπνευση έρχεται η ζωή. Από τη ζωή έρχονται οι γενιές και από τις γενιές έρχεται ο άνθρωπος. Ο έρωτας ίσον ζωή».


Ο έρωτας μπορεί να είναι καταστροφικός;
Ναι, όπως και η ζωή η ίδια. Μπορεί κάτι να σου συμβεί και να σε καταστρέψει. Μπορεί να είναι ένας έρωτας απόλυτα δυστυχισμένος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ούτε μπορείς να το εμποδίσεις, ούτε πρέπει να τον εμποδίσεις. Γιατί όπως και στη ζωή, κάθε καταστροφή ανοίγει μια νέα πόρτα, μια νέα ζωή.


Το πιο τρελό πράγμα που έχετε κάνει για το χατίρι ενός έρωτα;
Ήμουν ερωτευμένη πάντα στα νεανικά μου χρόνια, όχι βέβαια τώρα. Και με πολύ δύσκολες συνθήκες που ήταν δύσκολες όχι μόνο αντικειμενικά αλλά και κοινωνικά.


Παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, αισθανθήκατε την υπέρβαση και την αυτοπραγμάτωση μέσα από τον έρωτα;
Υπέρβαση δεν ξέρω. Ο έρωτας και οι εποχές περνάνε, φεύγουν και μετά έρχεται η ώριμη ηλικία, όπως τη λέμε που δεν υπάρχει έρωτας και είναι δύσκολο όχι από την άποψη του πόθου αλλά από την άποψη της ύπαρξης.


Η ώριμη ηλικία δεν ερωτεύεται;
Δεν ξέρω ο καθένας έχει τη δική του νομοθεσία. Εγώ δεν αισθάνομαι ότι μπορώ.


Γιατί;
Δεν υπάρχει γιατί στη φύση. Ρωτάς γιατί ο ένας γερνάει και ο άλλος πεθαίνει; Δε ρωτάς!

 

 

9) Τέλος, μίλησα με την σταρ από τις Κούκλες, Εύα Κουμαριανού



«Ο έρωτας είναι ψυχική γαλήνη. Έχω αγαπηθεί, έχω αγαπήσει, έχω πέσει στα πατώματα. Είναι ωραίο πράγμα ο έρωτας. Παρόλο την κρίση και όλα αυτά που ζούμε, ο έρωτας πάντοτε είναι νικητής και αρχηγός. Μας δίνει δύναμη. Και μεγάλοι άνθρωποι παίρνουν ζωή και ελπίδα από τον έρωτα».


Είσαι ερωτευμένη;
Θα σου φανεί λίγο αστείο. Είμαι ερωτευμένη με τον Καίσαρα. Ο Καίσαρας είναι ένα λαμπρατοράκι που έχω και τον λατρεύω. Τώρα πια στα 60 μου χρόνια, έχω δώσει όλο τον έρωτα μου μόνο σ' αυτό το ζώο.


Δεν υπάρχει κάποιος άντρας στη ζωή σου;
Όχι δε θέλω, έχω κλείσει. Είμαι ερωτευμένη με τον Καίσαρα και δεν θέλω κανένα άλλο αρσενικό δίπλα μου. Έχω ζήσει δύο μεγάλους έρωτες στη ζωή μου όπως έχω γράψει και στο βιβλίο μου "Το ταξίδι της ζωής μου". Ο πρώτος ήταν πολύ καλός αλλά το τέλος ήταν επεισοδιακό και ο δεύτερος ήταν ομαλός -νόμιζα ότι μετά τον χωρισμό θα πέσω στα πατώματα, θ' αρχίζω να πίνω, θα γίνω αλκοολικιά -αλλά τελικά το πέρασα πολύ ανώδυνα. Μπορεί να λέω ότι έχω κλείσει στον έρωτα αλλά άμα δω ένα πολύ ωραίο αγόρι, θα πάω. Είμαι φλογερή αλλά για να ερωτευτώ όχι, δε θέλω. Θέλω να γυρίζω σπίτι μου να είμαι μόνη μου και να κοιμάμαι με το «γιο» μου στο κρεβάτι και τελείωσε το θέμα.


Μια γυναίκα στα 60 της δεν έχει ανάγκη από έρωτα;
Καλέ βέβαια έχει ανάγκη. Εγώ μιλάω για μένα... Θέλω να σου πω και το άλλο, έβλεπα σε μια πρωινή εκπομπή τον Πέτρο Κωστόπουλο, που τον είχα πολύ openmind, να δείχνει ένα ρατσισμό σε μια γυναίκα 40 χρονών που τα έχει μ' έναν μικρότερο της. Ε, αυτό πια, ξεπερνάει τα όρια, τόσος ρατσισμός... Είναι κακό να ερωτευτεί έναν μικρότερο της μια γυναίκα; Ας σταματήσει όλο αυτό. Εμένα οι σχέσεις μου ήταν με μικρότερους. Ο ένας ήταν 19 και ο άλλος 27.

Ο έρωτας είναι ανάγκη, κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα όσο ζει να αγαπάει και να ερωτεύεται.

 

1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

1 σχόλια