"Η Αποκριά είναι πολύ παλιό πράμα, παιδάκι μου..."

"Η Αποκριά είναι πολύ παλιό πράμα, παιδάκι μου..." Facebook Twitter
5

"Η Αποκριά είναι πολύ παλιό πράμα, παιδάκι μου..." Facebook Twitter
H Δόμνα Σαμίου στα γυρίσματα της τηλεοπτικής της εκπομπής για την ΕΡΤ./ ΑΡΧΕΙΟ ΔΟΜΝΑΣ ΣΑΜΙΟΥ

 

Η Δόμνα Σαμίου μένει στη Νέα Σμύρνη, ενω η καταγωγή της είναι από ένα χωριό έξω από τη Σμύρνη. Η ώρα είναι 12 ακριβώς, η ώρα του ραντεβού, όταν χτυπώ το κουδούνι της. Φοράει μια γκριζοπράσινη ζακέτα κι ένα αυστηρό ανθρακί παντελόνι. Τα μαλλιά της έχουν μια ελαφριά μωβ απόχρωση σαν σύννεφα χειμωνιάτικης αυγής. Με υποδέχεται με ευγένεια και καθόμαστε στο σαλόνι που εμπνέει εμπιστοσύνη και ζεστασιά. Υπάρχουν παραδοσιακά όργανα πίσω από κρύσταλλα επίπλων, απαλά γήινα χρώματα κι ένα μπολ στο τραπεζάκι με αρωματικά παξιμάδια από γέμιση σταφίδας. Με κοιτάζει κατάματα, το πρόσωπο της είναι καθαρό, δεν προδίδει κανένα συναίσθημα που θα με έκανε να νιώσω άβολα. Έχει πολύ χιούμορ, θαρρείς πως αυτή η γυναίκα έχει ζήσει μια καλή και πλούσια ζωή μέχρι τώρα. Της αρέσει να λέει ιστορίες, πολλές ιστορίες για το πώς μεγάλωσε, ποιοί τη βοήθησαν, ποιοί την έσωσαν.

Μιλάει για τους παπούδες της, στην Κωνσταντινούπολη και τις ρίζες της από τη Σμύρνη. Μου μιλά για την ψυχική και πνευματική φθορά των εφήβων, τους οποίους θα ήθελε πιο φρόνιμους και ευσεβείς, ενθυμούμενη τα δικά της χρόνια και το σύστημα παιδείας εκείνης της εποχής...

Το δημοτικό τραγούδι στο μεγαλύτερο μέρος του έχει βγει από τον αγράμματο λαό, δε διάβασε ποτέ κανείς τους ποιήση, βρε παιδί μου... Είναι έμφυτο αυτό το πράγμα, βγαίνει από τη ζωή την ίδια.

— Ποιά πιστεύετε πως ήταν η σχέση της παραδοσιακής μουσικής με το ελληνικό μουσικό στερέωμα πριν 30 χρόνια και πώς τη βλέπετε σήμερα; Τι άλλαξε από τότε στην ελληνική κοινωνία και στον τρόπο σκέψης της;

Όλα έχουν αλλάξει από τότε. Όσο πιο πίσω πάμε, είμαστε πιο κοντά στην αλήθεια και την πραγματικότητα, δηλαδή τα τελευταία χρόνια άρχισαν οι επεμβάσεις, οι επιρροές από το εξωτερικό. Και τότε υπήρχε και η ευρωπαική μουσική, όπως και διάφοροι συνθέτες δικοί μας, ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης -ένα άλλο μέρος το οποίο είναι σεβαστό. Δεν ήταν όμως χυδαία όπως είναι αυτά τα τραγούδια, έτσι δεν είναι; Όταν άρχισε η εσωτερική μετανάστευση, ’50 με ’60, μετά από πολέμους και κατοχές, μαζεύτηκαν όλοι στην Αθήνα, αφήνοντας πίσω τα χωριά τους. Θυμάμαι στην Αθήνα, γιατί γεννήθηκα εδώ, ήμασταν πεντακόσιες χιλιάδες και σήμερα είμαστε πέντε με έξι εκατομμύρια, η μισή Ελλάδα είναι στην Αθήνα.  Άρχισαν να αισθάνονται, λοιπόν, αυτό που λέμε επαρχιώτες. Έτσι άλλαξε σιγά-σιγά και η ψυχοσύνθεση όλων των ανθρώπων στην Αθήνα. Γίναμε όλοι Αθηναίοι, αλλά άμα θες, ξύσε καλά τον καθένα, να δεις από κάτω, από πού προέρχεται.

