2001. Κυκλοφορεί το μεγάλο προσωπικό άλμπουμ του νέου τραγουδοποιού και ερμηνευτή Γιώργη Χριστοδούλου με τίτλο Η αγάπη είναι ένα πορτοκάλι. Οι κριτικές μιλούν για την πιο αποψάτη εγχώρια pop των χρόνων εκείνων με καλοχωνεμένες επιρροές από την περίφημη brit pop σκηνή - μέχρι και ο, σκληροπυρηνικός σε ότι αφορά το ελληνικό τραγούδι, Αργύρης Ζήλος εκθειάζει τη δουλειά!
Ζήτησα από τον Χριστοδούλου που διαμένει μόνιμα στη Βαρκελόνη να μου γράψει δυο λόγια για την ιστορία του Πες μου ναι, του κορυφαίου - κατά τη γνώμη μου - τραγουδιού του δίσκου, παρ' όλο που είχε ακουστεί κατά κόρον το πιο ρυθμικό Κίτρινο πουκάμισο (εξελληνισμός του hit Lemon Tree του συγκροτήματος Fool's Garden). Ο δημιουργός ανταποκρίθηκε άμεσα κι έτσι σας παραδίδω την ιστορία ενός ακόμη ελληνικού τραγουδιού:
Με τον Άρη Δαβαράκη γνωριστήκαμε το 1999. Εγώ τότε τραγουδούσα σε διάφορους χώρους live γύρω - γύρω στην Αθήνα. Εϊχα ήδη αρχίσει να γράφω τα τραγούδια για το Η αγάπη είναι ένα πορτοκάλι που θα ήταν ο δεύτερος μεγάλος δίσκος με τη φωνή μου.
Τα καλοκαίρια έβαζα μουσική σ' ένα υπέροχο μπαρ - κήπο στο Γκάζι. Ένα βράδι που δεν είχε πολύ κοσμο, ο Άρης καθόταν στη μπάρα και συζητάγαμε, ενώ έβαζα τραγούδια που δεν θα έπαιζαν σε μια μέρα με κόσμο, με λίγα λόγια, κάναμε ένα πρόγραμμα μόνο για μας.
Κάποια στιγμή του λέω, Να, τώρα θα σου βάλω ένα τραγούδι που θα θελα να το πω εγώ. Τί κρίμα να μην έχει ελληνικούς στίχους. Ήταν το κομμάτι του Angelo Badalamenti και του Tim Booth από τον κλασικό δίσκο της συνεργασίας τους. Μου λέει αμέσως ο Άρης, Είναι υπέροχο, θα σου βάλω εγω στίχους να το πεις!
Πέρασαν πολλοί μήνες. Του Άρη δε του έβγαινε τίποτα. Μου έλεγε ότι κάποτε η Τάνια Τσανακλίδου του είχε προτείνει να βάλει στίχους σε μουσικές του Badalamenti για να τους τραγουδήσει κι αυτός της έλεγε Τάνια μου, αυτά δεν είναι τραγούδια. Αυτό όμως ήταν από τη φύση του τραγούδι κι εγώ περίμενα υπομονετικά τους στίχους.
Έφτασαν οι γιορτές του 2000 και την παραμονή των Χριστουγέννων μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Ως συνήθως θα περνούσα τις γιορτές μόνος μου κι αυτός μου πρότεινε μια τρέλα της τελευταίας στιγμής, να πάω μαζί του για 4 μέρες στο Παρίσι όπου είχε ήδη κανονίσει τις διακοπές του.
Εκεί θυμάμαι ότι τελειοποίησε τους στίχους για το Η μεγάλη διαφορά που έγραψε για τη φωνή της Έλλης Πασπαλά. Αλλά το δικό μου τραγούδι τίποτα.
Ώσπου στην επιστροφή, σε μια χαρτοπετσέτα του αεροπλάνου, ο Άρης έγραψε τα στιχάκια.
Αυτή τη χαρτοπετσέτα την έχω ακόμα φυλαγμένη στα λίγα πράγματα που έχω στην Αθήνα.
Την άδεια την πήραμε μέσω της αγγλικής εταιρείας publishing κι έπρεπε να περιμένουμε πολύ καιρό. Το πώς έφτασε από τα χέρια μου στα χέρια του Tim Booth των James που το πρωτοτραγούδησε, είναι μια άλλη ιστορία.
Την ενορχήστρωση έκανε ο Σταύρος Γασπαράτος και το τότε συγκρότημα του "Γύρω-Γύρω". Θυμάμαι ότι τους είχα πει Αυτός είναι ο τόνος, δε θέλω να ακούσω και να τσεκάρω τίποτα, σας έχω απόλυτη εμπιστοσύνη και θέλω να σας αφήσω ελεύθερους να το ενορχηστρώσετε όπως θέλετε.
Στην εισαγωγή ακούγεται μια πόρτα που ανοίγει και μια άλλη που κλείνει. Μόνο ο Γασπαράτος ξέρει γιατί, αλλά μου φάνηκε υπέροχο και με βοήθησε πολύ όταν το τραγούδησα στο στούντιο.
σχόλια