Η "Ελένη" ενθουσίασε στην Επίδαυρο

Η "Ελένη" ενθουσίασε στην Επίδαυρο Facebook Twitter
2

Ε! Ναι. Ούτε άδειο ήταν το θέατρο, ούτε προσεβλήθη κανείς, ούτε υπήρξε μια πρόταση που δεν «ταίριαζε». Η Ελένη του Δημήτρη Καραντζά, δε συνάντησε την Κασσάνδρα των συντηρητικών, των προφητών της καταστροφής. Ο Καραντζάς δεν έχει καμία σημασία αν είναι 26 ή 50. Το ότι είναι 26 μόνο στα θετικά μπορεί να το βάλει κανείς.

 

Η Ελένη είναι ζόρικο έργο. Ούτε τραγωδία, ούτε κωμωδία, κάτι ανάμεσα, ούτε έργο για μεγάλες ερμηνείες.
Εδώ το ευχαριστηθήκαμε. Ακούσαμε την ιστορία σε μια έξοχη μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη, είδαμε μια ομάδα να δουλεύει σε ένα σύνολο σφιχτά δεμένο, τους ρόλους να παίζουν μπάλα, προστατευμένοι σε ένα σκηνοθετικό σχήμα, με κινήσεις μετρημένες, με σκηνές χωρίς υπερβολές. Μια παράσταση ευανάγνωστη σαν καθαρό νερό. Με σχόλιο όσο πρέπει στους λίγο σαχλούς ήρωες του Ευριπίδη. Με επιρροές φανερές, για τις οποίες ο σκηνοθέτης πρέπει να είναι υπερήφανος, καμία δεν πρόδωσε, καμία δεν εξέθεσε.

Η "Ελένη" ενθουσίασε στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Ακούσαμε την ιστορία σε μια έξοχη μετάφραση του Δημήτρη Δημητριάδη, είδαμε μια ομάδα να δουλεύει σε ένα σύνολο σφιχτά δεμένο, τους ρόλους να παίζουν μπάλα, προστατευμένοι σε ένα σκηνοθετικό σχήμα, με κινήσεις μετρημένες, με σκηνές χωρίς υπερβολές. Φωτό: Εύη Φυλακτού
Η "Ελένη" ενθουσίασε στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτό: Εύη Φυλακτού

Καθαρή φόρμα, απλά κοστούμια, μόνο το χώμα του κοίλου, ηθοποιοί που μιλούν κανονικά και δεν ερμηνεύουν φάλτσα, οι απαραίτητοι ήχοι. Μπορούμε να το πούμε μινιμαλιστικό; Ίσως. Σίγουρα θα το πούμε αποτελεσματικό ως θέαμα. Ευφάνταστο, πλουτίζει το θεατή, τον παρακινεί στο ρυθμό του.

Συμπέρασμα: Πως περνάει μιάμιση ώρα σαν νερό! Ούτε βιρτουοζιτέ, σκηνοθετίλες, πόζες. Ένα ωραίο θέατρο, πλούσιο, γενναιόδωρο στο θεατή, που τον παρασύρει, δε τους κουνάει το δάχτυλο, δε τον καθοδηγεί.
Ε! Ναι. Το αρχαίο δράμα μπορεί να είναι και έτσι και να είναι σύγχρονο, με αισθητική και συναίσθημα. Δηλαδή, ωραίο.Δηλαδή, μια Επίδαυρος με καθαρή αναπνοή.

Η "Ελένη" ενθουσίασε στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτό: Εύη Φυλακτού
Η "Ελένη" ενθουσίασε στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτό: Εύη Φυλακτού
Η "Ελένη" ενθουσίασε στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Φωτό: Εύη Φυλακτού
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», μάγισσες και μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας

Θέατρο / «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα», οι μάγισσες και οι μαγείρισσες της μυστικής Θεσσαλίας σε μια παράσταση

Με έμπνευση από τη θεσσαλική λαογραφία και σε σύγχρονη σκηνική φόρμα, ο Κωνσταντίνος Ντέλλας σκηνοθετεί μια παράσταση για τις αόρατες γυναίκες της παράδοσης, αποκαλύπτοντας την κοινωνική απομόνωση, τον παραγκωνισμό τους, ακόμα και την απόκρυψη του γυναικείου σώματος.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Θέατρο / Ράνια Σχίζα: «Να γουστάρεις, αυτό είναι το κέρδος. Μόνο έτσι προχωράς στη ζωή»

Μια ηθοποιός με λεπτές ποιότητες, εξαιρετικές συνεργασίες, επιμονή και πάθος μιλά για την επιλογή της να δώσει προτεραιότητα στην οικογένειά της σε πολλές φάσεις της καριέρας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Θέατρο / Ένας λυκάνθρωπος πρωταγωνιστεί στη νέα, απίστευτη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη

Ο τρόμος στο θέατρο και τον κινηματογράφο, η περίοδος γύρω από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, οι εικαστικές τέχνες, τα αμερικανικά μιούζικαλ και οι μεταμορφώσεις χωράνε στο «Lapis Lazuli» που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
M. HULOT
Ο Έκτορας Λυγίζος σκηνοθετεί τον Αποτυχημένο του Μπέρνχαρντ

Θέατρο / Ο Έκτορας Λυγίζος σκηνοθετεί τον Αποτυχημένο του Μπέρνχαρντ

Το έργο του κορυφαίου Αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ, που σφράγισε τη γερμανόφωνη λογοτεχνία κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρώτη στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η θεατρική αυτή διασκευή μετασχηματίζει τη μονολογική αφήγηση του πρωτοτύπου σε μουσικοθεατρικό έργο για τέσσερις φωνές και ένα πιάνο.
M. HULOT
Βάσω Καμαράτου: Οι πληγές μας μάς κάνουν καλύτερους ανθρώπους

Θέατρο / «Εγώ που δεν μασούσα, φοβάμαι πια να περάσω ανάμεσα από παρέα αγοριών»

Η επιστροφή της Βάσως Καμαράτου στο θέατρο με την «Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη ήταν η αφορμή για μια εκ βαθέων συζήτηση με την ηθοποιό που αποκαλύπτει στο Facebook τον εσωτερικό της κόσμο με ειλικρίνεια και ευαισθησία.
M. HULOT
I WAS THERE : ΣΤΡΑΚΑΣΤΡΟΥΚΕΣ 

Θέατρο / «Στρακαστρούκες»: Μετά τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, η παράσταση του Δημήτρη Σαμόλη είναι τρομερά επίκαιρη

Οι «Στρακαστρούκες» έρχονται να προστεθούν σε μια μακρά λίστα queer έργων που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο ελληνικό θέατρο τα τελευταία χρόνια.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Πρόσωπα / Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Η γυναίκα που έζησε την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, και πάλεψε για την Αριστερά αφηγείται τη ζωή της στο LIFO.gr σε μια συνέντευξη-ποταμό στον Αντώνη Μποσκοΐτη.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Ηλίας Λογοθέτης: Ένας κάτοικος εντός της γλώσσας του Βιζυηνού

Θέατρο / Ηλίας Λογοθέτης (1939 - 2024): Ένας εργάτης του θεάτρου και του σινεμά που δεν υπήρξε σνομπ

Από τους Πέρσες του Κουν μέχρι το τηλεοπτικό Έτερος Εγώ Νέμεσις, ο Ηλίας Λογοθέτης διέσχισε όλα τα είδη με μπρίο, αξιοπρέπεια και ακατάβλητο ποιητικό οίστρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΙΤΣΑΚΗΣ

Θέατρο / Γιάννης Μαυριτσάκης: «Για δύο χρόνια απομονώθηκα και έγραφα, μόνος, σαν τα θηρία»

Λίγο πριν την πρεμιέρα του νέου του έργου «Rayman ούρλιαξε» σε σκηνοθεσία Περικλή Μουστάκη, ο συγγραφέας της ποιητικής ενατένισης και του σκληρού ρεαλισμού μιλάει για τα παιδικά του χρόνια, την πορεία του στο θέατρο, τη «συνάντησή» του με τον Μπερνάρ-Μαρί Κολτές και την αφοσίωσή του στη συγγραφή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

σχόλια

1 σχόλια
Ενθουσίασε αυτούς πού έφευγαν κατά δεκάδες; Αυτούς που τελικά μείνανε και αμήχανα και χλιαρά χειροκροτήσανε.Τους πολλούς τουρίστες που χασκογελάγανε και παρά τους υπότιτλους αλίμονο και αν καταλάβανε τίποτα.Πράγματι με τόση διαφήμιση και προώθηση πού είχε αυτή η παράσταση για την μια μέρα που παίχτηκε είχε σχετικά κόσμο.Παρασύρθηκαμε πολλοί...
Πες τα, πες τα, αυτή δεν είναι αισθητική για ένα τέτοιο έργο. Καλή η απομυθοποίηση, ο μινιμαλισμός, κλπ κλπ, αλλά προσωπικάτις έχω βαρεθεί αυτές τις παραστάσεις που σώνει και ντε, αποτελούν "τομή" κλπ κλπ. Δεν ξέρω γιατί τέτοια αχρωμία, τέτοια έλλειψη μιας πιο συμπαγούς και στέρεας αισθητικής, αποτελεί προτέρημα. Άλλο η απλότητα, άλλη η ηθελημένη "τσαπατσουλιά" ως άποψη. Τι να πω...