— Είναι κομμάτι της ποίησης το δημοτικό τραγούδι ή η ποίηση εμπνεύστηκε από εκείνο;

Το δημοτικό τραγούδι στο μεγαλύτερο μέρος του έχει βγει από τον αγράμματο λαό, δε διάβασε ποτέ κανείς τους ποιήση, βρε παιδί μου... Πότε βγήκανε οι ποιητάδες οι δικοί μας; Μήπως φαντάζεσαι ότι αυτός ο λαός μελετούσε τους αρχαίους Έλληνες; Είναι έμφυτο αυτό το πράγμα, βγαίνει από τη ζωή την ίδια.

— Σε τι σας έχει βοηθήσει το τραγούδι; Σας έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο;

Είναι η ζωή μου- δεν ξέρω αν με έχει βοηθήσει το ίδιο το τραγούδι να γίνω καλύτερη, είχα πάρει από την οικογένεια μου πολύ καλές αρχές και βάσεις, έντιμες, που με βοήθησαν πραγματικά στη ζωή, καθώς επίσης και όλοι εκείνοι οι πρόσφυγες που μεγάλωσα μαζί τους, μέσα στις παράγκες της Καισαριανής. Όταν ήμουν παιδάκι, στο Δημοτικό σχολείο, έπεσε από κάποιο παιδάκι η γόμα του και έτυχε να τη βρω και να την πάρω σπίτι μου. Μου λέει η μάνα μου, όταν την είδε, «ποιανού είναι η γόμα αυτή;» γιατί ήξερε ότι εγώ δεν είχα γόμα, «τη βρήκα στο σχολείο εκεί πέρα...» είπα. «Να την πάρεις και να πας να την αφήσεις εκεί που την βρήκες», με πρόσταξε. Καταλαβαίνεις τώρα πώς μεγαλώσαμε.

— Τι σημαίνουν για εσάς οι Απόκριες, εννοώ ποιά είναι η σχέση του δημοτικού τραγουδιού με αυτό το έθιμο;

Η Αποκριά είναι πολύ παλιό πράμα, παιδάκι μου, είναι από την αρχαιότητα, τις φαλλικές γιορτές. Με κάλεσε μέχρι και ανακριτής για τα γαμοτράγουδα...δεν το ξέρεις αυτό; Υπάρχουν τα αποκριάτικα, τα αθώα, ας πούμε «ήρθαν τρεις σπανοί απ’ την πόλη, πέντε τρίχες είχαν όλοι…πάω να αγοράσω χτένια γιατί μ’έφαγαν τα γένια», τέτοια κωμικά τραγούδια εννοώ, αθώα, αλλά υπάρχουν και τα σκληρά αποκριάτικα που λέμε. Εκείνα, δηλαδή, που μιλούν για τα ανθρώπινα γεννητικά όργανα με τ’ όνομα τους, μουνί, πούτσα, ψωλή και τέτοια… σε όλη την Ελλάδα ακούγονται τις Απόκριες αυτά τα τραγούδια, πήγαινε πάνω στη Μακεδονία και θα δεις τι γίνεται! Γίνεται μια επίκληση, όπως λένε οι λαογράφοι, για την ευκαρπία της γης, όπως στην αρχαιότητα γιόρταζαν το θεό Διόνυσο, και την ευγονία. Σίτος, οίνος, έλαιον, με αυτά τα τρία αγαθά της γης έζησε ο λαός μας, φίλε Μιχάλη, και αυτά γιορτάζουμε μαζί με όλα τα άλλα.

