Μέσα σε ένα αεροπλάνο κατά την διάρκεια μιας 18ωρης πτήσης με προορισμό την Σιγκαπούρη ο Bryan Derballa απαντά στις ερωτήσεις του LIFO.gr. «Συγγνώμη που άργησα να απαντήσω. Είχα εβδομάδες απίστευτης δουλειάς και τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή» μου γράφει στο τελευταίο του e-mail λίγες μόνο μέρες μετά την πρώτη του φωτογράφηση για τους New York Times. Θυμάμαι όταν πριν μερικά χρόνια είχα ανακαλύψει το LoveBryan.com πόσο είχα κολλήσει με τις περιπετειώδεις φωτογραφίες του.
Τα τελευταία πέντε χρόνια έχει συνεργαστεί με μερικά από τα μεγαλύτερα έντυπα του πλανήτη. Μερικά από αυτά: Rolling Stone, Juxtapoz, Huck, FADER, Wall Street Journal, Wired. O Bryan Derballa μέσα στην επιτυχία του φαίνεται από τις απαντήσεις του προσγειωμένος. Ένας 32χρονος που θαυμάζει τις δουλειές φωτογράφων τις γενιάς του.
"Το νόημα της ζωής μπορεί να είναι μια στιγμή"
Γιατί έγινες φωτογράφος;
Ένας φωτογράφος είναι κομμάτι της εμπειρίας του θέματος που παρουσιάζει. Πρέπει να βρίσκεται εκεί. Αυτό είναι που πάντα ήθελα. Ένας συγγραφέας μπορεί να κάνει μερικά τηλέφωνα και συνεντεύξεις για να συμπληρώσει τα κομμάτια μια ιστορίας, αλλά ο φωτογράφος είναι αναγκαίο να φέρει μια μαρτυρία. Πάντα μου άρεσε να είμαι σε κίνηση, να ταξιδεύω, να μαθαίνω νέα πράγματα, να βλέπω τον κόσμο. Η φωτογραφία μου επέτρεψε να το κάνω αυτό καλύτερα από καθετί.
Πότε ήταν η πρώτη φορά που σκέφτηκες «Θέλω να γίνω φωτογράφος»;
Τραβούσα φωτογραφίες κοντά ένα χρόνο και ειλικρινά το απολάμβανα. Όμως γνώριζα ότι για να το κάνω επαγγελματικά χρειαζόταν να έχω αρκετό ταλέντο και αρκετή τύχη. Δεν ήμουν σίγουρος ότι είχα κάτι από αυτά. Και τότε δέχτηκα μια θέση γραφείου με full time απασχόληση μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Αναγκάστηκα να πάρω μια απόφαση. Αποφάσισα ότι θα προτιμούσα να προσπαθήσω και να αποτύχω ως φωτογράφος, παρά να περνάω τις μέρες μου αλυσοδεμένος σε ένα γραφείο. Για καλή μου τύχη δεν απέτυχα.
Πάμε στην τελευταία σου δουλειά και την πρώτη για τους New York Times. Φωτογράφησες τον συγγραφέα Marlon James. Μπορείς να μας πεις περισσότερα σχετικά με τον τόπο της φωτογράφησης και τις αντιδράσεις του Marlon James; Η εφημερίδα είχε συγκεκριμένο concept που έπρεπε να ακολουθήσεις;
Μου φαίνεται σαν αστείο το ότι έκανα αυτή την φωτογράφηση. Είμαι πολύ περήφανος για αυτή. Πάντα ήθελα να δουλέψω για τους New York Times και μετά από εκατοντάδες συνεργασίες με άλλες εφημερίδες, άρπαξα την ευκαιρία να φωτογραφήσω για τους Times. Φωτογράφισα τον Marlon James σε μια γειτονία του Bronx στην οποία εξελίσσεται η καινούρια του νουβέλα, “A Brief History of Seven Killings”. Η τοποθεσία ήταν ιδέα των New York Times. Είχα όμως συγκεκριμένες ιδέες για το πώς ήθελα να φωτίσω και να στήσω τα πλάνα της φωτογράφησης. Ήθελα αυτά να είναι εναρμονισμένα με το περιβάλλον αλλά την ίδια στιγμή να αναδεικνύουν τον συγγραφέα ο οποίος δεν έχει φωτογραφηθεί πολλές φορές. Έχει άψογη εμφάνιση και αυτό έκανε τα πράγματα πολύ εύκολα.
