Η συνεργασία των Πολωνών φωτογράφων Michal Solarski and Tomasz Liboska είναι ένα πρότζεκτ που ανασυνθέτει τις μνήμες της παιδικής τους ηλικίας. Μεγαλωμένοι και οι δύο στην ίδια μικρή πόλη της νότιας Πολωνίας στα ’90s και αχώριστοι φίλοι από μικροί, έχουν ακριβώς τις ίδιες εμπειρίες να μοιραστούν, τις οποίες προσπαθούν να ξαναζωντανέψουν στις φωτογραφίες τους. Το όνομα του πρότζεκτ Cut it short αναφέρεται στo κόψιμο των μαλλιών τους και στον τρόπο που έχει συνδεθεί με κάθε φάση της μετάβασής τους από την παιδική ηλικία στη ενηλικίωση. Οι φωτογραφίες βασίζονται στις αναμνήσεις τους κυρίως από τα εφηβικά τους χρόνια, τότε που ήτα μέλη σε grunge μπάντες και σκοπός της ζωής τους ήταν να χάσουν την παρθενιά τους. Στη συνέχεια έκοψαν τα μαλλιά τους κι έγιναν χορτοφάγοι, μια πραγματικά επαναστατική πράξη στην Πολωνία των ’90s.
«Επιστρέφουμε στα οικεία μέρη με δύο μοντέλα, τον Dominik και τον Marek και με τη βοήθειά τους παίζουμε ξανά τις σκηνές, μία-μία, προσπαθώντας να θυμηθούμε κάθε πιθανή λεπτομέρεια» λένε ο Solarski και ο Liboska. «Κάθε χειρονομία, κάθε λέξη, αλλά σε ένα μεγάλο μέρος πρέπει να αυτοσχεδιάσουμε. Πολλά από τα μέρη που γνωρίζαμε καλά μικροί δεν υπάρχουν πια ή έχουν αλλάξει εντελώς. Αλλά σιγά-σιγά τα συναρμολογούμε και τα ανασυνθέτουμε».
«Ήταν αρχή της δεκαετίας του ’90 και αν ήθελες να είσαι cool έπρεπε να κηρύξεις πόλεμο με τον κουρέα σου, να φοράς οτιδήποτε ήταν ριγωτό και να βουτήξεις βαθιά στην επανάσταση του grunge. Δεν ήμασταν ποτέ μέρος της χιπ χοπ σκηνής. Φυσικά, είχαμε το δικό μας συγκρότημα και ονειρευόμασταν να πάμε στο Σιάτλ. Πώς στο καλό να ξέραμε τότε ότι η βροχή εκεί είναι τόσο επίμονη όσο και η ακμή; Το να γίνουμε σταρ ήταν ζήτημα χρόνου, έτσι νομίζαμε. Και στο μυαλό μας καταστρώναμε σχέδια για το πώς θα πηδήσουμε την μεγαλύτερη αδερφή του φίλου μας που πάντα πήγαιναν στράφι. Η καταστροφή ήταν όταν οι γονείς μας γύριζαν στο σπίτι πιο νωρίς από ό,τι τους περιμέναμε και ναι, το να χάσουμε την παρθενιά μας ήταν προτεραιότητα, ακόμα πιο μεγάλη από τη μουσική μας καριέρα.
Μια μέρα αποφασίσαμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο και λίγο πριν κλείσουμε τα 30, όπως και σε αυτό το μιούζικαλ για τα μαλλιά, κόψαμε -πολύ κοντά- τα μαλλιά μας! Χάσαμε την πίστη στον εαυτό μας και γίναμε χορτοφάγοι. Ήταν μια πράξη αντίδρασης στην μέινστριμ κοινωνία. Σε μια μικρή πόλη σαν τη δικιά μας εκείνη την εποχή ήταν μεγάλη επανάσταση η το να παραδέχεσαι δημόσια ότι δεν τρως κρέας.
Πάντα, αυτό που μετρούσε ήταν η φιλία μας και τα όνειρά μας. Και πάντα, την ώρα που ακούγαμε ένα νέο CD, κάπου ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο μπουκάλι φτηνού κρασιού είχαμε τη βεβαιότητα ότι είχαμε τις ζωές μας υπό έλεγχο. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Διαλέξαμε διαφορετικά σχολεία, αρχίσαμε να τρώμε μπέργκερ και να επισκεπτόμαστε πού και πού κομμωτήρια. Και οι δυο μας αναζητήσαμε την ευτυχία μακριά από τη μικρή μας πόλη που κάποτε ονομάζαμε «σπίτι» επιλέγοντας να ζήσουμε διαφορετικά μέρη του κόσμου. Και οι δύο αρχίσαμε να τραβάμε φωτογραφίες.
Και αυτές είναι μερικές από τις αναμνήσεις μας».
σχόλια