— Ένα αληθινό τραγούδι ισοδυναμεί με μια βαθιά προσευχή;

Ε, πώς δεν είναι...από το απλό νανούρισμα μέχρι τα μοιρολόγια για κάποιον που πέθανε. Κάνοντας κύκλο γύρω από το νεκρό προσεύχονται και μοιρολογούν.

— Ζήσατε ποτέ το μεγάλο και μοναδικό έρωτα;

Ναί, έζησα, και δεν το κρύβω, είχα μείνει έγκυος! Ήμόυνα μικρή κοπέλα και αν το μάθαινε η μάνα μου... θα με είχε καταραστεί...πώς το λένε. Σαν νέα μετά, κάτι φλερτάκια, κάτι τέτοια...τα έζησα, ναι. Αλλά ο μεγαλύτερος έρωτας μου είναι αυτό που κάνω με το τραγούδι, εκεί έχω δώσει όλο μου τον εαυτό, πώς να το κάνουμε.

 

— Τι ασπάζεστε περισσότερο, αυτό που λέμε «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια» ή το «όπου γης και πατρίς»;

Και τα δύο, παιδί μου, όπως όταν ο Έλληνας μετανάστης πάει να καζαντίσει που λέμε εμείς οι Μικρασιάτες, και αφήνει το σπίτι του, ασπάζομαι το «όπου γης και πατρίς», αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν φθαρεί όπως εμείς εδώ, είναι πιο Έλληνες. Έτσι φοβάμαι και πως μια  μέρα με την παγκοσμιοποίηση, δε θα έχουμε ούτε την ελληνική μας γλώσσα...δυστυχώς.

"Η Αποκριά είναι πολύ παλιό πράμα, παιδάκι μου..." Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Μαρία Κεφαλά/ LIFO

— Ο ανθρώπινος πόνος στέκεται ισοδύναμο στοιχείο έμπνευσης με τη χαρά για τη δημιουργία ενός δημοτικού τραγουδιού; Μήπως τα πανηγύρια είναι συναντήσεις ανθρώπων για να ξορκίσουν όλα όσα τους πονάνε μέσα από ενα γλέντι;

Κοίταξε να δεις, να μη μιλάμε για τα σύγχρονα πανηγύρια, αλλά για τα παλιά. Ο κόσμος δεν είχε άλλο είδος διασκέδασης. Μονάχα οι οργανοπαίκτες υπήρχαν τότε. Ούτε θέατρο, σινεμά, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και τέτοια, τότε υπήρχαν οι ονομαστικές εορτές, οι γάμοι, τα βαφτίσια κα αυτές ήταν αρκετές για να ανοιχτούν μικρά γλεντάκια μεταξύ των ανθρώπων και να διασκεδάσουν με οποιονδήποτε τρόπο. Το πανηγύρι ήταν το κοινό γλέντι όλου του χωριού, περιμένανε πώς και πώς εκείνες τις μέρες για να γιορτάσουν. Ασπρίζανε τα σπίτια, έβγαζαν ρούχα, τα πλένανε, τα σιδερώνανε, προετοιμασίες μεγάλες για την ημέρα του Αι Γιώργη ή της Παναγιάς. Μάλιστα, δεχόντουσαν και επισκέψεις από τα διπλανά χωριά. Άρα το πανηγύρι ήταν ένας τρόπος διασκέδασης θρησκευτικής και κοινωνικής επιπλέον. Τσαμπούνες, λαούτα και λύρες ξεσήκωναν τον κόσμο και έστηναν μεγάλα γλέντια! Όχι όπως σήμερα, στην καταραμένη εποχή μας, που όλα είνα ξενόφερτα. Η Παπαρίζου κι ο Ρουβάς... ε, όχι ρε φίλε! Αυτό θα το πω ελληνική μουσική εγώ; Α...συμφωνείς κι εσύ; Ε, μπράβο!