Τι σε εμπνέει περισσότερο και γιατί;
Περισσότερο με εμπνέουν οι εμπειρίες και οι φίλοι μου. Συνήθως και τα δυο την ίδια χρονική στιγμή. Αισθάνομαι περισσότερο αναγκασμένος να φωτογραφήσω όταν είμαι στη μέση μιας καινούριας ή σημαντικής εμπειρίας. Και πάντα θέλω να φωτογραφίζω τους φίλους μου. Όλοι τους είναι ενδιαφέροντες, μοναδικοί και ταλαντούχοι άνθρωποι. Είμαι τυχερός που τους έχω.
Μίλησε μας για τις μέρες που έκανες skateboarding
Από τα 12- 22 ήταν τα χρόνια που έκανα πραγματικά skateboarding. Ήταν όλη μου η ζωή. Μετακόμισα από μια μικρή πόλη της Βόρειας Καρολίνας στην Bay Area του San Francisco εξαιτίας του skateboarding. Έτσι συνάντησα φίλους και γεννήθηκαν ιδέες για ταξίδια. Μου λείπει η εποχή που πήγαινα σε μια παραμελημένη πλατεία της πόλης και περνούσα όλη την ημέρα ανεβοκατεβαίνοντας σκαλιά και περβάζια με μια παρέα φίλων. Εξακολουθώ να κάνω skateboard αλλά είναι δύσκολο να βρω χρόνο. Είναι σίγουρα αυτό που έχει ασκήσει την μεγαλύτερη επιρροή στην ζωή μου μέχρι σήμερα.
Έχω καταλάβει παρακολουθώντας την δουλειά σου ότι οι φίλοι σου είναι πολύ σημαντικοί στην ζωή σου. Τι είναι για εσένα καλός φίλος;
Ένας καλός φίλος είναι έτοιμος για τα πάντα. Κάποιος που είναι πρόθυμος να μοιραστεί μαζί σου την εμπειρία. Οι πιο κοντινοί μου φίλοι είναι αυτοί που πάντα είναι έτοιμοι για μια νέα περιπέτεια.
Τι είναι αυτό που θα ήθελες να αποκομίσει ο θεατής που βλέπει τις φωτογραφίες σου;
Ιδανικά, θα έλεγα ότι ο θεατής θα ήθελα να αισθανθεί το πώς είναι να βρίσκεσαι σε καταστάσεις σαν και αυτές που φωτογραφίζω. Ή να αντιληφθεί τι είδους άνθρωποι είναι τα πρόσωπα των φωτογραφιών μου. Μου αρέσει η δουλειά μου να είναι πειραματική και άμεση.
Πες μου μερικούς από τους αγαπημένους σου φωτογράφους και το πώς σε έχουν επηρεάσει.
Έχω πολλούς αγαπημένους τους οποίους παρακολουθώ εδώ και χρόνια. Τελευταία, επηρεάζομαι από συνομήλικους φωτογράφους- Alex Welsh, Mustafah Abdulaziz, Thomas Prior, Geordie Wood, Benjamin Rasmussen, Daniel Shea. Θα μπορούσα να συνεχίσω για ώρα. Παρακολουθώ αυτούς τους ανθρώπους για χρόνια και είναι πολύ ενδιαφέρον να τους βλέπει να εξελίσσονται ως φωτογράφοι καθώς μεγαλώνουν. Αυτό είναι το κομμάτι της έμπνευσης στην δουλειά μας. Η ικανότητα να αλλάζεις, να προσαρμόζεσαι και συνεχώς να επεξεργάζεσαι αυτό το οποίο κάνεις.
