Όταν του είπαμε συγχαρητήρια για την δουλειά του και πόσο πολύ μας άρεσαν αυτά που δημιούργησε, κούνησε ντροπαλά το κεφάλι και μας ευχαρίστησε
Στην έκθεση πτυχιακών στην Καλών Τεχνών γίνεται πάντα χαμός. Όλοι οι φοιτητές της σχολής, πρώην και νυν έρχονται, βλέπουν, κρίνουν, πίνουν. Τα έργα του Κωνσταντίνου είναι το πρώτο πράγμα που βλέπεις με το που μπεις στον εκθεσιακό χώρο. Και μένεις. Είναι ίσως τα πιο εντυπωσιακά που έχουμε δει σε αυτή τη φουρνιά αποφοίτων μαζί με την βιντεοεγκατάσταση της Γαρυφαλλιάς Σπανού [που εκτέθηκε την προηγούμενη εβδομάδα] και αξίζουν να τα επισκεφθείς. Ο Κωνσταντίνος που μας εικονογράφησε το θέμα για το bullying στο πρώτο τεύχος του ΓΚΡΕΚΑ καθόταν ντροπαλός, σεμνός και με κόκκινα μάγουλα από το τσίπουρο που ρέει άφθονο σε αυτές τις εκθέσεις. Όταν του είπαμε συγχαρητήρια για την δουλειά του και πόσο πολύ μας άρεσαν αυτά που δημιούργησε, κούνησε ντροπαλά το κεφάλι και μας ευχαρίστησε. Πραγματικά είναι από αυτές τις αινιγματικές φάτσες που ψυχολογούν όμως τα πάντα και τους πάντες γύρω τους.
Πες μου μερικά πράγματα για σένα. Ποια ήταν η σχέση σου με την τέχνη από μικρός;
Μεγάλωσα στον Βύρωνα και την τελευταία δεκαετία (πάνω κάτω) συνεχίζω να μεγαλώνω στα Εξάρχεια. Από πάντα ζωγράφιζα και από πολύ νεαρή ηλικία άρχισα να έχω και μία μουσική παιδεία. Στα έντεκα-δώδεκα άρχιζε να φαίνεται στα σχέδια μου το ενδιαφέρον μου για το ανθρώπινο σώμα, κάπου στα δεκατέσσερά μου πήγα στην σχολή Ορνεράκη και είχα έτσι μια πρώτη επαφή με τον κόσμο της εικονογράφησης και των comics, η επιρροή των οποίων είναι εμφανής στην ζωγραφική μου ακόμα σήμερα. Κάνοντας μία αναδρομή, βλέπω πως το πάθος μου για την ζωγραφική κλιμακώνεται και σε κάθε μεταβατική φάση της ζωής μου μπαίνουν νέα στοιχεία που το φουντώνουν.
σχόλια