Η παρέλαση των θεών

Η παρέλαση των θεών Facebook Twitter
2
Η παρέλαση των θεών Facebook Twitter
Η μέταλ σκηνή της Μποτσουάνας αποτελείται από καθημερινούς ανθρώπους μεσαίας τάξης που έχουν κανονικότατες δουλειές στις οποίες πηγαίνουν κανονικότατα ντυμένοι κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Η Μποτσουάνα είναι μία χώρα που δεν έχει σχέση με όσα φαντάζεσαι για την Αφρική. Και η μέταλ σκηνή της με τους Αφρικανούς καουμπόηδες και τους μηχανόβιους στη μέση της κόκκινης ερήμου είναι πολύ δυνατή, τόσο δυνατή που προκάλεσε το ενδιαφέρον μιας παρέας παιδιών και τους έφερε μέχρι τη Νότια Αφρική για να κάνουν ντοκιμαντέρ τους Wrust, τους ντόπιους σούπερ-σταρ του είδους. Η Ναταλία Κουνέλη, που είναι η παραγωγός της ταινίας, θυμάται τις μέρες με μέταλ και μπόλικο κοκκινόχωμα που έζησαν στα γυρίσματα.

Η παρέλαση των θεών Facebook Twitter

Πώς και πότε μάθατε για τη μέταλ σκηνή στην Μποτσουάνα;
Ένα πρωινό της άνοιξης του 2011 ο Raffaele, ο σκηνοθέτης της ταινίας, χάζευε στο Ιnternet σε μια στιγμή από εκείνες που ένας άνεργος δεν έχει τι άλλο να κάνει. Τότε έτυχε να διαβάσει ένα άρθρο στο Vice Magazine το οποίο μιλούσε για το φωτογραφικό πρότζεκτ «Renegades» του Νοτιοαφρικανού φωτογράφου Frank Marshall, το οποίο αποτελούνταν από μια εκπληκτική σειρά πορτρέτων των μεταλάδων της Μποτσουάνας.

Η παρέλαση των θεών Facebook Twitter

Πώς είναι η Μποτσουάνα; Πόση σχέση είχε με αυτό που είχατε στο μυαλό σας; Τι σας έκανε περισσότερη εντύπωση;
Η Μποτσουάνα είναι πολύ διαφορετική από την εικόνα που έχει ο μέσος Δυτικός άνθρωπος για την Αφρική. Κι αυτό για δύο βασικούς λόγους: πρώτον, δεν υπάρχει ακραία φτώχεια και, δεύτερον, η κοινωνία έχει ήδη απομακρυνθεί πάρα πολύ από τις παραδόσεις και τα έθιμα της χώρας. Επομένως, ο Δυτικός, ο οποίος περιμένει να δει ξυπόλυτα παιδάκια να παίζουν στους δρόμους και γυμνόστηθες γυναίκες με αχυρένιες φούστες να κουβαλούν πήλινα δοχεία με νερό στο κεφάλι τους, σίγουρα θα απογοητευτεί! Τα κτίρια της πρωτεύουσας είναι μία κιτς και μοντέρνα επιβλητική παρουσία στη μέση μιας κόκκινης ερήμου και οι άνθρωποι ζουν μια καθημερινότητα πάρα πολύ κοντινή με τη δυτική... γραφείο-σπίτι, σπίτι- γραφείο. Ο τραγουδιστής των Wrust δουλεύει σε τράπεζα, ο μπασίστας είναι ο κηπουρός της Βουλής, ο κιθαρίστας δάσκαλος δημοτικού και ο ντράμερ μηχανικός αυτοκινήτων. Ο μπασίστας και ο ντράμερ εκτρέφουν και ζώα στον ελεύθερο χρόνο τους. Η χώρα έχει μόλις δύο εκατομμύρια κατοίκους σκορπισμένους σε μία έκταση αντίστοιχη με της Γαλλίας και οι περισσότεροι εκτρέφουν ζώα.

Η παρέλαση των θεών Facebook Twitter

Ολόκληρη η συνέντευξη στο site του ΓΚΡΕΚΑ.

2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

2 σχόλια
Στο μυαλό μου είναι η χώρα που επιτρέπει το να σκοτώνεις ελέφαντες.Elephants hunting το λένε. Εκεί που πήγε ο Juan Carlos της Ισπανίας,εν μέσω κρίσης,και φωτογραφήθηκε κιόλας μπροστά από ένα δολοφονημένο ζώο.
Διάβασα όλη τη συνέντευξη βάζοντας ν'ακούσω - για πρώτη φορά - Wrust, όντως λένε πολύ τα παιδιά.Θυμήθηκα διάφορα συγκροτήματα που είχα καιρό να ακούσω, από χώρες με σκηνές που ούτε υποψιαζόμαστε, όπως τους Aliaj από το Ιράν ή τους αγαπημένους Rudra από Σιγκαπούρη (Σιγκαπούρη, Ταιλάνδη, Μαλαισία και άλλες χώρες της νότιας Ασίας έχουν πολύ πλούσια και ενδιαφέρουσα σκηνή).