Ζεις στην Νέα Υόρκη. Την 9/11 ήσουν 18 ετών. Που βρισκόσουν τότε; Πόσο σε έχει αλλάξει η 11η Σεπτεμβρίου;
Τότε ζούσα στο San Francisco σε μια τεράστια φοιτητική εστία. Θυμάμαι να ακούω τους ανθρώπους να μιλάνε στους διαδρόμους καθώς κοιμόμουν. Υπάρχει μια τρίωρη διαφορά ώρας με την Καλιφόρνια, έτσι ήταν πολύ νωρίς το πρωί. Όταν χτύπησε το ξυπνητήρι-ραδιόφωνο το πρώτο που άκουσα ήταν οι ειδήσεις. Ήταν μια μαύρη μέρα για τον καθένα. Σκέφτομαι όμως ότι αν ζούσα στην Νέα Υόρκη τότε, το γεγονός θα είχε ασκήσει μεγαλύτερη επιρροή πάνω μου.
Κάνε μια λίστα με τα πέντε αγαπημένα σου ταξίδια. Πες μας λίγα λόγια για καθένα από αυτά τα μέρη:
Νέα Ζηλανδία- Ήταν το πρώτο μου ταξίδι εκτός Αμερικής και βρέθηκα εκεί για έξι μήνες μέσω ανταλλαγής σπουδαστών. Μαζί με έναν φίλο μου περνούσαμε όλο τον καιρό μας εξερευνώντας διαφορετικά μέρη της χώρας. Ένα πανέμορφο μέρος.
Βραζιλία-Προσπάθησα να δουλέψω σε ένα φωτογραφικό προτζεκτ σχετικά με τον Αμαζόνιο. Ένας φίλος μου, ο Cameron, ήταν ο διερμηνέας μου και μείναμε μια εβδομάδα ζώντας μαζί με μια οικογένεια μέσα στις πλημμυρισμένες περιοχές του ποταμού. Δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε τρεχούμενο νερό. Απλά ψάρευαν και καλλιεργούσαν ένα μικρό κομμάτι γης για να επιβιώσουν. Ήταν απίστευτα να ζεις μαζί τους
Ισπανία-Η πρώτη μου φορά στην Ευρώπη ήταν ένα ταξίδι για skate με οκτώ φίλους. Δέκα μέρες skating στους δρόμους της Βαρκελώνης και είχαμε «εκραγεί». Το φαγητό ήταν καλό, τα skate spots τέλεια, τα κορίτσια όμορφα. Όλη η παρέα ήταν σαν να βρισκόταν στον παράδεισο του skate.
Αίγυπτος- Ο πατέρας μου είναι Αιγύπτιος και ζούσε στην χώρα για μερικά χρόνια όταν το επισκέφτηκα. Την πρώτη φορά κάναμε όλα αυτά που παραδοσιακά κάνουν οι τουρίστες που δεν έχουν ξαναδεί την χώρα. Τα κάναμε όμως μαζί με τον πατέρα μου, που συνήθως τέτοιου είδους δραστηριότητες του προκαλούν δυσαρέσκεια, και τελικά ήταν μια ιδιαίτερη εμπειρία.
Τανζανία- Πήγα στην χώρα για να κάνω ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο για τον J.Crew. Μείναμε κοντά μια εβδομάδα σε μια κατασκήνωση σαφάρι, στο Ndarakwai Ranch. Ο ιδιοκτήτης και ο γιός του ήταν πολύ κουλ τύποι. Με πήγαν σε ένα νυχτερινό σαφάρι και περπατήσαμε ανάμεσα στην σαβάνα καθώς ακουγόντουσαν οι κραυγές μιας ύαινας.