— Τι μουσική ακούτε όταν είστε στο σπίτι;

Τα δικά μου ακούω. Έχω τόσες ταινίες, αγόρι μου, και τα μεταφέρω σε κασέτες και τ’ ακούω, έχω ένα κάρο!

— Σκέφτεστε ποτέ το θάνατο; Μοιάζει για σας με ένα τέλος ή με ένα νέο ξεκίνημα;

Άκουσε, πέρυσι συνειδητοποίησα ότι είμαι εβδομήντα εφτά χρονών, κουράστηκα το χρόνο που πέρασε, ηχογράφησα πέντε διπλά CDs. Δε με τρομάζει ο θάνατος ούτε η αρρώστια, σε τρία χρόνια θα γίνω ογδόντα, πόσο θα ζήσω ακόμα; Το έργο μου το έφτασα εκεί που ήθελα. Κι η αναγνώριση του κοινού, τα παιδιά που έρχονται στο δρόμο και μου φιλάνε τα χέρια, μου δίνει τη μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση. Θα φύγω ικανοποιημένη, γιατί πρόσφερα στον κόσμο. Αν και μέχρι πρόσφατα δεν είχα συνειδητοποιήσει τι είχα κάνει ακριβώς.

— Πιστεύετε στους νέους ανθρώπους; Θα μπορούσε ένα καλύτερο σύστημα παιδείας να βάλει στους κόλπους της ελληνικής παράδοσης τους ανήσυχους νέους της χώρας μας κι αν ναι, με ποιό τρόπο;

Βλέπουμε τι σκουπίδια δίνουμε στα παιδιά μας με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Από τη Σεμίνα Διγενή μέχρι τον Παπαδόπουλο, με αυτές τις ψευτο-ταβέρνες που φτιάχνουνε... Αυτά είναι η γελοιοποίηση του ελληνικού και δημοτικού τραγουδιού, φίλε. Τα παιδιά έχουν μονο μια ώρα την εβδομάδα μάθημα μουσικής στο σχολείο...μια ώρα την εβδομάδα; Βρε, τα παιδάκια έχουν ανάγκη το τραγούδι! Γι’ αυτό και θα δώσω στο υπουργείο Παιδείας, «Τα παιδικά» που θα βγάλω, πόσους δασκάλους έχουμε στην Ελλάδα, στην επικράτεια, τόσα CDs να σταλούν. Δυστυχώς, δε μαθαίνουν στα σχολεία δημοτικό τραγούδι. Δε λέω να μην υπάρχει σύγχρονη μουσική, κάτι τέτοιο θα ήταν τρελό! Αλλά να μην έχουμε κι αυτό το θησαυρό του λαού θαμμένο κάτω, είναι ντροπή...

________________

Φεύγοντας μου χάρισε ένα δικό της CD, της ζήτησα κιόλας αφιέρωση και μετά από μια αγκαλιά, ευχαριστήσαμε ο ένας τον άλλον και έκλεισα την πόρτα.

Η φωνή της από το Τζιβαέρι μου κράτησε συντροφιά τα δέκα λεπτά που έκατσα κι έκανα ένα τσιγάρο απέναντι από το σπίτι της, χαζεύοντας τις γυμνές λεύκες, κάτω από έναν ήλιο μιας άλλης εποχής.

Δημοσιεύτηκε στη LIFO τον Μάρτιο του 2006. Ψηφιοποιείται εδώ για πρώτη φορά

 