Κάνε ένα σύντομο σχόλιο για πρόσωπα που έχεις φωτογραφήσει:
Larry Clark- Ήταν ένας μύθος και συνεχίζει να είναι. Με εντυπωσιάζει ο τρόπος με τον οποίο είναι μέσα στα πράγματα σε αυτή την ηλικία.
Anna Wintour- Eίναι μια ισχυρή κυρία αλλά την έχω δει να χαμογελάει και να γελάει πολύ περισσότερο από όσο αφήνει ο τύπος να φανεί αυτή η πλευρά της προς τα έξω.
Μητέρα Dolores- Πολύ γλυκιά και ευγενική κυρία. Φαινόταν να μην έχει συνειδητοποιήσει τον θόρυβο που είχε προκληθεί γύρω από το πρόσωπο της
Daniel Arnold (φωτογράφος)- Ο Daniel είναι κουλ. Περάσαμε όλη την ημέρα μαζί. Μου άρεσε ο παθιασμένος τρόπος με τον οποίο φωτογράφιζε.
Raymond Pettibon( Νεοϋορκέζος καλλιτέχνης) -Ζει στην δική του όμορφη πραγματικότητα. Μου αρέσει η δουλειά του και είναι καλό να γνωρίζεις ότι είναι αυθεντική.
Flatbush Zombies(αμερικάνικο hip hop συγκρότημα)- Είχαν πολύ πλάκα. Συνεχώς στα πάνω τους
Mike Tyson – Τα χέρια του ήταν σαν μεγάλα γάντια του μπέιζμπολ. Κάθισα κατά την διάρκεια της συνέντευξης και ήταν μια απόλαυση να ακούς τι έχει να πει με τον δικό του τρόπο.
Ποιο είναι για εσένα το νόημα της ζωής;
Εξακολουθώ να δουλεύω πάνω σε αυτό. Θα μπορούσε να είναι μια στιγμή.
Τι θα έλεγες στον δεκαεξάχρονο εαυτό σου εάν τον συναντούσες σήμερα;
Γιατί δεν δοκιμάζεις και άλλα χόμπι μαζί με το skateboarding; Την φωτογραφία ίσως ; Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται.
Μου αρέσουν πολύ οι φωτογραφίες σου από την Αίγυπτο. Τι καινούριο έμαθες για τον εαυτό σου στην Αίγυπτο;
Συνάντησα όλη την οικογένεια μου για πρώτη φορά στην Αίγυπτο. Έχω τώρα περισσότερο συναίσθηση του ποιος είμαι και από πού προέρχομαι. Έμαθα ότι ο πατέρας μου ήταν παντρεμένος άλλη μια φορά πριν παντρευτεί την μητέρα μου. Τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι όπως φαίνονται.
Έχεις έρθει ποτέ στην Ελλάδα;
Όχι και είναι στις προτεραιότητες μου για τα επόμενα χρόνια. Θέλω να κάνω μερικές βουτιές στη θάλασσα από τους βράχους.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος στην Νέα Υόρκη;
Το αγαπημένο μου μέρος είναι το Champs. Είναι ένα vegan εστιατόριο στην γειτονιά μου. Το φαγητό είναι απίθανο, η μουσική του σε ανεβάζει πάντα, και όλοι οι φίλοι μου συγκεντρώνονται εκεί.
Κάνε στον εαυτό σου μια ερώτηση. Εάν θες μπορείς να την απαντήσεις!
Ποια είναι τα πέντε κομμάτια που σου αρέσει να τραγουδάς σε βραδιές καραόκε;
Violent Femmes - Kiss Off
Chris Isaak - Wicked Game
Nirvana - Territorial Pissings
Beatles - Twist and Shout
Whitney Houston - I Have Nothing
________________
Περισσότερα για την δουλειά του Bryan Derballa και τον ίδιο στο site του
σχόλια