Αρχείο
5

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Διεθνή / Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Χαράλαμπος Παπασωτηρίου, εξηγεί πώς μια νίκη του Μπάιντεν θα σηματοδοτήσει την αναβίωση της Δύσης ως κεντρικού παράγοντα στη διεθνή πολιτική.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
Σόρυ για το σπάσιμο, αλλά τη μουσική της Δ.Σαμίου δεν θα την έλεγα και την πιο γλεντζέδικη και καρναβαλική που υπάρχει. Σίγουρα είναι αξιέπαινο το ερευνητικό της έργο, όμως μου φαίνεται ότι προβάλλει μια πουριτανική, σφιγμένη πλευρά της λαϊκής παράδοσης. Είναι αυτό το καθεστωτικό Midas Touch που είχαν και οι Έλληνες σουρεαλιστές, που μίλαγαν για ψωλές και γ@@σια, αφαιρώντας τους όμως κάθε τι πραγματικά ζωτικό και ανατρεπτικό.
...Σας ευχαριστω για τα σχολια σας.Επιτρεψτε μου να σας ανταπαντησω.Θελω κατ'αρχας να σας θυμισω,πως για αιωνες ο απλος κοσμος χορευε,διασκεδαζε και τραγουδουσε α κ ρ ι β ω ς με τον τροπο που μας διδαξε η Σαμιου.Και εδω ακριβως εγκειται,η ανεκτιμητη προσφορα της προς τον λαικο μας πολιτισμο,διεσωσε την αυθεντικοτητα,αυτου του πολιτισμου.Εκτος κι αν οντως πιστευετε πως για αιωνες πριν τους Κονιτοπουλους,η νησιωτικη μουσικη δεν μπορουσε να καλυψει επαρκως,την αναγκη του απλου κοσμου για γλεντι,ξαφαντωμα,χορο.Οσο για την "πουριτανικη" θεωρηση που χρεωνετε στην Σαμιου,νομιζω πως αγνοειτε (;) τον τεραστιο αγωνα που η ιδια κατεβαλε,προκειμενου να απενεχοποιησει ενα τεραστιο συνολο τραγουδιων,που η μικροαστικη μας υποκρισια,χλευαζε και απεκρυπτε για πολλες δεκαετιες.Και σας βεβαιωνω,πως αν ειχατε βρεθει σε ενα αποκριατικο γλεντι της Δομνας,θα ανακαλουσατε την κατακλειδα του τελευταιου σχολιου σας,δεν υπηρχε τιποτα πιο χυμωδες,ζωντανο και ανατρεπτικο,απο αυτη την ψυχοσωματικη απολαυση.Τωρα,ο καθενας μπορει να διασκεδαζει καταπως νομιζει,ειτε στην ιδιωτικη,ειτε στην δημοσια σφαιρα της ζωης του,δεν χωραει καμια αμφιβολια επ'αυτου.Δεν ειμαστε ομως ολοι υποχρεωμενοι να υιοθετησουμε ως καθολικο τροπο διασκεδασης,τον γενικευμενο χαβαλε που αυτοπροτεινεται ως συγχρονο δημοτικο τραγουδι,μονο και μονο,επειδη αυτη η συγκεκριμενη εκδοχη χαβαλε, κυριαρχει στις μερες μας......Οσο για το μυστηριωδες "πουριτανικο" διπολο,Κολωνακιου-Εξαρχειων,το οποιο καταγγελετε για την υπονομευτικη του δραση εις βαρος της λαικης μας παραδοσης,και στο οποιο με χρεωνετε με απολυτη βεβαιοτητα,δεν εχω να σας απαντησω οτιδηποτε.Ετσι ακριβως ειναι,αν ετσι νομιζετε......Οσο και αν η απουσια της Δομνας ειναι επωδυνη για εμας τους μαθητες της,τουλαχιστον ειμαστε ευγνωμονες για το εγκαιρο "φευγιο" της.Δεν θα αντεχε την μοιραια συγκριση με την ανυπερβλητη δημοτικη αοιδο που αποθεωνεται παντου και ακουει στο ονομα,Γωγω Τσαμπα...
Η μουσική της Δόμνας Σαμίου εξυπηρετεί τη συντηρητική πλευρά της παράδοσης, της εθνικής παράδοσης ως θεσμού και αισθητικής που εξασφαλίζει τη συνοχή. Υπάρχει και αυτή η πλευρά της λαϊκής γιορτής, που σχετίζεται περισσότερο με τις ευσεβείς, σοβαρές τελετουργίες της θρησκείας παρά με το γλέντι. Εξάλλου, υπάρχει και το άλλο, οι Νεοέλληνες λόγω ορθοδοξίας, γλεντούν πραγματικά μόνο όταν "αμαρτάνουν", αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού. Είμαι σίγουρος, ωστόσο, ότι αν ο Διόνυσος εμφανιζόταν στη σύγχρονη Αθήνα, θα προτιμούσε να πάει να τα σπάσει στον Οικονομόπουλο ή να χορέψει Michael Jackson στη disco Boom-Boom, απ' το να παραστεί σε συναυλία της Δ.Σαμίου.
...Η υπεροχη αυτη γυναικα,υπηρξε η ζωσα κιβωτος του λαικου μας πολιτισμου,μια κιβωτος σωτηριας κυριολεκτικα ,οπου απροσμετρητος πλουτος της δημοτικης μας παραδοσης,αποθησαυριστηκε και σωθηκε οριστικα,απο την επελαση του αδιστακτου χρονου.Για δεκαετιες ολοκληρες,ακουραστα,επιμονα,αθορυβα,κατεγραψε με το θρυλικο μαγνητοφωνο της,καθε λησμονημενο τραγουδι,σε καθε απομακρη γωνια αυτου του τοπου,οπως πρωτος επραξε ο λατρεμενος της δασκαλος,ο Σιμων Καρας,που την θεωρουσε αλλωστε διαδοχο του στη διασωση,μελετη και αναδειξη,αυτου του πλουτου.Πιστη στα οραματα του δασκαλου της,δεν αρκεστηκε στην μουσειακη καταγραφη των δημοτικων τραγουδιων,αλλα επεμενε αυστηροτατα να τα διδασκει με τον αυθεντικο τροπο που της τα τραγουδησαν,οι αγραμματοι υπερηλικες της ελληνικης επαρχιας,προς τους οποιους ετρεφε τεραστιο σεβασμο και αγαπη.Η παροιμιωδης σεμνοτητα της,δεν κλονιστηκε ποτε απο οποιαδηποτε επαρση-καθ'ολα δικαιολογημενη-για το τεραστιο εργο της.Κατηγγειλε με παθος την εκπτωση του πανηγυριτζιδικου "δημοτικου" τραγουδιου,κατονομαζοντας αφοβα οσους θεωρουσε υπευθυνους για την καταντια αυτη.Χαρακτηριστικα ειναι για παραδειγμα,ολα οσα καταλογιζε στην οικογενεια Κονιτοπουλου,την οποια θεωρουσε συμφορα για το νησιωτικο τραγουδι μας.Ειχα την μεγαλη τυχη να την γνωρισω ενα χρονο πριν το "φευγιο" της,ετσι αντιμετωπιζε αλλωστε τον θανατο,σαν μια τελευταια αναχωρηση που καθολου δεν την φοβιζε.Οταν την ρωτησα πως θα ηθελε να την θυμουνται οι επομενες γενιες,μου απαντησε γελωντας: "σαν μια μελισσα παιδι μου,που πεταξε σε οσα περισσοτερα λουλουδια μπορεσε,για να μαζεψει την καλυτερη γυρη και να σας αφησει το καλυτερο μελι της δημοτικης παραδοσης μας"....Αγαπημενη μας Δομνα,η θυμηση σου,θα γλυκαινει παντα ολους οσους ευλογηθηκαν να σε γνωρισουν,οπως γλυκαινει εμας το υπεροχο "μελι" που μας χαρισε η ανεξαντλητη αγαπη σου για αυτο τον τοπο...
"καταλογιζε στην οικογενεια Κονιτοπουλου"Θα ήθελα, πραγματικά, να βρω έστω και έναν γάμο όπου ο κόσμος θα χόρευε με τις εκδοχές των νησιώτικων από τη Δ.Σαμίου και όχι από τους Κονιτόπουλους και τον Πάριο. Επιτελείται μια φοβερή παραποίηση της έννοιας του γλεντιού και της λειτουργίας της λαϊκής μουσικής από τους πουριτανούς του Κολωνακίου και των Εξαρχείων.